ΛΟΓΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

 

-Η δικαιολογία είναι αδυναμία

          -Η αντιλογία και η αντίδραση είναι δειλία και αφοβία Θεού.

          -Η μελέτη προετοιμάζει τη ψυχή για την προσευχή.

          - Ν’ αρκείσαι σ’ ότι σου δίνει ο Θεός.

          -Μην νομίσουμε πως ο Θεός είναι υπόθεση λίγων στιγμών.

          -Η πείνα είναι στοιχείο μνήμης του Θεού.

          - Η πλησμονή γαστέρας, χαρακτηριστικό ανθρώπων που λησμόνησαν τον Θεό.

          -Πάντα να λες: Δόξα σοι ο Θεός. Όχι μόνο στα καλά. Αυτό κι ο κόσμος το λέει, μα και στα κακά.

          -Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με ένα χέρι. Βλέπει τον ταπεινό και ευλογεί και με τα δύο χέρια. Ο ταπεινός αξίζει πιο πολύ απ όλον τον κόσμο.

Μπορείς να πλησιάσεις τους Νέους αν τους αγαπάς - Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

 

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος, μιλά για τους νέους σήμερα και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να έχουμε σωστή επικοινωνία με τα παιδιά σήμερα. Απόσπασμα από συνέντευξη στο ΡΙΚ το 2007. Μπορείτε να μοιραστείτε ή να κοινοποιήσετε αυτό το βίντεο από τον εξής σύνδεσμο:    • Πόλεμος εναντίον του Ελληνισμού και τ...   Κάνετε εγγραφή στο κανάλι και πατήστε το καμπανάκι για να ειδοποιείστε αυτόματα για τις νέες αναρτήσεις, εδώ:    / @theuncutmountain   "...Τα παιδιά σήμερα δεν θέλουνε αγριάδες, ούτε μπορεί κανείς να τα πλησιάσει με έναν ελεγκτικό τρόπο. Μπορείς να πλησιάσεις τους ανθρώπους και μάλιστα τους νέους, αν ταπεινωθείς. Αν οι νέοι καταλάβουνε ότι τους αγαπάς και ότι αυτό το οποίο τους λες δεν το λες γιατί σου το επιβάλλει ένας κομφορμισμός τον οποίον υπηρετείς, αλλά σου το επιβάλλει η εξομολόγηση και το ξέσπασμα της καρδιάς σου. Εάν ταπεινωθούμε μπροστά τους και τους ζητήσουμε συγνώμη για όλα αυτά τα οποία έχουνε γίνει, τα παιδιά θα γυρίσουν κοντά μας. Σήμερα και χθες και προχθές δεν μας εμπιστεύονται γιατί πλέον μας είδανε ποιοι στην πραγματικότητα είμαστε"... Ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρός +Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, γεννήθηκε στὴν Ξάνθη τὸ 1939. Τὸ 1962 ἔλαβε τὸ πτυχίο τῆς Νομικῆς καὶ τὸ 1967 τὸ πτυχίο τῆς Θεολογικῆς. Ἦταν διδάκτωρ τῆς Θεολογίας, πτυχιοῦχος τῆς γαλλικῆς καὶ ἀγγλικῆς γλώσσας, γνώστης δὲ τῆς ἰταλικῆς καὶ γερμανικῆς γλῶσσας. Διάκονος χειροτονήθηκε τὸ 1961 καὶ πρεσβύτερος τὸ 1965. Διετέλεσε ἐπὶ 9 χρόνια ἱεροκήρυκας καὶ πνευματικὸς προϊστάμενος τοῦ Ι.Ν. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Παναγίτσας) στὸ Παλαιὸ Φάληρο, καὶ ἐπὶ 7 χρόνια Γραμματεὺς τῆς Ι. Συνόδου. Ἐξελέγη Μητροπολίτης Δημητριάδος τὸ 1974. Ἔλαβε μέρος σὲ πολλὲς ἐκκλησιαστικὲς ἀποστολὲς στὸ ἐξωτερικό. Συνέγραψε πλῆθος ἐπιστημονικῶν καὶ ἐποικοδομητικῶν κειμένων. Ἀρθρογράφησε στὸν ἐκκλησιαστικὸ τύπο καὶ σὲ ἐφημερίδες. Τὸ 1998 ἐξελέγη ὑπὸ τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος. Ἡ ἄνοδός του στὸν θρόνο τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στάθηκε ἀφετηρία ἀναβάθμισης τῆς παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας στὴ σύγχρονη πραγματικότητα. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἀναδιοργανώθηκαν οἱ Συνοδικὲς Ἐπιτροπὲς καὶ ἱδρύθηκαν νέες, ὥστε ἡ Ἐκκλησία νὰ παρακολουθεῖ καὶ νὰ παρεμβαίνει ὅπου καὶ ὅποτε τοῦτο εἶναι ἀναγκαῖο. Ὑπὸ τὴν ἡγεσία του, προήχθη τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας στὸν κοινωνικὸ τομέα. Ἡ ἐνίσχυση τῶν ὑπαρχόντων καὶ ἡ ἵδρυση νέων ὀργανισμῶν καλύπτουν τομεῖς ὅπως ἡ βιοηθική, ἡ μέριμνα γιὰ τοὺς τοξικομανεῖς, ἡ συμπαράσταση πρὸς τοὺς οἰκονομικοὺς πρόσφυγες, τὴν κακοποιημένη γυναίκα, τὴν ἄγαμη μητέρα, τὰ θύματα τοῦ trafficking, κλπ., συνοδεύτηκε ἀπὸ παρεμβάσεις ποὺ ὁδήγησαν στὴ δημιουργία δικτύου δεκάδων βρεφονηπιακῶν σταθμῶν γιὰ τὴ στήριξη τῆς ἐργαζόμενης γυναίκας, τὴ μεθοδικὴ στήριξη τῶν πτωχῶν καὶ πολύτεκνων οἰκογενειῶν κλπ. Ἡ ἵδρυση τῆς Ἀλληλεγγύης ΜΚΟ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπέτρεψε τὴ σὲ μεγάλη κλίμακα παρέμβαση μὲ ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν διεθνὴ χῶρο –τὴ Μέση Ἀνατολή, τὴν Ἀφρική, τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἀνατολική Εὐρώπη. Σημαντικὲς προόδους σημείωσε καὶ τὸ ἔργο τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν μὲ τὰ ὀργανωμένα σισίτια γιὰ περίπου 3000 ἄτομα τὴν ἡμέρα, τὴ δωρεὰν παροχὴ καινούργιου ρουχισμοῦ, τὴν ἵδρυση τῆς «Στέγης Μητέρας», τῶν Βρεφονηπιακῶν Σταθμῶν, τῶν Στεγῶν Γερόντων, Κατακοίτων, Ἀπροσαρμόστων παιδιών, τὶς δωρεὰν ὶατρικὲς καὶ νομικὲς υπηρεσίες μέσω τοῦ «Κέντρου Στήριξης Οἰκογένειας» καὶ τῆς «Διακονίας», τοῦ Ἱδρύματος Ψυχοκοινωνικῆς Ἀγωγῆς καὶ Στήριξης. Καὶ στὴν ἐπικοινωνία τῆς Ἐκκλησίας τὰ πράγματα ἄλλαξαν. Ὅπως ἐλέχθη, «ὁδήγησε τὴν Ἐκκλησία στὸν κόσμο τῆς ψηφιακῆς ἐποχῆς», ἱδρύοντας τὴν ὑπηρεσία διαδικτύου στὸ ὁποῖο ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀμιγῶς ἐκκλησιαστικῆς ὕλης ἱστοχώρους δημιούργησε τὸ πρῶτο διαδικτυακὸ πολιτιστικὸ κέντρο μὲ ψηφιακὴ βιβλιοθήκη σὲ 9 γλῶσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη, καὶ πύλη πολιτιστικῶν εἰδήσεων στὴν ἑλληνικὴ καὶ ἀγγλικὴ γλώσσα. Ἱδρύθηκε ἀκόμη ἱστοχῶρος πολυμέσων, γιὰ ὁπτικοακουστικὲς μεταδόσεις. Σημαντικὴ ὑπήρξε ἡ φροντίδα τοῦ Μακαριστοῦ γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ θέματα. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἱδρύθηκαν ἡ ad hoc Συνοδικὴ Επιτροπή, ἡ Ἀντιπροσωπία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Ευρωπαϊκὴ Ἕνωση μὲ ἕδρα τὶς Βρυξέλλες, καὶ ἱστοχῶρος ἀφιερωμένος στὴν προβολὴ καὶ στήριξη τῶν ταυτοτικῶν στοιχείων τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πνεύματος. Ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρός Χριστόδουλος ἐκοιμήθη στήν Ἀθήνα στίς 28-01-2008, ἔπειτα ἀπό σκληρή μάχη γιά τή ζωή ποῦ ἔδωσε ἐπί ἑπτά μῆνες μέ σθένος καί ὑποδειγματική ψυχική δύναμη.

Όρος Αλατόμητον

«ΓΑΜΟΣ» ΚΑΙ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ

 

Στη δημόσια συζήτηση πάνω στο θέμα της νομοθετικής πρόβλεψης για «γάμο» ομόφυλων ζευγαριών, κατά κανόνα διακρίνουμε το δικαίωμα του «γάμου» (το οποίο η πλειοψηφία της κοινής γνώμης απορρίπτει, πλην υπάρχει και εάν σοβαρό ποσοστό που εμφανίζεται πρόθυμα να το συζητήσει ή και να το αποδεχθεί) και το δικαίωμα της τεκνοθεσίας (στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης εμφανίζεται κάθετα  αρνητική).

          Κι όμως, όπως ήλθε πολύ εύστοχα να επισημάνει εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου που απεστάλη στις Ιερές Μητροπόλεις με ημερομηνία 18 Δεκεμβρίου, αυτή η διάκριση είναι πλασματική και πέρα για πέρα παραπλανητική. Και αυτό, αφενός μεν διότι όλα τα άλλα δικαιώματα της συζυγίας αναγνωρίζονται ήδη μεταξύ ομορφουλών με το σύμφωνο της συμβίωσης, πλην αυτού της τεκνοθεσίας. Αφετέρου  δε, και συνοπτικότερο, διότι, από τη στιγμή που ο ορισμός του γάμου «ανοίξει», ώστε να καλύπτει και τα ομόφυλα ζευγάρια, θα είναι πλέον νομικά θέμα ισότητας να αναγνωρίζονται σε όλα αυτά-μα ΟΛΑ- τα δικαιώματα που προβλέπονται δια του γάμου και για τα ετερόφυλα. 

          Έτσι, «γάμος» χωρίς τεκνοθεσία πολύ απλά ΔΕΝ νοείται, διότι διαφορετικά θα προκύπτει θέμα διακρίσεως εις βάρος τω ομοφύλων «γάμων». Η διεύρυνση της έννοιας του «γάμου»  πέραν της συζυγίας άνδρα και γυναίκας (αυτή άλλωστε η έννοια προβλέπεται ρητώς και στο άρθρο 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) ανοίγει πραγματικά τον ασκό του Αιόλου. Δηλαδή, αύριο- μεθαύριο θα μπορεί ένα ομόφυλο ζεύγος να πηγαίνει από εκκλησία σε εκκλησία και να μηνύει τους ιερείς που θα αρνούνται να τους παντρέψουν, διεκδικώντας  υπέρογκες αποζημιώσεις για διάκριση εις βάρος τους. Και το ίδιο θα κάνουν με τους φωτογράφους , τα εστιατόρια και τους ζαχαροπλάστες που δεν θα αναλαμβάνουν τον «γάμο» τους; Οποία κερδοφόρος επιχείρηση!  Έχουμε σκεφθεί ποιον ασκό του Αιόλου πάμε να ανοίξουμε;

«ΖΩΗ», τ.  4386

Οι δοκιμασίες στη ζωή μας...

 

Δεν είναι απλώς τα βάσανα στον κόσμο που αγιάζουν τον άνθρωπο. Δεν σώζουν αυτά. Σώζουν αυτά όλα ή σώζεται κανείς μέσα από αυτά κα δι’ αυτών, όταν ακριβώς λέει: «Να’ ναι ευλογημένο» και δέχεται ό, τι επιτρέψει ο Θεός.

          Μερικοί δυσκολεύονται πάρα πολύ να συγκρουσθούν κατά μέτωπο με τις βασικές αδυναμίες, με τα αρνητικά στοιχεία που υπάρχουν μέσα τους. Σε κάποιους είναι πολύ ισχυρά αυτά -ένα, δύο, πόσα είναι- και δεν βγαίνει τίποτε με το να προσπαθεί ο χριστιανός να χτυπάει, να κοντράρεται με αυτά κατά μέτωπο ή και να συμβουλεύει κανείς κάτι τέτοιο. Αν τα αγνοήσεις, μπορεί να τα ξεπεράσεις καλύτερα. Η χάρη του Θεού σιγά-σιγά θα τα κοιμίσει, θα αποδυναμώσει αυτές τις αδυναμίες. Ταιριάζει εδώ να πούμε: «Το καλό το παλικάρι ξέρει και ο άλλο μονοπάτι».

          Σ. Κ.

Ο γάμος ως ένωση δύο προσώπων διαφορετικού φύλου, Η Ρόη Δ. Παντελίδου, είναι καθηγήτρια του Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δ.Π.Θράκης.

 

«Στο δίκαιό μας, η διαφορά φύλου είναι θεμελιώδης προϋπόθεση τέλεσης γάμου και η έλλειψή της καθιστά τον γάμο ανυπόστατο και αντισυνταγματικό.»

Γαμικοί δή νόμοι πρῶτοι κινδυνεύουσιν τιθέμενοι καλῶς ἂν τίθεσθαι πρός ὀρθότητα πάσῃ πόλει (Πλάτωνος Νόμοι, 721α). Κατά τον Πλάτωνα, είναι τόσο σημαντικοί οι νόμοι για το γάμο, ώστε αν θεσπίζονται σωστά, συνεπάγονται το καλό και την ευημερία όλης της πόλης. Η επικαιρότητα απασχολείται έντονα με το ζήτημα της εισαγωγής του γάμου μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου στη χώρα μας. Πολλά ερωτήματα ζητούν απάντηση: Τι ισχύει καταρχάς σήμερα; Υπάρχει ανάγκη νέας νομοθεσίας και μήπως αυτό επιβάλλεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο; Μήπως επιβάλλεται από την αρχή της ισότητας; Ποιες θα είναι οι συνέπειες και ιδίως ως προς τα παιδιά; Πώς θα προστατευθούν τα παιδιά; Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό, ας μου επιτραπούν μερικές σκέψεις.

Ως προς το ισχύον δίκαιο: Ο γάμος, πολιτικός ή θρησκευτικός, συνάπτεται στο δίκαιό μας μεταξύ προσώπων διαφορετικού φύλου, αλλιώς είναι ανυπόστατος και δεν έχει έννομες συνέπειες. Κατά τον Άρειο Πάγο, για το στοιχείο της διαφοράς φύλου, θα ληφθεί υπόψη ο αξεπέραστος ορισμός του Μοδεστίνου («γάμος εστί ανδρός και γυναικός συνάφεια προς συγκλήρωσιν του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία» = ο γάμος είναι η συνάφεια του άνδρα και της γυναίκας με σκοπό την κοινή πορεία και το μοίρασμα όλου του βίου, συγχρόνως δε η κοινωνία του θείου και ανθρώπινου δικαίου), όπου η διαφορά φύλου αναφέρεται ως στοιχείο της υπόστασης του γάμου. Αυτό δεν αντίκειται στην αρχή της ισότητας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα, διότι η αρχή της ισότητας, η οποία αποκλείει χαριστικές ρυθμίσεις ή την αδικαιολόγητη εξομοίωση ανόμοιων καταστάσεων, επιβάλλει την ομοιόμορφη μεταχείριση των προσώπων, τα οποία βρίσκονται κάτω από τις ίδιες και όχι διαφορετικές συνθήκες.

Με άλλα λόγια, η μη αναγνώριση του γάμου μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου είναι δικαιολογημένη, διότι βρίσκονται κάτω από διαφορετικές συνθήκες.

Ως προς την αρχή της ισότητας και της ισονομίας στο γάμο, πολλές εφαρμογές περιέχει το Οικογενειακό μας Δίκαιο. Για παράδειγμα, για τη σύναψη του γάμου απαιτούνται απολύτως οι ίδιες θετικές προϋποθέσεις, λ.χ. και ο άνδρας και η γυναίκα πρέπει να έχουν κλείσει τα δεκαοκτώ τους χρόνια. Οι σύζυγοι αποφασίζουν μαζί για κάθε θέμα του συζυγικού βίου και έχουν την υποχρέωση να συνεισφέρουν από κοινού, ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός για την αντιμετώπιση των οικογενειακών αναγκών. Καθήκον και δικαίωμα εξάλλου των γονέων – συζύγων είναι η γονική μέριμνα για το ανήλικο τέκνο και αυτή ασκείται από κοινού, ακόμη και μετά τη λύση του γάμου, εκτός αν είναι δικαιολογημένο και συμφέρον για το παιδί να ασκείται από τον ένα σύζυγο.

Αλλά και το άρθρο 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), σύμφωνα με το οποίο ο άνδρας και η γυναίκα έχουν το δικαίωμα να συνάπτουν γάμο, διακρίνει τη διαφορά φύλου στη σύναψη γάμου.

Kατά το άρθρο 21 § 1 του Συντάγματος, Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους. Η συνταγματική έννοια του γάμου περιορίζεται στα ουσιώδη στοιχεία του που ισχύουν διαχρονικά στην ελληνική κοινωνία και στις θεμελιώδεις αρχές που τον διέπουν στη δική μας έννομη τάξη, άρα πρόκειται για μια μόνιμη συμβίωση δύο προσώπων διαφορετικού φύλου, που συνάπτεται ελεύθερα και κατά ορισμένη διαδικασία και διέπεται από την ισονομία των συζύγων. Ο κοινός νομοθέτης δεν μπορεί να μεταβάλει αυτά τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του γάμου. Δεν συνάγεται μεν απαγόρευση ρύθμισης ελεύθερων ενώσεων, αλλά αυτές δεν θα προστατεύονται από το άρθρο 21 § 1. Ούτε μπορεί να θεσπισθεί νομοθετικά άλλος γάμος από αυτόν που προστατεύει το Σύνταγμα στο άρθρο 21 § 1, διότι αυτό θα ήταν αντισυνταγματικό.

Επομένως στο δίκαιό μας, η διαφορά φύλου είναι θεμελιώδης προϋπόθεση τέλεσης γάμου και η έλλειψή της καθιστά τον γάμο ανυπόστατο και αντισυνταγματικό. Οι σχέσεις των συζύγων διέπονται από την ισονομία και τη συναπόφαση.

Ως προς την ανάγκη νομοθέτησης και τις συνέπειες:

1.Δεν επιβάλλεται από την ΕΣΔΑ και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) να εισαχθεί γάμος μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου. Υπάρχει υποχρέωση για θέσπιση εναλλακτικού μορφώματος που δεν είναι απαραίτητο να επιφέρει απαράλλακτες συνέπειες με το γάμο, π.χ. να επιτρέπει την υιοθεσία. Κάτι τέτοιο υπάρχει στη χώρα μας και είναι το σύμφωνο συμβίωσης που επιτρέπεται ανεξαρτήτως διαφοράς φύλου. Το σύμφωνο έχει αποτελέσματα περίπου όμοια με το γάμο και κατοχυρώνει τα δικαιώματα των παιδιών. Ένα παιδί που γεννιέται σε σύμφωνο (προσώπων διαφορετικού φύλου) είναι όπως ένα παιδί που γεννιέται σε γάμο. Δεν επιτρέπει την κοινή υιοθεσία για να προστατεύσει τα παιδιά, διότι το σύμφωνο λύεται και μονομερώς και αυτό είναι σύμφωνο με το ΕΔΔΑ. Η θέσπιση του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ προσώπων ιδίου φύλου καθιστά περιττή τη θέσπιση γάμου. Ασχέτως των αντιρρήσεων για τη θέσπιση του συμφώνου, επιλύονται τα προβλήματα καταγωγής των παιδιών, διατροφής, κληρονομικού δικαίου, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά.

2.Δεν είναι θέμα ισότητας στο γάμο. Για παράδειγμα, προβλέπονται διαφορετικοί τρόποι δημιουργίας της συγγένειας ανάλογα με το φύλο. Μήπως είναι και αυτό αντίθετο στην ισότητα; Ισότητα θα πει να προηγείται το συμφέρον του παιδιού, να συμμετέχουν οι γονείς αναλογικά στις ανάγκες της οικογένειας και να ασκούν την επιμέλεια μαζί. Βεβαίως προβλήματα μεταξύ των συζύγων και γονέων υπάρχουν πολλά, δεν λύνονται όμως με τη θέσπιση γάμου μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, ούτε τεκμαίρεται ότι αυτοί θα είναι κατάλληλοι γονείς.

3.Το παιδί χρειάζεται δύο πρότυπα, του πατέρα και της μητέρας. Το παιδί σε ένα γάμο προσώπων του ιδίου φύλου με τον πατέρα 1 και τον πατέρα 2, δεν θα αποκαλέσει ποτέ κάποια γυναίκα «μητέρα» ή, αντιστρόφως, κάποιον άνδρα «πατέρα».

4.Ερωτάται πώς θα προστατευθεί το παιδί, αν δύο άνθρωποι του ιδίου φύλου το μεγαλώνουν και πάθει κάτι ο ένας. Το δίκαιό μας έχει μηχανισμούς προστασίας του παιδιού, όπως η επιτροπεία και η αναδοχή ανηλίκων. Δεν καταλήγει το παιδί στο ίδρυμα τόσο εύκολα.

5.Η τεχνητή συγγένεια της υιοθεσίας έχει ως σκοπό να εξασφαλίσει μια οικογένεια στο παιδί και όχι να επιλύσει με κάθε τρόπο την ατεκνία. Επιτρέπεται στο δίκαιό μας και σε εγγάμους, αλλά και σε αγάμους. Οι έγγαμοι όμως συνήθως πλεονεκτούν ως υποψήφιοι θετοί γονείς, διότι το συμφέρον του παιδιού εξυπηρετείται καλύτερα, όταν αυτό μεγαλώνει σε οικογένεια με το πρότυπο του πατέρα και της μητέρας. Επιπλέον μόνον στους εγγάμους επιτρέπεται η λεγόμενη κοινή υιοθεσία, δηλαδή να υιοθετήσουν και οι δύο σύζυγοι το ίδιο παιδί. Εάν θεσπισθεί ο «γάμος» μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, είναι αναπόφευκτο ότι θα επιτραπεί και η υιοθεσία, αλλιώς θα θεωρηθεί αυτό διάκριση. Είναι όμως αυτό ό,τι πραγματικά συμφέρει το παιδί, που όπως τονίσαμε, στερείται της ευκαιρίας να έχει πατρικό και μητρικό πρότυπο; Εξάλλου και οι κοινωνικές υπηρεσίες θα αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητες δυσκολίες με το μητρώο υποψηφίων θετών γονέων. Εάν προτείνουν να μην εγγραφεί ένα ζεύγος προσώπων ιδίου φύλου ή, αντιστρόφως, να εγγραφεί ένα ζεύγος συζύγων διαφορετικού φύλου, διότι αυτό συμφέρει τον ανήλικο, θα κατηγορηθούν για διάκριση από ένα ζεύγος «εγγάμων» προσώπων του ιδίου φύλου. Και πάλι το θύμα θα είναι το ανήλικο παιδί.

Συμπέρασμα: Το νομικό πλαίσιο στη χώρα μας αναγνωρίζει μόνον το γάμο μεταξύ προσώπων διαφορετικού φύλου, ο οποίος προστατεύεται από το Σύνταγμα. Η διαφορά φύλου είναι αυτονόητη και θεμελιώδης προϋπόθεση και προστατεύει το συμφέρον των παιδιών με το πρότυπο πατέρα και μητέρας. Θέσπιση γάμου και από πρόσωπα ιδίου φύλου δεν επιβάλλεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο, είναι αντισυνταγματική και υποβιβάζει την έννοια του γάμου αντί να την ενισχύει. Με τους θεσμούς ας μην παίζουμε.

Η Ρόη Δ. Παντελίδου, είναι καθηγήτρια του Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δ.Π.Θράκης.

Ο γάμος ως ένωση δύο προσώπων διαφορετικού φύλου | Ανιχνεύσεις (anixneuseis.gr)

Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

 

Αν σήμερα κάποιος, σε  μια από τις άπειρες τηλεοπτικές συζητήσεις για το πολυσυζητημένο θέμα την νομοθετικής πρόβλεψης για γάμο ομοφύλων ζευγαριών, τολμούσε να εκφράσει τις επιφυλάξεις του, υποστηρίζοντας ότι το κράτος οφείλει να προστατεύει την οικογένεια, γιατί αυτή είναι το θεμέλιο του Έθνους, όπως επίσης οφείλει να προστατεύει και τον γάμο, τη μητρότητα και την παιδική ηλικία, δεν είναι δύσκολο να φαντασθούμε τι θα συνέβαινε. Πιθανότατα, οι «προοδευτικοί» συνομιλητές του στο πάνελ θα έπεφταν να τον.. «φάνε», χλευάζοντάς τον ως μισαλλόδοξο, ως αναχρονιστικό και στον λόγο και στη σκέψη του. Κι όμως, αυτό ακριβώς, το «αναχρονιστικό», ορίζει…. το ίδιο το Σύνταγμα, στο άρθρο 21, παρ. 1: « Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την  προστασία του Κράτους». Άραγε, το Κράτος προστατεύει, ως οφείλει να κάνει, την οικογένεια, τον γάμο, τη μητρότητα και την παιδική ηλικία; Το Σύνταγμα προορίζεται να λειτουργεί σαν πυξίδα.

          Μήπως, λοιπόν, σήμερα… έχουμε χάσει τον μπούσουλα;

          «ΖΩΗ», τ. 4386

Οι προκλήσεις των καιρών για την Εκκλησία και η παρακαταθήκη του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου - Γιώργου Ν Παπαθανασόπουλου

 

Οι προκλήσεις των καιρών για την Εκκλησία και η παρακαταθήκη του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου

Γιώργου Ν Παπαθανασόπουλου

                Ευχαριστώ από καρδιάς τον Σεβασμιώτατο και προσφιλέστατό μου Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριο, με τον οποίο με συνδέει ακριβώς πενήντα ετών εν Χριστώ σταθερή φιλία,  για την πρόσκληση να σας ομιλήσω για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρό Χριστόδουλο. Σας σημειώνω πως ο Θεός με ευλόγησε και έχω απέναντι Του μεγάλες ευθύνες, γιατί με συνέδεσε με τον μακαριστό δια πνευματικού συνδέσμου, που διήρκεσε 49 χρόνια, από το 1959 έως την κοίμησή του, ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου 2008 και έμαθα πολλά από αυτόν, κυρίως με την βιοτή του και την προσωπικότητά του, φυσικά και με τα γραπτά του, τις συζητήσεις μας και τους λόγους του.

                Αν σας μιλούσα για τις παρακαταθήκες του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, που βίωσα όλα αυτά τα χρόνια θα έπρεπε ο Σεβασμιώτατος να καλέσει τη σύζυγό μου Αγγελική και εμένα να μείνουμε στο όμορφο νησί σας για δυο – τρία χρόνια με αναφορές σε εκατοντάδες ομιλίες, άρθρα, δράσεις και πολλές  πρωτοβουλίες. Θα περιοριστώ λοιπόν στην αρχή της ιεραποστολικής και ποιμαντικής του δράσης, στο 1998, όταν λίγο πριν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος πρόβλεψε με ακρίβεια τί θα συμβεί στις ημέρες μας και τόνισε το πώς η Εκκλησία οφείλει να δράσει, στις πολλές αποφάσεις και πρωτοβουλίες, που πήρε ως Προκαθήμενος  για να είναι η Ιεραρχία κοντά στους κληρικούς της  και στον λαό, καθώς επίσης στις πνευματικές σκέψεις που τον συνείχαν έως το τέλος της ιεραποστολικής του δράσης και της επίγειας ζωής του, που είναι παρακαταθήκες για εμάς και τους μετά από εμάς.

Κρίση Θεσμών και Αξιών - Πέτρου Ρηγάτου

 

Κρίση Θεσμών και Αξιών

Άρθρον υπό του κ. Πέτρου Ρηγάτου

Δικηγόρου παρ΄Αρείω Πάγω

Μ.Δ.Ε.

Νομικού Συμβούλου της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

   Στην κοινωνία μας η ηθική σήψη και η διαφθορά πλεονάζουν, η αρετή και το ήθος τίθενται στο περιθώριον, τα δε πρότυπα τα οποία πρέπει να προβάλλομε στην νεολαία μας αλλά και στο κοινωνικόν σύνολον αποκρύπτονται εσκεμμένα.Κυριαρχεί η αρχή της ήσσονος προσπάθειας, το εύκολο κέρδος, το ατομικό βόλεμα και ο ακραίος εγωκεντρισμός. Η Πολιτεία διαχρονικά έχει οδηγήσει το κοινωνικό σύνολο σε οριακό σημείο, σε Κοινωνία Ώρα Μηδέν. Δεν προβάλλονται πλέον οι ηθικές και πνευματικές διαχρονικές αξίες με τις οποίες έζησαν, ανατράφηκαν και γαλουχήθηκαν γενεές γενεών, δεν προβάλλεται η Ορθοδοξία, οι αρετές, οι ηθικές αξίες, ο Χριστιανικός βίος, η οικογένεια, οι μορφές πρότυπα των Αγίων μας, των μεγάλων μορφών της Ιστορίας μας, των ενδόξων προγόνων και των ηρώων της Εθνικής Παλιγεννεσίας, των κληρικών και λαϊκών που εθυσιάσθησαν στο βωμό της ελευθερίας του Έθνους, του ηρωικού και αγωνιστικού φρονήματος, του γενναιόφρονος Ελληνικού Λαού, των Εθνικών Ευεργετών, των εναρέτων επιστημόνων, των καλών, συνετών και πραγματικά αγωνιστών οικογενειαρχών οι οποίοι μοχθούν καθημερινά με συνέπεια και εντιμότητα για να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να συντηρήσουν την οικογένειά τους προσφέροντας παραλλήλως με την νοοτροπία που τους διακατείχε στην κοινωνία και την πατρίδα, αλλά προβάλλεται έντονα και κατά τρόπον προκλητικόν ο άνετος, υπερπολυτελής και προκλητικός τρόπος ζωής.

Θεσμοθετούνται και νομιμοποιούνται μέχρι πρότινος κοινωνικά κατακριτέες και ηθικά ασύγγνωστες συμπεριφορές όπως το σύμφωνο συμβίωσης, ο γάμος των ομοφυλοφίλων  και πολλά άλλα τα οποία κατά τον Απόστολο Παύλο αισχρόν εστίν και λέγειν.

 Και όλα αυτά δημιουργούν την εικόνα ενός κόσμου αποδιοργανωμένου, όπου η ηθική πρόοδος δεν συμβαδίζει με την τεχνική πρόοδο και δεν την ελέγχει, όπου οι παραδεδεγμένες αξίες έχουν παραμερισθεί, χωρίς όμως να έχουν αντικατασταθεί από νέες, όπου ιδιαίτερα η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει απολεσθεί και όπου χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας είναι η ηθική ανασφάλεια που συχνά συμβαδίζει με την οικονομική.

  Αποτελεί μέγιστο, ιστορικό και τραγικό λάθος των ιθυνόντων, η αποστέρηση της Ορθόδοξης παιδείας από τα παιδιά μας, στο όνομα του προαιρετικού δήθεν μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία αλλά και η σκόπιμη καλλιέργεια διαφόρων άλλων καινοφανών απόψεων. Πιστεύομε ότι οποιαδήποτε παρόμοια ενέργεια είναι αντισυνταγματική σύμφωνα με τα άρθρα 3 και 16 παρ. 2 του Σ.

    Και λίγα λόγια για το ζήτημα που ταλανίζει τον πολιτικό κόσμο και την κοινωνία μας.

  Για την σύναψη του γάμου η διαφορά φύλου μεταξύ των μελλονύμφων είναι διαχρονικά αυτονόητη για την ελληνική έννομη τάξη, η οποία στηρίχθηκε στη χριστιανική παράδοση και τη χριστιανική διδασκαλία.Ενδεικτικά αναφέρεται ο ορισμός του Μοδεστίνου ως προσδιορισμός της έννοιας (ουσίας) του γάμου “γάμος εστί ανδρός και γυναικός συνάφεια και συμπλήρωσις του βίου παντός..” (Αθηνά Κοτζάμπαση, Καθηγ. Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Εγχειρίδιο Οικογενειακού Δικαίου, Σάκκουλα 2023).

 Στην έννοια του γάμου, ως πρώτη προϋπόθεση για την έγκυρη σύναψή του, ανταποκρίνεται η διαφορά του φύλου. Και στο σημείο αυτό συμφωνούν διαχρονικά μέχρι σήμερα όλοι οι πανεπιστημιακοί συγγραφείς “εγχειριδίων Οικογενειακού Δικαίου”.

   Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεί την αρσενοκοιτία φοβερόν αμάρτημα.Στον Ζ΄ κανόνα του αναφέρεται στις ακόλαστες, ασελγείς και ανήθικες σαρκικές πράξεις, τις οποίες εξομοιώνει με τον φόνο εκ προθέσεως.Τόσην απέχθειαν τρέφει ο Άγιος κατ΄αυτών.“Αρρενοφθόροι και ζωοφθόροι και φονείς και φαρμακοί και μοιχοί και ειδωλολάτραι της αυτής καταδίκης εισίν ηξιωμένοι”.  Εις δε τον ΞΒ΄ κανόνα του Μ Βασιλείου αναφέρεται : “ο την ασχυμοσύνην εν τοις άρρεσιν επιδεικνύμενος τω χρόνω του εν τη μοιχεία παρανομούντος οικονομηθήσεται.Τον αρσενοκοίτην ο παρών Κανών ομοίως με τον μοιχόν κανονίζει, ήτοι χρόνους ιε (15).

  Ο Μέγας Βασίλειος υπήρξε μέγας νομοδιδάσκαλος, συνέγραψε δε  πολύ σημαντικούς ιερούς κανόνες, από  τους οποίους 92 επεσφράγισε και επικύρωσε δια του Β΄Kανόνος της η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος, η οποίας θεωρείται ως ο Νομοθέτης της Εκκλησίας μας.

 Επισημαίνωμεν ότι οι 92 κανόνες του Μ. Βασιλείου έχουν συνταγματικήν ισχύν, αφού ρητώς αυτοί αναφέρονται στον Β΄ Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, το δε ισχύον Σύνταγμά μας στο άρθρον 3 & 1 εδ. 2 ορίζει ότι “Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού,  τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις”.Το Σύνταγμα με την διάταξίν του αυτήν εισάγει το Κανονικόν Δίκαιον της Εκκλησίας ως Ισχύον Δίκαιον (βλ. και Καθηγητήν Α.Π.Θ. Κων/νον Βαβούσκον εις Αρμενόπουλον 1980, τευχ. 2)

  Συνεπώς, τυχόν ψήφισις νόμου από τη Βουλή του λεγομένου γάμου ομοφύλων, θα είναι αντικείμενος στον Θείον Νόμον, θα ναρκοθετεί τα θεμέλια της οικογένειας και της κοινωνίας μας και θα είναι προφανώς και αντισυνταγματικός.

Αναστάσιος: Κρίση Θεσμών και Αξιών - Πέτρου Ρηγάτου (anastasiosk.blogspot.com)

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Ειρηναίος για τον ψευτογάμο των ομοφυλοφίλων. (βίντεο)

 

*Θέλουν να δημιουργήσουνε ένα νομικό πλαίσιο στο παρά φύσιν.

*Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται στήριξη μέσα από το πνευματικό θεραπευτήριο της Εκκλησίας για να ξεπεράσουνε τα πάθη και τις δυσκολίες τους.

*[Η ομοφυλοφιλία] είναι ένα πάθος, είναι μία αμαρτία … δεν περιμένουμε κανέναν κυβερνητικό εκπρόσωπο να μας δώσει την έννοιά της. Ξέρει πολύ καλύτερα η Εκκλησία τί είναι.

*Η Εκκλησία δεν ταυτίζεται· θεραπεύει τα πάθη και την αμαρτία.

*Ο βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος σημαίνει ότι ακολουθεί την ζωή της Εκκλησίας. … Δεν μπορεί να είμαι θρησκευόμενος άνθρωπος και να μην πολεμώ τα πάθη και τις αμαρτίες μου.

σ.σ. Κανείς μας δεν μπαίνει στην Εκκλησία με την πιο μεγάλη αμαρτία του ζωγραφισμένη στο κούτελο. Ούτε κρατά στο χέρι ένα χαρτί με «δικαιώματα» που πρέπει να του αναγνωριστούν. Δεν υπάρχουνε στην Εκκλησία μοιχοί με δικαιώματα, βιαστές, ναρκέμπορες, μαχαιροβγάλτες με δικαιώματα. Με τον ίδιο τρόπο δεν μπορούνε να υπάρχουνε και ομοφυλόφιλοι με δικαιώματα. Στην Εκκλησία μπαίνουμε ταπεινωμένοι αφήνοντας τα «δικαιώματά» μας απ΄ έξω, για να θεραπευθούμε μαθαίνοντας τα δικαιώματα του Θεού.

 

Η προπαγάνδα της λοατκι+ ατζέντας, (κυβέρνηση, μμε κλπ) βλέπει την Εκκλησία ως έναν πολύ σημαντικό χώρο που πρέπει να αλώσει και όχι φυσικά ως θεραπευτήριο ψυχών. Μιλάει για «σεξουαλικούς προσανατολισμούς» –ποτέ για αμαρτία– και για «δικαιώματα», και με αυτούς τους όρους «κλειδώνει» την συζήτηση στα πλαίσια που υπηρετούν την προώθηση της ατζέντας. Θέλει η Εκκλησία να αναγνωρίσει τους ομοφυλόφιλους όπως δηλώνουν, όχι να τους θεραπεύσει. Δυστυχώς οι αγαπούληδες ιεράρχες, αντί να προτάξουν ευθέως την διδασκαλία της Εκκλησίας, τσιμπάνε με την πρώτη σε αγαπουλίστικες ερωτήσεις και ρίχνουν νερό στον μύλο της ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας.

 

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Ειρηναίος όμως -και μπράβο του- δεν τσίμπησε, και έδωσε την απάντηση που έπρεπε.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ Χωρίς ωστόσο, απ’ ό,τι καταλαβαίνω από αυτά που μας λέτε, να κλείνετε παράλληλα και την πόρτα της Εκκλησίας και σε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι, πέραν από τον προσανατολισμό τον σεξουαλικό τους, μπορεί να πιστεύουν στον Θεό, να είναι βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι, έτσι;

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ: ΟΧΙ. ΟΧΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Προσέξτε λίγο. Εκεί είναι λίγο η σύγχυση. Ο βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος σημαίνει ότι ακολουθεί την ζωή της Εκκλησίας. Λάθη μπορούμε να κάνουμε. Προσέξτε. Δεν κρίνω αυτήν την στιγμή τους ανθρώπους. Η Εκκλησία δεν πολεμάει τον αμαρτωλό αλλά την αμαρτία. Αμαρτωλοί είμαστε όλοι. Αλλά μην μπούμε σε αυτόν τον παραλογισμό. Ο χριστιανός δεν είναι ο καλός υπάλληλος που λέω, κάνει καλά την δουλειά του το πρωί μετά ας κάνει ό,τι θέλει στην ζωή του. Ο χριστιανός έχει τρόπο ζωής. Η Εκκλησία έχει την διδασκαλία της. Μπαίνω λοιπόν στην Εκκλησία και ακολουθώ την διδασκαλία της. Δεν μπορώ να είμαι θρησκευόμενος άνθρωπος και να μην παλεύω τα πάθη και τις αμαρτίες μου. Αυτό συμβαίνει με τους ομοφυλόφιλους. Το κρίνω πνευματικά. Μην με παρεξηγήσει κάποιος…..

 

Μητροπολίτης Ειρηναίος: Έχουμε τρελαθεί να ασχολούμαστε με μία ελάχιστη μειοψηφία.

Κληθείς να σχολιάσει την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος, απάντησε πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει κάτι διαφορετικό, λέγοντας πως: «Η εκκλησία πάντα θα είναι αντίθετη σε οποιαδήποτε ομοφυλοφιλική σχέση λόγω του ότι η Αγία γραφή, η διδασκαλία των πατέρων, τα μυστήρια προάγει τον άνθρωπο και δεν τον καταστρέφει ποιμαντικά. Επίσης, η παράδοση και οι αξίες του ελληνοχριστιακού πολιτισμού μας κατευθύνουν σε αυτό, επιπλέον και η φυσιολογία του ανθρώπου».

 

«Έχουμε τρελαθεί όλοι να ασχολούμαστε με μια ελάχιστη μειοψηφία που δεν ξεπερνάει το 1% για το δικαίωμα που θέλει. Για την εκκλησία, για εμάς, για τους ανθρώπους όπως το εισπράττω δεν θέλουν καμία ενημέρωση όπως το εισπράττω. Κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν ένα νομικό πλαίσιο στο παρά φύσιν. Για την εκκλησία που σέβεται τους ανθρώπους, οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται στήριξη μέσα από το πνευματικό θεραπευτήριο της εκκλησίας για να ξεπεράσουν τα πάθη και τις δυσκολίες τους. Είναι ένα πάθος και μια αμαρτία και δεν περιμένουμε από κανέναν κυβερνητικό εκπρόσωπο να μας το ορίσει. Θέλουν να ψηφίσουν για ένα ελάχιστο  ποσοστό της κοινωνίας, ενώ και οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι αντιδρούν. Ξεφτιλίζουν το θεσμό του γάμου. Η εκκλησία επιμένει στη θέση της, ενημερώνει τους πιστούς με κάθε ευκαιρία. Οι πιστοί γνωρίζουν την κατάσταση. Θα υπάρξει μια ανακοίνωση προς το λαό και θα αναγνωστεί στην εκκλησία την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου. Είναι άλλο πράγμα για εμάς το νομοσχέδιο που θα καταστρέψει τα παιδιά, το ρόλο των γονέων και την οικογένεια και άλλο πράγμα η κατεύθυνση της εκκλησίας για την πνευματική ενίσχυση των πιστών», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Ειρηναίος.

 

Ερωτηθείς αν οι άνθρωποι πέρα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό μπορεί να είναι και βαθιά θρησκευόμενοι, ο Μητροπολίτης Ειρηναίος απάντησε αρνητικά, εξηγώντας πως: «αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ο βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος σημαίνει ότι ακολουθεί τη ζωή της εκκλησίας. Λάθη μπορούμε να κάνουμε. Η εκκλησία δεν πολεμάει τον αμαρτωλό αλλά την αμαρτία. Ο χριστιανός έχει τρόπο ζωής και η εκκλησία έχει τη διδασκαλία της. Δεν μπορώ να είμαι θρησκευόμενους άνθρωπος και να μην πολεμούν τα πάθη και τις αμαρτίες τους».

 

Στην ερώτηση εάν έχει μιλήσει με τους τοπικούς βουλευτές, απάντησε πως έχει μιλήσει όντως αλλά καταλαβαίνει πως είναι σε δύσκολη θέση. «Πρώτα θα λογοδοτήσουν στα παιδιά τους και μετά θα λογοδοτήσουν στη Βουλή. Το νομοσχέδιο και η ψήφος του βουλευτή δεν είναι προσωπική. Ανατρέπονται οι αξίες του σημαντικότερου κύτταρου, της οικογένειας. Ο βουλευτής να πάει να ψηφίσει ακούγοντας την κοινωνία, αλλιώς δεν τους θέλουμε, γιατί δεν εξυπηρετούν την τοπική κοινωνία», προσέθεσε με έμφαση.

 

Ερωτηθείς αν η εκκλησία θα δεχθεί να βαφτίσει παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων, ο κ. Ειρηναίος απάντησε πως «η εκκλησία που δεν αναγνωρίζει τον πολιτικό γάμο, δέχεται αν το ζευγάρι κάνει και θρησκευτικό γάμο. Ο ομοφυλοφιλικός γάμος δεν έχει θεραπεία», είπε μεταξύ άλλων, λέγοντας πως για το εάν θα βαπτίζονται ή όχι τα παιδιά αυτά θα το αποφασίσει η εκκλησία, σημειώνοντας πως υπάρχει πρακτικό πρόβλημα, φέρνοντας το παράδειγμα της βάπτισης στη Γλυφάδα.

 

Ακόμη και για ετερόφυλα ζευγάρια, απάντησε πως τα παντρεμένα με πολιτικό ζευγάρια δεν βαπτίζει και δεν θα βαπτίζει παιδιά από πολιτικό γάμο.

 

ptolemeos.gr

Ο πόλεμος του Κοραή στον Καποδίστρια

 

Το τεράστιο βάρος του Αδαμάντιου Κοραή επιβάλλει και την αντίστοιχη σοβαρότητα στην διερεύνηση των λιβέλων του Κοραή εναντίον του Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια.

Ο πόλεμος του Κοραή στον Κυβερνήτη δεν αποτελεί προσωπική σύγκρουση. Όπως αποδεικνύει η έρευνα, δεν αποτελεί ούτε αποτέλεσμα ιδεολογικής αντιπαράθεσης ή πολεμικής εναντίον των πολιτικών του Καποδίστρια. Όπως θα διαπιστώσετε στο αφιέρωμα που ακολουθεί, η πολεμική του Κοραή εκφράζει την συνεπή αφοσίωση του, όχι στα ιδεώδη της Γαλλικής Επαναστάσεως, αλλά την την ταύτιση του με την εξωτερική πολιτική του γαλλικού κράτους

Επειδή και σύγχρονοι ιστορικοί παραθέτουν γενικά και αόριστα ότι «ο Κοραής τοποθετείται κατά του Καποδίστρια» (πχ. Χρήστος Λούκος, “Ιωάννης Καποδίστριας, Οι Ιδρυτές του Ελληνικού Κράτους Χρονολόγοι 1830” “ΤΑ ΝΕΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ”, Δεύτερη έκδοση) χωρίς όμως να παραθέτουν, ποιες είναι οι συγκεκριμένες κατηγορίες με τις οποίες ο Κοραής στρέφεται εναντίον του Καποδίστρια, χωρίς να αναφέρονται σε ποια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή στρέφεται ο Κοραής εναντίον του Καποδίστρια και ποια υπήρξε μέχρι την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή (1830) σχέση μεταξύ των δυο ανδρών.

Χωρίς να επισημαίνεται ότι η αλλαγή στάσης του Κοραή απέναντι στον Καποδίστρια, ακολουθεί την αλλαγή της στάσης της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στον Καποδίστρια… Τότε δεν φωτίζονται τα πραγματικά αίτια της στροφής του Κοραή απέναντι στον Καποδίστρια, αλλά μάλλον εργαλειοποιείται ο “διαφωτισμός” του Κοραή από την πολεμική ενάντια στον Κυβερνήτη χωρίς να αποκαλύπτεται ότι ο Κοραής από τα 1830 κατέστη οργανικό μέρος της προσπάθειας ανατροπής του Καποδίστρια, ενορχηστρωμένης από το εσωτερικό και το εξωτερικό.

Σκοπός του αφιερώματος δεν είναι η παράλληλη, ούτε η συγκριτική παρουσίαση του τεράστιου έργου του Καποδίστρια και του Κοραή. Ασφαλώς κάτι τέτοιο είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον. Σκοπός των γραμμών που ακολουθούν ασφαλώς δεν είναι η ιδεολογική χρήση της αναφοράς στον κοραϊκό πόλεμο, στον Κυβερνήτη για σκοπιμότητες του παρακμιακού σήμερα. Ούτε υπεράσπιση του Καποδίστρια και της καταδίκης του Κοραή και του κοραϊσμού…  Σκοπός είναι να κατανοήσουμε τον κοραϊκό πόλεμο στον Καποδίστρια, να δούμε το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται και να επανα-ανιχνεύσουμε τα πιθανά αίτια και τις πιθανές στοχεύσεις του.

Περιτομή – Βάπτισμα

 

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, ερμηνεύοντας  τα χωρία  της αγίας Γραφής για την πραγματική και πνευματική περιτομή, που είναι το χριστιανικό Βάπτισμα, παρουσιάζουν θαυμάσιες θεολογικές αλήθειες.

Ο άγιος Επιφάνιος διδάσκει ότι η περιτομή της σαρκός προετοίμασε  και υπηρέτησε τον άνθρωπο έως του Βαπτίσματος, που είναι  η μεγάλη περιτομή, αφού δι’ αυτού απαλλασσόμαστε από τα αμαρτήματα και σφραγιζόμαστε με το όνομα του Θεού. Η σφράγιση με το όνομα του Θεού είναι αναγνώριση ότι ανήκουμε στον Χριστό.

            Ο ι. Χρυσόστομος λέγει ότι, αν η σαρκική περιτομή χώριζε τους Ισραηλίτες από τους Εθνικούς, πολύ περισσότερο αυτό γίνεται με το ιερό Βάπτισμα, αφού δι’ αυτού διακρίνονται οι πιστοί από τους μη πιστούς. Φαίνεται εδώ ότι  πιστοί λέγονται όσοι βαφτίσθηκαν και όσοι αναζωπυρώνουν την χάρη του Βαπτίσματος

Κατά τη διδασκαλία του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας η περιτομή της Π. Δ.  δεν καταργούσε τον θάνατο, πράγμα το οποίο γίνεται με την περιτομή της Κ. Δ. Πραγματικά ο άνθρωπος εισερχόμενος δια του Βαπτίσματος στην Εκκλησία γίνεται μέλος του αναστημένου Σώματος του Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο καταργείται ο πνευματικός θάνατος και υπάρχει βεβαιότητα στην ανάσταση των νεκρών. Γιατί, αν μετά το Βάπτισμα παραμείνει ο σωματικός θάνατος, αυτό γίνεται χάριν της καταργήσεως της αμαρτίας.

Ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός διδάσκει ότι η περιτομή είναι η απόθεση της σωματικής ηδονής και των περιττών και αχρήστων επιθυμιών.

Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Συναυλία «Παναγία - Η Μητέρα του Φωτός» του Γιώργου Θεοφάνους | Official Music Video

 

«Παναγία - Η Μητέρα του Φωτός», σύγχρονο ορατόριο του Γιώργου Θεοφάνους Δύο συναρπαστικές βραδιές έζησαν οι χιλιάδες θεατές, που κατέκλυσαν την Αίθουσα ῾῾Τριάντη῾῾ και την ῾῾Μητρόπουλος῾῾ του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών σε δύο sold out παραστάσεις για να παρακολουθήσουν στις 7 και 8 Φεβρουαρίου 2019 το σύγχρονο ορατόριο «Παναγία – Η μητέρα του Φωτός», έργο του Γιώργου Θεοφάνους» και παραγωγή του Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός». Το τρίπτυχο εικόνας, μουσικής και θεατρικών δρώμενων καθήλωσε τους θεατές, οι οποίοι έζησαν με ένταση την κάθε στιγμή του ορατορίου. Η μουσική έχει την υπογραφή του γνωστού συνθέτη Γιώργου Θεοφάνους, πάνω σε ποιήματα αφιερωμένα στην Παναγία, κυρίως από Πατέρες που έζησαν στο Άγιο Όρος. Περιλαμβάνονται ποιήματα του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, του Γέροντος Μωϋσέως του Αγιορείτου, του Γέροντος Θεοκλήτου του Διονυσιάτου κ.ά., ποιήματα του Βάσου Χριστοφόρου για τις βατοπαιδινές θαυματουργές εικόνες της Παναγίας, καθώς και ποιήματα γνωστών Ελλήνων ποιητών όπως Κ. Καβάφη, Κ. Βάρναλη, Ι. Δροσίνη, Κ. Μόντη κ.ά. Η πρωτότυπη μουσική, πλαισιώνεται από ύμνους και τροπάρια στην Παναγία για την ζωή της, Σύλληψη - Εισόδια - Ευαγγελισμός - Γάμος της Κανά - Κοίμηση -Θαυματουργές εικόνες της Παναγίας - Αγία Ζώνη, καθώς και ύμνους για την Γέννηση και τα Πάθη του Χριστού. Συντελεστές των παραστάσεων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: Σκηνοθεσία και κείμενα: Δέσποινα Γκάτζιου Κίνηση - Χορογραφία: Πέτρος Γάλλιας Σκηνική και Ενδυματολογική επιμέλεια: Άση Δημητρολοπούλου Διεύθυνση Συμφωνικής Ορχήστρας: Γιώργος Θεοφάνους Τραγουδούν: Μανώλης Μητσιάς, Πίτσα Παπαδοπούλου, Δέσποινα Ολυμπίου, Πέτρος Γαϊτάνος και η Λυδία Σέρβου Βαρύτονος: Κύρος Πατσαλίδης Μεσόφωνος: Ινές Ζήκου Συμφωνική Ορχήστρα Σολίστ: Μιχαήλ Κολοκοτρώνης Ενορχηστρώσεις Συμφωνικής Ορχήστρας: Ντίνος Γιωργούντζος Ενορχήστρωση στην άρια «Μαρία»: Αντώνης Σουσάμογλου Ενορχήστρωση στο «Τεμ-ρι-ρεμ»: Γιώργος Κάρβελος Λαϊκή και Παραδοσιακή ορχήστρα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών «Κανών» Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γεώργιος Δεμελής Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία Χοράρχης: Γιώργος Κωνσταντίνου Μουσικό Σχολείο Ιλίου Βυζαντινή Χορωδία Μουσικού Σχολείου Ιλίου Υπεύθυνη – Διδασκαλία: Μαρίνου Μύριαμ Μικτή Χορωδία «Επτάχορδη Λύρα» Ι. Ναού Αγίου Ευθυμίου Κερατσινίου Εναρμόνιση και Διδασκαλία: Χρυσούλα Τσιμούρη Παιδική Χορωδία Δήμου Διονύσου Νεανική Χορωδία Δήμου Διονύσου Συμμετέχουν οι μαθητές από το μουσικό εργαστήρι Λευκωσίας: Άντρεα Ιακωβίδου και Μάρκος Μιλτιάδους Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριαλένα Ροζάκη Ηθοποιοί επί σκηνής: Γιώργος Βλάχος, Μιχάλης Κοιλάκος, Σωτήρης Μέντζελος, Χρήστος Νικολάου, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Μαριαλένα Ροζάκη, Γιώργος Τσούρμας, Στέλιος Χατζηγεωργίου και ο μικρός Γιάννος Κοιλάκος Σχεδιασμός Φώτων: Σπύρος Κουρκουμέλης Σχεδιασμός Ήχου: Παύλος Σαπουντζής Βίντεο και μοντάζ: Νικόλας Οικονομίδης Παραγωγή: Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

Ομοφυλοφιλία, μία φύση κατά φύση (;)-Μια θεολογική προσέγγιση - Γρηγόριος Μητροπολίτης Περιστερίου

 

Γρηγόριος Μητροπολίτης Περιστερίου

Ομοφυλοφιλία, μία φύση κατά φύση (;)-Μια θεολογική προσέγγιση

Μία φυγόκεντρη υπαρξιακή κατάσταση ανάμεσα στον ενδο-υποστατικό ναρκισσισμό & τον ενδο-κτισιακό προσανατολισμό

Status Quaestionis

Η έρευνα για το διαχρονικό ζήτημα της ομοφυλοφιλίας ξεπερνά εκατέρωθεν την διάσταση του κτιστού και ιδιαίτερα του «πτωτικού-ακοινωνιακού κτιστού». Εάν η συζήτηση και ο προβληματισμός μας μείνει μόνον στο φάσμα του πτωτικού κτιστού και της Ιστορίας, τότε θα απωλέσουμε τα ερμηνευτικά κλειδιά, με τα οποία θα απαντήσουμε σφαιρικά στο ζήτημα που τίθεται ευρέως και σε παγκόσμια κλίμακα.

Πράγματι, η πρόταση του παρόντος κειμένου έγκειται στο γεγονός της διεύρυνσης του προκειμένου προβληματισμού στα τρία φάσματα του θεολογικού σύμπαντος. Αυτά, ως γνωστόν, είναι τα εξής:

Προ-αιώνιο [(α)Τριαδικός Θεός και (β) Δημιουργία] – Ιστορία – Έσχατα

Στο φάσμα του Προ-αιώνιου, έχουμε τον Τριαδικό Θεό «μόνο» Του, πριν και χωρίς την Δημιουργία και, στην συνέχεια, την Δημιουργία πριν από την πτώση. Στο φάσμα αυτό, επομένως, έχουμε δύο «διαδοχικές» καταστάσεις: την άφυλη, αφυλική κατάσταση/ζωή των Τριών Προσώπων του Τριαδικού Θεού και, με την Δημιουργία, την έμφυλη, την φυλική κατάσταση/ζωή (άνδρας-γυναίκα) του ανθρώπου, παρ’ όλο ότι αυτός (-οί) δημιουργήθηκε (-αν) «κατ’ εικόνα». (Επομένως, το «κατ’ εικόνα» δεν αναφέρεται στο «φύλο», διότι σαφώς εδώ δεν υπάρχει αντιστοίχηση!). Επακολουθεί η πτώση και η έναρξη της μεταπτωτικής κατάστασης που ταυτίζεται με το «πτωτικό κτιστό», την μετα-πτωτική κατάσταση του ανθρώπου και της Δημιουργίας, την Ιστορία και τον «νυν αιώνα».

«Παραμύθια της χαλιμάς ένα παιδί να μεγαλώνει με μαμά και μπαμπά»;;

 

Γράφει ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος

 

Αυτό ισχυρίζεται, σε δήλωση του σε Ραδιοφωνικό Σταθμό, βουλευτής κόμματος που τάσσεται υπέρ του γάμου ομοφυλόφιλων ζευγαριών, καθώς άνοιξε και επίσημα πλέον ο δημόσιος διάλογος περί του θέματος.

Διάλογος που, στην Χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, δικαίωμα λόγου και άποψης έχουν και πρέπει να έχουν όλοι, καθώς το μείζονος σημασίας αυτό θέμα δεν αφορά μόνο μια ομάδα ανθρώπων, αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Πρόκειται περί ενός θέματος βαθύτατα κοινωνικού.

Όσοι δε στοχοποιούν τους έχοντες διαφορετική άποψη από αυτούς ως δήθεν: «ομοφοβικούς», «οπισθοδρομικούς», «σκοταδιστές» κλπ. αυτά.. όντως είναι όχι μόνο παραμύθια της χαλιμάς! αλλά και έλλειψη δημοκρατίας.

«Ισότητα στον γάμο, που επιτρέπει την υιοθεσία, αλλά δεν θα περιλαμβάνει τεκνοθεσία μέσω παρένθετης μητρότητας» η εξαγγελία περί του θέματος, δηλώνοντας τις προθέσεις των νομοθετούντων.

Καθώς, ως διαφαίνεται, τα παιδιά είναι εκείνα που τίθενται στο κέντρο της συζήτησις, ως κύρια επιχειρηματολογία για να πειστούν οι… διαφωνούντες.

Εξ΄ αρχής δηλώνουμε πως σε ό,τι αφορά τα παιδιά οφείλει τόσο η Πολιτεία, όσο και η κοινωνία, όλοι μας έχουμε χρέος, να διαφυλάξουμε τόσο τα δικαιώματα τους, όσο και την προστασία τους.

Σαφέστατα και παιδιά που υπάρχουν ήδη μέσα σε τέτοιου είδους σχέσεις θα πρέπει να διασφαλιστούν όλα τους τα δικαιώματα σε απόλυτο βαθμό. Εάν αυτό δεν ισχύει μέχρι σήμερα, αδυναμία του νομοθέτη.

Είναι σαφές, επίσης, ότι οι νομοθετικές αυτές ρυθμίσεις μπορούν να γίνουν και μέσα στο ισχύον νομοθετικό καθεστώς του «συμφώνου συμβίωσης» των περιπτώσεων αυτών.

Τέτοια νομικά επιχειρήματα υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών θα περίμενε κανείς να ακούσει και από τους υποστηρικτές υπέρ της νομοθέτησης.

Αντί αυτού τα επιχειρήματα είναι για «κατοχύρωση και περαιτέρω προστασία των δικαιωμάτων των μειοψηφιών που συνιστά αφετηριακή υποχρέωση κάθε φιλελεύθερης δικαιοκρατικής πολιτείας»!

Ο ορισμός δε του γάμου ως μια «ελεύθερη, συναινετική δημιουργία μιας κοινότητας αγάπης και αλληλεγγύης μεταξύ των προσώπων, η οποία βιώνεται, ανεξάρτητα από το φύλο ή τα χαρακτηριστικά φύλου αυτών», όπως προτείνει κόμμα της αντιπολίτευσης, χωρίς καν αριθμητικό περιορισμό των «προσώπων» που θα μετέχουν σε αυτή την «κοινότητα αγάπης», ως και ούτε «τα χαρακτηριστικά φύλου αυτών», αγγίζει, πιστεύουμε, τα όρια της διαστροφής του ανθρωπολογικού μοντέλου.

Μπορεί να υπάρξει «ισότητα στον γάμο», χωρίς το δικαίωμα της τεκνοθεσίας; Όχι δηλώνουν οι ειδικοί: «Σε νομικό επίπεδο, εξάλλου, η θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφύλων, με παράλληλο αποκλεισμό της τεκνοθεσίας από αυτούς δεν ευσταθεί.

Στον Αστικό Κώδικα προβλέπεται ότι σύζυγοι μπορούν να προβαίνουν από κοινού σε υιοθεσία παιδιού», ισχυρίζεται η κα Ελένη Ζερβογιάννη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αστικού Δικαίου Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.

«…αυτό θα προσκρούσει στο τέλος στην πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που απαιτεί πλήρη ισότητα στο δικαίωμα στον γάμο», «…Η ψήφιση του πολιτικού γάμου πάει μαζί με την τεκνοθεσία και αυτό θα επιφέρει αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο», δηλώνουν άλλοι ειδήμονες, καθώς ο γάμος παράγει οικογενειακό δίκαιο. Συνεπώς; Δικαίωμα του γάμου όχι μόνο η υιοθεσία, αλλά και η τεκνοθεσία, σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα!

Οι υπερασπιστές της υιοθεσίας εντός μιας τέτοιας μορφής γάμου ισχυρίζονται πως «..το βήμα αυτό θα βοηθήσει και στην αποϊδρυματοποίηση πολλών παιδιών, που θα απολαύσουν έτσι τη στοργή και την προστασία μιας οικογένειας».

Ακούγεται, τουλάχιστον υποκριτικό, το επιχείρημα αυτό καθώς, ως καλώς γνωρίζουμε, άτεκνα ανδρόγυνα που έχουν κάνουν αιτήσεις υιοθεσίας σε ανάλογα Ιδρύματα ή Φορείς, αναμένουν από 7 έως 10 χρόνια απάντηση! Επομένως, σε τι είδους «αποϊδρυματοποίηση» θα οδηγήσει ένα τέτοιο μέτρο;

Το δε επιχείρημα ότι δήθεν «το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβάλλει την νομοθεσία αυτή», ουδόλως ευσταθεί καθώς το Δικαστήριο αυτό ούτε μπορεί να επιβάλλει κάτι, ούτε έχει παραπάνω δικαιοδοσίες από τα Εθνικά Συντάγματα, αφού συνεκτιμά τις ευρέως διαδεδομένες αντιλήψεις εντός των Εθνικών δικαιοταξιών.

Σαφώς και πάντα «ανοιχτή η αγκαλιά της Εκκλησίας», ανεξαιρέτως και αδιακρίτως για όλο το ανθρώπινο γένος. Παιδιά της αγάπης του Θεού είναι ο κόσμος όλος, ιδία όσοι Τον αρνούνται ή Τον απορρίπτουν. Χρέος όμως και αποστολή της Εκκλησίας δεν είναι απλά να «ανοίγει την αγκαλιά Της».

Χρέος Της είναι να κηρύσσει την μετάνοια και να ελευθερώνει την ψυχή και την καρδιά, το πνεύμα του ανθρώπου, των παιδιών Της, από ό,τι αλυσοδένει τον άνθρωπο και τον υποτάσσει στην χοϊκότητα του, οδηγώντας τον στην ελευθερία της αγάπης του Θεού.

Μια Εκκλησία που περιορίζεται στο να μοιράζει «ανοιχτές αγκαλιές» και να μαζεύει.. «like» ούτε την αποστολή Της εκπληρώνει, ούτε λόγο ύπαρξης έχει.

Φυσικά και η θεώρηση των πραγμάτων υπό το ανωτέρω πρίσμα δεν είναι επιλογή «να μην μείνουμε Ευρώπη», όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Είναι επιλογή «να μείνουμε Ελλάδα»!

Με απόλυτο σεβασμό στην διαφορετικότητα και ιδιαιτερότητα του όποιου άλλου, με πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων όλων των παιδιών, άνευ ουδεμίας εξαιρέσεως, αλλά και με απόλυτο σεβασμό στον γάμο ως «ιερό δεσμό» του άνδρα και της γυναίκας.

Με άμεσα μέτρα στήριξης της πολύτεκνης οικογένειας, που διαχρονικά στενάζει υπό το βάρος της αναλγησίας της Πολιτείας, με λήψη μέτρων για την δημιουργία νέων οικογενειών, μέτρων προστασίας των μονογονεϊκών οικογενειών ως και άμεση λήψη μέτρων δημιουργίας πολύτεκνων οικογενειών, καθώς η γήρανση του πληθυσμού και το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα της Χώρας είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος αφανισμού της Ελλάδας.

Προστατεύστε λοιπόν την Ελληνική οικογένεια, δώστε κίνητρα δημιουργίας νέων οικογενειών, διασφαλίστε την κοινωνική συνοχή και μην αναλώνεστε σε ό,τι πουλά στους καιρούς μας.

Romfea.gr

Αγάπη για τα δέντρα και τα πουλιά

 

Όπως όλοι οι άγιοι και όσιοι έβλεπαν στη φύση το μεγαλείο, την πανσοφία κα την πρόνοια του Δημιουργού Θεού, έτσι και ο Γέροντας Αμφιλόχιος έδειχνε ιδιαίτερη μέριμνα για τα φυτά. Να υπενθυμίσουμε το λόγο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού ότι «οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν    έχουν αγάπη για τα δέντρα».

          Ο όσιος Αμφιλόχιος λοιπόν ήταν ο πρώτος που φρόντισε να φυτέψει στο κατάξερο νησί της Πάτμου πεύκα και να πρασινίσει πολλά σημεία της, και ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά την ευλογημένη ελιά.

          Την αγάπη του έδειχνε ο άγιος Αμφιλόχιος και για τα πετεινά του ουρανού, φροντίζοντας να βρίσκουν τα σπουργίτια σπόρους σιταριού και ο ψίχουλα ψωμιού στο πρεβάζι του παραθύρου του κελιού του. Εκείνος

μόλις έριχνε την  τροφή κτυπούσε το τζάμι κι αμέσως  τα σπουργίτια έρχονταν και έτρωγαν. «Με ξεκουράζουν πού τούτοι οι υποτακτικοί μου», έλεγε καμιά φορά σους επισκέπτες του.

          ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΤΟΥΣ 2024, Γ. Ε. Χ. Α

Σοφά Λόγια Αγίων ανδρών

 

Να μην χαίρεσαι εάν φαίνεσαι ανώτερος από τους κακούς, αλλά να λυπάσαι, όταν γίνεσαι κατώτερος των καλών.

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Ανακοίνωση Ιεράς Συνόδου για «Ομόφυλο γάμο» - «Ομόφυλη Γονεϊκότητα»

 

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι.) της Εκκλησίας της Ελλάδος συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση, σήμερα Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024, με μοναδικό θέμα την εξαγγελθείσα νομοθέτηση γάμου και «τεκνοθεσίας» υπέρ ζευγαριών του ιδίου φύλου.

Μετά την καθιερωμένη προσευχή, η Ι.Σ.Ι. άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, επί της οποίας ακολούθησε διάλογος, και εκφράζει ομόφωνα τις θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του θέματος, ως εξής:

1. Η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού.

Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή.

Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα-γυναίκας και παιδιών ότι:

α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («... καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε...», Γένεσις 1, 27-28),

β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («... ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ... τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),

γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση –και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά,

δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής («Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου»,Έξοδος 20, 12).

2. Προφανώς η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά αυτή η παράμετρος ούτε στερεί την ελευθερία του λόγου από την Εκκλησία ούτε απαλλάσσει την Εκκλησία από το καθήκον ενημέρωσης του πιστού λαού ούτε μπορεί να της υποδείξει σε τι συνίσταται η αμαρτία. Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται.

3. Από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σε ζευγάρια του ιδίου φύλου όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες του γάμου με κύρια εξαίρεση τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με υιοθεσία ή παρένθετη κύηση.

 

Το σύνθημα της «ισότητας στον γάμο» αποβλέπει σε ένα στόχο, στην απόκτηση παιδιών από «ομόφυλα ζευγάρια».

4. Ανακοινώθηκε ότι θα επιτρέπεται ο «ομόφυλος γάμος» και η «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας και (με διάφορες διόδους) μέσω παρένθετης κύησης.

Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων.

Με βάση το νομοσχέδιο, ομοφυλόφιλοι μονογονείς θα μπορούν να επιβάλουν στο παιδί τους τον σύντροφό τους ως «πατέρα 2» ή ως «μητέρα 2».

5. Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων.

Η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεί στέρηση του ενός γονέα, αλλά όχι σύγχυση των ρόλων των γονέων.

Αντίθετα, η ομοφυλοφιλική συμβίωση προξενεί και τα δύο. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους.

Δεν θα έχουν επίσης το προσωπικό βίωμα της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των «ομόφυλων γονέων» τους) μέσα σε μία ετερόφυλη σχέση.

Τα παιδιά με πατέρες 1 και 2 ή με μητέρες 1 και 2 (ή και παραπάνω) θα είναι τα θύματα ενός αφύσικου μηχανισμού τεκνοθεσιών.

6. Δημοσιοποιήθηκε ότι: α) θα επιτρέπεται στα «ομόφυλα ζευγάρια» η από κοινού υιοθεσία και η υιοθεσία από τον «ομόφυλο σύζυγο» του γονέα (θα ισχύσει και για τα σημερινά παιδιά από παρένθετη κύηση), β) δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα η παρένθετη κύηση υπέρ «ομόφυλου ζευγαριού», αλλά αυτή θα αναγνωρίζεται, αν έγινε νόμιμα σε άλλο κράτος.

Οι ρυθμίσεις αυτές θα αποτελέσουν κίνητρα για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών.

Εάν τα προαναφερθέντα ισχύσουν, πρόκειται για ένα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο με αντιφάσεις και τρόπους παράκαμψης των απαγορεύσεών του (μέσω κυήσεων στο εξωτερικό) και είναι πιθανή η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω διακρίσεων, οπότε η χώρα θα αναγκασθεί να νομοθετήσει και στο έδαφός της την παρένθετη κύηση.

7. Το νομοσχέδιο καταργεί όχι μόνο κανόνες βιοηθικής, χριστιανικές αξίες και την ελληνική οικογενειακή παράδοση, αλλά ανατρέπει τα δικαιώματα μελλοντικών παιδιών και τους ρόλους των φύλων ως στοιχείων συνοχής της κοινωνίας –και αυτό αφορά τον καθένα, έστω και αν δεν αποδέχεται τη χριστιανική ηθική.

Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά: Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της απόφασης που αλλάζει συνολικά και άρδην τον θεσμό του γάμου και την ιδιότητα του γονέα και γιατί προωθείται με τόση επιμονή;

8. Η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει μόνο το Ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και απορρίπτει τον πολιτικό γάμο ασχέτως φύλου.

Εν προκειμένω τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου «ομόφυλων ζευγαριών» για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός οδηγεί αναπόδραστα σε «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας ή παρένθετης κύησης.

Η νομοθέτηση αυτή συγκρούεται τόσο με τη χριστιανική ανθρωπολογία, όσο και με το καθήκον της κοινωνίας να εξασφαλίζει στα παιδιά ευημερία και σωστή ανατροφή, αλλά και με το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατρική και μητρική παρουσία και φροντίδα.

Για όλους τους προηγούμενους λόγους και με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης, η Αγία Εκκλησία μας είναι κάθετα αντίθετη προς το προωθούμενο νομοσχέδιο.

9. Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε: α) τη σύνταξη σχετικής επιστολής με τις θέσεις της προς τα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, β) την ανακοίνωση των θέσεών της στους Ιερούς Ναούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και τη διάθεση σχετικού φυλλαδίου «Προς τον Λαό» μέσω των Ιερών Ναών και της ιστοσελίδας της, γ) την παροχή εξουσιοδότησης προς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να προχωρήσει, εντός της επαρχίας του και κατά την έμφρονα ποιμαντική κρίση του, σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ως προς την επικείμενη νομοθέτηση και τον θεσμό της οικογένειας.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της

Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος