Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στην εορτή του Πολιούχου μας



Λαμπρό συλλείτουργο τελέστηκε σήμερα, ημέρα μνήμης του Αποστόλου Ανδρέου στην πόλη της Πάτρας, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου.
Στην ακολουθία συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, Μαντινείας κ. Αλέξανδρος, Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, Σερρών κ. Θεολόγος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος και ο Ποιμενάρχης της Πάτρας κ. Χρυσόστομος.


Πλήθος κόσμου από νωρίς συγκεντρώθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου της Πάτρας για να τιμήσει τον Απόστολο Ανδρέα.
Τον Θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Άνθιμος ο οποίος ευχαρίστησε για την ιδιαιτέρα τιμή που του έγινε, ώστε να προεξάρχει της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας.


Ο κ. Άνθιμος αναφέρθηκε αρχικά στον ιδιαίτερο βίο του Αγίου, ενώ στη συνεχεία τόνισε την προσωπικότητα του Αγίου, ως ανθρώπου και αποστόλου.
«Σκοπός του αποστόλου Ανδρέα ήταν να κηρύξει τον Χριστό» είπε μεταξύ άλλων ο Ιεράρχης της Μακεδονίας.
Μιλώντας για την κρίση που επηρεάζει την σημερινή κοινωνία είπε : «Φταίμε όλοι λίγο πολύ για την κατάσταση που έχουμε σήμερα,  είναι απομάκρυνση από τον Χριστό που μας οδήγησε εδώ».
«Δεν την θέλουν οι Ευρωπαίοι την Ορθοδοξία, σας το λέω», σημείωσε αναφερόμενος σε περιστατικό που έγινε πρόσφατα με τα μετάλλια των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Σε άλλο σημείο διερωτήθηκε: «Πού θα σταθούμε αν δεν έχουμε ηρωικό φρόνημα; Εμείς ως Εκκλησία θα κάνουμε τα πάντα για να ενισχύσουμε την πνευματική δύναμη των ανθρώπων».
«Σήμερα που μας έφερε εδώ ο Άγιος θα τελειώσω με στίχους από δημοτικά τραγούδια που θα μας ενισχύσουν σαν έθνος, τότε που ο κόσμος πεινούσε, δεν είχε ούτε ρούχα να φορέσει», είπε συγκεκριμένα.
Ενώ τελείωσε με τις λέξεις «Χωρίς Χριστό, η Ελλάδα δεν σώζεται».
Αμέσως μετά σύσσωμη η πολιτειακή και Εκκλησιαστική αρχή πραγματοποιήθηκε η ιερά λιτάνευση της Τιμίας κάρας και της Εικόνας  του Αποστόλου Ανδρέου στους δρόμους της Πάτρας.

Πηγή: http://www.romfea.gr, Γιώργου Φερδή

Φωτογραφίες από τον Εσπερινό του Πολιούχου μας




Μόνο με ένα κλικ στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τον πολυαρχιερατικό Εσπερινό της εορτής που τελέσθηκε στον νέο Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα στις 29 Νοεμβρίου 2012:

http://www.i-m-patron.gr/news1/news_2012/291112espeortis.html

Μαζί με τους Αγίους




30 Νοεμβρίου, Αγ. Ανδρέου του Πρωτοκλήτου

ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ

            Ο πρώτος που κάλεσε ο Χριστός από τους ψαράδες της Γαλιλαίας για να τον αναδείξει απόστολο και κήρυκα του Ευαγγελίου είναι ο Ανδρέας, του οποίου η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη στις 30 Νοεμβρίου.
            Ο πρωτόκλητος Ανδρέας είναι αδελφός του πρωτοκορυφαίου Πέτρου, γιος του Ιωνά από τη Βηθσαϊδά. Δύο μεγάλες ελληνικές πόλεις συνδέονται με την αποστολική δράση του αποστόλου Ανδρέα. Στην Πάτρα μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο και μάλιστα με το κεφάλι προς τα κάτω. Παρ’ όλο που ο Ανδρέας, σαν ψαράς, ήταν ένας απλός άνθρωπος, όμως δεν έπαυε να έχει πνευματικά ενδιαφέροντα, να είν’ από κείνους, που ερευνώντας στον Μωυσή και τους άλλους Προφήτες, περίμεναν την εκπλήρωση των επαγγελιών δια τον Μεσσία.
            Στην Πάτρα στον ομώνυμο Ναό του υπάρχει η χαριτόβρυτος κάρα του και τεμάχιο του σταυρού πάνω στο οποίο σταυρώθηκε και στην Κεφαλλονιά υπάρχει το πέλμα του Αγίου στην Ιερά Μονή Αγίου Ανδρέα Μηλαπιδιάς.

            π. γ. στ.

Εορτή Αγίου Ανδρέα Μηλαπιδιάς Κεφαλλονιάς


Με πάσα εκκλησιαστική λαμπρότητα τελέσθηκε το βράδυ της 29ης Νοεμβρίου ιερά αγρυπνία στη Ιερά Μονή Αγίου Ανδρέα Μηλαπιδιάς στην Κεφαλλονιά προς τιμήν του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου.
Στην παννυχίδα προεξήρχε ο Αρχιμ. Γεράσιμος Φωκάς με πλήθος ιερέων από την Ιερά Μητρόπολη Κεφαλλονιάς. Κατά τη διάρκεια της ιεράς αγρυπνίας εψάλλησαν τα εγκώμια προς τιμήν του Αγίου και στη συνέχεια με το πέλμα του Αγίου Ανδρέα που κοσμεί την ιερά αυτή μονή, πραγματοποιήθηκε μικρή λιτάνευση εντός του Ιερού Ναού προς ευλογίαν των πιστών.


Ας έχουμε την ευλογία του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα και ας τιμούμε τη μνήμη του σε όλα τα μέρη όπου πέρασε ο Άγιος.


 Καθολικό Ιεράς Μονής

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Η Ορθοδοξία δεν είναι "εθνική θρησκεία"




Η Ορθοδοξία δεν είναι η πίστη ενός (μόνον) έθνους, π.χ. των Ελλήνων, αλλά όλων των Ορθοδόξων. Στην ελληνορθόδοξη παράδοση δεν υπάρχει «εθνική θρησκεία»..
Όποιος δεν συμφωνεί με τον υπερεθνικό (που είναι συνάμα και εθνικός) χαρακτήρα της Ορθοδοξίας, μπορεί να την αρνηθεί, μένοντας εγκλωβισμένος στον τυφλό εθνικισμό του, δεν μπορεί όμως να απαιτήσει την αλλοτρίωση της Ορθοδοξίας  και την πρόσληψη από αυτήν εθνικιστικών / φυλετικών κριτηρίων. Ο εθνοφυλετισμός (ρατσισμός) στην πίστη έχει καταδικαστεί το 1872 από Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης ως αίρεση.

            π. Γ. Μεταλληνός

Το νέο πρόγραμμα σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού-Γυμνασίου





            Ο Προηγούμενος της Ι. Μονής Ιβήρων του Αγ. Όρους αρχιμ. Βασίλειος μελετώντας το περιεχόμενο του περιοδικού «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», τ. Απριλίου- Ιουνίου, σχετικά με το νέο μάθημα των θρησκευτικών μεταξύ άλλων γράφει τα εξής:
            «Διερχόμενος το περιεχόμενο του τεύχους ένοιωσα μέσα μου μία έντονη αντίδραση. Ένοιωσα ότι κάτι ιερό και άγιο προδίδεται από το κεφάλαιο της Πίστεως μας, κάτι που τo’ χει ανάγκη ο άνθρωπος οποιασδήποτε θρησκευτικής παραδόσεως…
            Είναι αντιπαιδαγωγικό και απάνθρωπο να θέλουν να θρέψουν την ψυχή του μικρού παιδιού με πληροφορίες θρησκευτικών απόψεων και διαπληκτισμών, τη στιγμή που αυτό το τρυφερό πλάσμα ζητά το γάλα του ηρωισμού της αγάπης, που είναι προϋπόθεση της ζωής και το διαθέτει πλούσια η Εκκλησία…Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν λατρεύομε κάποια δοξασία. Αλλά αυτό που ζούμε είναι θεοφάνεια: η φανέρωση της αλήθειας ότι ο Θεός είναι αγάπη.
      Εάν δώσωμε πραγματικά ορθόδοξη αγωγή, ετοιμάζομε ανθρώπους ολοκληρωμένους πνευματικά που όχι μόνο μπορούν να ζήσουν άνετα μέσα σε πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα του καιρού μας, αλλά να δεχθούν τις όποιες δυσκολίες ως ευλογίες….Οι άνθρωποι που μαθαίνουν απλώς λόγια αγάπης και τις διάφορες απόψεις των θρησκευτικών δοξασιών, δεν προσφέρουν ζωή ούτε μορφώνουν τον νέο άνθρωπο, αλλά δημιουργούν τη σύγχυση μιας στείρας πολυμάθειας.
         Φτωχαίνομε και ευτελίζομε το μυστήριο της ζωής που μας δόθηκε, ενώ οφείλομε να το κοινοποιήσωμε απαραχάρακτο στα παιδιά όλου του κόσμου που βασανίζονται. Η αγάπη είναι το οξυγόνο της ζωής.
            Σήμερα όλος ο κόσμος έγινε μια ταραγμένη γειτονιά και γίνεται λόγος για επανευαγγελισμό της Ευρώπης. Είναι καιρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θεολογίας».
            Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανησυχία και ο προβληματισμός του Γέροντα Προηγουμένου π.  Βασιλείου είναι δικαιολογημένος και αγγίζει και τις δικές μας καρδιές. Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλών, ίσως ενδιαφερόντων, όχι όμως τόσο σπουδαίων όσο είναι η παραδοσιακή θρησκευτική αγωγή των παιδιών μας που αφορά το παρόν και το αιώνιο μέλλον τους.
            Ελπίζουμε ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πράξουν τα δέοντα πριν είναι πολύ αργά.

            Πρωτ. Γερ. Σταν.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

π.Ιώβ: Ο πνευματικός των αστροναυτών





 Πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του τομέα Επιστημόνων του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως "Ο Μέγας Βασίλειος" με θέμα: «Συγκλονιστικές εμπειρίες στο Κοσμοδρόμιο της Ρωσίας».


Η επίσκεψη των Ρώσων ομόδοξων αδελφών μας π. Ιώβ Τάλατς και κ. Βαλερί Κόρζουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα η παρουσίαση του έργου τους που συντελείται στην πατρίδα τους, στο κοσμοδρόμιο στην Αστερούπολη, προξένησε βαθύτατη συγκίνηση και θαυμασμό για τα μεγάλα και θαυμάσια που ο Πάνσοφος επιτελεί στη χώρα τους. Ο π. Ιώβ Τάλατς διηγήθηκε πώς έγινε ο πνευματικός πατέρας των κοσμοναυτών και πώς μέσα στην Αστερούπολη μαζί με πιστούς αστροναύτες έκτισαν τον περικαλλή ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που μέχρι μερικές δεκαετίες πριν δεν θα μπορούσε κανείς να το διανοηθεί και που με κέντρο τον Ι. Ναό τώρα πλέον καθοδηγεί πνευματικά τους αστροναύτες.
Ο Στρατηγός κ. Βαλερί Κόρζουν, αστροναύτης και εκπαιδευτής, μας διηγήθηκε πώς πολλοί αστροναύτες μεταστράφηκαν από τη αθεΐα στην Ορθόδοξη πίστη. Επίσης παρουσίασε και περιέγραψε την ζωή των διάφορων εθνικοτήτων αστροναυτών στον διαστημικό σταθμό ISS και το πνεύμα αγάπης και συνεργασίας κατά την παραμονή τους σε αυτόν.


Εντύπωση προκάλεσε η πληροφορία ότι Ρώσοι αστροναύτες μεταφέρουν μαζί τους εικονίσματα και λείψανα αγίων και μάλιστα ένας εξ’αυτών μετέφερε με την ευλογία του Πατριάρχη Ρωσίας Σταυρό με τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου και παραμένει στον διαστημικό σταθμό ως σημείο νίκης και προστασίας του Εσταυρωμένου για τους αστροναύτες και για τον πλανήτη μας, πάνω από τον οποίο περνά 16 φορές την ημέρα !   



 Πηγή: http://anastasiosk.blogspot.gr/

FACEBOOK: "Η νευρωτική φυλακή"





            «Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η συχνή χρήση και η ενασχόληση με το FACEBOOK, ιδίως όσων έχουν πολλούς «φίλους» με το προφίλ τους μπορεί να προκαλέσει έντονο στρες. Συγκεκριμένα μία νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Νάπιερ του Εδιμβούργου, κατάδειξε ότι οι άνθρωποι  με τις περισσότερες επαφές στον δημοφιλή ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης έχουν αυξημένες πιθανότητες να είναι ιδιαίτερα στρεσαρισμένοι στη ζωή τους.
            «Εκείνοι που έχουν τις περισσότερες επαφές, εκείνοι που έχουν επενδύσει περισσότερο χρόνο στο FACEBOOK έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι «στρεσσαρισμένοι», τόνισε η δρ. Τσάρλς. Το γεγονός  αυτό οφείλεται στην πίεση που δέχονται οι χρήστες, ώστε να δημοσιεύουν διαρκώς ενημερώσεις στο προφίλ τους για το τι θα κάνουν στη ζωή τους. Είναι σαν ένα μίνι ειδησεογραφικό κανάλι του εαυτού τους. Όσο περισσότερους ανθρώπους έχετε –ως «φίλους»- τόσο πιο πολύ θεωρείτε ότι υπάρχει ένα ακροατήριο που σας περιμένει. Είστε περίπου μια μικρή διασημότητα. Όσο μεγαλύτερο είναι το ακροατήριο, τόσο μεγαλύτερη πίεση αισθάνεστε να παράξετε περιεχόμενο για τον εαυτό σας.
            Πολλοί από τους συμμετέχοντες στην έρευνα δήλωσαν ότι το ενδεχόμενο να διαγράψουν το προφίλ τους στο FACEBOOK τους κάνει «ανήσυχους», επειδή φοβούνται ότι έτσι θα χάσουν σημαντικές κοινωνικές πληροφορίες και εξελίξεις ή θα προσβάλλουν τους «φίλους» τους. Η πλειονότητα των ερωτηθέντων ανέφερε ότι το καλύτερο πράγμα στο FACEBOOK είναι ότι «σε κρατά σε επαφή». Όπως ο τζόγος έτσι και το FACEBOOK κρατά τους χρήστες σε μία «νευρωτική φυλακή». Οι χρήστες δεν ξέρουν αν πρέπει να μείνουν ή να φύγουν, με τον φόβο ότι θα χάσουν κάτι καλό, είπε η δρ. Τσάρλς.
            Μεταξύ των αιτιών που προκαλούν ένταση στους χρήστες του FACEBOOK, σύμφωνα με την έρευνα του Πανεπιστημίου Νάπιερ, συγκαταλέγονται η πίεση, του να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο εφευρετικοί και διασκεδαστικοί, η υποχρέωσή τους να συμπεριφέρονται διαφορετικά ανάλογα με τον «φίλο» με τον οποίο έρχονται σε επαφή κάθε φορά και, κυρίως, το ενδεχόμενο διαγραφής των ανεπιθύμητων επαφών. Μία έρευνα του Πανεπιστημίου του Κολοράντο των ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2011, έδειξε ότι το 570% των χρηστών του κοινωνικού  δικτύου έχει διαγράψει κάποιον «φίλο» του.
            Στη χώρα μας πάνω από ένα στα δύο ελληνόπουλα ηλικίας 9-16 ετών διαθέτει προφίλ σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης- ποσοστό 54% σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
            Μετά απ’ αυτά τα ενημερωτικά και εντυπωσιακά που κατέδειξε η έρευνα χρήσιμο θα ήταν αν οι γονείς έδειχναν περισσότερο ενδιαφέρον με το τι ασχολούνται τα παιδιά τους  και ποιες καταστάσεις δημιουργούν στην ψυχή του ανθρώπου η αλόγιστη χρήση των νέων τεχνολογιών.     

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Η ψυχή σαν κερί ή σαν πυλός;




"Ο Θεός, καθώς λέγει η Γραφή, είναι ήλιος δικαιοσύνης, που με τις ακτίνες της καλοσύνης Του ομορφαίνει το σύμπαν. Η ψυχή πάλι, ανάλογα με την προαίρεσή της, γίνεται ή κερί, σαν φιλόθεη, ή πηλός, σαν φιλόυλη. Όπως λοιπόν ο πηλός, όταν εκτεθεί στον ήλιο, ξεραίνεται και το κερί μαλακώνει, το ίδιο κι η ψυχή. Εκείνη που είναι δοσμένη στα εγκόσμια και υλικά, όταν έλθει σ’ επαφή με τον Θεό, σκληραίνεται. Η φιλόθεη ψυχή όμως, όταν εκτεθεί στις φλογερές ακτίνες της θείας αγάπης, απαλύνεται, αποτυπώνει τους χαρακτήρες των Αγίων και γίνεται κατοικία Θεού."

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Φυλετισμός: Αγνόηση ή υπέρβαση;



 
Μητροπολίτου Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ
 
            Ο εθνικισμός συνιστά μία διαίρεση που καταστρατηγεί την ενότητα των ανθρώπων, ακριβώς γιατί προτάσσεται ο φυλετισμός σε βάρος της ενότητας του ανθρωπίνου γένους. Όμως πρέπει να παρατηρηθεί κάτι που δυστυχώς ξεφεύγει από την προσοχή εκείνων που αναφέρονται στον κίνδυνο του εθνικισμού. Και αυτό είναι ότι ο εθνικισμός, το να κλείνεται κανείς στον χώρο και τον χρόνο , να περικλείεται στα φυλετικά όρια, είναι στην πραγματικότητα μία φυσική κατάσταση στην αφύσικη μεταπτωτική ζωή.
            Η υπέρβαση του φυλετισμού επιτυγχάνεται διά του Αγ. Πνεύματος, που ενεργεί μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Ο Θεός καλεί όλα τα έθνη να δεχτούν την Αποκάλυψη, που δόθηκε δια του Χριστού στους ανθρώπους. Με τα μυστήρια της Εκκλησίας ο άνθρωπος εισάγεται και ζει σε μια οικογένεια, που είναι υπεράνω της ατομικής του οικογένειας και αυτής της ιδίας του  πατρίδος. Χωρίς να καταργούνται οι οικογενειακές και εθνικές σχέσεις αποκτά, μία άλλη ευρύτερη οικογένεια. Με το βάπτισμα ο άνθρωπος υπερβαίνει τον ατομισμό του και τις ατομικές του επιλογές. 
            Με την κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού ο άνθρωπος ενώνεται με τον Χριστό, και όπως Εκείνος έτσι και αυτός αγαπά όλο τον κόσμο. Η Θ. Ευχαριστία που τελείται «κατά πάντα και διά πάντα» ενώνει όλους τους χριστιανούς, έστω κι αν ανήκουν σε διαφορετικά φύλα και έθνη.
            Η Εκκλησία είναι ο νέος παράδεισος, μέσα στον οποίο ο άνθρωπος αποκτά πραγματική κοινωνία με τον Θεό και τους ανθρώπους. Καίτοι παραμένει η ιδιαιτερότητα της γλώσσας και της πατρίδος, που δεν καταργούνται, εν τούτοις  υπερβαίνονται με την απόκτηση μιας άλλης γλώσσας, της νοεράς καρδιακής προσευχής, που είναι αποτέλεσμα της λήψεως του Αγ. Πνεύματος.   

       Πηγή: «Γέννημα και Θρέμμα Ρωμηοί»

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Οι ορθόδοξες πνευματικές αξίες




ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Μητροπολίτου Κωνσταντίας-Αμμοχώστου Κύπρου

         «Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει λόγω να θριαμβολογεί για τις όντως πολύτιμες πνευματικές αξίες τις οποίες έχει. Αντίθετα καλείται να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες της συμβάλλοντας με εποικοδομητικό τρόπο στις σύγχρονες  προκλήσεις.
     Οι εμπειρίες των άλλων χριστιανικών λαών που οδήγησαν στην από-εκκλησιοποίηση πρέπει να διδάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία ώστε ν’ αποφύγει τις αρνητικές επιπτώσεις είτε του άκρατου ατομισμού είτε την εκκοσμήκευση είτε την παγκοσμιοποίηση και των άλλων συναφών προβλημάτων.
         Η Εκκλησία δεν θα πρέπει να απορρίψει συλλήβδην τα νέα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά δεδομένα των σύγχρονων κοινωνιών, αλλά θα πρέπει να λειτουργήσει ο θεολογικός δυναμισμός της αποδοχής, ο οποίος σημαίνει την πρόσληψη, την κάθαρση και τον εξαγιασμό του κόσμου.
              Βέβαια πρέπει να διατηρήσει τις πρωτογενείς αξίες κατά κύριο λόγο καθώς και τις δευτερογενείς, όχι με διάθεση αποκλειστικότητας ή καλλιέργειας φανατισμού εναντίον των άλλων. Η βεβαιότητα για τις πνευματικές αξίες τις οποίες κατέχει η Ορθοδοξία είναι εντελώς ασυμβίβαστη με το φανατισμό. Ο φανατισμός φανερώνει κλονισμό του εαυτού μας και φόβο των άλλων. Σημαίνει αρρωστημένη θρησκευτικότητα.
        Ο διάλογος των πνευματικών αξιών της Ορθόδοξης Εκκλησίας με το σύγχρονο κόσμο έχει περισσότερα σημαντικά αποτελέσματα παρά η εγωκεντρική εσωστρέφεια, που στρέφεται εναντίον της βασικής αξίας της αγάπης. Σήμερα περισσότερο από  ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται η πανορθόδοξη συνεργασία για την προβολή των αξιών της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η απομόνωση επιφέρει μαρασμό. Οι προσδοκίες του κόσμου είναι πολλές και αφού η Ορθοδοξία κατέχει αναλλοίωτες τις βασικές χριστιανικές αξίες έχει ευθύνη να τις προσφέρει ως μέσα σωτηρίας σε όλους».


Πηγή: Συλλογικός τόμος : «Η υποδοχή του άλλου»

Μαζί με τους Αγίους




25 Νοεμβρίου, Αγ. Αικατερίνης

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

            «Η καταγωγή μου είναι γνωστή σε όλη την Αλεξάνδρεια. Οι γονείς μου είναι από τους ευγενέστερους της αυτοκρατορίας σου. Επέρασα τη νεότητα μου αναζητώντας την αλήθεια. Όσο μελετούσα, τόσο έβλεπα τη ματαιότητα των ειδώλων. Έτσι έγινα χριστιανή και πιστεύω στην μόνη αληθινή θρησκεία. Όλη μου η δόξα και το καύχημά μου είναι να φανώ αντάξια χριστιανή και νύμφη του Ιησού Χριστού….».
            Είναι τα λόγια που είπε μπροστά στον αυτοκράτορα η Αγία μεγαλομάρτυς και πάνσοφη Αικατερίνα, της οποίας η Εκκλησία χθες τίμηαε και γιόρτασε τη μνήμη. Από τα λόγια της, που είναι γεμάτα πίστη και χριστιανική αξιοπρέπεια ξεχωρίζουμε την ομολογία της, ότι όσο μελετούσε τόσο έβλεπε την ματαιότητα των ειδώλων. Μόνο οι ημιμαθείς και οι αδιάβαστοι κάνουν τους άθεους, οι πραγματικοί σοφοί ομολογούν και κηρύττουν: «Κύριε, ο Κύριος ημών, ως θαυμαστόν το όνομα σου εν πάση τη γη!».

π. γ. στ.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (πλούσιου νεανίσκου)Λκ.18,18-37





Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Εν ολίγοις

Ο ιουδαίος άρχοντας που πλησίασε το Χριστό ήταν όπως φαίνεται άνθρωπος με καλές διαθέσεις και μάλιστα με πνευματικές ανησυχίες και ενδιαφέροντα για τη σωτηρία του. Η συνομιλία του με τον Ιησού είναι γεμάτη από μηνύματα που αφορούν και την εποχή μας.
            Ο πλούσιος αυτός άρχοντας θεωρεί τον εαυτό του ως επιτυχημένο, αλλά είχε απορία για την εξασφάλιση της αιώνιας ζωής. Από νέος ακόμη είχε τηρήσει όλες τις εντολές του Νόμου,
ένοιωθε όμως ότι κάτι του έλειπε ακόμη για να κερδίσει την αιωνιότητα.
            Η περίπτωση του νεαρού άρχοντα είναι αξιομίμητη και αποτελεί την περίπτωση ενός ευσεβούς θρησκευόμενου ανθρώπου που τηρούσε το Νόμο και είχε την επιθυμία της τελειότητας. Και η τελευταία αυτή δεν αφορά μόνο την τήρηση κάποιων εντολών, αλλά στην αποδέσμευση του ανθρώπου από την αμαρτία.
                        Η επιδίωξη της τελειότητας έχει όμως σχέση με τη γνώση του εαυτού μας, την αυτογνωσία και τη συνείδηση μας, γιατί αυτή εκφράζει τη σχέση της με τον εαυτόν μας, τον Θεό και τον κόσμο. Όταν λοιπόν  ο άνθρωπος αγνοεί τη φωνή της συνειδήσεως του και επινοεί τρόπους για να τη φιμώσει, τότε οδηγείται στην πώρωση. Έτσι χρειάζεται να λειτουργεί σωστά η συνείδηση, η μελέτη του θ. λόγου, η τήρηση των εντολών και το ολοκληρωτικό δόσιμο στον Θεό.
            Αυτό όμως το δόσιμο δεν είναι και  τόσο εύκολη υπόθεση. Και αυτό φαίνεται από τη στάση του πλούσιου νεανίσκου, που λυπήθηκε πολύ απ’  την υπόδειξη του Χριστού να μοιράσει τα υπάρχοντα του και να τον ακολουθήσει.
            Το γεγονός αυτό μαρτυρεί πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί μια ψεύτικη ικανοποίηση που προέρχεται από την τήρηση ορισμένων εντολών. Πιστεύει ότι άνθρωπος με το να τηρεί κάποιες τυπικές διατάξεις είναι αρκετό. Σε κάποια όμως στιγμή καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο Θεό και τα χρήματα ή την κοινωνική θέση. Και τότε δεν θυσιάζει τίποτε και από αυτό αποδεικνύεται, ότι μόνο ένα μέρος της ζωής του κάλυπτε η θρησκευτικότητα του. Εκείνο που φαίνεται  είναι η ανώδυνη τήρηση των εντολών και όχι η ολοκληρωτική υποταγή του όλου ανθρώπου στην απαίτηση του Θεού.
            Αυτή την αδυναμία του ανθρώπου έρχεται ν’ αναπληρώσει η χάρη του Θεού. Ο Χριστός δεν κατηγορεί τον ευσεβή άρχοντα. Παρέχει σε όλους τη βοήθεια του, ώστε κάθε αρετή του ανθρώπου να ενταχθεί ολοκληρωτικά στο Θεό. Να μην είναι αποσπασματικές εκδηλώσεις της ζωής μας, αν και σωστές. Η χάρη και η δύναμη του Θεού μας οδηγεί να συνειδητοποιήσουμε, ότι η θρησκευτικότητα μας συνδέεται άριστα με τη ζωή μέσα στην κοινωνία. Δηλ. ο δρόμος που μας φέρνει στο Θεό περνάει μέσα από την κοινωνία με τους αδελφούς και διασταυρώνεται με το δρόμο των συνανθρώπων μας. Τελικά είναι ένας  μονόδρομος χωρίς υποκρισία και συμβιβασμούς.
            Το ολοκληρωτικό δόσιμο του ανθρώπου στο Θεό συνδέεται με την αδυναμία μας να το δεχθούμε έμπρακτα στη ζωή μας. Ακόμη συνδέεται και με την πεποίθηση, ότι γίνεται εύκολο με τη δύναμη και τη χάρη του Θεού μέσα στην Εκκλησία. Αν λοιπόν τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για το Θεό, τότε ας μη νομίσει κανείς, ότι το ολοκληρωτικό δόσιμο του ανθρώπου στο Θεό είναι ακατόρθωτο και ανέφικτο. 

Καλή Κυριακή

π. γ. στ.

"Η ΖΩΗ ΩΣ ΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ" π.Γ.Στανίτσας





            (Κυριακή 18 Νοεμβρίου, Πνευματικού Κέντρο Αγ.Βαρβάρας Πατρών)
            Βασικά σημεία της ομιλίας:

            Η τριαδική κοινωνία της αγάπης είναι το μοντέλο ζωής που προβάλλει η Εκκλησία για ν’ α ακολουθούσουν οι πιστοί. Η τριαδική αυτή αγάπη αποκαλύπτεται στο μυστήριο της σωτηρίας, όταν ο Θεός προσκαλεί τον άνθρωπο στα πρόσωπα των πατριαρχών να συνεργασθούν  Του μέσα από μια προσωπική σχέση και χειροπιαστή αγάπη.
            Οι άνθρωποι όμως δεν έδειξαν την πρέπουσα ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, γιατί η αμαρτία τους έκανε να χάσουν τον προσανατολισμό τους και αγάπησαν αντί του Θεού Δημιουργού άλλα πράγματα. Βέβαια υπήρξε και το λήμμα που αποδέχτηκε τη θεϊκή αγάπη η οποία βιώνουν οι εραστές του Θεού σαν μια σχέση δυνατή και ακατάλυτη.
            Ην έννοια της αγάπης  στον προχριστιανικό κόσμο είχε την έννοια του συναισθήματος και της φυσικής και κοινωνικής αναγκαιότητας. Αλλά και στον Ιουδαϊκό κόσμο παρ’ όλο που ο Νόμος δίδασκε την αγάπη προς τον πλησίον, δεν έπαυε να έχει το χαρακτήρα της αποκλειστικότητας. Οι Ιουδαίοι έδειχναν ενδιαφέρον προς τους ομοεθνείς και ομόθρησκους και άφηναν τους άλλους απ’ έξω.
            Όμως η χριστιανική αγάπη αποτελεί κάτι το ριζικά διαφορετικό. Τη διάσταση και το ήθος αυτής της αγάπης το αποκάλυψε ο ίδιος ο Χριστός φέρνοντας στον κόσμο ένα καινούργιο τρόπο ύπαρξης και ζωής. Η χριστιανική αγάπη έχει πρωτόγνωρα γνωρίσματα σε σχέση με ό, τι νόμιζαν οι άνθρωποι αγάπη.
            Η χριστιανική αγάπη δεν εξαντλείται σε γενικόλογες διακηρύξεις και επιφανειακά αισθήματα αγάπης. Δεν είναι επιλεκτική και εκδηλώνεται σαν μια κίνηση όχι κτητική, αλλά ως σχέση φιλική και τρυφερή. Δεν έχει το κίνητρο της ιδιοτέλειας, του φόβου, του φθόνου, και του εγωισμού. Η πραγματική αγάπη είναι σεμνή, σιωπηλή και εκδηλώνεται με τρόπο συγκεκριμένο, ρεαλιστικό και προσωπικό.
            Αυτή όμως η αγάπη που συνιστά πρόταση του Θεού προς τον άνθρωπο αναιρείται και καταστρέφεται από την αμαρτία του ανθρώπου. Ο Θεός προτείνει και ο άνθρωπος ελεύθερα επιλέγει. Μπορεί και ν’ αρνηθεί την πρόταση του Θεού, ως ελεύθερο όν που είναι. Με την αμαρτία ο άνθρωπος δημιουργεί μία ψεύτικη εικόνα του Θεού και τη θέση της αγάπη παίρνει ο Θεός αφέντης –τιμωρός που είναι έτοιμος να τιμωρήσει κάθε παράπτωμα του ανθρώπου.
            Η αντικατάσταση του Θεού με είδωλα προκαλεί ένα ρήγμα στη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, γιατί διασπάται ο εσωτερικός του κόσμος και νοιώθει μέσα του κενό, απελπισία, άγχος, παραλογισμό και αποξένωση. Έτσι ο άλλος γίνεται η κόλαση του. Και η αποξένωση αυτή επεκτείνεται και στο φυσικό περιβάλλον του. Ο σεβασμός προς την δημιουργία αντικαθίσταται από την απληστία και την οικολογική καταστροφή.
            Η θεραπεία αυτού του κακού  προσφέρεται από το Χριστό που έδειξε τον αυθεντικό τρόπο ζωής που είναι η ενσάρκωση της πραγματικής αγάπης και της ενότητας. Μέσα στην Εκκλησία ο άνθρωπος μαθαίνει την τέχνη της δημιουργίας, την επιστήμη της κοινωνίας, τη σπουδή του κάλλους της δημιουργίας, τη γεροντική σοφία.
            Η επίτευξη αυτής της μεταμόρφωσης χρειάζεται αυτογνωσία και συμφιλίωση με τον εσωτερικό μας κόσμο. Απαραίτητα βήματα για τη ζωή της αγάπης  είναι η νίκη κατά των παθών και η απαλλαγή του νου από τους εμπαθείς λογισμούς.
            Η οδός της ασκήσεως οδηγεί προς την αγάπη, ο οποία επιτυγχάνεται με τη μετάνοια, την καθαρότητα, την κάθαρση και την τελειότητα.
            Αν δεν ανταποκριθούμε σ’ αυτή την αγάπη θα πεθάνουμε και δεν έχουμε άλλο τρόπο για ν’ αποφύγουμε τον θάνατο παρά αγαπώντας τους άλλους. Διότι πάνω σ’ αυτή την αγάπη θα κριθούμε ή θα σωθούμε. «εκ του πλησίον η ζωή και ο θάνατος».
            Η αγάπη ως μοίρασμα ζωής είναι «οδός βίου», αλλά και σκοπός και κατάληξη. Αυτή αποτελεί την πιο δυνατή παρεμβολή της ζωής στον παρόντα χρόνο. Θα έρθει εποχή που όλα τα χαρίσματα θα καταργηθούν. Η αγάπη όμως ως προσωπική σχέση με τον Θεό δεν θα πάψει ν’ αποτελεί άνθιση και πλήρωμα της. Όποιος ζει «εν τη αγάπη», αυτός από τώρα ζει αληθινά μέσα στην Εκκλησία τον καινούργιο κόσμο της βασιλείας του Θεού.

            π. γ. στ.
 

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΗΣ Ι.Μ.ΠΑΤΡΩΝ





            Για πρώτη φορά και στα πλαίσια των «ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΩΝ» εντάχθηκε μία τέτοιου είδους  τιμητική εκδήλωση για τους ιερείς και μοναχούς της Ι. Μητροπόλεως μας. Πρόκειται για μία πρωτότυπη και συγκινητική εκδήλωση δια της οποίας απονέμεται ο δίκαιος έπαινος στους γονείς αυτούς που γέννησαν, γαλούχησαν και οδήγησαν τα βήματα των παιδιών τους στην υπηρεσία της Εκκλησίας είτε ως κληρικών είτε ως μοναχών.
            Την Κυριακή 18 Νοεμβρίου στον Ι. Ναό του Αγ. Ανδρέου κατόπιν προσκλήσεως  του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής της πρωτότυπης αυτής εκδήλωσης, συνήχθησαν οι γεννήτορες των κληρικών και μοναχών μας για να λάβουν από το χέρι του επισκόπου αναμνηστικό έπαινο για την πολύτιμη προσφορά τους στην Εκκλησία. Όσοι απ’ αυτούς είχαν κοιμηθεί τελέστηκε  επιμνημόσυνη δέηση υπέρ «μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως των ψυχών αυτών».
            Ήταν πράγματι  εντυπωσιακή  η εικόνα των παιδιών, κληρικών και μοναχών, να συνοδεύουν τους γονείς τους και συγκινημένοι να λαβαίνουν από τα χέρια του επισκόπου την τιμητική αναγνώριση της προφοράς τους με τον συμβολικό, αλλά γεμάτο νόημα, έπαινο για την ανεκτίμητη προσφορά τους στην Εκκλησία.
            Προηγήθηκε βέβαια η ακολουθία του Εσπερινού και στη συνέχεια η κατάλληλη και μεστή νοημάτων εμπνευσμένη ομιλία του Μητροπολίτου μας, ο οποίος παπαδοπαίδι  ο ίδιος, και ιδιαίτερα συγκινημένος μίλησε με θερμά λόγια για την ανεκτίμητη προσφορά των γονέων αυτών προς την Εκκλησία. Συνεχάρη τους γονείς τον καθένα προσωπικά ευχαριστώντας τις ευγενικές αυτές προσωπικότητες, όπως τις απεκάλεσε επίσκοπος μας  για όσα η αγάπη τους πρόσφερε στην Εκκλησία μας.
            Πάντως τα «ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΑ» κάθε χρόνο μας παρουσιάζουν ευχάριστες εκπλήξεις οι οποίες αναθερμαίνουν  και δίνουν νόημα στο θεσμό.

            Πρωτ. Γερ. Σταν.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Η υποβάθμιση των θρησκευτικών και των θεολόγων




Διαμαρτυρία του παγκρατίου συνδέσμου Θεολόγων καθηγητών προς το Υπουργείο Παιδείας

   «Κατά το νέο σχολικό έτος δεν διορίστηκε κανείς μόνιμος θεολόγος εκπαιδευτικός. Παρομοίως στην πρώτη φάση πρόσληψης αναπληρωτών εκπαιδευτικών δεν κλήθηκαν θεολόγοι, παρά τα υπάρχοντα κενά. Από την άλλη πλευρά πληροφορούμαστε ότι ενδέχεται ούτε στη δεύτερη φάση να περιληφθούν. Μεγάλος αριθμός σχολείων σε όλη την Ελλάδα και ιδιαιτέρως στην Κρήτη, έχουν έλλειψη θεολόγου ή διδακτικών ωρών στα θρησκευτικά, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν προβλήματα δυσλειτουργίας.       
   Σύμφωνα με ανακοινώσεις για την επιμόρφωση δευτέρου επιπέδου εκπαιδευτικών κατά το νέο σχολικό έτος, οι θεολόγοι εκπαιδευτικοί δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε εφέτος στη νέα φάση επιμόρφωσης.
   Τόσο ο σύνδεσμος μας όσο και άλλες επιστημονικές ενώσεις θεολόγων  έχουμε επισημάνει  τα σοβαρά προβλήματα, που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή των εγκυκλίων για την απαλλαγή από τα θρησκευτικά.
   Επανειλημμένα έχουμε ζητήσει την έκδοση νέας εγκυκλίου σε αντικατάσταση των προηγουμένων, που θα ρυθμίζει συνολικά : α)Ποιος δικαιούται απαλλαγή, β) με πια διαδικασία χορηγείται, γ) σε ποια χρονική περίοδο και μέχρι πότε υποβάλλονται οι σχετικές αιτήσεις, δ) πως απασχολούνται οι απαλλασσόμενοι μαθητές, ε) πως σχετίζεται η αναγραφή θρησκεύματος στα ατομικά δελτία και τα απολυτήρια με τη χορήγηση απαλλαγής. Η άποψη μας είναι ότι το μάθημα των θρησκευτικών, με βάση την ισχύουσα σκοποθεσία του, έπρεπε να είναι υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές. Μέχρι σήμερα, το ζήτημα αυτό δεν έχει αντιμετωπιστεί με επιτυχία.
   Οι θεολόγοι της Κρήτης εκφράζουμε την έντονη ανησυχία και διαμαρτυρία μας και παρακαλούμε για την αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων, που φανερώνουν άνιση μεταχείριση του μαθήματος  των θρησκευτικών και των θεολόγων εκπαιδευτικών».
   Δικαιολογημένο το παράπονο και η διαμαρτυρία των συναδέλφων θεολόγων όχι μόνο της Κρήτης αλλά και όλης της επικράτειας. Η νοοτροπία αυτή του Υπουργείου δημιουργεί σοβαρές υπόνοιες αντιπάθειας και αδιαφορίας αν μη τι και εχθρότητας και προς το μάθημα και προς τους θεολόγους εκπαιδευτικούς. Εξ άλλου δεν είναι και η πρώτη φορά που αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους αρνητικές συμπεριφορές από τη ηγεσία του εν λόγω Υπουργείου. Χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση, επιμονή και αγωνιστικότητα στο δίκαιο αγώνα των αδελφών μας θεολόγων, γιατί η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη στην Εκκλησία και το Γένος.

   Πρωτ. Γερ. Στανίτσας

  

"Τα παιδιά γίνονται αλητάκια..."




            -Γέροντα, τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν τώρα χωρίς πειθαρχία τι θα γίνουν;
        - Έχουν λίγα ελαφρυντικά. Οι γονείς που δεν καταλάβαιναν την πειθαρχία αφήνουν τώρα τα παιδιά τους με μία ελευθερία και τα κάνουν τελείως αλητάκια. Μία κουβέντα λες, πέντε σου λένε, και με μία αναίδεια! Αυτά μπορεί να γίνουν εγκληματίες. Σήμερα τα ξεβιδώνουν τελείως τα παιδιά. Ελευθερία! «Mην τα εγγίζετε τα παιδιά!». Και τα παιδιά λένε: «Πού θα βρούμε αλλού τέτοιο καθεστώς;». Επιδιώκουν, δηλ. να τα κάνουν ανταρτάκια, να μην θέλουν τους γονείς, να μη θέλουν τους δασκάλους, να μη θέλουν τίποτε, να μη θέλουν κανέναν. Αυτό τους διευκολύνει στον σκοπό τους. Αν δεν τα κάμνουν ανταρτάκια, πώς  μετά τα παιδιά θα τα κάνουν όλα κομμάτια; Και βλέπεις, τα καημένα είναι σχεδόν δαιμονισμένα».

            (Λόγοι Γ. Παισίου τ. Α΄)    

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

"Η Πομαντική της Εκκλησίας στην εποχή των μνημονίων"





Απόσπασμα από την εισήγηση
του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος

            « …Έχουμε χρέος να σταθούμε επάξια στις απαιτήσεις των καιρών και να  υπερασπισθούμε τα ιερά και τα όσια του Γένους μας. Είναι απαίτηση του Λαού μας. ΄Εχει κρεμαστεί από τα χείλη μας. Πρέπει με την γνήσια ευγενική ελληνική φωνή μας να σταθούμε στο ίδιο βάθρο με τους ήρωες Κληρικούς που διεδέχθημεν, ειδ’ άλλως θα πέσωμε, ή μάλλον θα μας κατεβάσουν, ως μη δυναμένους να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών…. Ο Λαός τώρα μας θέλει κοντά του, θέλει να αρθρώσουμε λόγο, να υπερασπιστούμε τα πνευματικά αλλά και τα βιοτικά του δικαιώματα. Τα εγκλήματα που έχουν διαπραχτεί σε βάρος του Λαού είναι μεγάλα και είναι φύσεως πλέον πνευματικής γι’ αυτό και αφορούν άμεσα την Εκκλησία».
            Σε άλλο σημείο είπε: «Η Εκκλησία πολλάκις έσωσε το Γένος. Τώρα και πάλι, αυτός ο τόπος έχει την ανάγκη της Εκκλησίας. Τώρα που ο Λαός πονάει και υποφέρει η Εκκλησία καλείται να συσπειρώσει τα τέκνα της». Και παρακάτω: «Πιστεύω», είπε ο Σεβασμιώτατος, «ότι σήμερα ο Ορθόδοξος ελληνικός Λαός, μετά από αυτή την Σύνοδο της Ιεραρχίας, περιμένει από μας, λόγο αποκαλυπτικό, παραμυθητικό αλλά και καταγγελτικό για τα πραγματικά αίτια της κρίσεως. Περιμένει συγκεκριμένη στρατηγική αντιμετώπισης της καταστάσεως και στον πνευματικό και στον γενικότερο τομέα. Πιστεύω ότι θα δώσωμε στο ποίμνιο μας αυτή την αναψυχή. Το αξίζει και του το χρωστάμε».