Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ


Άγιος Βασίλης έρχεται

Γενάρης ξημερώνει !

Ο μήνας που μας έρχεται

το χρόνο φανερώνει.



Την άδεια γυρεύουμε
στο σπίτι σας να μπούμε!
Τον Άγιο με όργανα
και με φωνές να πούμε.



Εκοίταξα στον ουρανό
και είδα δυο λαμπάδες !
και με το καλωσόρισμα
καλές σας εορτάδες.



Και πάλι ξανακοίταξα
και είδα δυο στεφάνια!
Και με το καληνύχτισμα
καλά σας Θεοφάνεια.



Το τελευταίο Μήνυμα του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Δ Ο Υ Λ Ο Σ



Αγαπητά μου Παιδιά,

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
που δεν τιθασσεύεται, αυτό είναι η αέναη κίνηση του χρόνου. Το σήμερα γίνεται χθες εν ριπή οφθαλμού, και το αύριο σήμερα και χθες. Κι εμείς παρασυρόμεθα προς το τέρμα της πορείας μας, εκόντες άκοντες, παρακολουθούντες τα γεγονότα που περνούν από μπροστά μας, χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα. Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Κι αλλοίμονο σ' εκείνους που δεν έχουν ακόμη βρη την απάντηση στο πρόβλημα του θανάτου. Την απάντηση τη δίδει μόνο η χριστιανική πίστη.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Κι εμείς συμπράττουμε σ' αυτό, άλλοι για το καλό και άλλοι για το κακό. Η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας. Μακάριοι οι έχοντες προοπτική αιωνιότητας στη ζωή τους. Αλλοιώς είναι σάρκες, έκδοτοι σε πάθη ατιμίας, πρόθυμοι για κάθε τι που ευτελίζει την ύπαρξή μας. Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν κάθε άνθρωπος θυμόταν την θεία καταγωγή του και ευθυγράμμιζε τη ζωή του με τις αρχές που απορρέουν από αυτή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει.

ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ
συμβατική αφετηρία μιας νέας προσπάθειας. Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζη σ' ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού. Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών.

ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ
στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει.


ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ 2008 - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Με πατρική αγάπη και ευχές

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Το μήνυμα των Χριστουγέννων δεν πρόλαβε ...

Δυστυχώς το μήνυμα του γεννηθέντος Χριστού δεν ελήφθη απ΄ όλους. Ο ΄περιούσιος΄ λαός του Ισραήλ για τρίτη συνεχόμενη μέρα με τις στρατιωτικές του δυνάμεις βομβαρδίζει την Παλαιστίνη ανηλεώς. Οι νεκροί φθάνουν τους 312 και οι τραυματίες τους 1420. Ο ΟΗΕ τονίζει ότι τουλάχιστον οι 57 από τους νεκρούς είναι άμαχος πληθυσμός.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (CICR), στα νοσοκομεία της Λωρίδας της Γάζας επικρατεί χάος και οι γιατροί βρίσκονται αντιμέτωποι με μία συνεχή άφιξη τραυματιών.
Ας ευχηθούμε το αίμα αυτό που χύνεται άδικα να είναι το τελευταίο. Ο Χριστός ήλθε στη γη για να φέρει ΕΙΡΗΝΗ και οι άνθρωποι κάνουν το παν για να μην έλθει ποτέ.
Ο Θεός ας μας φωτίσει, κυρίως όμως του άρχοντες, να σταματήσει πια αυτή η βαρβαρότητα στην Παλαιστίνη.


Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

«Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως Μέγα»

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου


Να δοθείτε στην μελέτη της Αγ.Γραφής, των ψαλμών, των πατερικών κειμένων. Να επιδοθείτε στην μελέτη με θείο έρωτα. Φως Χριστού θα πλημμυρίσει την ψυχή σας . Έτσι θα πραγματοποιηθεί αυτό που λέγει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος : «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε Φως Μέγα και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς».

Αυτό το φως είναι το Άκτιστο φως του Χριστού. Όταν αποκτήσουμε αυτό το φως, θα γνωρίσουμε την αλήθεια. Και αλήθεια είναι ο Θεός. Ο Θεός τα γνωρίζει όλα. Για Αυτόν είναι όλα γνωστά, φωτεινά. Ο κόσμος είναι έργο του Θεού, τον οποίον φωτίζει με το άκτιστο φως Του. Ο Θεός είναι φως ο ίδιος. Όταν αφήσουμε το φως να μας διαποτίσει, τότε έχουμε κοινωνία με τον Θεό. Αν αυτό δεν γίνει, τότε έχουμε πολλά φώτα , αλλά δεν έχουμε το φως.



Όταν είμαστε μαζί του, ο Χριστός μας κάνει φωτεινούς. Και το Φως το Μέγα το προσφέρει στον καθένα μας. Μακάρι να το δεχόμαστε. Τότε αποκτούμε και πίστη πιο βαθιά.

Σε αυτούς που δυσπιστούν, αμφιβάλλουν και αμφισβητούν και τα σκέπτονται μόνο με την λογική και δεν είναι ανοικτοί στον Θεό, ο Θεός δεν εμφανίζεται. Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν εκβιάζει, δεν παραβιάζει. Αντίθετα σε αυτούς που έχουν πίστη απλή ο Θεός εμφανίζεται και χαρίζει το Άκτιστο Φως Του.

Μη νομίζετε όμως, ότι όλοι εδώ βλέπουν το ίδιο καθαρά το Φως της Αλήθειας. Καθένας το βλέπει ανάλογα με την ψυχή του, την μόρφωσή του, με την ψυχική του κατάσταση.

Βλέπουν για παράδειγμα πολλοί τον ήλιο να λάμπει, ο φυσικός ήλιος, αλλά στο σπίτι που έχει μαύρα τζάμια λίγο περνάνε από εκεί οι ακτίνες. Καταλάβατε; Για αυτό λέω , το ίδιο γίνεται και με το άκτιστο φως. Είναι μαύρα τα τζάμια μας, δεν είναι δηλ. καθαρή η καρδιά μας, δεν του επιτρέπει η μαυρίλα να περάσει.

Ακόμα και στους Αγίους μας και στους προφήτες συνέβαινε το ίδιο πράγμα. Και αυτοί ακόμη ανάλογα με την καθαρότητά τους αισθάνονταν το Φως το Θείον.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Χριστούγεννα στις καρδιές

της Ρέας Συλβίας

Χριστούγεννα! λευκές νιφάδες
στους δρόμους πέφτουνε πυκνές
κοντά στο αναμμένο τζάκι
πως είναι κρύες οι καρδιές!

Γύρω στο δέντρο που φωτίζει
κάθε γωνιά μ' άπλετο φως
δεν φαίνεται, ούτε γυρίζει
των Χριστουγέννων ο Χριστός.

Στα πλούσια μέσα παιχνίδια,
στη ζεστασιά και τη χλιδή
το ουράνιο δώρο της αγάπης
πόσο έχει αλήθεια ξεχαστεί.

Χριστέ μου, κάνε αυτό το βράδυ
μες στο σκοτάδι να υψωθεί
πάλι το μήνυμα της πλάσης:
"Σωτήρας έχει γεννηθεί".

Να υψωθούνε κάποια μάτια
σε Σένανε με προσευχή
προσκυνητές να οδηγούνε
στη φάτνη Σου την ταπεινή.

Κι εκεί η αγάπη που 'χει φύγει
μες στη καρδιά να γεννηθεί,
σμύρνα, χρυσάφι και λιβάνι
να υψωθούνε απ' τη γη.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἀπό ἐκείνη τή φωταγωγημένη μέ τρόπο μοναδικό νύχτα, ὅταν τό ἄστρο τῆς Ἀνατολῆς ὑπέδειξε τόν τόπο ὅπου γεννήθηκε ἡ ἐλπίδα καί πῆρε μορφή ἡ παρηγοριά τῶν ἀνθρώπων, μέχρι σήμερα, τό σκοτάδι συνεχίζει, δυστυχῶς, τήν ἀέναη προσπάθεια νά καταπιεῖ τό φῶς.
Ὅμως τό Φῶς νίκησε καί θά νικᾶ πάντοτε.

Στό πέρασμα τῶν αἰώνων, οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ ἐπιχειροῦν ἀδιάκοπα νά συσκοτίσουν τό γεγονός ὅτι, ἀπό τότε πού ἡ Οἰκουμένη ἑόρτασε στήν ταπεινή Φάτνη τά πρῶτα Χριστούγεννα, ὁ Θεός παραμένει ἀδιαλείπτως καί ἐμφανῶς μεθ’ ἡμῶν: Τό γεγονός ὅτι γεννήθηκε ἀνάμεσά μας ὁ «……Ἐμμανουήλ, ὅ ἑστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός.» (Ματθ. 1,23-24)

Στό διάβα τῆς Ἱστορίας, οἱ ὑπηρέτες τοῦ σκότους συνεχίζουν τό ἐρεβῶδες ἔργο τους, προσωποποιημένοι στούς ἑκάστοτε ἐκφραστές ἀνόμων συμφερόντων, στούς ἐκμεταλλευτές τῶν φτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων, σέ ὅσους, ἐντέλει, ἐπιβάλλουν τά πάθη τους καί τήν ἁμαρτία ὡς ρυθμιστές τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί πνίγουν στά δάκρυα ἤ στό αἷμα τήν ἐλπίδα τους.

Ὅμως τίποτα ἀπό αὐτά τά ἀπεχθῆ καί ὀδυνηρά δέν μποροῦν πιά νά σκιάσουν τήν ἀναστάσιμη ἐλπίδα πού ἀνέτειλε ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Παρθένου Μαρίας. Τίποτα δέν μπορεῖ νά ἀνατρέψει τόν ροῦ τῆς Ἱστορίας καθώς «Χριστός γεννᾶται, τήν πρίν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα» (προεόρτιον ἀπολυτίκιον).

Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ζήσει χωρίς τόν Θεό. Καί ὁ Θεός δέν ἐγκατέλειψε ποτέ τό πλάσμα Του. Γι’ αὐτό «καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάνν. 1,14). Γι’ αὐτό ὁ πρό αἰώνων Θεός, ἀπό ξεχείλισμα ἀγάπης, γίνεται ἄνθρωπος ὥστε νά μπορεῖ νά γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός.

Ὁ Δεσπότης τοῦ Σύμπαντος γεννᾶται ὡς παιδί ἀδύναμο σέ ἕνα ταπεινό σταύλο, ἀλλά ἡ ἀδυναμία του κατατροπώνει ὅλες τίς σκοτεινές δυνάμεις, πού ἀδιάντροπα ἐπιχειροῦν νά σβήσουν τό φῶς καί τή χαρά ἀπό τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.


Ἡ ζωή μετρᾶται πλέον ὡς πρό καί μετά Χριστόν.

Ἀγαπητά μου παιδιά ἐν Κυρίῳ,

Ἀφῆστε τό φῶς τῶν Χριστουγέννων νά πλημμυρήσει τήν ὕπαρξή σας.


«Ἡ Παρθένος σήμερον τόν ὑπερούσιον τίκτει». Τό σκότος δέν ἔχει πιά καμία ἐξουσία, «δι’ ἡμᾶς γάρ ἐγεννήθη Παιδίον νέον, ὁ πρό αἰώνων Θεός».


Τώρα πιά ὁ Χριστός φωτίζει τήν Οἰκουμένη καί ἑορτάζουμε πανηγυρικά τόν ἐρχομό του ἀνάμεσά μας ὡς «φῶς ἐκ φωτός, Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο» (Σύμβολον τῆς Πίστεως).

Εἶναι γεγονός ὅτι οἱ καιροί εἶναι δύσκολοι. Ἔχουμε ἐπίγνωση τῆς κρισιμότητας τῶν στιγμῶν πού διέρχεται ἡ Οἰκουμένη καί τῶν σοβαρότατων προβλημάτων πού ἀντιμετωπίζει ἡ Πατρίδα μας.

Ἔχουμε, ἐπίσης, συναίσθηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν καί ποιμαντικῶν εὐθυνῶν μας, καί ἐπιθυμοῦμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά σταθοῦμε στό ὕψος τῶν περιστάσεων, ἀνταποκρινόμενοι στά καθήκοντά μας.

Ὁ ὑλικός κόσμος καί ἡ πολιτισμική μας κληρονομιά ἀπειλοῦνται ὅλο καί περισσότερο ἀπό τίς συνέπειες τῆς ἀπληστίας μας. Ἡ πορεία τῆς Οἰκουμένης ἀπειλεῖται ἀπό τό σκοτάδι πού γεννοῦν ἡ διαφθορά, ἠ ἐκμετάλλευση, ἡ βία, ἡ φτώχια καί ἡ δυστυχία.

Ἡ ἀνθρωπότητα ὑφίσταται τίς συνέπειες τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό, ἐπιτρέποντας τήν ἐπικράτηση τῆς ἁμαρτίας καί τόν ἐξοστρακισμό τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης.

Ὅμως μήν ἀπελπίζεστε!

Ἰδού! Ὁ ἀστέρας τῆς Βηθλεέμ ἀνατέλλει. «Χριστός γεννᾶται» καί ὁ λαός ὁ πορευόμενος ἐν σκότει βλέπει καί πάλι Φῶς μέγα.

Ἄς ἑνώσουμε τίς φωνές μας τραγουδώντας εὐφρόσυνα τή νίκη τοῦ φωτός!

Ἄς χαροῦμε γιατί ἀνατέλλει ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης! Ἐλᾶτε νά ἑνώσουμε τίς καρδιές μας καί τά χέρια μας γύρω ἀπό τή Φάτνη! Ἐλᾶτε νά συντονίσουμε τίς δυνάμεις μας, ὥστε, ἄν αὐτός ὁ κόσμος δέν μπορεῖ νά εἶναι Παράδεισος, τοὐλάχιστον νά μήν τόν κάνουμε κόλαση.

Ἰδού λοιπόν: «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε».

Ἄς ἀφήσουμε πίσω τά μίση καί ὅτι μᾶς χωρίζει καί ἄς εὐχηθοῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλον δοξολογικά: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ Κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

+Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ –
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἀνέτειλεν ἡ μεγάλη καὶ ἁγία ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ἡ μητρόπολις, δηλ. ἡ μήτηρ καὶ ρίζα ὅλων τῶν ἑορτῶν, καὶ μᾶς συγκαλεῖ ὅλους εἰς πνευματικὴν ἀνάτασιν καὶ συνάντησιν μετὰ τοῦ νηπιάζοντος δι’ ἡμᾶς Παλαιοῦ τῶν Ἡμερῶν.

«Εὐδοκίᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός», ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ ἱερὸς Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ὁ μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός, ὁ ὤν εἰς τὸν κόλπον τοῦ Πατρός, ὁ ὁμοούσιος τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ὁ προαιώνιος, ὁ ἄναρχος», συγκαταβαίνει πρὸς ἡμᾶς τοὺς δούλους Του «καὶ Θεὸς ὤν τέλειος, ἄνθρωπος τέλειος γίνεται, καὶ ἐπιτελεῖται τὸ πάντων καινῶν καινότατον, τὸ μόνον καινὸν ὑπὸ τὸν ἥλιον». Ἡ ἐνσάρκωσις αὐτὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ἕνας συμβολισμός, ὅπως αἱ ἐνσαρκώσεις τῶν ποικιλωνύμων «θεῶν» τῆς Μυθολογίας, ἀλλὰ μία πραγματικότης, ἡ ὄντως νέα πραγματικότης, τὸ μόνον νέον ὑπὸ τὸν ἥλιον, ἡ ὁποία ἔγινεν εἰς συγκεκριμένην ἱστορικὴν στιγμήν, ἐπὶ τοῦ Αὐτοκράτορος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, περὶ τὸ 746 (μὲ τὰ νέα ἀστρονομικὰ δεδομένα) ἀπὸ κτίσεως Ρώμης, ἐν μέσῳ συγκεκριμένου λαοῦ, τοῦ Ἰουδαϊκοῦ, «ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαβίδ», εἰς συγκεκριμένον τόπον, τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, καὶ μὲ πολὺ συγκεκριμένον σκοπόν: «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», κατὰ τὴν ἐπιγραμματικὴν ἔκφρασιν τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ-Λόγου μᾶς δίδει τὴν δυνατότητα νἀ φθάσωμεν εἰς τὰ ἀκρότατα τῶν ὁρίων μας, τὰ ὁποῖα δὲν ταυτίζονται οὔτε μὲ τὸ «καλὸν κἀγαθὸν» τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, οὔτε μὲ τὴν «ἀρετὴν» καὶ «δικαιοσύνην» τῶν φιλοσόφων, οὔτε μὲ τὴν γαλήνην τῆς βουδδιστικῆς «νιρβάνα», οὔτε μὲ τὴν ὑπέρβασιν τῆς «εἱμαρμένης» ἤ τοῦ λεγομένου «κάρμα» διὰ θρυλουμένων συνεχῶν μεταλλάξεων μορφῶν ζωῆς, οὔτε μὲ τὴν «ἁρμονίαν» τῶν δῆθεν ἀντιθετικῶν στοιχείων κάποιας φαντασιώδους «ζωτικῆς δυνάμεως», οὔτε μὲ κάτι ἄλλο, ἀλλὰ εἶναι ἡ ὀντολογικὴ ὑπέρβασις τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου διὰ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐγκεντρισμός μας εἰς τὴν θείαν ζωὴν καὶ δόξαν Του, καὶ ἡ κατὰ χάριν ἕνωσίς μας δι’ Αὐτοῦ μετὰ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἔσχατα ὅριά μας: Ἡ προσωπικὴ ἕνωσις μετὰ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ! Καὶ ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ δὲν μᾶς ὑπόσχεται μίαν χιμαιρικὴν μακαριότητα ἤ μίαν ἀφῃρημένην αἰωνιότητα, ἀλλὰ μᾶς προσφέρει «εἰς τὸ χέρι» τὴν δυνατότητα τῆς προσωπικῆς μετοχῆς εἰς τὴν θείαν ζωὴν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, εἰς μίαν ἀτελεύτητον κλιμάκωσιν! Μᾶς χαρίζει τὴν δυνατότητα ὄχι μόνον «ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» ἀλλὰ καὶ «θείας κοινωνοὶ φύσεως» νὰ ἀναδειχθῶμεν.

Βεβαίως μέσα εἰς τὴν παγκόσμιον σύγχυσιν καὶ κρίσιν τῶν ἡμερῶν μας αἱ ἀλήθειαι αὐταὶ ἠχοῦν παράξενα. Ἡ ἐλπὶς τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων, ἐναποτεθεῖσα εἰς ἐνδοκοσμικὰς «θεότητας», διαψεύδεται καθημερινῶς κατὰ τρόπον οἰκτρόν. Τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον ταπεινοῦται καὶ συνθλίβεται ἐν μέσῳ ἀριθμῶν, μηχανημάτων, ὑπολογιστῶν, χρηματιστηρίων καὶ ποικιλοχρώμων σημαιῶν κενῆς ἰδεολογικῆς εὐκαιρίας. Ἡ φύσις περιυβρίζεται. Τὸ περιβάλλον συμπάσχει. Οἱ νέοι ἀπογοητεύονται καὶ ἐξεγείρονται διαμαρτυρόμενοι διὰ τὴν ἀδικίαν τοῦ παρόντος καὶ τὴν ἀβεβαιότητα τοῦ μέλλοντος. «Σκότος, γνόφος, θύελλα, φωνὴ μεγάλη» ἐπικρατεῖ εἰς τὸν κόσμον μας καὶ δίδεται ἡ ἐντύπωσις ὅτι ἀπειλεῖται νὰ ἀποκρυβῇ τὸ φῶς τῆς ἐν Βηθλεὲμ ἀνατελλούσης ἐλπίδος καὶ νὰ καλυφθῇ ὁ ἀγγελικὸς ὕμνος τῆς παγκοσμίου χαρᾶς: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία, καλοῦσα τοὺς πάντας εἰς σώφρονα περισυλλογήν, ἐπανεκτίμησιν τῶν ἐν τῷ βίῳ προτεραιοτήτων καὶ ἀναζήτησιν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἑκάστοτε «ἄλλου» τῶν ἰχνῶν τῆς ἀξίας παντὸς σεβασμοῦ εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ παύσῃ νὰ καταγγέλλῃ μὲ ὅλην τὴν δύναμιν ποὺ τῆς χαρίζει ἡ ὑπερδισχιλιετὴς ἐμπειρία της ὅτι τὸ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς Βηθλεὲμ ἀνακείμενον Παιδίον εἶναι «ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς», εἶναι ὁ Λόγος καὶ ἡ ἐντελέχεια τῆς ζωῆς, εἶναι ἡ λύτρωσις, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν λαόν Του, τοὐτέστιν εἰς ὁλόκληρον τὴν ἀνθρωπότητα.

Ταῦτα ἐν ἀγάπῃ πολλῇ ἀπὸ τῆς μαρτυρικῆς καθέδρας τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας εὐαγγελιζόμενοι πρὸς τὰ ἀνὰ τὸν κόσμον τέκνα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ πρὸς πάντα θεοδιψῆ ἄνθρωπον, ἐπικαλούμεθα ἐπὶ πάντας τὴν εὐδοκίαν, τὴν εἰρήνην, τὴν χάριν καὶ τὴν σωτήριον δωρεὰν τοῦ δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντος ἐκ τῶν οὐρανῶν, καὶ σαρκωθέντος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου, καὶ ἐνανθρωπήσαντος Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ᾯ ἡ δόξα, τὸ κράτος, ἡ τιμὴ καὶ ἡ προσκύνησις, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας.

Φανάριον, Χριστούγεννα ,βη’
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος
Διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ Ι.Ν.ΑΓ.ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

Στην ζωή μας έχει περισσέψει η παρουσία του θανάτου.

Γι΄ αυτό αναζητάμε την γεύση του Θεού.

Δεν αρκεί η αντανάκλαση της παρουσίας Του. Ζητάμε την άμεση γεύση Του.

Μια πορεία με λιγοστό Θεό είναι ένα μαρτύριο.

Λοιπόν τα Χριστούγεννα μας προσφέρουν ατόφιο τον Θεό.

Θέτουν τέρμα στην πείνα και την δίψα μας και το μαρτύριό μας επιτέλους τελειώνει.

Ας χορτάσουμε λοιπόν από την νυν και αεί παρουσία του Θεού Εμμανουήλ.


Με Χριστουγεννιάτικες ευχές


ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ


Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Αγαπητέ,


Σε λίγο έρχονται Χριστούγεννα .

Νύχτα ελπίδας και γιορτή αγάπης.

Για ποιον θα ζήσης αυτή τη νύκτα?

Για τον εαυτό σου και μόνο ; Τότε είσαι πτωχός άνθρωπος.

Για τους δικούς σου και τα παιδιά σου; Καλά είναι, μα δεν είναι αρκετά.

Τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι πράξη χριστιανικής αγάπης. Χάρη σε σένα αυτή την ημέρα ένας πτωχός, ένας ασθενής, ένας πολύτεκνος, μία χήρα, ένα ορφανό, ένας άνεργος, ένα μικρό αθώο παιδάκι....Θα χαμογελάσουν...

Προετοιμάζοντας πριν από τα Χριστούγεννα, ό,τι θα προκαλέσει χαρά σε σας και τα παιδιά σας, σκεφθήκατε, ότι κάποιοι άλλοι δεν θα χαρούν, δεν θα νιώσουν αγάπη, τη συντροφιά, τη ζεστασιά...

Αδελφέ! Ούτε εσύ, ούτε εγώ θα εξαλείψουμε τελείως την αθλιότητα. Αλλά αν εσείς , αν εγώ κάνουμε κάτι, το κατά δύναμιν, κι ακόμα ίσως πιο πολύ απ' αυτό , μερικά πλάσματα, τα αδέλφια μας θα ανακουφιστούν.

Γι' αυτό από την τεράστια φωτιά της αγάπης των Χριστουγέννων , ας ξεπηδήσει και γι' αυτούς μία σπίθα αγάπης


Καλά Χριστούγεννα κι' ευλογημένη χρονιά


Πρωτοπρεσβύτερος π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας



ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ Κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Ἀδελφοί μου,

Μυστήριον Μέγα, τελεσιουργεῖται σήμερον.

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, ταπεινοῦται, γεννᾶται πτωχός μέσα στό ἄσημο Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιά τήν κένωση, τό ἄδειασμα τοῦ Θεοῦ καί διακηρύττει ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος», ὁ δέ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀναφερόμενος στήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ καί Λόγου, τονίζει: «Καί Θεός ὤν τέλειος, ἄνθρωπος τέλειος γίνεται καί ἐπιτελεῖται τό πάντων καινῶν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον, δι’ οὗ ἡ ἄπειρος τοῦ Θεοῦ ἐμφανίζεται δύναμις».

Ποιό εἶναι ὅμως τό βάθος καί ποιά ἡ οὐσία αὐτῆς τῆς λέξεως, αὐτοῦ τοῦ ὅρου, «κένωσις»; Προσπαθοῦμε μέ τόν πεπερασμένο νοῦ μας νά τό κατανοήσουμε, ἀλλά τοῦτο τό γεγονός «ἑρμηνεῦσαι γλῶσσα οὐ δύναται» . Ἡ κατανόηση τῆς οὐσίας τοῦ ὅρου, εἶναι ὑπόθεση ἐσωτερικοῦ φωτισμοῦ, εἶναι θέμα πίστεως, ἀπολύτου παραδοχῆς, ὅτι ὁ οὐράνιος Πατέρας προκειμένου νά σώσῃ τό πλᾶσμα Του, ἔφτασε στήν ἔσχατη ταπείνωση, στήν ἄκρα σμίκρυνση, στό ἄδειασμα τῆς θείας μεγαλοπρέπειας, τοῦ θείου μεγαλείου, ὥστε ὁ ἐξουθενωμένος ἄνθρωπος, ὁ τεθανατωμένος, νά ξαναζήσῃ, νά βρῇ τήν ἀπωλεσθεῖσα δόξα καί τή χαμένη πατρίδα. «Γίνεται ἄνθρωπος Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται».

Κένωση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Γέννησή Του, ὡς ἀνθρώπου, μέσα ἀπό τά πάναγνα αἵματα τῆς Παναγίας μας, σέ μιά συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ἡ φανέρωση τοῦ παντοδυνάμου ὡς ταπεινοῦ, τοῦ πλουσίου ἐν ἐλέει ὡς πτωχοῦ, τοῦ ἐπί θρόνου χερουβικοῦ ἀναπαυομένου, ὡς ξένου, ἐν φάτνῃ σμικρᾷ σπαργανουμένου. «Ὁ Βασιλεύς τῶν Οὐρανῶν διά φιλανθρωπίαν ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. Ἐκ Παρθένου γάρ ἁγνῆς σάρκα προσλαβόμενος καί ἐκ ταύτης προελθών μετά τῆς προσλήψεως. Εἷς ἐστίν υἱός διπλοῦς τήν φύσιν, ἀλλ’οὐ τήν ὑπόστασιν...».

Κένωση εἶναι ὁ μετά ταῦτα διωγμός, ἡ πορεία πρός τό Πάθος καί τή Σταύρωση, «ἵνα διά τῆς δόξης τῆς Ἀναστάσεως, τόν ἄνθρωπον ἀποκαταστήσῃ εἰς τήν ἀρχαίαν μακαριότητα».

Αὐτή ἡ κένωση τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί μου, δέν σταματᾶ. Ἐπαναλαμβάνεται μέσα στό χρόνο. Ὁ Ἀχώρητος, κάθε φορά πού τελεσιουργεῖται τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, κατέρχεται, χωρεῖται, γεννᾶται, προσφέρεται, θυσιάζεται γιά νά ζωοποιήσῃ τόν ἄνθρωπο. Φανερώνεται μέσα στό χρόνο, στά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων, πού πεινοῦν, πού πονοῦν, πού ὑποφέρουν καί μᾶς καλεῖ νά κάνουμε τό δικό μας ἄδειασμα, ὥστε μέσα ἀπό τήν σταυρική διάσταση καί βίωση τῆς ἀγάπης, νά γίνωμε ἔνοικοι τῆς οὐρανίου πατρίδος καί μέτοχοι τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς καί μακαριότητος.

Μετέχομε ἄραγε σ’αὐτή τήν κένωση τοῦ Θεοῦ κάθε φορά πού γιορτάζουμε Χριστούγεννα καί ὄχι μόνο, ἀλλά καί κάθε ἡμέρα ἤ μένουμε ἀνυποψίαστοι καί μέσα ἀπό στείρους ἑορτασμούς, χωρίς πνευματικό ἀντίκρυσμα, μέσα ἀπό κοσμικό πανηγύρι, χωρίς οὐσιαστικό βάθος καί χωρίς τήν «καλήν ἀλλοίωσιν», προσπαθοῦμε νά διασκεδάσουμε τά ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς μας, ἡ ὁποία πλέον μέσα στό σύγχρονο γίγνεσθαι ἔχει μετατραπεῖ σέ κόλαση;

Δυστυχῶς, εὔκολα διαπιστώνουμε μιά μονομέρεια στούς ἑορτασμούς. Ἡ ὑλικότητα καί ἡ πεζότητα τῆς ζωῆς ἀγκαλιάζει τόν ὅλον ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, ἐνδιαφέρεται, «Διά τάς τρυφάς καί τάς δόξας καί τάς ἐφημέρους τιμάς καί τάς ὠκυμόρους τῆς σαρκός πληροφορίας....» καί ἀγαπᾶ «τήν ἡδονήν καί γαστριμαργίαν καί ἀπληστίαν καί τά ὅμοια...» . Μέσα ἀπό τά φῶτα, τά ἐμπορικά καταστήματα, τό καταναλωτικό πνεῦμα, τήν χλιδή τῶν δυναμένων νά σπαταλοῦν ἄκριτα τά ὑλικά ἀγαθά, τήν πλήρη ἐκκοσμίκευση, τό ἀχαλίνωτο τῆς προσκαίρου ἀπολαύσεως καί τῆς τρυφῆς τοῦ παρόντος βίου, φαίνεται τό κενό τῆς ψυχῆς καί ἡ ἔλλειψη βάθους, ἀφοῦ πίσω ἀπ’ὅλα αὐτά δέν ζεῖ ἡ ἐλπίδα, δέν νοηματοδοτεῖται ἡ ζωή, δέν ὑπάρχει ἡ προοπτική τῆς αἰωνιότητος γιά τήν ὁποία εἶναι πλασμένος ὁ ἄνθρωπος, δέν μένει χῶρος γιά τόν ἄλλο, δέν ἔχει θέση ὁ Θεός.

Καί ὅμως τό Μυστήριο συνεχίζεται. Ἐκεῖνος ἐπιμένει. Κενοῦται συνεχῶς. Ἡ ἀγάπη δέν μπορεῖ νά πράξῃ διαφορετικά. Ἐνθυμεῖσθε ἀδελφοί μου, τί λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος; «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί». Ὁ Κύριος μας ἔρχεται συνεχῶς. Ἦλθε καί φέτος. Κενοῦται καί σήμερα, μέσα σέ ἕνα κόσμο τυφλωμένο ἀπό τήν ἐγωπάθεια, τήν ὑπερηφάνεια, τή δαιμονική μοναξιά, σ’ἕνα κόσμο πού βιώνει τραγικά τήν ὑπαρξιακή του κρίση παγκοσμίως, ἀλλά καί στή χώρα μας. Σέ ἐποχή οἰκονομικῶν ἀδιεξόδων, τά ὁποῖα ἐδημιούργησε ἡ λατρεία τῆς ὕλης. Σέ ἐποχή ἀπανθρωπιᾶς, τήν ὁποία κατεσκεύασε ἡ θεοποίηση τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ἄσπλαχνη καρδιά. Σέ ἐποχή βίας καί ποικίλων σκανδάλων, τά ὁποῖα ἐτροφοδότησε ἡ ἔλλειψη ἀγάπης, ἡ λατρεία τοῦ κόσμου καί τό σαρκικό φρόνημα, ὁ βοσκηματώδης βίος, ὅπως λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Τό Μυστήριο τῆς ἄκρας οἰκονομίας καί συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ ἐπαναλαμβάνεται.

· Γιά νά ξεπεράσῃ ὁ ἄνθρωπος τήν ὀδύνη καί τή θλίψη, τήν ἀπελπισία καί τή φθορά.

· Γιά νά ἀποκτήσῃ νόημα ἡ ζωή του, ἡ ὁποία πνίγεται μέσα στόν ὠκεανό τοῦ ἀπείρου χάους.

· Γιά νά κατανοήσῃ, ὅτι δέν εἶναι ἕνα λογικό καλάμι ριζωμένο στό βοῦρκο τῆς γῆς, ἀλλά τό πάγκαλο τοῦ Θεοῦ πλᾶσμα γιά χάρη τοῦ ὁποίου, «ὁ Δεσπότης πάντων, ἐφάνη ἐπί γῆς ταπεινός ἄνθρωπος καί τό Αἷμα Αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ ἀνθρώπου ἐξέχεε».

· Γιά νά μπορέσῃ νά ἀγαπήσῃ τόν ἀδελφό του, ὑπερνικώντας τά ἐγωιστικά του σύνδρομα πού τόν ἔχουν ἐγκλωβίσει στά τείχη τοῦ θανάτου.

· Γιά νά ἀντιληφθῇ, ὅτι οἱ ὁποιεσδήποτε κρίσεις ἀντιμετωπίζονται μέ τήν ἀγάπη πού θυσιαστικά προσφέρεται, ὥστε μέσα ἀπό αὐτήν τήν προσφορά, νά ἀτενίσῃ ἡ ψυχή τόν οὐρανό.

· Γιά νά κοινωνήσῃ ὁ ἄνθρωπος μέ τό Θεό, νά γίνῃ ὅμαιμος καί σύσσωμος Αὐτοῦ, «κατά χάριν Θεός».

· Γιά νά νικήσῃ τόν θάνατο καί νά ζήσῃ αἰώνια.

Ἀδελφοί μου, χαρῆτε σήμερα πνευματικά καί ὄχι κοσμικά. Οὐράνια καί ὄχι γήινα. Πανηγυρίστε μαζί μέ τούς ἀγγέλους καί τούς Ἁγίους, γιά τοῦ Θεοῦ «τήν φιλάνθρωπον κένωσιν». Ἀκούσατε ἐν εὐφροσύνῃ τήν χαρμόσυνη ὑμνωδία, ἡ ὁποία τήν Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας «ἐν ἄσμασι πρός σωτηρίαν προσφέρει» καί κάνετέ την ὑπόθεση ζωῆς.

«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε.

Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε.

Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε

Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ,

καί ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε λαοί,

ὅτι δεδόξασται».

Σᾶς ἀσπάζομαι μέ ἀγάπη πατρική.

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα.

Χριστούγεννα 2008

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ


Κάλαντα Χριστουγέννων

Κάλαντα Χριστουγέννων Πανελλήνια

Καλὴν ἑσπέραν ἄρχοντες,
κι ἂν εἶναι ὁρισμός σας
Χριστοῦ τὴν θεία γέννησιν
νὰ πῶ στ᾿ ἀρχοντικό σας.
Χριστὸς γεννᾶται σήμερον
ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει,
οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται,
χαίρει ἡ φύσις ὅλη.
Ἐν τῷ σπηλαίῳ τίκτεται,
ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων,
ὁ βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν
καὶ ποιητὴς τῶν ὅλων.
Πλῆθος ἀγγέλων ψάλλουσι
τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις»
καὶ τοῦτον ἄξιόν ἐστι


"Κάλαντα" του Νικηφόρου Λύτρα

Κάλαντα Χριστουγέννων Πελοποννήσου

Χριστούγεννα πρωτούγεννα, πρώτη γιορτὴ τοῦ χρόνου,
γιὰ ἐβγᾶτε, δέστε, μάθετε, πὼς ὁ Χριστὸς γεννιέται,
γεννιέται κι’ ἀναθρέφεται στὸ μέλι καὶ στὸ γάλα,
τὸ μέλι τρῶν’ οἱ ἄρχοντες, τὸ γάλα οἱ ἀφεντάδες
καὶ τὸ μελισσοχόρταρο τὸ λούζουντ’ οἱ κυράδες.
Κυρὰ ψιλή, κυρὰ λιγνή, κυρὰ γαϊτανοφρύδα,
κυρὰ μ’ ὅταν στολίζεσαι νὰ πᾷς στὴν ἐκκλησιά σου,
βάζεις τὸν ἥλιο πρόσωπο καὶ τὸ φεγγάρι ἀγκάλι
καὶ τὸν καθάριο αὐγερινὸ τὸν βάζεις δαχτυλίδι.
Ἐμεῖς ἐδῶ δὲν ἤρθαμε νὰ φᾶμε καὶ νὰ πιοῦμε,
μόνο σᾶς ἀγαπούσαμε κι’ ἤρθαμε νὰ σᾶς δοῦμε·
ἐδῶ ποὺ τραγουδήσαμε πέτρα νὰ μὴ ραγίσει
κι ὁ νοικοκύρης τοῦ σπιτιοῦ πολλοὺς χρόνους νὰ ζήσῃ.
Δῶστε μας καὶ τὸν κόκορα, δῶστε μας καὶ τὴν κότα,
δῶστε μας καὶ πέντ’ ἕξ’ αὐγά, νὰ πᾶμε σ’ ἄλλη πόρτα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

΄Στο Χριστό στο κάστρο΄ του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Αγαπητοί φίλοι, θέλοντας να μπούμε σιγά - σιγά στο κλίμα των Χριστουγέννων, μαζί φυσικά με τις λατρευτικές συνάξεις της εκκλησίας μας, σκέφτηκα να σας παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από το καταπληκτικό Χριστουγεννιάτικο διήγημα του κυρ-Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του αγίου της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το διήγημα ΄Στο Χριστό στο κάστρο΄είναι ένα καθάριο μαργαριτάρι της λογοτεχνίας μας, καθώς μας παρουσιάζεται, με τον γλαφυρό και άκρως περιγραφικό λόγο του Παπαδιαμάντη, ο τρόπος βίωσης των Χριστουγέννων από τους απλούς και απλοϊκούς ανθρώπους.

Απολαύστε το και μπείτε στον πειρασμό να ξεσκονίσετε από την βιβλιοθήκη σας τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη.

......Ὁ ναὸς τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως ἦτο ἡ παλαιὰ μητρόπολις τοῦ φρουρίου. Ὁ ναῖσκος, πρὸ ἑκατονταετηρίδων κτισθείς, ἵστατο ἀκόμη εὐπρεπὴς καὶ δχὶ πολὺ ἐφθαρμένος. Ὁ παπα-Φραγκούλης καὶ ἡ συνοδεία τοῦ φθασαντες εἰσηλθον τέλος εἰς τὸν ναὸν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ καρδία τῶν ἠσθανθη θάλπος καὶ γλυκύτητα ἄφατον. Ὁ ἱερεὺς ἐψιθυρισε μετ᾿ ἐνδόμυχου συγκινήσεως τὸ «Εἰσελευσομαι εἰς τὸν οἶκον σου», κι ἡ θειὰ τὸ Μαλαμῶ, ἀφοῦ ἤλλαξε τὴν φ᾿στὰνα της τὴν βρεγμενην κι ἐφορεσεν ἄλλην, στεγνήν, καὶ τὸ γ᾿νάκι της τὸ καλό, τὰ ὁποῖα εὐτυχῶς εἰχεν εἰς ἀβασταγὴν καλῶς φυλαγμένα ὑπὸ τὴν πρῷραν τῆς βάρκας, ἔδεσε μέγα σάρωθρον ἐκ στοιβῶν καὶ χαμόκλαδων καὶ ἠρχισε νὰ σαρώνῃ τὸ ἔδαφος τοῦ ναοῦ, ἐνῷ αἱ γυναῖκες αἱ ἄλλαι ἤναπταν ἐπιμελῶς τὰ κανδηλια, καὶ ἠναψαν μέγα πλῆθος κηρίων εἰς δυὸ μανουάλια, καὶ παρεσκεύασαν μεγάλην πυρὰν μὲ ξηρὰ ξύλα καὶ κλάδους εἰς τὸ προαυλιον τοῦ ναοῦ, ὅπου ἐσχηματιζετο μακρὸν στένωμα παράλληλον τοῦ μεσημβρινοῦ τοίχου, κλειόμενον ὑπὸ σῳζόμενου ὀρθοῦ τοιχίου γείτονος οἰκοδομῇς, κι ἐγέμισαν ἄνθρακας τὸ μέγα πύραυνον, τὸ σῳζόμενον ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, καὶ ἔθεσαν τὸ πύραυνον ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ναοῦ, ρίψασαι ἄφθονον λίβανον εἰς τοὺς ἄνθρακας. Καὶ ὠσφράνθη Κύριος ὁ Θεὸς ὀσμὴν εὐωδίας.

Ἔλαμψε δὲ τότε ὁ ναὸς ὅλος, καὶ ἠστραψεν ἐπάνω εἰς τὸν θόλον ὁ Παντοκράτωρ μὲ τὴν μεγάλην κι ἐπιβλητικὴν μορφήν, καὶ ἠκτινοβολησε τὸ ἐπίχρυσον καὶ λεπτουργημενον μὲ μυρίας γλυφὰς τέμπλον, μὲ τὰς περικαλλεῖς τῆς ἀρίστης Βυζαντινῆς τέχνης εἰκόνας του, μὲ τὴν μεγάλην εἰκόνα τῆς Γεννήσεως, ὅπου «Παρθένος καθέζεται τὰ Χερουβεὶμ μιμουμένη», ὅπου θεσπεσίως μαρμαίρουσιν αἱ μορφαὶ τοῦ Θείου Βρέφους καὶ τῆς ἀμώμου Λεχοῦς, ὅπου ζωνταναι παρίστανται αἱ ὄψεις τῶν ἀγγέλων, τῶν μάγων καὶ τῶν ποιμένων, ὅπου νομίζει τὶς ὅτι στιλβει ὁ χρυσός, εὐωδιάζει ὁ λίβανος καὶ βαλσαμώνει ἡ σμύρνα, καὶ ὅπου, ὡς ἐὰν ἡ γραφικὴ ἐλαλει, φαντάζεται τὶς ἐπὶ μίαν στιγμὴν ὅτι ἀκούει τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ»!

Ἐν τῷ μέσῳ δὲ κρεμαται ὁ μέγας ὀρειχάλκινος καὶ πολυκλαδος πολυέλεος, καὶ ὁλόγυρα ὁ κρεμαστὸς χορός, μὲ τὰς εἰκόνας τῶν Προφητῶν καὶ Ἀποστόλων, ὑφ᾿ ὃν ἐτελοῦντο τὸ πάλαι οἱ σεμνοὶ γάμοι τῶν χριστιανῶν ἀνδρογύνων. Καὶ ὁλόγυρα αἱ μορφαὶ τῶν Μαρτύρων, Ὁσιων καὶ Ὁμολογητῶν. Ἵστανται ἐπὶ τῶν τοίχων ἠρεμοῦντες, ἀπαθεῖς, ὁποῖοι ἐν τῷ Παραδείσῳ, εὐθὺ καὶ κατὰ πρόσωπον βλέποντες, ὡς βλέπουσι καθαρῶς τὴν Ἁγίαν Τριάδα. Μόνος ὁ Ἅγιος Μερκούριος, μὲ τὴν βαρεῖαν περικεφαλαιαν του, μὲ τὸν θώρακα, τὰς περικνημίδας καὶ τὴν ἀσπίδα, φαίνεται ὀλίγόν τι ἐγκαρσίως βλέπων καὶ κινούμενος καὶ ὁρῶν, εἰς τὰ δεξιὰ του ναοῦ, ἐκεῖ ὅπου διατρυπᾷ μὲ τὸ δόρυ του τὸν ἐπὶ θρόνου καθήμενον ὠχρὸν Παραβάτην. Πελιδνὸς ὁ παράφρων τύραννος, μὲ τὸ βλέμμα σβῆνον, μὲ τὸ στῆθος αἱμάσσον, μάτην προσπαθεῖ ν᾿ ἀποσπάσῃ ἀπὸ τὸ στέρνον του τὸν ὀξὺν σίδηρον, καὶ ἐξεμεῖ μετὰ τῆς τελευταίας βλασφημίας καὶ τὴν μιαρὰν ψυχήν του. Γείτων τῆς τρομακτικῆς ταύτης σκηνῆς παρίσταται γλυκεῖα καὶ συμπαθεστάτη εἰκών, ὁ Ἅγιος Κήρυκος, τριετίζον παιδιον, κρατούμενον ἐκ τῆς χειρὸς ὑπὸ τῆς μητρός του, τῆς Ἅγιας Ἰουλιττης. Δία δώρων καὶ θυσιῶν ἐζητει ὁ διώκτης Ἀλέξανδρος νὰ ἑλκύση τὸ παιδιον, καὶ διὰ τοῦ παιδιοῦ τὴν μητέρα. Ἀλλ᾿ ὁ παῖς, καλῶν τὴν μητέρα του καὶ ὑποψελλίζων τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ἔπτυσε τὸν τύραννον κατὰ πρόσωπον, καὶ ἐκεῖνος ἐξαγριωθεὶς ἐκρήμνισε τὸ παιδίον ἀπὸ τῆς μαρμαρίνης κλίμακος, ὅπου συνέτριψε τὸ τρυφερὸν καὶ διὰ στεφάνους πλασθὲν κρανίον.



Ο Παπαδιαμάντης στην Δεξαμενή (φωτογραφία του Παύλου Νιρβάνα)

Καὶ εἰς τὴν χηβαδα τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, ὑψηλά, ἐφαινετο στεφανουμενη ὑπὸ ἀγγέλων ἡ τῶν Οὐρανῶν Πλατυτέρα. Καὶ κατωτερω, περὶ τὸ θυσιαστήριον, ἵσταντο, ἄρρητον.σεμνότητα ἀποπνεουσαι, αἱ μορφαι τῶν μεγάλων Πατέρων, τοῦ Ἀδελφοθεου, τοῦ Βασιλείου, τοῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Θεολόγου, καὶ ἐφαινοντο ὡς νὰ ἐχαιρον διότι ἐμελλον ν᾿ ἀκουσωσι καὶ πάλιν τὰς εὐχας καὶ τοὺς ὕμνους τῆς Εὐχαριστίας, οὖς αὐτοὶ ἐν Πνεύματι συνέθεσαν. Πέριξ δέ, καὶ ἐντὸς καὶ ἐκτός, εἰκονιζετο περιτεχνως ὅλον τὸ Δωδεκαορτον καὶ τὰ τάγματα τῶν ἀγγέλων, καὶ ἡ βρεφοκτονία, καὶ οἱ κόλποι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὁ λῃστὴς ὁ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ὁμολογησας......


Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Το βράδυ της Τρίτης 23 προς 24 Δεκεμβρίου και από ώρα 9 μ.μ. μέχρι 1 μ.μεσονύκτιον θα τελεσθεί ΜΙΚΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ στον Ιερόν Ναό μας, θα ψαλεί η ακολουθία των «ΜΕΓΑΛΩΝ ΩΡΩΝ» των Χριστουγέννων και θα επακολουθήσει ο εσπερινός και η θεία λειτουργία του Μ.Βασιλείου, προς διευκόλυνση κυρίως των εργαζομένων, για να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων σε ατμόσφαιρα Χριστουγεννιάτικης Μυσταγωγίας, χωρίς να εμποδίζονται από τις εργασίες των.


Ώρα λήξης (μαζί με την Θ. Κοινωνία) 1 μετά μεσονύκτιον ακριβώς.


Το πρωί της Τετάρτης θα τελεσθεί Β’ Θ. Λειτουργία από ώρα 7 - 9

Κυριακή προ Χριστού Γεννήσεως

Η εκπλήρωση των επαγγελιών του Θεού


Η αρχή του κατά Ματθαίον ευαγγελίου που διαβάζεται στη Θ . Λειτουργία περιλαμβάνει τον κατάλογο των προγόνων του Ιησού Χριστού, ένα πλήθος από εβραϊκά ονόματα.

Τι νόημα έχει αυτός ο μακρύς κατάλογος των ονομάτων;

Δείχνει την πορεία της φροντίδας του Θεού για το ανθρώπινο γένος . Είναι οι πρόγονοι του Χριστού που περίμεναν από γενιά σε γενιά την στιγμή που οι υποσχέσεις του Θεού για τον Μεσσία θα ήταν πραγματικότητα .

Ανάμεσα από όλους αυτούς ο ευαγγελιστής ξεχωρίζει τα ονόματα του Αβραάμ, πρώτου πατριάρχου του Ισραήλ , και του Δαβίδ ,πρώτου ένδοξου βασιλιά.

Τι νόημα έχει αυτό;

Ο Αβραάμ είναι ο γενάρχης του εκλεκτού λαού του Θεού .

Σε αυτόν δόθηκε , όπως και στους απογόνους του η υπόσχεση ότι θα κυριαρχήσουν πάνω στη γη . Όμως όλοι πέθαναν και δεν φάνηκε να εκπληρώνεται αυτή η υπόσχεση. Μετά ήρθε η αιχμαλωσία της Αιγύπτου και η έξοδος υπό τον Μωϋσή και πάλι δεν φάνηκε να εκπληρώνεται εκείνη η ελπίδα που κρατούσε το λαό ζωντανό.


΄Η Γέννηση του Χριστού΄ του Φώτη Κόντογλου


Κι ήρθε ο Δαβίδ ο πιο ένδοξος βασιλιάς του Ισραήλ . Στην εποχή του, λόγω του σπουδαίου έργου που επιτέλεσε, οι Ισραηλίτες πίστεψαν ότι έφτασε η πολυπόθητη ώρα. Γρήγορα όμως απογοητεύθηκαν γιατί αυτό το ισχυρό κράτος διαιρέθηκε και υποτάχθηκε στις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής .

Ακολουθούν πολλοί κατακτητές . Τελευταίοι είναι οι Ρωμαίοι που καταπίεζαν ενώ ο Ηρώδης τυραννούσε τον λαό . Και πάλι ο λαός απογοητεύεται από τα πράγματα .

Τότε ακριβώς που βρίσκεται μπροστά στα αδιέξοδα γεννιέται ο Χριστός «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου». Λίγοι πιστοί Ιουδαίοι είχαν απομείνει που θυμόνταν τις επαγγελίες του Θεού , ενώ οι περισσότεροι έβλεπαν το όραμα του Μεσσία να χάνεται. Στον ειδωλολατρικό κόσμο τα πράγματα ήταν χειρότερα : κυριαρχούσε η αμάθεια , ο σκοταδισμός , η μαγεία , η εκμετάλλευση , τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που φανέρωναν μια ηθική καταβαράθρωση .

Συνεπώς ο Θεός δεν εκπληρώνει τις υποσχέσεις του με ανθρώπινα κριτήρια , ιδίως σαν αμοιβή για την ηθικότητα του ανθρώπου.

Τα θεϊκά κριτήρια ήταν διαφορετικά . Διότι την ώρα που υπήρχε σκοτάδι παντού και η απομάκρυνση από τον Θεό είχε γενικευθεί , τότε ακριβώς διάλεξε ο Θεός την ώρα για να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του .

Ο Θεός δεν περίμενε την υπακοή στο θέλημά Του ή την ηθικότητα του ανθρώπου για να τον ανταμείψει , αλλά επεμβαίνει στον κόσμο την ώρα της μεγάλης κατάπτωσης και της εξαχρείωσης του ανθρώπου για να μην θεωρηθεί ότι η σωτηρία είναι υπόθεση της ικανότητας του ανθρώπου .

Ποιά είναι λοιπόν τα κριτήρια του Θεού :

Α) Η απέραντη αγάπη Του για τον κάθε άνθρωπο. Η παγκοσμιότητα της αγάπης του Θεού είναι κάτι που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν οι ευσεβείς της εποχής και γι αυτό αργότερα αντέδρασαν στην εξάπλωση του ευαγγελίου σ όλο τον κόσμο.

Β) Μετά είναι το έλεος και η συγνώμη που παραχωρεί στον αμαρτωλό άνθρωπο . Ο Χριστός ως καλός ποιμένας δεν ησυχάζει όσο δεν βρίσκεται το χαμένο πρόβατο και να το ξαναφέρει πίσω .

Γ)Η αγάπη και το έλεος του Θεού δείχνουν την φιλανθρωπία Του . Δεν συγχωρεί μόνο τον άνθρωπο αλλά τους χαρίζει και δώρα που δεν τα περίμενε. Τον κάνει παιδί Του και του δίνει προίκα τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος .

Κι όλα αυτά από αγάπη η οποία είναι και το μεγάλο και το αιώνιο μήνυμα του χριστιανικού ευαγγελίου .


΄Η Γέννηση του Χριστού΄ τοιχογραφία από τον ναό της Περιβλέπτου στον Μυστρά


Αυτό το μήνυμα της αγάπης του Θεού μας θυμίζει ιδιαίτερα η περίοδος πριν τα Χριστούγεννα .

- για να μην μείνει μόνο η γιορτή ένα σκέτο φαγοπότι και ανταλλαγή δώρων

- για να μην κλεισθεί ο καθένας στον εαυτό του αδιαφορώντας για τους άλλους

- και πάνω από όλα να θυμηθούμε στην καθημερινή μας ζωή τα λόγια του Χριστού : «γίνεσθε ουν οικτίρμονες», στις σχέσεις μας εις τους άλλους , δίότι «και ο πατήρ μου οικτίρμων εστί» .

Αυτή λοιπόν η καθημερινή αγάπη που δεν έχει περιορισμούς , που ξέρει να συγχωρεί , να αγκαλιάζει όλο τον κόσμο , είναι η καλύτερη μαρτυρία του ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο μας .


Καλά Χριστούγεννα