Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Τα ιερά λείψανα των Αγίων Φανέντων στην Πάτρα


Αύριο Παρασκευή και ώρα 8 μ.μ. στον Ι.Ν.Αγ.Βαρβάρας θα βρεθούν τα ιερά λείψανα των Αγίων εν Σάμη Φανέντων, Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος .
Θα τελεσθεί Ιερά Παράκληση και τα ιερά λείψανα θα διανυκτερεύσουν στον Ι.Ναό.

Το Σάββατο 2 Μαΐου θα τελεσθεί θεία Λειτουργία από τους ιερείς του Ι.Ναού και από τον πρωτοπρεσβύτερο π.Γεώργιο Αντζουλάτο, τον άνθρωπο που αναζήτησε πληροφορίες και μετά από επιστημονική έρευνα ανακάλυψε τα ιερά λείψανα στη Βενετία και τελικώς κατόρθωσε, με την ευγενική και πρόθυμη στάση των Ρωμαιοκαθολικών, να τα επαναπατρίσει (1η Ιανουαρίου 2009 τα ιερά λείψανα έφθασαν στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" ).

Στην συνέχεια οι ιερείς του Ι.Ναού θα τα συνοδεύσουν έως τον λιμένα των Πατρών, όπου πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού θα τα μεταφέρει στην ωραιοτάτη νήσο της Κεφαλληνίας.

Στις
6 το απόγευμα θα γίνει η επίσημη τελετή υποδοχής των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Φανέντων στη Σάμη. Στις 6.30 στην Κεντρική Πλατεία της Σάμης θα γίνει Δοξολογία και Δέησις και κατόπιν προσφωνήσεις και Ομιλίες. Στις 7.30 στον Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Σάμης θα τελεσθεί πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός και κατόπιν προσκύνηση των ιερών λειψάνων. Το απόγευμα της Κυριακής θα γίνει η εκκίνηση αυτοκινητοπομπής με προορισμό την παλαιά Μονή των Αγίων Φανέντων.

(πληροφορίες και αναλυτικό πρόγραμμα της υποδοχής στην Σάμη στο κεφαλληνιακό ιστολόγιο Ρουπάκι)


Σαν σήμερα

30 - 4 - 1825

Ο Ελληνικός Στόλος, υπό το Μιαούλη, πυρπολεί 28 τουρκικά πλοία στη Μεθώνη και μία πυριτιδαποθήκη στην ξηρά.

30 - 4 - 1907

Ο αγωνιστής Προκόπιος Κομπόκης φονεύεται στο χωριό του, την Καλλιθέα Δράμας, σε συμπλοκή με τριακονταμελή συμμορία Κομιτατζήδων.


Πώς είναι η κόλαση ;

Είναι από διάλογο που έκανε ο π.Παίσιος και έχει ενδιαφέρον...

"- Γέροντα, πως είναι η κόλαση;

- Θα σου πω μια ιστορία που έχω ακούσει:

Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.

Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει: «Έλα, να σου δείξω την κόλαση».

Βρέθηκε τότε σε ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στην μέση ήταν μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Στα χέρια τους κρατούσαν από μία πολύ μακριά κουτάλα. Έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό, αλλά δεν... μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους. Γι' αυτό άλλοι γκρίνιαζαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν.

Μετά άκουσε την ίδια φωνή να τού λέει: «Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο».
Βρέθηκε τότε σε ένα άλλο δωμάτιο όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι ίδιο με το προηγούμενο και στην μέση ήταν πάλι μια κατσαρόλα με φαγητό και είχαν τις ίδιες μακριές κουτάλες. Όλοι όμως ήταν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ο καθένας έπαιρνε με την κουτάλα του φαγητό από την κατσαρόλα και τάιζε τον άλλον.
Κατάλαβες τώρα κι εσύ πώς μπορείς να ζεις από αυτήν την ζωή τον Παράδεισο;
Όποιος κάνει το καλό, αγάλλεται, διότι αμοίβεται με θεϊκή παρηγοριά. Όποιος κάνει το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση.
Έχεις αγάπη, καλοσύνη; Είσαι άγγελος και, όπου πας ή σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και, όπου πας ή σταθείς, μεταφέρεις την κόλαση.

Από εδώ αρχίζουμε να ζούμε τον Παράδεισο ή την κόλαση.


«ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τ. Ε'΄», ΣΕΛ. 48.
© ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΤΟΥΡΚΙΑ


Αν κάποιος σας έλεγε ότι σε μια κατάμεστη εκκλησία της Τουρκίας, τούρκοι ορθόδοξοι γιόρτασαν το Πάσχα τσουγκρίζοντας αυγά και ψάλλοντας Χριστός Ανέστη θα το πιστεύατε;
Δείτε το βίντεο που σας δίνω.
Η λειτουργία γίνεται σε τρεις γλώσσες: Tουρκικά, Eλληνικά, Aραβικά.
Πρόκειται για τους ορθόδοξους της Νότιας Τουρκίας, της περιοχής του Σαμάνταγ (το όρος του Συμεών του Θαυμαστορείτου)
Στο βίντεο είναι το Πάτερ ημών σε 2 γλώσσες.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Ο Έλληνας !

Σε διαγωνισμό που έγινε στην Ουάσινγκτον πριν από περίπου 15 χρόνια για τον καταλληλότερο χαρακτηρισμό ενός λαού, εκείνου που θα παρουσιάζει καλύτερα την ψυχολογία του, πήραν μέρος περίπου ένα εκατομμύριο άτομα. Δεκαπενταμελής επιτροπή από επιστήμονες επέλεξε ομόφωνα και βράβευσε τον δικαστή Ν. Κέλλυ για τον επιτυχημένο χαρακτηρισμό του Έλληνα.


"Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας", γράφει ο δικαστής, "ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος από τις περιστάσεις, αν και από διανοητική άποψη, κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των ερίδων, ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το '21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να τη θάψει. Κόπτεται τη μία στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετήσει το ψέμα. Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο Έλληνας. Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Κι αν μπορείτε προσπαθήστε να τον ταξινομήσετε".


ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ : Η απόφαση της καταδίκης του Ιησού Χριστού

ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΠΟΛΗ Λ'ΑΚΟΥΙΛΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ, ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΟ ΠΙΛΑΤΟ. ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Το συγκλονιστικο αυτο εγγραφο (πιστο αντιγραφο του οποιου βλεπετε στη φωτογραφια αριστερα),παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστο,οποτε βρεθηκε στην-γνωστη σημερα για τον καταστροφικο σεισμο-πολη L'Aquila της Κεντρικης Ιταλιας (κοντα στην οποια εχει ανακαλυφθει η αρχαια ρωμαικη πολη του Αμιτερνο,οπου βρεθηκε το σπιτι του Ποντιου Πιλατου).Το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου.Μεταφράστηκε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643:

"Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου, Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου.

Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι. Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ (Ρωμαϊστί).

Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων Βασιλείας.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ


- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.

- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.

- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.

- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.


- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν".

Σαν σήμερα

29 -4 - 1091

Ο Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Α'Κομνηνός κατανικά τους Πετσενέγκους (νομαδική μογγολική φυλή) στο Λεβούνιο Θράκης.

29 - 4 - 1854

Η ΓΑλλία και η Αγγλία, με τελεσίγραφο που έστειλαν στον Όθωνα, αξιώνουν η Ελληνική Κυβέρνηση να αποκηρύξει τα επαναστατικά κινήματα στη Θεσσαλία και την Ήπειρο.

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ


«Πρωί έννυχον λίαν». Χαράματα. Είναι η στιγμή που βγάζουμε τα ρούχα του ύπνου για να ντυθούμε τα ρούχα της ημέρας. Αυτή την ώρα ό, τι καλύτερο να δίνω το «παρών» στον Χριστό, να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου στην πρόνοια και στην αγάπη Του και να ξεκινήσουμε τον αγώνα της ημέρας.


Με προσευχή


Πρωί : φεύγουμε για την δουλειά μας με τα όπλα στο χέρι : τα εργαλεία, την τσάντα, το τιμόνι. Με αυτά θα πολεμήσουμε όλη την ημέρα «έως εσπέρας».

Πρέπει να προσέξουμε να τα τιμήσουμε, να τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό του αδελφού μας και την δόξα του Θεού. Αυτά είναι τα κλειδιά που ανοίγουν οι πύλες του παραδείσου .

Βράδυ : η δουλειά σταματάει. Σταματούν οι ευθύνες και κλείνει η ημέρα. Είναι η ώρα της αυτοκριτικής. Ας σταματήσουν οι μέριμνες -«ἀρκετόν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτής». (Ματθ. 6,34.)

Νύχτα : όταν βγάζουμε ξανά τα ρούχα της ημέρας, την στολή της μάχης, για να ντυθούμε τα ρούχα της αναπαύσεως, πρέπει να σκεφτόμαστε πως το καλύτερο μαξιλάρι είναι η ήσυχη συνείδηση και πως μόνο ο Χριστός μπορεί να αναπαύσει ουσιαστικά την ύπαρξή μας - «ἐν εἰρήνῃ ἐπί τῷ αὐτῷ κοιμηθήσομαι καί ὑπνώσω…» (Ψαλ.4,9).

Το πρωί που θα ξυπνήσουμε, θα αφήσουμε τη σκέψη μας να τρέξει στο πρωινό εκείνης της Ημέρας, όταν η «σάλπιξ ἠχήσει μένα», κι εμείς θ’ ανοίξουμε τα βλέφαρά μας στην Αιώνια αυγή.

Σαν σήμερα

28 - 4 - 1821

Ο Κολοκοτρώνης ανακηρύσσεται Αρχιστράτηγος της Καρύταινας Πελοποννήσου για να αναλάβει το συντονισμό των πολεμικών ενεργειών κατά της Τρίπολης.

28 - 4 - 1897

Η Ελληνική Κυβέρνηση αποδέχεται την ανάκληση του Ελλ.Στρατού από την Κρήτη και την αυτονομία της νήσου υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου.

28 - 4 - 1906

Ο αρχηγός ανταρτικού σώματος Ανθλγός Πραντούνας Χρ. (Καψάλης) φονεύεται από βουλγαρική ενέδρα στη λίμνη των Γιαννιτσών.


Οκτώ λόγοι για να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα μάρμαρα του Παρθενώνα



Η ημερομηνία έχει ανακοινωθεί. Στις 20 Ιουνίου 2009, θα εγκαινιαστεί το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Η έναρξη της λειτουργίας του νέου υπερσύγχρονου μουσείου, αφαιρεί το επιχείρημα, ότι η Ελλάδα δεν έχει που να στεγάσει τα μάρμαρα του κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα.


Αυτός είναι ο πρώτος λόγος που συνηγορεί στην επιστροφή τους.


Ο δεύτερος είναι ότι ο Λόρδος Έλγιν τα εξήγαγε παράνομα. Το οθωμανικό φιρμάνι, που κατέχει το Βρετανικό Μουσείο "δεν φέρει την υπογραφή και τη σφραγίδα του Σουλτάνου ή τη συνήθη επίκληση στο Θεό, και χωρίς αυτά, ο Elgin και συνεπώς το Βρετανικό Μουσείο δεν έχουν καμία νομική απόδειξη της κυριότητας των Γλυπτών του Παρθενώνα ", σύμφωνα με έκθεση ειδικών (Ενημερωτικό Δελτίο, Nov.2008)....


Ο τρίτος: Παρόμοιες υποθέσεις επαναπατρισμού αρχαιοτήτων, όπως η επιστροφή από το μουσείο Getty στο Λος Άντζελες, ενός Μακεδονικού χρυσού στεφανιού του 4ου Π.Χ. αιώνα, η επιστροφή 500 αντικειμένων στην Ιταλία από το ίδιο μουσείο, η επιστροφή τμήματος της ζωφόρου του Παρθενώνα από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελεμβέργης, η επιστροφή θραύσματος του Παρθενώνα, από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano προσωπικά στον Έλληνα ομόλογό του Κάρολο Παπούλια κ.α.


Ο τέταρτος λόγος είναι η συμπλήρωση και πλήρης απεικόνιση του Παρθενώνα, όπως κτίστηκε.


Ο πέμπτος λόγος: Σύμφωνα με την UNESCO η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί τον πιό "βάναυσο διαμελισμό αρχαίου κτιρίου"


Ο έκτος λόγος: Η στάση της κοινής γνώμης. Σε μεγάλη δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε το 2008, από τη Βρετανική εταιρεία Ipsos-Mori, μόνο το 13% των Βρετανών, δήλωσε ότι δεν πρέπει να επιστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ακρόπολη.


Ο έβδομος λόγος: Οι διεθνείς πιέσεις. Η εκστρατεία για την αποκατάσταση της αρχαίας τέχνης επιστροφή στην Ελλάδα έχει αποκτήσει διεθνή αναγνώριση. Από την Αυστραλία, μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες, σημαντικές προσωπικότητες από την πολιτική και πολιτιστική σκηνή, καθώς και διακεκριμένοι επιστήμονες, έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για την επανένωση του Παρθενώνα . Διεθνείς οργανισμοί όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η UNESCO επισήμως υποστηρίζουν το στόχο, ενώ πολιτικοί από διάφορες χώρες, έχουν εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για την επανένωση του Παρθενώνα.


Ο όγδοος λόγος: Το θέμα της επιστροφής των συγκεκριμένων αρχαιοτήτων, δεν είναι διμερές θέμα, μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας. Αφορά ολόκληρη την Ε.Ε. και την κοινή πολιτιστική της κληρονομιά. Τον Ιανουάριο του 1999, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε δήλωση με την οποία εξασφαλίζεται η υποστήριξη "για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα, γεγονός που αντικατοπτρίζει την άποψη της πλειοψηφίας του το βρετανικό κοινό για αυτό το θέμα και τα διεθνή μέσα που ορίζουν τον Παρθενώνα, ως μια παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά ".

πηγή


Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Παναγία η Βοήθεια Π.Γ.Ν.Π.

Μια ανάσα ζωής στο Π.Γ.Ν.Π.

Όταν κανείς εισέρχεται στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, νιώθει ένα περίεργο συναίσθημα να τον κατακλύζει. Μία αδιόρατη αγωνία και ένα σφίξιμο καθώς αντικρίζει μπροστά του ένα χώρο που κατακλύζεται καθημερινά από χιλιάδες ασθενείς και τους συγγενείς τους. Πολλοί από αυτούς βογγούν κι αναστενάζουν, ενώ άλλοι προσπαθούν να πουν ένα αστείο και να γελάσουν με ένα τρόπο που κάνει το αστείο να ακούγεται σαν σαρκασμός. Ένας χώρος δοκιμασίας και πόνου, σωματικού και ψυχικού. Μόλις, όμως, ξεπεράσει το αρχικό αυτό μούδιασμα και στρέψει το βλέμμα στα αριστερά του διακρίνει, έναν πολύ όμορφο και απέριττο ναό αφιερωμένο στην «Παναγία Βοήθεια».

Όταν το 1988 αποπερατώθηκε η ανοικοδόμηση του τεράστιου αυτού νοσηλευτικού ιδρύματος, το οποίο αποτελεί το σημείο αναφοράς ολόκληρης της νοτιοδυτικής Ελλάδος και όχι μόνο, προέκυψε η ανάγκη ανέγερσης ενός Ιερού Ναού για την επιτέλεση των λατρευτικών ακολουθιών της Εκκλησίας μας καθώς και τη μετοχή στα ιερά μυστήρια του προσωπικού και των ασθενών. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια αντιλήφθηκε έγκαιρα μια εκλεκτή και ευσεβής κυρία των Πατρών, Δημητσανίτισσα στην καταγωγή και επωμίστηκε όλο το βάρος των εξόδων για την ανέγερση ενός Ιερού Ναού - κόσμημα, του Νοσοκομείου του Ρίου. Η αείμνηστη Σταυρούλα Τούλα, άνθρωπος βαθυτάτης πίστεως οραματίστηκε και πραγματοποίησε ένα θαυμαστό έργο, διότι γνώριζε ότι η Παναγία μας είναι η παρηγοριά και το στήριγμα όλων όσων προστρέχουν στη Χάρη Της.

Οι πολύτιμοι και αφανείς συνεργάτες της, βοήθησαν τα μέγιστα στην επίτευξη του ιερού αυτού σκοπού και στις 10 Ιουνίου 1992 τελέστηκαν από τον Μητροπολίτη πρώην Πατρών κ. Νικόδημο τα εγκαίνια του Ιερού Ναού που εορτάζει τη Δευτέρα του Θωμά και εντός του οποίου βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας, πιστό αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας της «Παναγίας της Βοήθειας» που βρίσκεται στο ομώνυμο Μοναστήρι της Χίου και αγιογραφήθηκε από την σεμνή καθηγουμένη Βρυαίνη, μοναχή......

Από τη στιγμή εκείνη η στοργική Μητέρα περιδιαβαίνει ακούραστα νύχτα μέρα κάθε γωνιά του νοσοκομείου, στέκεται δίπλα στα κρεβάτια της αγωνίας, αγκαλιάζει και παρηγορεί με αγάπη και φροντίδα τα πονεμένα παιδιά της, τα περιθάλπει και τα ενισχύει, πρεσβεύει για αυτά ενώπιον του επουρανίου θυσιαστηρίου, στηρίζει τις ευλογημένες μορφές των αδελφών νοσοκόμων, που σαν άλλες Μυροφόρες παραστέκουν νυχθημερόν δίπλα στα κρεβάτια δαπανώμενες στην κυριολεξία σαν λαμπάδες ευώδεις προσφέροντας ως «μύρον πολύτιμητον» ατελείωτες ώρες διακονίας και αγάπης στους ασθενείς, ακούει και αφουγκράζεται μόνη Αυτή, όσα μόνο ο πόνος μπορεί να αποκαλύψει· και, όταν τα βλέμματα χαμηλώνουν δακρύζοντας και τα πρόσωπα βαθαίνουν από την απελπισία, στα πιο δύσκολα, όταν πια το ανθρώπινο γίνεται αδύνατον, παρεμβαίνει με τρόπο αγιαστικό, ζωντανό και θαυματουργικό για να αποδείξει «πάλιν και πολλάκις» πως είναι η Προστάτης και Έφορος τούτου του Ιδρύματος και η Παρουσία Της, δίπλα στους ασθενείς και τους εργαζομένους είναι άμεση, έντονη και συγκινητική.

Πόσα και πόσα θαύματα δεν έχουν να διηγηθούν όσοι ένιωσαν την μητρική αγκαλιά Της να τους σκεπάζει, να αναδέχεται τις ικεσίες και προσευχές τους για να τις μεταφέρει και να τις εναποθέσει μαζί με τις πρεσβείες Της στο επουράνιο θυσιαστήριο. Πόσοι άνθρωποι δεν Την είδαν και δεν Την αισθάνθηκαν ευλογημένο συγκυρηναίο στον ανήφορο της δοκιμασίας τους, μη λησμονώντας ποτέ πως νοσηλεύθηκαν στο «νοσοκομείο της Παναγίας της Βοήθειας», η οποία προστρέχει παρηγορητικά και ιαματικά στις παρακλήσεις των ανθρώπων και μεσιτεύει ακατάπαυστα στον Υιό και Θεό Της για τη σωτηρία όλων μας! Για τούτο το λόγο παρατηρεί κανείς πως το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι αυτό που ακούγεται περισσότερο από κάθε άλλο στον χώρο του νοσοκομείου. Διότι αυτό το όνομα αποτελεί καταφύγιο ελπίδας, στήριγμα υπομονής και παρηγοριάς, πηγή ιαμάτων και θαυμάτων.

Δίπλα Της αισθάνεται κανείς έντονη και ακοίμητη την παρουσία του Αγίου Ανθίμου «της Χίου πάσης το καύχημα», ο οποίος εκοιμήθη το 1960 και ανακηρύχτηκε άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1992. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό της οσιακής μορφής και πορείας του αποτέλεσε ο σεβασμός και η τιμή προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, τη μεσιτεία της οποίας συνήθιζε να επικαλείται πριν την κάθε του ενέργεια. Ολόκληρη η ζωή του συνδέθηκε άρρηκτα με την εικόνα της Παναγίας της Βοήθειας, η οποία αποτέλεσε και την αφορμή για να ακολουθήσει την μοναχική οδό. Η Παναγία έγινε για εκείνον πηγή ανεξάντλητης δύναμης στους μετέπειτα σκληρούς αγώνες του, αλλά και πηγή δροσιάς και ανακούφισης. Η απέραντη αγάπη και ευλάβεια προς τη Μητέρα του Θεού εκδηλωνόταν με την θυσιαστική προσφορά Του προς τον ασθενή συνάνθρωπο με αποκορύφωμα όλων τη διακονία Του στο Λεπροκομείο της Χίου, χωρίς να υπολογίζει κινδύνους, κόπους και δαιμονικές αντιξοότητες και πειρασμούς. Ποίμαινε με πλεονάζουσα στοργή και αγάπη το ποίμνιό του, ενίσχυε και παρηγορούσε με τον γλυκύ και απλό του λόγο και θεράπευε ασθενείς και πάσχοντες που κατέφευγαν κοντά του. Το έντονο των αγώνων του, τους οποίους ο γενναίος αγωνιστής του Χριστού επιμελώς περιέκρυπτε, αποκαλύφθηκε με την πανθομολογούμενη αγιότητα του βίου του, την οποία όλοι οι συμπατριώτες του διεκήρυτταν, αλλά και με τα πολλά θαύματα, τα οποία δια της οσιακής προσευχής του επιτελούσε η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βοήθειας. Η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου και η ανακομιδή των ιερών του λειψάνων στις 3 Σεπτεμβρίου.

Μέσα σε έναν τόσο χαριτωμένο και ευλογημένο χώρο, όπου η πνευματική στήριξη, η ψυχική ανακούφιση και η θεϊκή ελπίδα αποτελούν απόλυτες ανάγκες, η παρουσία της Εκκλησίας μας καθημερινά αλλά και ιδιαίτερα τις μεγάλες εορτές, είναι έντονη και ζωντανή. Ο αιώνιος λόγος του Κυρίου μας «...ησθένησα και επισκέψασθέ με.. Αμήν λέγω ημίν, εφ'όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» ηχεί και προτρέπει. Με την Χάρη της Παναγίας μας και τις ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου ομάδα ιερέων διακονεί και ποιμαίνει τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας με την τέλεση όλων των ιερών μυστηρίων της Εκκλησίας μας, με επισκέψεις αγάπης στους θαλάμους των ασθενών σε όλες τις κλινικές, ανά τακτά διαστήματα, ενώ κάθε εβδομάδα ψάλλεται η Ιερά παράκληση προς την «Παναγία την Βοήθεια».

Καθημερινά είναι συνηθισμένη η εικόνα πλήθους ανθρώπων κάθε ηλικίας που στέκονται ενώπιον της Μητέρας του Κυρίου και αφήνουν να ξεχειλίσουν από την καρδιά τους δύο λόγια προσευχής, ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης, ένα χαμόγελο ελπίδας και μία ακατανίκητη πίστη που ικετευτικά κραυγάζει: «Τη Θεοτόκω μετά πίστεως προσέλθωμεν, και την Εικόνα την Αυτής νυν προσκυνήσωμεν, αναμέλποντες εφύμνια μετά πόθου. Αλλ’ ως ήγειρας Ναόν Σου τον Πανάγιον, και της ποίμνης σου προστάτις έσο πάντοτε· ίνα ψάλλη σοι: Χαίρε πάντων Βοήθεια».

Ευχή και προσευχή μας είναι η «Παναγία η Βοήθεια» δια πρεσβειών του Αγ. Ανθίμου του εν Χίω, να σκέπει, να φρουρεί, να διαφυλάττει το νοσοκομείο Της και να ενισχύει, να χαριτώνει και να επιδαψιλεύει κάθε ευλογία στο επιτελούμενο έργο και σε όλους όσους, κληρικούς και λαϊκούς, το αγαπούν και το ασκούν με αληθινή αγάπη, ανύσταχτο ενδιαφέρον και ευλογημένη ταπείνωση.



Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π.Χαρίτωνα Αθανασόπουλο που με αυταπάρνηση και θυσιαστική αγάπη αναλώνει τον εαυτόν του στην υπηρεσία των πονεμένων αδελφών.

π.Χαρίτωνα,

Χριστός Ανέστη και καλή συνέχεια στο θεάρεστο έργο σας.


Η ηλεκτρονική διεύθυνση του Ι.Ναού είναι η εξής :
http://www.panagiavoitheia.gr/pages/p_onaosmas.html

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Η υπομονή αγιάζει, γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης

Του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου


Πριν μερικά χρόνια μία κυρία έστειλε ένα γράμμα στον μακαριστό γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη και του έγραφε ότι έχει πολλά βάσανα , μεγάλο σταυρό και δεν μπορεί να σηκώσει τον Σταυρό της.

Και ο γέροντας Εφραίμ τις απάντησε : « Μου γράφεις ότι έχεις πολλά βάσανα . Και εγώ σου λέγω τόσο το καλύτερο για την ψυχή σου. Ο Θεός που σου δίδει αυτά τα βάσανα γνωρίζει ότι τόσα βαστάζεις, σε τόσα αντέχει η ψυχή σου, αν σου δώσει περισσότερα θα πέσεις, εάν σου δώσει ολιγότερα βάσανα σε αδικεί, από αιώνιο μισθό, από αιώνια χαρά.

Εις τα μέρη των Αθηνών ήτο ένας παπουτσής πολύ σκληρός άνθρωπος είχε ένα κοριτσάκι μικρό το οποίο πολύ το παίδευε. Το καημένο έκανε υπομονή έως ότου χτίκιασε, δηλ. έπαθε φυματίωση, και έπεσε στο κρεβάτι. Δεν γόγγυζε δεν αντιμιλούσε του θετού πατέρα της αλλά όλο υπομονή. Στο τέλος πέθανε αφού προηγουμένως μια γερόντισσα το έκανε καλογριούλα και το ονόμασε Ανισία μοναχή. Όταν τις έκαναν ανακομιδή τα λείψανά της ευωδίασαν. Αυτό είναι σημάδι αγιότητας. Βλέπετε πως πληρώνει ο Χριστός την υπομονή ; Εάν γνωρίζαμε τα αιώνια αγαθά, που θα μας χαρίσει ο πανάγαθος Θεός θα τον παρακαλούσαμε να έχουμε εδώ πάντοτε θλίψεις, βάσανα και πίκρες για να χαιρόμαστε εκεί αιωνίως. Η εκκλησία μας Λέγει ότι, εάν ο άνθρωπος γνώριζε τα αιώνια αγαθά θα υπέμεινε ευχαρίστως όλες τις θλίψεις και τα βάσανα από κτίσεως κόσμου μέχρι της συντελείας του αιώνος για αυτά τα ανέκφραστα αγαθά, αλλά επειδή δεν γνωρίζει για αυτό εύκολα απογοητεύεται και εύκολα απελπίζεται.

Στην Κρήτη μία γυναίκα πολύ υπέφερε από τον άνδρα της. Ήσαν φτωχοί, πάμφτωχοι. Ο άνδρας ήτο καπνιστής μανιώδης και έπινε πολύ. Όταν δεν είχε χρήματα για το πιοτό και τα τσιγάρα στην γυναίκα του ξεθύμαινε και πολύ ξύλο τις έδινε. Μία βραδιά πήγε στο σπίτι του και πολύ εχτύπησε την γυναίκα του. Αυτή όμως , Μαρία το όνομά της, υπέμενε γενναίως και όλο την Παναγία επεκαλείτο. Τα μεσάνυχτα σηκώθηκε, χτενίστηκε, φόρεσε τα καλά της ρούχα και πλάγιασε για να μην ξυπνήσει πλέον. Απέθανε. Όταν, μετά ένα χρόνο, την έκαναν ανακομιδή όλος ο τόπος ευωδίασε. Δεν είχαν ακόμη φτάσει σκάφτοντας στα οστά της και μία άρρητος ευωδιά εξήλθε. Όταν έβγαλαν τα οστά της γέμισε ο τόπος αρρήτου ευωδίας. Έκλαιγαν όλοι. Ο άνδρας της συγκινημένος και αυτός άλλαξε πλέον βίο. Σταμάτησε να καπνίζει και να πίνει και έζησε εν ειρήνη και μετανοία.

Έτσι λοιπόν βραβεύει έτσι ανταμείβει ο Χριστός εκείνους που κάνουν υπομονή. Μακάρι με τις ευχές του μακαριστού γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη ο Χριστός να χαρίζει την αγία υπομονή Του σε όλους μας.

Περί ὑπακοῆς

λεγαν γι τν ββ Σιλουαν τι εχε ναν μαθητή, πο τν λεγαν Μρκο. Ατς εχε μεγάλη πακο κα ταν καλλιγράφος. Γέροντας τν γαποσε διαίτερα γι τν πακοή του. Εχε κα λλους νδεκα μαθητές, ο ποοι στενοχωρονταν, γιατ ατν τν γαποσε παραπάνω π᾿ ατούς.

Τ μαθαν ο Γέροντες κα λυπήθηκαν. Πγαν λοιπν κάποια μέρα κα ρχισαν ν τν λέγχουν. Τος πρε μαζί του, βγκαν ξω κα κτύπησε να - να τ κελι λέγοντας:

«δελφ τάδε, λα, γιατ σ χρειάζομαι».

λλ κανες π᾿ ατος δν τν κολούθησε μέσως.

Πγε κα στ κελ το Μάρκου κα κτύπησε λέγοντας:

«Μρκο».

κενος μόλις κουσε τ φων το Γέροντα, μέσως πήδησε ξω, κα τν στειλε σ διακονία.

Λέει τότε στος Γέροντες:

«Πο εναι ο λλοι δελφοί, Πατέρες;»

Μπκε κατόπιν στ κελ το δελφο ν δε τν καλλιγραφία πο κανε, κα παρατήρησε τι εχε ξεκινήσει ν κάνει τ μικρον λλ μόλις κουσε τν Γέροντα, δν στριψε τν πέννα ν τ λοκληρώσει. Το επαν τότε ο Γέροντες:

«Πράγματι, ατν πο σ γαπς, ββ, ατν κα μες γαπομε, γιατ κα Θες τν γαπ».