ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας η Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωση. Ο προσκεκλημένος μας, πρωτ. Ευάγγελος Πριγκηπάκης, ανέπτυξε πολύ ωραία το θέμα “Η Θεολογία των Χριστουγέννων”. Μικρή σύνοψη των όσων ωραίων ακούστηκαν σας μεταφέρουμε για να ωφεληθούν περισσότεροι. Την εκδήλωση πλαισίωσε μικρή Βυζαντινή Χορωδία υπό την διεύθυνση του Ιεροψάλτου του Ναού μας κ.Χριστόφορου Τσικνή και ολοκληρώθηκε με την προβολή επίκαιρων διαφανειών.

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Τα Χριστούγεννα ως γεγονός συνιστούν μυστήριο μέγα και παράδοξο, ενώ ως εορτή συνοψίζουν ολόκληρο το μυστήριο της σωτηριώδους θείας Οικονομίας. Την ημέρα των Χριστουγέννων η Εκκλησία εορτάζει την κατά σάρκα γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού εκ της Υπεραγίας Θεοτόκου ως Θεανθρώπου, γεγονός που αποτελεί πραγματική φανέρωση του Θεού στον κόσμο «εν σαρκί» και παράλληλα συνιστά την αυτοαποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, καθώς και την παράδοση του μυστηρίου της θεολογίας και της θεογνωσίας στην Εκκλησία. Η γέννηση του Λόγου του Θεού ως ανθρώπου είναι το μεγαλύτερο γεγονός όλων των εποχών και όλων των αιώνων, είναι το κατ' εξοχήν μυστήριο, γι' αυτό και τα Χριστούγεννα, που συνιστούν την εορτή της Γεννήσεως του Λόγου του Θεού ως Θεανθρώπου, εορτάζουμε τη γέννηση της πραγματικής ζωής, της πηγής της ζωής και του δημιουργού της ζωής, ώστε να αποβαίνει η κορυφαία όλων των εκκλησιαστικών εορτών ή, όπως την ονομάζει ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, η «Μητρόπολις πασών των εορτών».

Το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως, το κεκρυμμένο από αιώνες, το άγνωστο ακόμη και στους αγγέλους, αποκαλύπτεται κάθε φορά «σήμερον», την ημέρα των Χριστουγέννων, με την εκ της Παρθένου Γέννηση του Χριστού. Το μέγα αυτό μυστήριο της πίστεως και της ευσέβειας, έγκειται στο γεγονός ότι ο Αιώνιος και άναρχος και απρόσιτος και ακατάληπτος, αλλά Φιλάνθρωπος Θεός, κατήλθε στον κόσμο, έλαβε «σάρκα» και έγινε άνθρωπος, γεννήθηκε ως άνθρωπος με ψυχή λογική και σώμα σαρκικό. Η «εν σαρκί» φανέρωση του Θεού αποτελεί το «μέγα της ευσέβειας μυστήριον», διότι ο μέγας και φοβερός Θεός γίνεται ταπεινός άνθρωπος, ο απερίγραπτος γίνεται περιγραπτός και ο αόρατος ορατός. Με τη θεία σάρκωση ο ίδιος Θεός γίνεται κτίσμα, γίνεται «δημιούργημα», γίνεται «άνθρωπος». Ο αιωνίως υπάρχων Θεός γίνεται πεπερασμένος άνθρωπος, ο άναρχος άρχεται, ο δημιουργός και ο κτίστης γίνεται δημιούργημα και κτίσμα, ο αόρατος οράται και ψηλαφείται, ο ασώματος λαμβάνει σώμα. Γι' αυτό και με το μεγάλο θαύμα, με το μεγάλο και ασύλληπτο μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε και αυτή η ίδια η δημιουργία του κόσμου από το Θεό, εφ' όσον η θεία ενανθρώπηση δεν είναι μόνο η επάνοδος του ανθρώπου στην προ της πτώσεως κατάσταση με την αποκατάσταση του «κατ' εικόνα», αλλά η δεύτερη δημιουργία, η αναδημιουργία και η θέωση του ανθρώπου εν Χριστώ, δηλαδή η επίτευξη του «καθ' ομοίωσιν».

Κατά την θεία ενανθρώπηση, που εορτάζεται τα Χριστούγεννα, ο Θεός Λόγος κατέρχεται στον κόσμο και ενώνεται αχώριστα, άτρεπτα και αδιαίρετα με τον φθαρέντα άνθρωπο, με συνέπεια να αφθαρτοποιήσει τον απόδημο της θείας χάριτος άνθρωπο και να τον υψώσει μέχρι τα δεξιά του Θεού και Πατρός. Ο Θεός δια του Λόγου του μετέχει στην ανθρώπινη φύση κατ' ουσίαν, για να μετάσχει ο άνθρωπος κατά χάριν στη θεία. Ο Υιός και Λόγος του Θεού κενώνεται και γίνεται Υιός του ανθρώπου, για να γίνει ο άνθρωπος με την ύψωση του κατά χάριν Υιός του Θεού. Ο Κύριος και Σωτήρας Ιησούς Χριστός, συνεπώς, δεν ενανθρώπησε μόνο για να «διδάξει» στον άνθρωπο την αληθινή και αιώνια ζωή ή για να διορθώσει την ανθρώπινη ζωή σ' αυτό το κόσμο, αλλά με την ενανθρώπηση του επιζητεί να μεταβάλλει ριζικά τη ζωή του ανθρώπου, δηλαδή να γίνει ο Ίδιος η ζωή του, μια ζωή αληθινά ανθρώπινη, αλλά με προσωπική ένωση και κοινωνία με το Θεό και ως εκ τούτου ζωή θεία, δηλαδή θεανθρώπινη. Αυτή η νέα θεανθρώπινη ζωή του ανθρώπου εν Χριστώ, δηλαδή η ζωή μέσα στη Χάρη και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, η ζωή μέσα στο σώμα του Χριστού σε κοινωνία με όλους τους Αγίους, είναι η αληθινή και αιώνια ζωή των πιστών όπως βιώνεται μέσα στην Εκκλησία. Και αυτό διότι μέσα στην Εκκλησία κατοικεί το Πνεύμα του Θεού και δια μέσου της Εκκλησίας εκχέεται το μεγάλο μυστήριο της πίστεως και της χάριτος για την σωτηρία, τη ζωοποίηση και θέωση της ανθρωπότητας. Αυτή ακριβώς η καινή ζωή «εγεννήθη ημίν» τα Χριστούγεννα. Αυτή μας προσφέρεται μέσω των Χριστουγέννων και από τα Χριστούγεννα, διότι τα Χριστούγεννα Χριστός εγεννήθη, η ζωή μας και ο θεός μας.

Ενώπιον αυτού του κοσμοσωτήριου γεγονότος καλούμαστε από τους Αγ. Πατέρες να εορτάσουμε με ύμνους και ωδές πνευματικές, με καθαρή καρδιά και αγνά χείλη, με τρόπο υπερκόσμιο και πνευματικό, όπως ταιριάζει στο μεγάλο γεγονός, στη Μεγάλη αυτή εορτή της Γεννήσεως του Χριστού, που αποτελεί την απαρχή και την ανακεφαλαίωση της σωτηρίας μας.