Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Χριστούγεννα στα θεόκτιστα σπήλαια των Ησυχαστών το Αγίου Όρους




 Στο Άγιον Όρος του Άθω υπάρχει και μια άλλη μορφή εορτασμού χωρίς την βυζαντινή λειτουργική λαμπρότητα των Μοναστηριών και των Σκητών. Είναι ο σχεδόν αποφατικός, ο σιωπηλός εορτασμός των Ησυχαστών, που τελείται μέσα στα σπήλαιά τους. Χωρίς μουσικά βιβλία και ψαλμωδίες θεολογικών τροπαρίων και ωδών, χωρίς φαιδρές φωταγωγίες, αλλά μόνο με το αμυδρό και αλαμπές μελιχρό και γλυκύτατα υποβλητικό φέγγος της ιερής κανδήλας, κλίνουν τα γόνατα «προς τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», υψώνουν «οσίας χείρας άνευ οργής και διαλογισμών» και, μέσα στην απόλυτη και ακουομένη σιωπή και το κατανυκτικόν ημίφως, προσεύχονται «αλαλήτως», νοερά, θεωρητικά, πενθικά, «εν αισθήσει ψυχής», «εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία τω Κυρίω». Και οι προσευχές τους, σαν πύρινες φλόγες, φωτίζουν τα πάντα.
          Μετά τη θ. Λειτουργία, που ετέλεσεν ο σοφός και άγιος ιερεύς- Ησυχαστής με βαθύτατη κατάνυξη και μεταρσίωση, και μεταλάβαμε τα Άχραντα Μυστήρια, τις πρωινές ώρες μιας καθαροτάτης ερημικής αυγής, αφού πήραμε ένα ασκητικό πρόγευμα, καθίσαμε σε ένα καθαρόν, αδιακόσμητον αλλά υποβλητικό κελλάκι, που θερμαινόταν από μικρή κτιστή σομπούλα.
          «...Ο Ιησούς», άρχισε με τη βαθειά και γλυκειά του φωνή να λέει, «είναι η εκπλήρωση της προφητείας του Ισραήλ και όλων των εθνών, γιατί αυτή είναι η φανέρωση της θείας βουλής για την σωτηρία των ανθρώπων. Αλλά είναι και η εκπλήρωση της καρδιακής μας προφητείας, το μυστήριο των ιερών πόθων μας. Στο πρόσωπο του Ιησού η ανθρωπότης βρήκε την ενότητά της, η ιστορία βρήκε το τέλος της, δηλ. τον σκοπόν της, που είναι η θέωση του κόσμου»…
          Με πνεύμα συντετριμμένο και καρδιά ταπεινωμένη, ερωτώ, Ιησού μου, γιατί γεννήθηκες μέσα στις συνθήκες αυτές της ακρότατης πτωχείας. Θέλησες να διδάξεις τους ανθρώπους την άκρα ταπείνωση με την ασύλληπτη σε ανθρώπινο και αγγελικό νου Σάρκωση του απείρου Θεού. Αλλά και αυτή η ενανθρώπισή Σου, τι άλλο είναι από άρρητη κένωση; Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε εμείς οι ταπεινοί, όχι απλώς θείας τάξεως ενέργειες, αλλ’ αυτή την σαρκωμένην Αγάπη, τον ανθρωποποιημένον Θεόν;
          Η σάρκωση είναι μυστήριον και υπερβαίνει την καταληπτικήν ικανότητα και αυτών των αγγέλων. Και πρέπει με δέος, με κατάνυξη, με χαρά, με θαυμασμό, με αγάπη, φλογισμένοι, αλλοιωμένοι την καλήν αλλοίωση, ταπεινωμένοι και γονυκλινείς, με πλήρη σιωπή στόματος και νου, κλαίοντες από ευγνωμοσύνη και εκστατικοί να υποδεχόμαστε τα Μυστήρια του θεού. Γι’ αυτό και «εκχέω την καρδίαν μου», Λόγε, μπροστά στη φάτνη των αλόγων, όπου ανάκεισαι σπαργανωμένος, συ ο «βασιλεύς των βασιλευόντων» «εν δούλου μορφή».

Πηγή: Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης. «Χριστούγεννα στο Άγιον Όρος»

Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΟΙΟ NORMAN ATLANTIC, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕΤΕΦΕΡΘΗΣΑΝ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ







Τά ξημερώματα τῆς Τρίτης καί περί ὥρα 3π.μ., ἔφθασε στό λιμάνι τῶν Πατρῶν τό πλοῖο Europa Cruise, τό ὁποῖο μετέφερε 15 ἐκ τῶν διασωθέντων ἐπιβατῶν τοῦ πλοίου NORMAN ATLANTIC, τό ὁποῖο ἐτυλίχθη στίς φλόγες πλέοντας ἀπό Ἑλλάδα γιά Ἰταλία.
Τούς ἀδελφούς μας, Πατρινούς καί ἐξ ἄλλων μερῶν τῆς Ἑλλάδος καί ἐξ Ἰταλίας, ὑπεδέχθησαν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, Γ.Γ. Ἀποκεντρωμένης Διοίκησης Γιῶργος Διδασκάλου, Περιφερειάρχης Ἀπόστολος Κατσιφάρας, Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης μαζί μέ Ἀντιδημάρχους, Πρόεδρος τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Ἄννα Μαστοράκου, Διοικητής τοῦ ΠΓΝΠ Χαράλαμπος Μπονᾶνος, Ἀντιπεριφερειάρχης Γρηγόρης Ἀλεξόπουλος, Πρόεδρος τῆς ΝΟΔΕ Ν.Δ. Γιάννης Μάκκας, Βουλευτής Βασίλης Χατζηλάμπρου καί Πρόεδρος τοῦ ΟΛΠΑ Κώστας Πλατυκώστας.
Οἱ σκηνές ἦταν ἐξαιρετικά συγκινητικές, μέ τούς διασωθέντες μετά ἀπό τόση ταλαιπωρία συμπολίτες μας καί τούς ἄλλους ἀδελφούς, νά ἐναγκαλίζονται τά ἀγαπημένα τους πρόσωπα καί ὅλους ὅσοι τούς ἀναμένουν καί νά διεκτραγωδοῦν τίς φρικτές σκηνές τίς ὁποῖες ἔζησαν στό φλεγόμενο πλοῖο.
Ὁ Σεβασμιώτατος καί οἱ λοιποί πού ὑποδέχθησαν τούς διασωθέντες ἀδελφούς, ἐξέφρασαν τήν χαρά καί τήν βαθειά συγκίνηση γιά τήν σωτηρία τους καί τήν ἐπιστροφή μέ ἀσφάλεια στά σπίτια τους καί εὐχήθηκαν ὑγεία καί δύναμη. Ὅσοι ἐκ τῶν διασωθέντων εἶχαν προορισμό ἄλλα μέρη ἐκτός Πατρῶν, φιλοξενήθηκαν σέ ξενοδοχεῖο τῆς πόλεως.
Σέ δήλωσή του στά Μ.Μ.Ε. ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε εὐχαριστίες πρός τόν Θεό καί τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ἐπίσης τήν βαθειά του ἱκανοποίησή του γιά τήν ἐπιστροφή τῶν διασωθέντων, τήν εὐχή νά εἶναι καλά στήν ὑγεία τους οἱ ὑπόλοιποι πού ἔφθασαν σέ ἄλλα μέρη καί τήν προσευχή νά ἀναπαύῃ ὁ Κύριος τίς ψυχές ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή στό φλεγομένο πλοῖο. Ἐπίσης ἐπήνεσε καί εὐχαρίστησε ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατέβαλαν ὑπεράνθρωπες προσπάθειες γιά τήν σωτηρία τῶν συνανθρώπων μας.

Πηγή:  http://www.i-m-patron.gr

Διοργανωτής της παιδείας



ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ (Η΄)

 
          Η παιδική ηλικία με τον τρυφερό χαρακτήρα τραβούσε πάντα το ενδιαφέρον πολλών. Ο άγιος Κοσμάς φροντίζοντας για όλες τις ανάγκες του λαού, δεν άφησε έξω απ’ το ενδιαφέρον του το παιδί. Ιδιαίτερα φρόντισε γι’ αυτό σε μία εποχή που η παιδική ηλικία ήταν σε πλήρη εγκατάλειψη. Οι ανοιχτές πληγές του έθνους από τη δουλεία δεν άφηναν περιθώρια στη μέριμνα για ανάπτυξη και μόρφωση του παιδιού. Σε μία καταδικασμένη κοινωνία με σβηστά τα φώτα της γνώσεως, καταδικασμένη σε αγώνα επιβιώσεως, το παιδί ακολουθούσε τυφλά το πεπρωμένο της φυλής. Ήταν το τελευταίο πράγμα για το οποίο θα ενδιαφερόταν κανείς.
          Το φωτεινό μυαλό όμως του αγίου Κοσμά έβλεπε στο παιδί τη μελλοντική αναγέννηση του γένους. Στην νέα γενιά που θα ήταν μορφωμένη και προσανατολισμένη στο δρόμο της ιστορίας της, στήριξε τις ελπίδες του για το ποθούμενο. Μόνο έτσι θα έβρισκε την αυτοσυνειδησία του ο λαός, θα καταλάβαινε ότι υπάρχει και θα διεκδικούσε τα δίκαια της υπάρξεώς του. Γι’ αυτό ο άγιος Κοσμάς αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος από την προσπάθεια του για να θεμελιώσει μια σωστή ανατροφή των παιδιών.
          «Όταν το παιδί σηκώνεται το ταχύ από τον ύπνο και ευθύς αν γυρεύει ψωμί, εσύ μην του δώσεις, αλλά έπαρέ το και πήγαινέ το εις την εικόνα του Χριστού και ειπέ του: Εγώ, παιδάκι  μου, ψωμί δεν έχω. Ο Χριστός μας έχει όλα. Κάμε  τον σταυρό σου να τον παρακινήσωμεν και να τον παρακαλέσωμεν να μας δώσει. Και έτσι συνηθίζει το παιδί από μικρόν εις τον καλόν δρόμον και να το παίρνεις εις την Εκκλησίαν και να το ορμηνεύεις να κάνει τον σταυρόν του με τα τρία δάκτυλα. Και να το βάζεις να ασπάζεται τις άγιες εικόνες και πάντα να το διδάσκεις τα χριστιανικά καμώματα, ότι έχεις να δώσεις απολογίαν γι’ αυτό».
          Συγχρόνως φρόντιζε ο άγιος για την ίδρυση σχολείων. Σε όποιο μέρος πήγαινε και δεν εύρισκε σχολείο, έβαζε τους χριστιανούς να προσφέρουν από κοινού τα έξοδα για την ίδρυση σχολείου. «Έχετε σχολείον εδώ εις την χώραν σας να διαβάζουν τα παιδιά; Τους ρωτούσε. Δεν έχομεν άγιε του Θεού. Να μαζευτείτε όλοι να κάμετε ένα σχολείο καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και φτωχά».  «Αιωνία η μνήμη των γυναικών της Ηπείρου, γράφει ο Ηπειρώτης Ζώτος Μολλοσός, αι οποίαι με την αξίαν των κοσμημάτων έκτισαν 210 Ελληνικά σχολεία  και επροίκισαν αυτά  με το περίσσευμα αυτών, σωζόμενα έως την σήμερον».
          Στις επιστολές του αγίου φαίνεται καθαρά ο τρόπος με τον οποίο οργάνωνε τα σχολεία. Γράφει λοιπόν στους κατοίκους του χωριού Παπαδάτες: «Εγώ, αδελφοί μου, ως δούλος του Θεού ημών ανάξιος, περιερχόμενος και διδάσκων το κατά δύναμιν τους Χριστιανούς, ήλθα και εδώ εις την χώραν σας και βλέποντας ότι δεν έχετε σχολείον, επαρακίνησα τους Χριστιανούς και έδωκαν το κατά δύναμιν και προαίρεσιν δια το σχολείον σας…Πρέπει και η ευγένειά σας πάντες να βοηθάτε πάντοτε το σχολείον σας εξ ιδίων πόρων ή κοινώς από την χώραν ή και από τα βακούφια, δια να λάβετε και παρά Θεού τον μισθόν σας και τιμήν παρά Θεού και ανθρώπων……»
          Μ’ αυτόν τον τρόπον  ο φωτισμένος ιερομόναχος εξασφάλιζε την παιδεία σ’ ένα έθνος όπου δεν υπήρχε καμία φροντίδα για τη μόρφωση των σκλάβων.

π. Γ.