Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Περί ὑπακοῆς

λεγαν γι τν ββ Σιλουαν τι εχε ναν μαθητή, πο τν λεγαν Μρκο. Ατς εχε μεγάλη πακο κα ταν καλλιγράφος. Γέροντας τν γαποσε διαίτερα γι τν πακοή του. Εχε κα λλους νδεκα μαθητές, ο ποοι στενοχωρονταν, γιατ ατν τν γαποσε παραπάνω π᾿ ατούς.

Τ μαθαν ο Γέροντες κα λυπήθηκαν. Πγαν λοιπν κάποια μέρα κα ρχισαν ν τν λέγχουν. Τος πρε μαζί του, βγκαν ξω κα κτύπησε να - να τ κελι λέγοντας:

«δελφ τάδε, λα, γιατ σ χρειάζομαι».

λλ κανες π᾿ ατος δν τν κολούθησε μέσως.

Πγε κα στ κελ το Μάρκου κα κτύπησε λέγοντας:

«Μρκο».

κενος μόλις κουσε τ φων το Γέροντα, μέσως πήδησε ξω, κα τν στειλε σ διακονία.

Λέει τότε στος Γέροντες:

«Πο εναι ο λλοι δελφοί, Πατέρες;»

Μπκε κατόπιν στ κελ το δελφο ν δε τν καλλιγραφία πο κανε, κα παρατήρησε τι εχε ξεκινήσει ν κάνει τ μικρον λλ μόλις κουσε τν Γέροντα, δν στριψε τν πέννα ν τ λοκληρώσει. Το επαν τότε ο Γέροντες:

«Πράγματι, ατν πο σ γαπς, ββ, ατν κα μες γαπομε, γιατ κα Θες τν γαπ».

Δεν υπάρχουν σχόλια: