ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2014

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

            Από σήμερα έχουμε την αρχή μιας καινούργιας χιονιάς. Και κάθε αρχή παρουσιάζεται ως μία νέα ευκαιρία ελπίδας που κρύβει μέσα της προσδοκίες που περιμένουν να λάβουν σάρκα και οστά.

            Αλλά τι νόημα μπορεί να έχει για το χριστιανό η αρχή ενός καινούργιου χρόνου; Ποιο άλλο νόημα θα μπορούσαμε να βρούμε για τη ζωή μας και για τον κόσμο κάθε φορά που αρχίζει κάτι νέο;

            Μέσα μας νοσταλγούμε σίγουρα κάτι καλύτερο. Ζούμε σε εποχή μεγάλης πνευματικής σύγχυσης. Η εποχή μας έχει τα γνωρίσματα  του συγκρητισμού, όπως συνέβαινε στους αρχαίους ελληνιστικούς χρόνους. Τότε κυριαρχούσε η σχετικότητα και η ανάμειξη φιλοσοφικών και θρησκευτικών δοξασιών δηλ. ο συγκρητισμός. Και σ’ αυτή τη  εποχή της συγχύσεως ήρθε ο Ιησούς Χριστός στον κόσμο.

            Αλλά και σήμερα υπάρχει μία ανάλογη κατάσταση και φοβερή σύγχυση που προέρχεται από τους γκουρού της ανατολής και τους δυτικούς φιλοσόφους που αντιμάχονται και επηρεάζουν πλατιές λαϊκές μάζες και όχι μόνον, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μία ασυνέπεια στην πίστη, την αλήθεια και το χριστιανικό ήθος, ακόμη και από ανθρώπους της Εκκλησίας.

            Οι άνθρωποι τότε κουρασμένοι από την αδυναμία της ειδωλολατρίας να γευτούν την αληθινή λύτρωση από τα πάθη τους, κατέφευγαν στους θίασους των μυστηριακών θρησκειών της ανατολής ζώντας την ψευδαίσθηση της σωτηρίας.

            Και ήλθε  στον κόσμο τότε ο Σωτήρας Χριστός που με το Ευαγγέλιό Του χάρισε στον κόσμο μια αληθινή πνευματική ζωή. Οι άνθρωποι τότε εννόησαν τι σημαίνει αγάπη, ειρήνη, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ελευθερία και πώς μπορούσαν να συμφιλιωθούν και να εργασθούν για ένα αληθινό ανθρωπιστικό πολιτισμό. Και με την χριστιανική πίστη στο Χριστό δημιουργήθηκαν οι ατελείωτες στρατιές των αγίων, των μαρτύρων, των ομολογητών και των χαρισματούχων, οι οποίοι  άνοιξαν το δρόμο για την υπαρξιακή καταξίωση του ανθρώπου.

            Από τότε έχουν περάσει πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια και δυστυχώς οι άνθρωποι έθαψαν τα ιδανικά της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της αγάπης και ο άνθρωπος κονσερβοποιήθηκε μέσα στο βιομηχανικό πολιτισμό. 

            Η σύγχρονη εποχή θεώρησε τον άνθρωπο ανύπαρκτο ψυχοσωματικό ον και τον είδε  μόνο τεχνοκρατικά, ένα απλό εξάρτημα χωρίς ψυχή, χωρίς να τον αναγνωρίζει ως μια ανεπανάληπτη προσωπικότητα με ανυπολόγιστη αξία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ταξιδεύει ο άνθρωπος μέσα στην αποξένωση, την μοναξιά, την απελπισία, μπλεγμένο στα φοβερά πλοκάμια της φθοράς και της διαφθοράς.

            Όπως τότε, έτσι και σήμερα, παραμονεύει ο κίνδυνος ενός καινούργιου ναυαγίου, η ώρα του αφανισμού και της κρίσης.

            Ευτυχώς όμως υπάρχει το χριστιανικό ευαγγέλιο της ελπίδας και της αγάπης και μπορούμε, αν θέλουμε βέβαια, να θεμελιώσουμε και ν’ αρχίσουμε μια καινούργια ζωή, τη ζωή του Αγ. Πνεύματος που μπορεί  να χαρίσει στον άνθρωπο την ειρήνη και την αγάπη στην ταραγμένη ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου και να διαλύσει τη σύγχυση από τις καρδιές.

            Όλοι μας νοσταλγούμε κάτι καλύτερο για το μέλλον. Κι όμως η νοσταλγία και οι αναζητήσεις μας μπορούν να ικανοποιηθούν, αν ανακαλύψουμε, ότι μέσα στο ευαγγέλιο όλοι οι πόθοι μας και οι αναζητήσεις μας, οι καλές προθέσεις μας  και οι αγνές προσπάθειες μπορούν να βρουν δικαίωση.

            Ο καινούργιος χρόνος ας γίνει η αρχή μιας νέας ζωής. Μιας ζωής γεμάτη αγάπη, καλοσύνη, ομορφιά και ελευθερίας από πάθη και κακίες.

            Ευλογημένη χρονιά σε όλους τους εν Χριστώ αδελφούς

Πρωτ. Γερ. Στανίτσας