Χτυπάει ο κακοποιός πολλές φορές
την πόρτα μας, πάμε, βλέπουμε ότι είναι αυτός και δεν του ανοίγουμε.
Δεν
τον φοβόμαστε. Και καταπιανόμαστε, όπως έχουμε πει, πάντοτε με κάτι άλλο. Και
εκεί που πάμε να τον αγνοήσουμε, ο κακοποιός φωνάζει και τους φίλους του….
Φωνάζει και άλλους.
Και μας την
πέφτουν όλοι μαζί.
Έρχεται μια σκέψη, έρχεται ένας λογισμός και όντως τον
αγνοούμε.
Για
παράδειγμα: Λες να μην είμαι καλή μαμά;
Σκέψη μη
παραγωγική αρνητική.
Και εμείς
όντως την αγνοούμε. Και συνεχίζουμε τη δουλειά μας.
Βλέπει
όμως η σκέψη αυτή ότι την αγνοούμε και φωνάζει και τις φίλες της. Και μας την
πέφτουν όλες μαζί οι σκέψεις.
Και
ενώ έχουμε αγνοήσει την πρώτη σκέψη, αρχίζουν τώρα και μας ενοχλούν οι
επόμενες, σκέψεις επί της σκέψης μας.
Έλα τώρα.
Ποιον κοροϊδεύεις;
Πιστεύεις
ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρεις να αγνοήσεις σκέψεις και να κάνεις διαχείριση;
Ακόμα
και να τα καταφέρεις τώρα, κάποια στιγμή θα πέσεις. Κάποια στιγμή δε θα
αντέξεις και θα μπει η σκέψη.
Και αν με αυτόν
τον τρόπο υπεκφεύγεις; Και αν όντως δεν είσαι καλή μαμά;
Αυτές και ένα
σωρό άλλες.
Πολύς
κόσμος, αν και καταφέρνει και συγκεντρώνεται αλλού και κάνει διαχείριση, όταν
έρχονται αυτές οι δεύτερες, οι μεταγνωστικές σκέψεις (σκέψεις επί των σκέψεων),
εκεί είναι που παθαίνει πανικό, και τα χάνει.
Θέλω
να θυμάσαι όμως το εξής. Κάθε σκέψη που έρχεται φιλτράρεται αυτόνομα.
Κάθε σκέψη
κρίνεται.
Καμία δεν
μπαίνει έχοντας «ελευθέρας».
Ελευθέριος Γ.
Ελευθεριάδης
Ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου