ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

 

Δεν είναι απλώς τα βάσανα στον κόσμο που αγιάζουν τον άνθρωπο. Δεν σώζουν αυτά. Σώζουν αυτά όλα ή σώζεται κανείς μέσα από αυτά κα δι’ αυτών, όταν ακριβώς λέει: «Να’ ναι ευλογημένο» και δέχεται ό, τι επιτρέψει ο Θεός.

 Μερικοί δυσκολεύονται πάρα πολύ να συγκρουσθούν κατά μέτωπο με τις βασικές αδυναμίες, με τα αρνητικά στοιχεία που υπάρχουν μέσα τους. Σε κάποιους είναι πολύ ισχυρά αυτά -ένα, δύο, πόσα είναι- και δεν βγαίνει τίποτε με το να προσπαθεί ο χριστιανός να χτυπάει, να κοντράρεται με αυτά κατά μέτωπο ή και να συμβουλεύει κανείς κάτι τέτοιο. Αν τα αγνοήσεις, μπορεί να τα ξεπεράσεις καλύτερα. Η χάρη του Θεού σιγά-σιγά θα τα κοιμίσει, θα αποδυναμώσει αυτές τις αδυναμίες. Ταιριάζει εδώ να πούμε: «Το καλό το παλικάρι ξέρει και ο άλλο μονοπάτι».

            Σ. Κ.

Παρανομίες στο διαδίκτυο…

 

«Αυξήθηκαν οι καταγγελίες για παράνομο περιεχόμενο στο διαδίκτυο το 2023, με πρώτη θέση  να κατέχουν αυτές για οικονομικές απάτες. Σημαντική είναι και αύξηση των καταγγελιών που αφορούν υλικό παιδικής κακοποιήσεως και εκμεταλλεύσεως, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας. Μάλιστα ο παγκόσμιος οργανισμός για την ασφάλεια του Διαδικτύου ΙΝΗΟΠΕ προειδοποιεί  για νέους τρόπους διαδόσεως υλικού παιδικής σεξουαλικής κακοποιήσεως μέσω ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το περιεχόμενο σελίδων που ανοίγουν» («Καθημερινή» 25-1-2024).

            Η σύγχρονη αθεόφοβη κοινωνία, η οποία καθημερινά γίνεται έρμαιο των σκοτεινών εισηγήσεων του ανθρωποκτόνου διαβόλου, επινοεί διαρκώς τρόπους για να επεκτείνει τις παράνομες δραστηριότητες των αποχαυνωμένων από τη ζωή της ηθικής καταπτώσεως του ανθρώπων. Ας μην περιμένουμε λοιπόν ότι θα υπάρξει ανάσχεση της διογκούμενης εγκληματικότητας, για την οποία υφίσταται σοβαρότατη ευθύνη της Κυβερνήσεως. Μοναδική λοιπόν ελπίδα για τους πιστούς χριστιανούς παραμένει η έμπρακτη μετάνοια όλων, δηλαδή η επιστροφή κάθε «άσωτου υιού» στον Θεό Πατέρα. Μακάρι να το κατανοήσουμε, ώστε να απαλλαγούμε από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του προαιώνιου εχθρού της ψυχής μας.

            «ΣΩΤΗΡ», τ. 2303 

ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Δεν θα διαθέτουμε συνήγορο ή υπεράσπιση

 

«Πράγματι εκείνος ο Δικαστής- ο δίκαιος Κριτής- δεν χρειάζεται ούτε κατηγόρους, ούτε μάρτυρες, ούτε αποδείξεις, ούτε ελέγχους, αλλά φέρνει όλες τις πράξεις όπως έγιναν μπροστά στα μάτια εκείνων που διέπραξαν τα πλημμελήματα. Τότε κανένας δεν πρόκειται να παρασταθεί στο Κριτήριο και να μας σώσει από την κόλαση. Κανένας, ούτε πατέρας, ούτε γιος, ούτε κόρη, ούτε μητέρα, ούτε κάποιος άλλος συγγενής, ούτε γείτονας, ούτε φίλος, ούτε συνήγορος, ούτε καταβολή χρημάτων, ούτε αφθονία πλούτου, ούτε πολιτική δύναμη. Όλα αυτά θα έχουν εξαφανισθεί. Μόνος ο υπόδικος θα περιμένει απόφαση με βάση τις πράξεις του, είτε αθωωτική είτε καταδικαστική. Τότε κανένας δεν δικάζεται για πλημμελήματα που διέπραξε άλλος, αλλά γι’ αυτά στα οποία ο ίδιος ξεχωριστά έσφαλε».

            Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

            «ΣΩΤΗΡ», τ. 2303

Ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη

 

Ἡ σοφία τῆς «ἐν Χριστῷ» διαπαιδαγώγησης τῶν παιδιῶν βασίζεται στήν ἄποψη ὅτι τά παιδιά πρέπει να παραμείνουν παιδιά καί νά μήν μεταμορφώνονται ἀπό νωρίς σέ γέροντες. Σέ ἀντίθεση μέ τήν «ἐν Χριστῷ» διαπαιδαγώγηση ὑπάρχει ἡ σχολική καί σχολαστική διαπαιδαγώγηση, ἡ ὁποία μέ κάθε δύναμη προσπαθεῖ νά μεταμορφώσει βιαστικά τά παιδιά, σέ γεροντάκια. Ἡ σχολική διαπαιδαγώγηση προσπαθεῖ νά ἐμφυσήσει στά παιδιά τόν τρόπο σκέψης τῶν ἡλικιωμένων. Προσπαθεῖ νὰ γεμίζει μέ ρυτίδες τήν καρδιά τους, νὰ τοὺς ἐμφυσήσει τό γεροντικό σκεπτικό καί τή γεροντική ἀπαισιοδοξία.

 

Ἔτσι ἀντί νὰ γίνουν οἱ γέροντες σάν τα παιδιά, τα παιδιά μεταμορφώνονται σέ γέροντες. Καί ἔτσι, οὔτε οἱ ἴδιοι εἰσέρχονται στο βασίλειο τοῦ Χριστοῦ καί συγχρόνως ἀπομακρύνουν καὶ τὰ παιδιά ἀπό τὸ οὐράνιο βασίλειο. Λόγῳ αὐτῶν ἀκοῦμε παράπονα παντοῦ στήν Εὐρώπη. Ἀκοῦμε ὅτι ἡ νεολαία βρίσκεται σε κατάσταση ἀπελπισίας.

 

Το πρόβλημα εἶναι ὅτι ὅλη ἡ διαπαιδαγώγηση στο σπίτι σήμερα ἐπικεντρώνεται στο τάισμα καί στο ντύσιμο καί στο να στείλουν τα παιδιά στο σχολείο. Σήμερα, ὅμως, τά σχολεῖα ἔπαψαν νὰ εἶναι τόποι διαπαιδαγώγησης καί κατέληξαν νὰ εἶναι τόποι πνευματικῆς ἀτροφίας τῆς νεολαίας διαμέσου τῆς ὑπερφόρτωσης τοῦ νεανικοῦ πνεύματος μέ ὑπερβολικές καί διαφορετικές γνώσεις. Ἔτσι τά παιδιά διαπαιδαγωγοῦνται ἀπό μόνα τους, ἀφοῦ ἡ οἰκογένεια καί τό σχολεῖο δέν τά βοηθᾶνε σε τίποτε. Ἡ οἰκογένεια μόνον ταΐζει καί ντύνει τό παιδί, ἐνῶ τὸ σχολεῖο τό γεμίζει μέ γνώσεις. Ἡ οἰκογένεια γεμίζει το στομάχι τοῦ παιδιοῦ, ἐνῶ τὸ σχολεῖο τοῦ γεμίζει το κεφάλι. Τήν καρδιά του ὅμως δέν τή γεμίζει κανείς ἐκτός ἀπό τὸ ἴδιο τό παιδί πού προσπαθεῖ νά κάνει κάτι ἀπό μόνο του ἤ τήν γεμίζει ὁ δρόμος.

 

Ολόκληρη ἡ σημερινή διαπαιδαγώγηση τῆς νεολαίας βασίζεται στή σκέψη ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μόνον ἀπό τό ψωμί. Μέ αὐτή τή βάση μεγαλώνουν τρία δηλητηριώδη φυτά: ὁ ἐγωισμός, ἡ λαιμαργία καί ἡ ἀπαισιοδοξία.

 

Ὅταν ἡ διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιού διαχωριστεῖ ἀπό τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, δὲ χάνεται ἡ διδασκαλία τῶν μαθημάτων ἀλλά χάνεται ή σωστη διαπαιδαγώγηση καί κατά συνέπεια χάνονται οἱ σωστοί ἄνθρωποι. Ὅταν ὅμως ή διαπαιδαγώγηση χαθεῖ ἀπό τό σχολείο, τό σχολεῖο ἀρχίζει νά γίνεται ἐπικίνδυνο καί γιά τούς ἀνθρώπους καί γιά τούς λαούς. Επειδή ὁ ἄνθρωπος, ὁ μορφωμένος, πού δέν ἔχει σωστό χαρακτήρα, εἶναι πιό ἐπικίνδυνος τόσο γιά τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό ὅσο καί γιά τοὺς ἄλλους, παρά ὁ ἀμόρφωτος ἄνθρωπος. Ὁ ἀμόρφωτος πού δέν ἔχει χαρακτῆρα εἶναι, λόγῳ τῆς ἀδυναμίας του, λιγότερο ἐπικίνδυνος ἐνῶ ὁ μορφωμένος εἶναι περισσότερο ἐπικίνδυνος, ἐπειδή ἔχει τά «πιστεύω» του.

 Κείμενο Ν.Βοϊνέσκου