Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019

«Τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν»


Τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν• αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»1. Με αυτούς τους λόγους, Άγγελος Κυρίου αποκαλύπτει στον δίκαιο Ιωσήφ τον σκοπό της κατά σάρκα Γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, την οποία ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε και πάλι εφέτος, μέσα στο πνευματικό κλίμα της Αγίας μας Εκκλησίας.Χριστούγεννα, λοιπόν, εγγίζουν.
Πρώτον. Ο Θεός από άπειρη αγάπη γίνεται άνθρωπος, προκειμένου να σώσει τον άνθρωπο από το καταστροφικό έργο του διαβόλου και να ανυψώσει την πεσμένη ανθρώπινη φύση. Έτσι, με την ένσαρκη οικονομία Του, μας καθιστά πάλι παιδιά Του κατά χάρη, αδελφούς και συγκληρονόμους Του στην επουράνια Βασιλεία Του. Γι’ αυτό και ο στύλος της Εκκλησίας, Μέγας Αθανάσιος, θα μας υπενθυμίσει : «αυτός γαρ ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν»2, δηλαδή ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει εμάς τους ανθρώπους κατά χάρη θεούς και κληρονόμους της Βασιλείας Του. Συνεπώς, το έργο της σωτηρίας μας αρχίζει με την κατά σάρκα Γέννησή Του. Κι ενώ ο μισθός της αμαρτίας είναι ο πνευματικός θάνατος, «το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών»3, κατά την έκφραση του Αποστόλου των Εθνών Παύλου.
Δεύτερον. Το έργο της Θείας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου συνεχίζεται και μετά την Θεία Ενανθρώπιση. Με τη διδασκαλία Του, ο Χριστός προσφέρει στον άνθρωπο που βρίσκεται στο σκότος και στη σκια του θανάτου, την αλήθεια της πίστεως, η οποία τον ελευθερώνει και τον σώζει : «γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»4.
Ο Χριστός μας σώζει με την σταυρική Του θυσία στο λόφο του Γολγοθά, αφού δι’ αυτής καταργεί «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ ἔστι τον διάβολον»5, με την Ανάστασή Tου συνανιστά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, αφού «Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο»6 και με την ένδοξη εις ουρανούς Ανάληψή Του ανεβάζει την ανθρώπινη φύση έως και αυτού του βασιλικού θρόνου.
Απέναντι σ’ αυτήν την μεγάλη και ασύλληπτη κίνηση της αγάπης του Θεού προς το ανθρώπινο γένος, από την Γέννηση μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση, την Ανάληψη και την Πεντηκοστή, το καθήκον μας θα πρέπει να συμβαδίζει ακριβώς με την προσφορά αυτής της απείρου αγάπης του Θεού. Κι αυτό το καθήκον μας το υποδεικνύει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος : «Γενώμεθα ως Χριστός, επεί και Χριστός ως ημείς• γενώμεθα θεοί δι’ αυτόν, επειδή κακείνος δι’ ημάς άνθρωπος»7. Δηλαδή, ας γίνουμε σαν τον Χριστό, αφού και ο Χριστός έγινε σαν και εμάς. Ας γίνουμε θεοί για χάρη Του, αφού και Εκείνος έγινε για χάρη μας άνθρωπος. Και αυτός ο φοβερός λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου σημαίνει πως, η ζωή μας ολόκληρη, οι σκέψεις, το θέλημά μας, οι πράξεις μας θα πρέπει να συμβαδίζουν με την αγάπη του Θεού.
Ελεήμων ο Κύριος, ελεήμονες κι εμείς.
Πλήρης ο Θεός αγάπης, οικτιρμών και φιλανθρωπίας, οικτίρμονες κι εμείς, σύμφωνα με την εντολή Του : «Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί»8.
Ταπείνωσε ο Θεός τον εαυτό Του, να ενδυθούμε κι εμείς το ένδυμα της ταπεινώσεως που θα μας χαρίσει τη δυνατότητα της κοινωνίας μαζί Του.Με αυτές τις σκέψεις, βγαλμένες μέσα από την καρδιά μου και με αμείωτο το ενδιαφέρον μου για την κατά Θεόν πρόοδο και προκοπή σας, θέλω να σας υπενθυμίσω τα κάτωθι αναφορικά με τις μεγάλες αυτές εορτές του ιερού Δωδεκαημέρου :
1. Ο εκκλησιασμός, από την αρχή της Ακολουθίας, θα μας χαρίσει μία ξεχωριστή πνευματική εμπειρία, βίωση των Ιερών Μυστηρίων, δύναμη για την εφαρμογή των πραγματικά πολύ απλών εντολών του Θεού, και συμμετοχή στη ζωή του Χριστού, αφού κέντρο της εορτής των Χριστουγέννων είναι ο ίδιος ο Χριστός!
2. Η συμμετοχή στις Ιερές Ακολουθίες αυτών των ημερών και κυρίως στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με την κατάλληλη πάντοτε προετοιμασία, μας βοηθάει να βιώσουμε με πνευματικό τρόπο το Ιερό Δωδεκαήμερο, μακρυά από το κοσμικό πνεύμα της ασωτίας, της κατανάλωσης, του ατομισμού, της απιστίας.
3. Η προσφορά του χρόνου μας προς τον πλησίον χαρίζοντάς του αγάπη, παρηγοριά, συντροφικότητα, καλωσύνη, στήριξη, φως Χριστού, αισιοδοξία και ελπίδα, θα μας γεμίσει με τη χάρη και τη χαρά που προσφέρει το παιδίον Ιησούς στους πράους και ταπεινούς τη καρδία.
Ελάτε, λοιπόν, αυτές τις ημέρες να δούμε την πραγματική απόλαυση, που είναι κρυμμένη στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Ελάτε να λάβουμε «τα του παραδείσου ένδον του σπηλαίου»9, κατά τον ωραιότατο χαρακτηρισμό του ιερού υμνογράφου.
Εδώ θα πλουτίσουμε και θα ξεδιψάσουμε πνευματικά. Θα διώξουμε την ανατριχίλα του θανάτου και θα γιορτάζουμε Χριστούγεννα, όχι μόνο μία φορά το χρόνο, αλλά πάντοτε! Αεί Χριστούγεννα!
Σας το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να το χαρίσει ο Χριστός σε όλους μας, αυτήν την προεόρτια ημέρα των Γενεθλίων Του. 
PEMPTOUSIA

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019

Ποιοι Άγιοι προστατεύουν παιδιά και εγκύους


Τα θαύματα στους ανθρώπους γίνονται με την μεσολάβηση των Αγίων και της Παναγίας προς τον Κύριο. Όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας είναι ευσπλαχνικοί. Ωστόσο, μέσα από τη μακρόχρονη παράδοση, ο λαός έχει χαρακτηρίσει κάποιους Αγίους Προστάτες υπέρ κάποιων ανθρώπων ή κατηγοριών.

Υπάρχουν, λοιπόν, Άγιοι Προστάτες για την εγκυμοσύνη, τον τοκετό αλλά και τα παιδιά, όπως Άγιος Δομέτιος που βοηθά τα άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί, η Αγία Δόμνα η προστάτιδα των ετοιμόγενων γυναικών, αλλά και των μαιών ή και η Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, με την οποία συνδέονται πολλά θαύματα κυρίως σε προβλήματα γονιμότητας. 

Άγιοι προστάτες για εγκυμοσύνη, τοκετό και παιδιά:

Αζαρίας: Εορτάζει στις 3 Φεβρουαρίου και είναι προστάτης των εμβρύων.


Αιμιλιανός : Εορτάζει στις 18 Ιουλίου. Προστάτης των παιδιών που αντιμετωπίζουν προβλήματα στην ομιλία. Κυριευμένος από την ένθερμη πίστη του, μπήκε σε έναν ειδωλολατρικό ναό και κατέστρεψε τα αγάλματα. Για αυτή του την πράξη καταδικάσθηκε στην πυρά.

Ακίνδυνος: Εορτάζει στις 2 Νοεμβρίου. Προστάτης των παιδιών, τα προφυλάσσει από τους κινδύνους. Έζησε στην Περσία επί εποχής Μεγάλου Κωνσταντίνου, όπου μαζί με τον Πηγάσιο και τον Ανεμπόδιστο δίδασκαν τον Χριστιανισμό. Συνελήφθησαν, τους έριξαν στη θάλασσα μέσα σε ένα σάκο από όπου βγήκαν σώοι, αλλά τελικά τους έκαψαν σε καμίνι.


Αμώς ο Προφήτης: Εορτάζει στς 15 Ιουνίου. Προστάτης για το δυνάμωμα των ασθενικών παιδιών. Κήρυξε για 50 χρόνια καταγγέλλοντας τους Ιουδαίους για τη λατρεία των χρυσών μόσχων. Ο Αμεσίας τον τραυμάτισε θανάσιμα χτυπώντας τον με ρόπαλο στο κεφάλι, ο υιός του ιερέα των ειδωλολατρών.

Βαρβάρα: Εορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου. Προστάτιδα των εγκύων, τις κάνει δυνατές για να είναι γερές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Βλάσιος ο Ιερομάρτυρας: Εορτάζει στις 15 Ιουνίου. Προστατεύει όσους αντιμετωπίζουν ασθένειες που σχετίζονται με το λαιμό. Σύμφωνα με την παράδοση είχε σώσει ένα παιδί που κόντευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο, που του είχε σφηνωθεί στο λαρύγγι του. Ο Άγιος έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στο λαιμό του παιδιού και αμέσως το κόκαλο βγήκε, γι΄ αυτό και στην ημέρα της εορτής του, όσοι έχουν πρόβλημα στον λάρυγγα σταυρώνονται με δυο κεριά σε σχήμα Χ.

Γεώργιος ο Κουδουνάς: Εορτάζει στις 23 Απριλίου. Προστάτης των άρρωστων παιδιών.

Δομέτιος: Εορτάζει στις 23 Μαρτίου και στις 30 Οκτωβρίου. Βοηθά τα άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί.

Δόμνα: Εορτάζει στις 28 Δεκεμβρίου. Προστάτιδα των ετοιμόγεννων και των μαιών. Η Αγία συνδέεται με την απόκτηση παιδιών αλλά και με τον χωρίς επιπλοκές τοκετό.

Δομνίκη: Εορτάζει στις 8 Ιανουαρίου. Η Αγία συνδέεται με την απόκτηση παιδιών αλλά και με τονχωρίς επιπλοκές τοκετό.

Ειρήνη Χρυσοβαλάντου: Εορτάζει στις 28 Ιουλίου. Με την Οσία συνδέονται πολλά θαύματα κυρίως σεπροβλήματα γονιμότητας.

Ελέσα η Οσιομάρτυς: Εορτάζει στις 1 Αυγούστου. Βοηθά τις γυναίκες να ευλογηθούν από τον Κύριο, για να συλλάβουν παιδί. Η ίδια πήρε το όνομά της, γιατί η γέννησή της ήταν αποτέλεσμα του ελέους και της ευλογίας του Κυρίου.

Ελευθέριος: Εορτάζει στις 15 Δεκεμβρίου. Προστάτης του τοκετού, αφού ελευθερώνει τις έγκυες. Επίσης είναι προστάτης των φυλακισμένων. Μαρτύρησε τον 2ο αιώνα αφού είχε λάβει χριστιανική αγωγή από την μητέρα του Ανθία. Σε νεαρή ηλικία, 20 ετών, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ιλλυρικού και έκανε πλούσιο ιεραποστολικό έργο. Αργότερα συνελήφθη, βασανίσθηκε και αποκεφαλίσθηκε.

Ευθύμιος ο Μέγας: Εορτάζει στις 20 Ιανουαρίου. Προστατεύει τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα στην τεκνοποίηση, καθιστώντας εύτεκνες τις άτεκνες γυναίκες. Ο Άγιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αλλά οι γονείς του δεν μπορούσαν να συλλάβουν παιδί. Προσεύχονταν αληθινά στο Θεό για να τους χαρίσει ένα παιδί. Ο Θεός εισάκουσε στις προσευχές τους και τους αξίωσε να αποκτήσουν ένα γιο, αρκεί να τον ονόμαζαν Ευθύμιο.

Ευστράτιος: Εορτάζει στις 9 Ιανουαρίου. Προστάτης για να βοηθήσει στο έγκαιρο και σωστόπερπάτημα των μωρών.

Θεόδωρος ο Στρατηλάτης: Εορτάζει στις 8 Φεβρουαρίου. Προστάτης για τα άρρωστα παιδιά. Ο Άγιος ήταν υψηλόβαθμος στρατιωτικός και ένθερμος Χριστιανός.

Ιουλίττα και Κήρυκος: Εορτάζει στις 15 Ιουλίου. Προστάτες και θεραπευτές των μικρών παιδιών, κυρίως από κρανιοεγκεφαλικές και άλλες κακώσεις. Μητέρα και υιός προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους διωγμούς, συνελήφθησαν από τον τύρανο Αλέξανδρο, ο οποίος σκότωσε τον τρίχρονο Κήρυκο πετώντας τον στο δάπεδο. Η Ιουλίττα αποκεφαλίσθηκε, αφού πρώτα υπέστη βασανιστήρια.

Μαρίνα: Εορτάζει στις 17 Ιουλίου. Διευκολύνει τη γέννα και βοηθά στο να κοιμούνται τα μωρά.

Παναγία: Η προστάτιδα των μητέρων. Η Ελεούσα, για τις λεχούσες ώστε να σταθούν και πάλι όρθιες. Η Γαλακτοτροφούσα, για να έχουν οι μητέρες γάλα. Η Βρεφοκρατούσα, για να κρατήσουν όλες οι γυναίκες μωρά στα χέρια τους.

Στυλιανός: Εορτάζει στις 26 Νοεμβρίου. Ο Άγιος είναι προστάτης ανίατων ασθενειών, άρρωστων και νόθων παιδιών. Επίσης βοηθά τις γυναίκες να αποκτήσουν άλλο παιδί, όταν πεθάνει το παιδί τους.

Συμεών: Εορτάζει στις 18 Δεκεμβρίου και στις 3 Φεβρουαρίου. Προστάτης των παιδιών και των σημαδιών. Οι έγκυες δεν πιάνουν αιχμηρά αντικείμενα στα χέρια τους, για να μη βγει το παιδί σημαδεμένο.

Τρύφωνας: Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου. Προστάτης για την ευμορφία των βρεφών.

Φανούριος: Εορτάζει στις 27 Αυγούστου. Ο Άγιος Φανούριος, που έζησε στα Ρωμαϊκά χρόνια, συγκρούσθηκε τότε με τον κόσμο της ειδωλολατρίας, γιατί το χριστιανικό πνεύμα του θεανθρώπου, δεν του επέτρεπε ν’ αρνηθεί τις ενάρετες αρχές του. Η μεγάλη τιμή που τρέφουν οι χριστιανοί στον Άγιο Φανούριο, έγινε αιτία να δημιουργηθεί στο λαό το παραδοσιακό έθιμο της πίτας του Αγίου ή καλύτερα της φανουρόπιτας. Η πίτα γίνεται για να φανερώσει ο Άγιος σε κάποιον ένα χαμένο αντικείμενο, κάποια δουλειά αν ένας είναι άνεργος, κάποια χαμένη υπόθεση, την υγεία σε κάποιο άρρωστο και φανερώνει το μωρό σε όσους επιθυμούν μια εγκυμοσύνη.

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019

Πνευματικά μηνύματα

25 Δεκεμβρίου 2019, η κατά σάρκα ΓΈΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

“Ήρθες, Κύριε; Σε περιμένουμε.
Ήρθες, Κύριε, γεννήθηκες, έγινες άνθρωπος πριν από δύο χιλιάδες χρόνια και πλέον; Εγώ το άκουγα όλα αυτά τα χρόνια , αλλά τώρα το συναισθάνομαι, τώρα το καταλαβαίνω.
Βοήθησέ με, Θεέ μου, να μη φύγω ποτέ από κοντά σου, να μην ξανασκεφτώ πάλι όλα εκείνα που σκεφτόμουν και να μην ενεργήσω πάλι όπως ενεργούσα. Να πάψω να είμαι εκείνος που ήμουν και να είμαι αυτό που θέλεις εσύ: μετανοημένος, συντετριμμένος, αλλαγμένος. Έτσι όπως η χάρη σου θα με κάνει”.
Αυτή είναι η ετοιμασία για τα Χριστούγεννα. Έτσι τακτοποιούνται όλες οι εκκρεμότητες, και ειρηνεύει ο άνθρωπος. Έτσι μπορεί να ζήσει κανείς αληθινά Χριστούγεννα.

π. Σ. Κ.

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Την εορτή της Γεννήσεως του Θεανθρώπου Χριστού προαναγγέλλει η ευαγγελική περικοπή του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου που βρίσκεται στην αρχή του Ευαγγελίου του και της Καινής Διαθήκης. Εκεί ο ιερός συγγραφέας αναφέρει όλα εκείνα τα στοιχεία που προσδιορίζουν τον χαρακτήρα του Νηπίου της Βηθλεέμ. Ο τρόπος και τα περιστατικά της Γεννήσεως του Κυρίου δεν μας δίνουν απλά την ανάμνηση της μεγάλης εορτής της χριστιανοσύνης, αλλά μας αποκαλύπτει τον “τεχθέντα Σωτήρα”. Διαγράφουν τα όρια του προσώπου του Κυρίου, “ως υιού του Θεού και Θεού των ανθρώπων”. Πέρα από τη φυλακή του ανθρώπινου λογικού και μέσα στο σπήλαιο της Βηθλεέμ “ο Λόγος γίνεται σαρξ”. Θεός και άνθρωπος συναντώνται στο πρόσωπο του Θεανθρώπου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σημειώνει: “ου φύσεως το έργον αλλά τρόπος οικονομικής συγκαταβάσεως”. Με το πνεύμα της θεολογίας αν προσεγγίσουμε τον Θεάνθρωπο Κύριο θα βεβαιωθούμε, ότι “ο εκ Παρθένου τεχθείς” είναι η προσδοκία των εθνών.
Μέσα στην πλημμυρίδα της ειδωλολατρίας υπήρχε μια σπίθα αλήθειας. Η ελπίδα της προσμονής του Σωτήρος Χριστού: “Και αυτός ην προσδοκία των εθνών”. Η θεϊκή αυτή φωνή πέρασε μέσα στην ιστορία του προχριστιανικού κόσμου σαν μια ελπίδα που φώτιζε αμυδρά τη σκέψη των φιλοσόφων και ανακούφιζε το πολύτροπο δράμα του ανθρώπου. Η προσδοκία για την έλευση του Μεσσία θα έφερνε την ειρήνη και την λύτρωση στον κόσμο που ήταν αίτημα της προχριστιανικής κοινωνίας. Δεν ήταν δυνατό ο άνθρωπος να βρίσκεται σε μια αιώνια πτώση. Αυτό είναι το περιεχόμενο της προσδοκίας των εθνών που γίνεται αποκάλυψη της Παλαιάς Διαθήκης.
Εκείνο που αναζητούσε ο ειδωλολατρικός κόσμος μέσα στο λίγο φως του πνεύματός του, αποκαλύπτεται με εκτυφλωτικό και θαυμαστό τρόπο, από το πρωτευαγγέλιο μέχρι τη φωνή της ερήμου του Ιορδάνη, η οδός της προπαρασκευής του κόσμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο περιούσιος λαός δεν ανέμενε αόριστα κάποιο σωτήρα. Πίστευε ότι το “άστρον του Ιακώβ” θ’ ανατείλει στο στερέωμα και η Παρθένος “εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσωμεν το όνομα αυτού Εμμανουήλ”.
Οι πατριάρχες, οι προφήτες, ο ναός, οι θυσίες όλη η ζωή του Ισραήλ ήταν στραμμένη σ’ ένα στόχο: στην έλευση του Μεσσία. Ο Εμμανουήλ γεννήθηκε από Παρθένο και η φωνή του Νόμου της Π. Δ. έγινε η χάρη του Λόγου και ο Θεός τώρα κατοικεί μόνιμα στον άνθρωπο.
Το θείο Βρέφος που γεννήθηκε ως άνθρωπος, δεν είναι μόνον η προσδοκία του κόσμου και ο Μεσσίας της Π. Δ. Είναι προπάντων ο Θεός που ήρθε για να μείνει μαζί μας . Ήρθε για να έρχεται, και εφόσον έρχεται, ήρθε.
Η εορτή, λοιπόν, των Χριστουγέννων μας προσκαλεί να ζήσουμε την ενανθρώπηση του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού με την ορατή και αισθητή παρουσία Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο Θεός του χριστιανικού ευαγγελίου είναι ο Εμμανουήλ. Αυτός που είναι μέσα στην καρδιά μας για να φωτίζει το πνεύμα μας, να δίνει την άνωθεν ειρήνη, για να μας μεταμορφώνει σε εικόνες Θεού ζώντος και να μας λυτρώνει από την αμαρτία, τη φθορά και τον θάνατο.
Για είναι όμως ο Εμμανουήλ- “ο Θεός μεθ’ ημών” Θεός της υπάρξεώς μας, πρέπει να γίνει ο ερχόμενος της καρδιάς μας. Αυτός που η παρουσία Του θα είναι μια διαρκής επίσκεψη μέσα μας. Γιατί η επίσκεψη προϋποθέτει την ζωντανή παρουσία και με την αίσθηση της πίστεώς μας μπορούμε να ζούμε μέσα στο πνεύμα της επισκέψεως του Σωτήρος Χριστού.
Κάποτε οι άνθρωποι ρώτησαν τον Χριστό: “εσύ είσαι ο ερχόμενος ή κάποιον άλλο πρέπει να περιμένουμε;”.Η απάντηση στο ερώτημα αυτό προσδιορίζει την ποιότητα του χριστιανισμού μας. Το Ευαγγέλιο μας λέγει με απλότητα και σαφήνεια για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι “ ο ων και ο ην και ο ερχόμενος”.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει πλέον “προσδοκίες”, γιατί έχει αχώριστο σύντροφο τον Εμμανουήλ. Τι άλλο μπορεί να περιμένει που ν’ αλλάξει τη ζωή του, αφού ο Θεός είναι μαζί του;
Τα Χριστούγεννα θα ηχήσουν και πάλι χαρμόσυνα οι καμπάνες σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο για αναγγείλουν την Γέννηση του Σωτήρος Χριστού. Αμέτρητες ανθρώπινες υπάρξεις θα γονατίσουν μπροστά στο Θείο Βρέφος για να προσκυνήσουν τον Εμμανουήλ. Ευχής έργο θα ήταν να μην ζήσουμε το γεγονός αυτό σαν ένα συναισθηματικό πυροτέχνημα, όπως δυστυχώς συμβαίνει, αλλά σαν μια προσωπική αποκαλυπτική εμπειρία πίστεως για τον τεχθέντα Εμμανουήλ.
Η γέννηση του Χριστού είναι γεγονός που μας αφορά προσωπικά. Γι’ αυτό ας ευτρεπίσουμε το σπήλαιο της ψυχής μας, ώστε ο Εμμανουήλ όχι μόνον να γίνει ευπρόσδεκτος μέσα μας, αλλά να παραμένει πάντα “ο μεθ’ ημών Θεός”.
π. γ. στ.

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

Ένα κείμενο για όλες τις μαμάδες του κόσμου – Την λένε μάνα και την χρειάζεσαι. Μην την αμελείς


Μάνα. Ένας άνθρωπος, που ζει για σένα. Η πρώτη που σε είδε και σε αγκάλιασε. Σε τάιζε, σε φρόντιζε. Σε έμαθε να μιλάς και να περπατάς. Ήταν εκεί στο πρώτο σου κλάμα, στα πρώτα σου βήματα. Όταν αρρώσταινες, ξαγρυπνούσε στο προσκεφάλι σου. Σε έκανε να νιώσεις την αγάπη της. Μεγαλώνοντας σε βοηθούσε με το σχολείο, σου μάθαινε τρόπους συμπεριφοράς, σου έδινε συμβουλές, σου εξηγούσε τις απορίες σου.

Ήταν εκεί όταν τη χρειαζόσουν, όταν ήθελες κάπου να μιλήσεις και ήταν η μόνη που εμπιστευόσουν. Ήταν εκεί στην εφηβεία, βίωσε μαζί σου όλους τους πόνους και τις χαρές σου. Τον πρώτο σου έρωτα. Τις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις αλλά και τις νίκες. Τις επιτυχίες. Σε καθοδήγησε, σε έβαλε στο σωστό δρόμο, σε βοήθησε να διαλέξεις τι θα σπουδάσεις, για να ξεκινήσεις τη σταδιοδρομία σου όπως τη θες.

Καμιά φορά μπορεί να κόντραρες μαζί της, να της μιλούσες απότομα, να την απέφευγες… Όμως εκείνη ήταν εκεί και σε καταλάβαινε και περίμενε να περάσουν οι δύσκολες φάσεις σου και να την ξαναβρείς όπου την άφησες, έτοιμη να σε επαναφέρει στις ισορροπίες σου. Ήταν εκεί όταν σπούδαζες και σε βοηθούσε με τον τρόπο της. Όπως μπορεί η κάθε μάνα πλάθει το παιδί της, μέχρι να το φτάσει στο σημείο να κάνει και αυτό τη δική του οικογένεια.

Την κάνεις, παντρεύεσαι, έρχονται στην πορεία και παιδιά και θα καταλάβεις ίσως και κάποιες συμπεριφορές της μάνας σου απέναντι σου. Ακόμα και τότε η μάνα θα είναι εκεί, συνοδοιπόρος, μέχρι που θα φτάσει στο σημείο να μη μπορεί άλλο να σου προσφέρει τίποτα και να έχει την ανάγκη σου. Δε θα στο πει, όμως σίγουρα ήρθε η σειρά σου να της σταθείς και να είσαι κοντά της όσο γίνεται και να την βοηθήσεις να σταθεί στα πόδια της μέχρι το τέλος. Έτσι κλείνει ο κάθε κύκλος μια οικογένειας.

Οι γονείς σου σε μαθαίνουν τα πρώτα σου βήματα και συ πρέπει να τους βοηθήσεις στα τελευταία τους. Και μη ξεχάσεις να τους ευχαριστήσεις, αν δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα, για όσα σου έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα και να τους λες όσο πιο συχνά μπορείς ότι τους αγαπάς και να το δείχνεις. Το χρειάζονται, μην το αμελείς. Ακόμα και αν θεωρείς ότι δεν ήταν οι ιδανικοί γονείς για σένα. Μέχρι εκεί που πιστεύει και μπορεί, λειτουργεί ο κάθε γονιός. Σίγουρα δεν ήθελε το κακό σου. Προσπάθησε να τους καταλάβεις όσο γίνεται.
Κάποια μέρα θα αδειάσουν οι καρέκλες του σπιτιού τους και μπορεί να γίνει ξαφνικά, γι’ αυτό να κάνεις αυτό που πρέπει, ώστε όταν φύγουν να νιώθουν ολοκληρωμένοι και χορτάτοι από την αγάπη σου γι αυτούς.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΏΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ, 24 Δεκεμβρίου, ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΩΡΑ : 10 – 1 μ. μ.

ΤΕΤΑΡΤΗ 25 Δεκεμβρίου, Εορτή της του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ,
πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Ωρα: 7 -10 π. μ.

ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2019

Πότε ωφελούμαι και πότε βλάπτομαι στον γάμο;

Το να κάθεται κανείς στο κελλί είναι μισή επιτυχία και το να συναντάει γέροντες είναι επίσης άλλη μισή. Όταν ησυχάζουμε, προσευχόμαστε, μελετάμε, κάνουμε λίγο εργόχειρο, φροντίζουμε ανάλογα με την δύναμή μας να ελέγχουμε τους λογισμούς μας. Όταν πάλι συναντιόμαστε με κάποιον, αντιλαμβανόμαστε την πνευματική μας κατάσταση” (Αββάς Δωρόθεος).
Όσο περνούνε τα χρόνια στην έγγαμη ζωή αναρωτιόμαστε κατά πόσον έχουμε ωφεληθεί από τον γάμο. Συχνά πολλοί λένε: “Μακάρι να μην είχα παντρευτεί, να ήμουν ελεύθερος, να μην είχα τα βάσανα του γάμου”. Σε ένα μοναστήρι του αγίου Όρους ο πορτάρης έβλεπε κάθε Σαββατοκύριακο, λίγο πριν κλείσει η πόρτα για την βραδινή ησυχία, έναν απλό άνθρωπο να κάθεται και να καπνίζει στην είσοδο του μοναστηριού και να μουρμουρίζει σε ένα εικόνισμα του Εσταυρωμένου Χριστού που βρισκόταν εκεί : “Χριστέ μου, Εσένα τουλάχιστον σε σταυρώσανε, δεν σε παντρέψανε!”.
Η απάντηση της ασκητικής παράδοσής μας είναι διπλή: Να αισθάνεσαι ότι ωφελήθηκες όταν μπορείς να ησυχάζεις και όταν μπορείς να συναντιέσαι. Αν στην μοναχική ζωή αυτό φαίνεται αυτονόητο, στην έγγαμη ζωή, πως μπορεί να βρει εφαρμογή;
Αν ξεκινήσουμε από το δεύτερο, η ευγνωμοσύνη για ότι έχουμε οι σύζυγοι ο ένας στον άλλον είναι μεγάλη ευλογία. Η συνάντησή μας αποκαλύπτει την αληθινή πνευματική μας κατάσταση. Πως μπορώ να κρίνω αν έχω πάθη, αν θυμώνω, αν συγχωρώ αν μοιράζομαι, αν ανέχομαι, αν αγαπώ χωρίς να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου και μάλιστα αυτόν ή αυτήν που μπορώ να του/της έχω εμπιστοσύνη ότι δεν θα με απορρίψει για τα πάθη μου, αλλά θα παλέψει να με ανεχτεί;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το αίσθημα ότι αν αγαπώ τον άλλον, τότε μπορώ να βάζω αρχή, να ξεκινώ να παλεύω ώστε να μεταμορφώσω τα πάθη μου και να αφήσω να επικρατήσει η καλοσύνη και η θετικότητα στην σχέση μου μαζί του. Όταν συναντώ τον άλλο, τότε μπορώ να κάνω την αυτοκριτική μου. Να δω σε τι υστερώ. Να ταπεινωθώ αυθεντικά. Χωρίς τον άλλο έχω το αίσθημα τη αυτάρκειας. Νομίζω ότι είμαι εντάξει, διότι δεν έχω όχι μόνο μέτρο σύγκρισης, αλλά και προκλήσεις για να δοκιμαστώ. Διότι ο άλλος, όπως και να έχει, είτε από την πλευρά της καλοσύνης είτε από την πλευρά της υστέρησης με κάνει να δοκιμάζομαι. Να τον μιμηθώ στην καλοσύνη, να διαχειριστώ την ιδιοτροπία του, να υπομείνω τα πάθη του, να σηκώσω τον σταυρό του, να φορτωθώ το φορτίο του.
Εδώ έρχεται η μεγάλη αλήθεια. Ο γάμος είναι πορεία προς την Βασιλεία του Θεού. Δεν είναι μόνο μία συνύπαρξη προσώπων για να αποφευχθεί η μοναξιά, για να γεννηθούν παιδιά, για να γίνουν δυο άνθρωποι ευτυχισμένοι όσο είναι εφικτό. Είναι και για να συμπορευτούν προς την οδό του Θεού. Κι αυτή η συμπόρευση περιλαμβάνει και σταυρό και ανάσταση.
Γιατί το ζευγάρι χρειάζεται να νικήσει τα πάθη από κοινού. Και ο ένας γίνεται συμβοηθός του άλλου, είτε το νοιώθει είτε όχι. Ποτέ ένας γάμος δεν μπορεί να μπορεί να κριθή στην πορεία του, αλλά στο τέλος του. Όταν δηλαδή και οι δύο βρεθούνε στον Θεό και έχουν την καλή απολογία.
Γι’ αυτό και χρειάζεται και η ησυχία στον γάμο. Και οι δύο να μπορούν να ηρεμούν, να προσεύχονται, να μελετούν, να κάνουν τις εργασίες του σπιτιού χωρίς να ανακατώνεται ο ένας στα πόδια του άλλου, να μπορούν να αισθάνονται αυτή την ευλογημένη μοναχικότητα , στην οποία ο Θεός προσθέτει την χάρη του. Όταν τροφοδοτούμε τον εαυτό μας, τότε ανατροφοδοτούμε την σχέση μας. Δεν θέλει πολύ χρόνο. Αρκεί η προσευχή το βράδυ. Η προσευχή όταν εργαζόμαστε. Λίγη απόσταση από τις τριβές της καθημερινότητας. Η ώρα που τα παιδιά έχουν πέσει για ύπνο, Η ώρα του εκκλησιασμού. Ένας περίπατος. Το κλείσιμο του κινητού, του υπολογιστή, της τηλεόρασης. Τα γαλήνεμα από την εργασία.
Η συζυγία μπορεί να γίνει γιορτή πορείας προς την βασιλεία του Θεού, ωφέλεια αληθινή εάν αισθανόμαστε ότι ο γάμος είναι η κλήση μας και ο άλλος είναι δώρο του Θεού για μας. Τότε ακόμα και στις δυσκολίες θα μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο. Διότι ανάμεσά μας θα βρίσκεται και θα ενισχύει Αυτός που ευλόγησε τον γάμο στην Κανά, ο Δημιουργός και Ανακαινιστής της ύπαρξης μας.

Πρωτ. Θεμ. Μουρτζανός

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ 18-12-19, Άγιου Σεβαστιανού


Όλος ο αγώνας του καθενός είναι να τον αναγνωρίζουν, να τον παραδέχονται, να αισθάνεται ότι είναι κάποιος, μη τυχόν τον απορρίψουν. Αυτή είναι  η τυραννία του ανθρώπου, και δεν καθόμαστε λίγο να φιλοσοφήσουμε γιατί να είναι έτσι. Οι άγιοι δεν τα πήραν έτσι. Οι μαθητές του Χριστού, οι απόστολοι τι έκαναν; Δέχτηκαν την απόρριψη. Γι’ αυτό λένε: Ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες. Την ώρα ακριβώς που δεν έχεις τίποτε, τα έχεις όλα. Την ώρα που απορρίπτεις εντελώς τον εαυτό σου ή δέχεσαι να απορριφθεί εντελώς ο εαυτός σου, την ώρα εκείνη έχεις τον εαυτό σου, και γίνεσαι άνθρωπος του Θεού. Απαρνησάσθω εαυτόν, είπε ο Κύριος. Πως δεν πιανόμαστε από μερικές λέξεις τόσο ξεκάθαρες; “Ος δ’ αν απολέσει την εαυτού ψυχήν.... ούτος σώσει αυτήν”. Όποιος χάσει τον εαυτό του ζώντας την απόρριψη, αυτός θα βρει τον εαυτό του.
          π. Σ. Κ.

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2019

Η έννοια της αλλαγής


Η αλλαγή για να είναι δημιουργική προϋποθέτει να έχει στόχο. Να έχει κατεύθυνση. Να έχει έμπνευση. 
          Η αλλαγή για να είναι ασφαλής απαιτεί να έχει βάση. Να έχει ρίζες για να τροφοδοτείται. Να μην κόβει το κλαδί πάνω στο οποίο στηρίζεται.
          -Αλλαγή όχι ως ενταφιασμός του παρελθόντος, αλλά ως ανατολή του μέλλοντος.
          -Αλλαγή όχι ως αποφυγή, αλλά ως επιθυμία.
          -Αλλαγή όχι ως συγκάλυψη των δυσάρεστων, αλλά ως επεξεργασία των επιθυμιών.
          -Αλλαγή όχι ως κουκούλωμα των αποτυχιών, αλλά ως ανάδειξη των δυνατοτήτων.
          -Αλλαγή όχι ως υποτίμηση του παραδοσιακού, αλλά ως έμπνευση από το αυθεντικό.
          -Αλλαγή όχι ως μαγική ευχή, αλλά ως ανάληψη προσωπικής ευθύνης.
          Η αλλαγή εξυπηρετεί την ανάπτυξη. Όταν η αλλαγή γίνεται αυτοσκοπός, τότε αποτελεί εμμονή και επομένως αυτοακυρώνεται. Είναι τότε που δεν έχει βάσεις και δεν έχει προοπτική. Η αλλαγή τότε γίνεται μια ρευστή αναξιόπιστη κατάσταση.
          Η άλογη θεοποίηση της αλλαγής είναι ίδιον των ανθρώπων που δεν θέλουν να θυμούνται το παρελθόν, που δεν γνωρίζουν να ζήσουν το παρόν και αναζητούν απεγνωσμένα και πανικόβλητα κάποια ελπίδα στο μέλλον, από κάτι διαφορετικό που, υποτίθεται, θα είναι η λύση.
          Δημ. Καραγάννη, “ΑΛΛΑΖΕΙ ο άνθρωπος;”

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ


Πάντοτε οι άγιες ψυχές έπιαναν την ουσία της όλης πνευματικής ζωής και δεν τους επηρέαζαν άλλα πράγματα. Ας είχαν και προσόντα και τάλαντα (όπως ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός). Τίποτε δεν τους επηρέαζε. Όλα τα άφηναν στον Θεό- δια της υπακοής στο μοναστήρι, στην Εκκλησία- ώστε, όταν και αν ήθελε ο Θεός, να τα χρησιμοποιήσει. Και όταν αφήνει κανείς δια της υπακοής απλώς τα πάντα, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του, το θέλημά του, ακόμη κι αν είναι άγιο θέλημα, όπως ήταν το θέλημα του Χριστού.
          Κάθε μέρα γιορτάζουμε οσίους, μάρτυρες. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι διαβάζουμε, ακούμε τους βίους τους, και μας συγκινούν, μας θέλγουν, αλλά δεν  το λέει η καρδιά μας να τους μιμηθούμε Μας αφήνουν τελικά ανέγγιχτους όχι απλώς η διδασκαλία, αλλά η ζωή, τα βιώματα των αγίων. Και πονάει κανείς, καθώς βλέπει τις ψυχές σκληρές και παγωμένες. Έως πότε;
          π. Σ. Κ.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ


Α  Ν  Α  Κ  Ο  Ι  Ν  Ω  Σ Η 
Την προσεχή δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2019, στην αίθουσα του πνευματικού μας κέντρου εν όψει της μεγάλης εορτής των ΧΡΙΣΤΟΥΓ          ΕΝΝΩΝ, θα πραγματοποιηθεί επίκαιρη ομιλία.
Θα ομιλήσει ο

Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας με θέμα:

“ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ” 
Θα επακολουθήσει και επίκαιρο εποπτικό υλικό

ΩΡΑ: 6 μ. μ. 
ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019

Επιστροφή στο Δωδεκάθεο;

Το να διεκδικούν οι “Έλληνες Εθνικοί” να επαναφέρουν την αρχαία ειδωλολατρία στον 21ο αιώνα δείχνουν την εξωπραγματικότητά τους. Το να κατηγορούν όμως τον Χριστιανισμό που “καταστρέφει πνευματικά τους Νεοέλληνες(Ρωμιούς), μπολιάζοντάς τους με δεισιδαιμονίες, σκοταδισμό, θεομανία και σαφή απέχθεια για την ανθρώπινη ελευθεροπρέπεια”, αποκαλύπτει παχυλή άγνοια και οπισθοδρομικότητα. Μα ό, τι καλό και υγιές μπόρεσε  να αναπτύξει ο αρχαίος κόσμος διατηρήθηκε ανέπαφο κατά την χριστιανική εποχή. Κάτι περισσότερο. Καθαρίστηκε από όλα τα άχρηστα στοιχεία και αναπτύχθηκε στο εύκρατο κλίμα του Χριστιανισμού. Βεβαίως κατάργησε πολλά ο Χριστιανισμός από τον αρχαίο κόσμο. Και αλίμονο αν δεν τα καταργούσε. Να μην χτυπούσε, δηλαδή, το δουλεμπόριο, την ανεξέλεγκτη βία, τον Καιάδα, τη λατρευτική μορφή της διαφθοράς, τους βωμούς της ντροπής στους οποίους προσφερόταν θυσία η τιμή, η αξιοπρέπεια και η αγνότητα. Η λησμονούν πως όταν έκανε την εμφάνισή του ο Χριστιανισμός  ο αρχαίος κόσμος βρισκόταν σε φοβερή παρακμή. Ο χρυσούς αιώνας του Περικλή αποτελούσε παρελθόν. Το πνευματικό μήνυμα του Πλάτωνα, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή είχε εκλείψει και κυριαρχούσαν οι Σοφιστές.
          “ΖΩΗ” τ. 4340

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019

ΤΡΕΙΣ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ





ΤΡΕΙΣ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ζούσαν μαζί κάποτε σ’ ένα φτωχό μέρος τρεις καλόγεροι. Για να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια τους, δούλευαν σαν θεριστές την εποχή του θερισμού. Μια χρονιά λοιπόν ανέλαβαν να θερίσουν εξήντα χωράφια. Ένας όμως απ’ τους τρεις από την πρώτη κιόλας ημέρα αρρώστησε και γύρισε στο κελλί του. Λέει τότε ο ένας από τους εναπομείναντες στον άλλον:

-  Βλέπεις, αδελφέ, ο αδελφός μας αρρώστησε. Ας στριμωχτούμε λοιπόν λίγο περισσότερο οι δυο μας και πιστεύω πως με τις ευχές του θα προλάβουμε να θερίσουμε και το δικό του μερίδιο.

Πράγματι κατάφεραν να τελειώσουν εγκαίρως όλο το έργο και αφού πληρώθηκαν για τη δουλειά τους, φώναξαν τον τρίτο καλόγερο και του είπαν:

-  Έλα, αδελφέ, πάρε τον μισθό σου.

-  Ποιο μισθό έχω να πάρω, αφού δεν θέρισα; ρώτησε εκείνος.

-  Ο θερισμός έγινε, επειδή βοήθησαν οι ευχές σου! απάντησαν οι συνασκητές του. Έλα λοιπόν, πάρε τον μισθό σου.

Τότε έγινε ανάμεσά τους μεγάλος «καυγάς». Ο ένας έλεγε «δεν τα παίρνω», οι άλλοι πάλι δεν δέχονταν με τίποτε να υποχωρήσουν. Τελικά πήγαν σ’ ένα μεγάλο Γέροντα να τους λύσει το ζήτημα.

Ο ένας λοιπόν είπε, ότι, ενώ δεν θέρισε ούτε μία μέρα, τον αναγκάζουν τώρα να πάρει το μερίδιό του και τον φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση. Οι άλλοι είπαν ότι, ενώ η δουλειά ήταν τόσο πολλή, που δύσκολα θα την τελείωναν και οι τρεις μαζί, όμως τώρα, με τις προσευχές του άρρωστου αδελφού τους, ολοκλήρωσαν πολύ γρηγορότερα όλο το θέρισμα. Γι’ αυτό επιμένουν να πάρει τον μισθό του. Ο Γέροντας θαύμασε ακούοντας τη διχογνωμία και φιλονικία τους. Φώναξε αμέσως κάποιον καλόγερο που ήταν κοντά εκεί και του είπε:

-  Χτύπα την καμπάνα να μαζευτεί όλο το μοναστήρι.

Όταν ήρθαν όλοι, τους είπε:

-  Ελάτε, αδελφοί, να θαυμάσετε δικαιοσύνη.

Και τους είπε τα καθέκαστα. Τότε οι μοναχοί του μοναστηριού εκείνου έβγαλαν απόφαση όλοι μαζί, να πάρει το μερίδιό του ο καλόγερος που δεν είχε θερίσει και ας το κάνει μετά ό,τι θέλει. Και εκείνος ο μακάριος, μη μπορώντας πια να κάνει αλλιώς, έφυγε κλαίγοντας από τη λύπη του (από το Γεροντικό).

Να, λοιπόν από τρεις φτωχούς ασκητές ένα υπέροχο πρότυπο κοινωνικού ανθρώπου. Παρά τη φτώχεια τους, δεν είχαν καμμιά προσκόλληση στα λεφτά. Ολόψυχα ήθελαν να συνδράμουν, να μη ζημιώσουν τον αδελφό τους. Κανένα ίχνος πλεονεξίας, εκμετάλλευσης, κατάχρησης. Τί κόσμος άραγε θα υπήρχε, αν οι άνθρωποι σκέπτονταν και ενεργούσαν έτσι; Θα είχαμε την οικονομική κρίση και τα προβλήματα που έχουμε σήμερα; Πόση δικαιοσύνη, τιμιότητα και ανιδιοτέλεια θα βασίλευαν ανάμεσά μας! Πόσο πρόθυμοι θα ήταν όλοι να βοηθήσουν στη δυσκολία του άλλου, στην αρρώστια του, στη φτώχεια του! Δεν θα υπήρχε φτωχός ανάμεσά μας (Δευτ. 15, 4).

Θα ’λεγε όμως κανείς πως οι μοναχοί αυτοί, παρά τη φτώχεια τους, είχαν κάποιο πλεονέκτημα. Βρήκαν μια μικρή δουλειά, πήραν κάτι λίγα λεφτά και συνεπώς μπορούσαν να δώσουν μια κάποια βοήθεια σε κάποιον. Πώς να βοηθήσουμε όμως εμείς, όταν το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι αυτή ακριβώς η έλλειψη δουλειάς; Τί να δώσεις στον άλλον, όταν δεν βγάζεις τίποτε;

Εύλογο το ερώτημα, παρ’ όλ’ αυτά όμως δεν παύει να είναι παραπλανητικό. Ο Χριστός δεν λέει: «Για να δω! Πόσα έχεις; Για να σου πω αν μπορείς να δώσεις». Πουθενά δεν βάζει πλαφόν στο εισόδημά σου, δεν σου λέει πόσο ύψος πρέπει να έχει, για να έχεις υποχρέωση να δώσεις. Δεν σε ρωτάει αν έχεις να δώσεις, αλλά αν θέλεις να δώσεις· αν έχεις τη διάθεση να δώσεις· αν υπάρχει έλεος, ευσπλαχνία, αγάπη μέσα σου. Αν δεν υπάρχουν αυτά, ακόμα και να δώσεις, ακόμα και πολλά να δώσεις, δεν έχει καμμιά αξία. «Ουδέν ωφελείσαι» (Α΄ Κορ. 13, 3).

Αν όμως αυτά υπάρχουν, ακόμα και δουλειά να μην έχεις, ακόμα και τίποτα να μη σου βρίσκεται να δώσεις, δίνεις πολλά, τόσο πολλά, που και ο ίδιος ο Χριστός ξεσπάει σε έπαινο για σένα («η χήρα η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλεν» [Λουκ. 21, 3]). Αληθινός πλούτος είναι η καρδιά που ξεχειλίζει από αγάπη. Αυτή θεραπεύει τον κόσμο από όλα τα κακά. Τέτοια καρδιά είχαν οι τρεις φτωχοκαλόγεροι. Από ανθρώπους με τέτοια καρδιά έχει ανάγκη ο κόσμος και όχι, όπως νομίζουμε, από το ψυχρό, το άψυχο χρήμα.

Ένας μοναχός κάποτε είδε τον αββά Νισθερώο να φοράει δύο κολόβια (ζακέτες αμάνικες) και τον ρώτησε:

-  Αν έλθει ένας φτωχός και σου ζητήσει το ένα ρούχο, ποιο θα του δώσεις;

-  Το καλύτερο! αποκρίθηκε.

-  Κι αν σου ζητήσει και άλλος, τί θα του δώσεις; ξαναρώτησε ο αδελφός.

-  Το μισό απ’ το άλλο μου ρούχο! απαντάει ο Γέροντας.

-  Κι αν σου ζητήσει και τρίτος, τί θα του δώσεις;

-  Θα κόψω το υπόλοιπο σε δυο κομμάτια, θα του δώσω το ένα και με το άλλο θα ζωστώ εγώ.

-  Κι αν και αυτό σου το ζητήσει κάποιος, τί θα κάνεις; τον ρωτάει πάλι.

-  Ε, τότε, απαντάει ο Γέροντας, θα του δώσω αυτό που μου έχει απομείνει κι εγώ θα πάω να κρυφτώ σε μια ερημιά, ώσπου να στείλει ο Θεός να με σκεπάσει. Δεν θα ζητήσω από κανέναν τίποτε (από το Γεροντικό).

Να και κάποιος χωρίς δουλειά, χωρίς εισόδημα, που όμως δεν διστάζει να δώσει ό,τι έχει και ας μείνει χωρίς τίποτε· στο έλεος του Θεού· χωρίς κανένα φόβο για το μέλλον του· γεμάτος από αγάπη· απόλυτα απαλλαγμένος από κάθε φιλόϋλο δέσιμο, από κάθε πλεονεξία. Καμμιά λοιπόν δικαιολογία δεν στέκει πραγματικά, όταν διστάζουμε ή αρνούμαστε να δώσουμε. Το έλλειμμα είναι στην καρδιά κι όχι στην τσέπη μας. Ακόμα και με άδεια τσέπη, μια πλούσια καρδιά έχει πολλά να δώσει.

Αυτά μήνυσαν οι τρεις φτωχοί ασκητές, αυτά λέει ο αββάς Νισθερώος.

Εσύ; Τί γνώμη και προπαντός τί διάθεση έχεις;

Οι φτωχοί πάντως είναι εδώ. Και αν θέλεις, τους ανοίγεις την καρδιά σου και τους απλώνεις το χέρι σου.

Σαρανταήμερο 2016
paterikos.blogspot.com