Η πρόσκληση στο Μεγάλο Δείπνο
Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου που αναγιγνώσκεται την Κυριακή των Προπατόρων εικονίζει την εκκλησία και αποτελεί πρόσκληση στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας για να γίνουν οι κλητοί μέλη του σώματος της εκκλησίας, αφού κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.
Η παραβολή αναφέρει ότι κάποιος άνθρωπος προσκάλεσε σε δείπνο αγαπημένους του φίλους και οι άνθρωποι αυτοί οι ένας μετά τον άλλον αρνήθηκαν την πρόσκλησή του προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες . Και αφού αρνήθηκαν αυτοί, ο οικοδεσπότης κάλεσε στο δείπνο τους φτωχούς αδελφούς και κοινωνικά περιθωριοποιημένους .
Η πρόσκληση αυτή για το μεγάλο δείπνο , που είναι το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, απευθύνεται στον καθένα από εμάς προσωπικά και συνεχίζεται μέσα στη θ. Λειτουργία .
Η Λειτουργία είναι ένα μυστήριο συνάξεως . Στον Ναό δεν πηγαίνουμε μόνο για ατομικές προσευχές. Όταν λέμε «πηγαίνω στην εκκλησία» σημαίνει ότι πηγαίνω στην σύναξη των πιστών , ώστε μαζί με αυτούς να δημιουργήσω την εκκλησία, να γίνω μέλος του σώματος του Χριστού. Πηγαίνω για να ομολογήσω το μυστήριο της Βασιλείας του Θεού .
Ο Μυστικός Δείπνος, τοιχογραφία, β΄ μισό 14ου αι., Περίβλεπτος, Μυστράς
Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την εκκλησιολογική σημασία της Θ. Λειτουργίας και των Αγίων Μυστηρίων και τα θεωρούμε ως ευκαιρίες ατομικής σωτηρίας ή απλά θρησκευτικά καθήκοντα.
Είναι πολύ δυσάρεστο να αρνούμεθα την πρόσκληση του Θεού γιατί έχουμε δώσει προτεραιότητα σε επίγεια πράγματα. Ή όταν κοινωνούμε να νομίζουμε ότι εκπληρώνουμε κάποια υποχρέωση ή ότι τηρούμε τα έθιμα. Ούτε ακόμη πρέπει να αρνούμεθα την προσέλευση στη Θ. κοινωνία επειδή είμαστε αμαρτωλοί και ανάξιοι. Διότι δεν είναι η αγιοσύνη μας που μας κάνει ικανούς να μεταλάβουμε , αλλά η αγιότητα του Χριστού που μας κάνει άξιους να προσεγγίσουμε και λάβουμε τα άγια δώρα .
Η συχνή Θ. κοινωνία είναι το ιδεώδες της εκκλησιαστικής κοινωνίας .
Δεν πρόκειται για κάποια υποχρέωση. Είναι πράξη αγάπης προς τον Θεό.
Ας μην αρνηθούμε λοιπόν την πρόσκληση στο Δείπνο της Θ. Ευχαριστίας για να μην στερηθούμε την χαρά της κοινωνίας μας με τον Θεό.
3 σχόλια:
Θεωρώντας από πνευματική σκοπιά τους φτωχούς κουτσούς και κοινωνικά περιθωριοποιημένους αδελφούς μπορούμε να καταλάβουμε ότι εννοεί ανθρώπους που στην εποχή τους τουλάχιστον με κάποια κριτήρια ήταν ή θεωρούνταν αμαρτωλοί και άρα αρχικά γι΄ αυτούς δεν απευθυνόταν το δείπνο. Εδώ ερχόμαστε να θυμηθούμε το λόγο του Κυρίου στους Γραμματείς και Φαρισαίους ότι "οι τελώναι καί αι πόρναι προάγουσιν ημάς εις την Βασιλείαν των ουρανών". Πράγματι οι πρώτοι σαν νομομαθείς και υποτίθεται πιστοί ήταν οι κατά τεκμήριο κεκλημένοι που όμως αρνήθηκαν να συμμετάσχουν τελικά και την θέση τους κατέλαβαν άνθρωποι που είτε είχαν χρεωθεί με βαρύτατα αμαρτήματα είτε δεν είχαν έτσι κι αλλιώς στενή σχέση με το νόμο και τις τυπικές διατάξεις αλλά ωστόσο η καρδιά τους διψούσε το Θεό με τέτοια λαχτάρα όπως ο Ματθαίος και ο Ζακχαίος που ήταν τελώνες και οι δυό. Φυσικά η παραβολή με τις ίδιες αντιστοιχίες ισχύει και σήμερα αφού και σήμερα υπάρχουμε χριστιανοί που υποτίθεται βρισκόμαστε κοντά στην Εκκλησία δηλαδή στο νόμο του Θεού όπως τότε οι Φαρισαίοι αλλά η καρδιά μας είναι πολύ πιο πέτρινη από τις καρδιές των... "κοσμικών" ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν άνθρωποι που τηρούν την "κρίσιν και το έλεον" με αληθινά αξιοθαύμαστο τρόπο. Γι΄ αυτούς έλεγε, ο π. Παΐσιος νομίζω, πως είναι εργάτες που εργάζονται στα κτήματα του Κυρίου μόνο που δεν ξέρουν για ποιόν εργάζονται και στο τέλος θα πάρουν το μισθό τους ακέραιο όπως και οι φτωχοί και κουτσοί που συμμετείχαν στο δείπνο. Δυστυχώς και σήμερα οι περισσότεροί μας χρησιμοποιούμε τις δικαιολογίες του τύπου "θέλω να αγιάσω αλλά δε με αφήνουν" άλλοτε ο ή η σύζυγος (γυναίκα έγημα) άλλοτε οι δουλειές ή οι συναναστροφές ή οι επιθυμίες του σώματος(ζεύγη βοών ηγόρασα)(κατά τους πατέρες τα 5 ζεύγη βοών είναι οι πέντε αισθήσεις)άλλοτε τα υπάρχοντα (αγρόν ηγόρασα) ξεχνώντας ότι αυτά ακριβώς είναι τα μέσα της αγιοποίησής μας στην οποία μας οδηγεί ο Θεός, ενός αγιασμού που διαφέρει από το όπως τον αντιλαμβανόμαστε εμείς αφού έγκειται στο να γίνουμε όλοι ένα. Γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο δεν υπάρχει και ατομική σωτηρία. Το τέρμα (αν μπορούμε να μιλάμε για τέρμα) της αγιότητος έγκειται στο να έχουμε όλοι μία γνώμη μία δύναμη μία θέληση όπως ακριβώς και τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος που ενώ είναι τρία "συμπεριφέρονται" ως ένας χωρίς ωστόσο να εξαφανίζεται η ιδιαιτερότητα του κάθε προσώπου (όπως ούτε στην Αγία Τριάδα συμβαίνει αυτό). Αυτό άλλωστε σημαίνει και η λέξη θέωση του ανθρώπου που χρησιμοποιούμε τόσο συχνά. Ο Θεός "δικαιούται" αυτόν τον όρο όχι γιατί είναι ο πιο δυνατός και όλα μπορεί να τα κάνει (να κατασκευάσει ας πούμε σύμπαν 1000 φορές πιο μεγάλο και πιο πολύπλοκο απ΄ το σημερινό) ή να υπερβεί τους υπάρχοντες "φυσικούς" νόμους (που ο ίδιος δημιούργησε) αλλά γιατί εκ φύσεως ΕΙΝΑΙ όλος αγάπη τέτοια που τα τρία πρόσωπα να είναι ένα χωρίς το καθένα απ΄ αυτά να εξαφανίζεται μέσα στην τριάδα. Κατά ανάλογο τρόπο και ο άνθρωπος φθάνοντας στο καθ΄ ομοίοσιν θα πρέπει να είναι κατά χάριν αυτό που ο ίδιος ο Θεός είναι κατά φύσιν. Άλλωστε και ο ίδιος ο Κύριος αυτό ζήτησε στην αρχιερατική του προσευχή λέγοντας "ίνα πάντες έν ώσιν ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΕΝ ΕΣΜΕΝ" δηλαδή με άμεσο τρόπο συνδέεται και αντιπαραβάλεται η ενότητα των μυρίων προσώπων-υποστάσεων της ανθρωπότητας με την ενότητα του τρισυποστάτου Θεού. Προσωπικά αυτό το βρίσκω συγκλονιστικό.
Να με συγχωρείτε για τις θεολογικές παρατηρήσεις του προηγούμενου σχολίου που εκπορεύτηκαν από το χέρι του "αθεολόγητου". Είναι το καταστάλαγμα του ό,τι έχω διαβάσει από τα βιβλία του γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ. Αν κάτι κακώς έχω καταλάβει ή παρανοήσει ευχαρίστως να μου υποδειχθεί και να εξηγηθεί.
Τι φοβερή κουβέντα του Παϊσιου!
"εργάτες που εργάζονται στα κτήματα του Κυρίου μόνο που δεν ξέρουν για ποιόν εργάζονται και στο τέλος θα πάρουν το μισθό τους ακέραιο όπως και οι φτωχοί και κουτσοί που συμμετείχαν στο δείπνο."
Πρόσεξε τι λέει η παραβολή:
"εξελθε ταχεως εις τας πλατειας και ρυμας της πολεως και τους πτωχους και αναπειρους και τυφλους και χωλους εισαγαγε ωδε"
Δε λέει κάλεσέ τους και αν θέλουν να έρθουν, λέει ΕΙΣΑΓΑΓΕ , δηλαδή βάλτους μέσα! Χωρίς πολλή συζήτηση!
Και μετά πάει ακόμα ένα βήμα παρακάτω και λέει
"και ειπεν ο κυριος προς τον δουλον εξελθε εις τας οδους και φραγμους και αναγκασον εισελθειν ινα γεμισθη μου ο οικος"
Λέει ΑΝΑΓΚΑΣΟΝ!
Και πάλι χωρίς πολλά λόγια και διαπραγματεύσης!
Φοβέρό νόημα!
Και είναι δίκαιο. Διότι οι αναπειροι και φτωχοι κλπ δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους "κεκλημένους" είναι ήδη στραπατσαρισμένοι από τη ζωή. Και δεν έχουν την πολυτέλεια να έχουν μια ιδιαίτερα θρησκευτική ζωή,ή σκέψη, αφού παλεύουν νυχθηερόν για την επιβίωση τους...
Ενώ οι "κεκλημένοι" αγάπησαν τη δόξα του "αιώνος τούτου" τα υλικά αγαθά και έγιναν μαλθακοί και ράθυμοι χωρίς καμία δικαιολογία!
Δημοσίευση σχολίου