Η απληστία

Ο Τολστόι ,ένας λαμπρός Ρώσος συγγραφέας, έχει γράψει μια αλληγορία για το πώς ο άνθρωπος δεν καταφέρνει ποτέ να εκπληρώσει τους στόχους του, αν δεν έχουν σχέση με την ευτυχία του και την απόλαυση του σύντομου χρόνου που έχουμε πάνω στη γη.

Ένας χωρικός ,ο Πάκομ, είναι σίγουρος ότι θα πετύχει στη ζωή του όταν καταφέρει επιτέλους να αποκτήσει τεράστιες εκτάσεις γης, όπως οι Ρώσοι αριστοκράτες. Αυτός είναι ο στόχος του. Και μια μέρα του κάνουν μια εκπληκτική πρόταση: θα του δώσουν, δωρεάν, όση γη μπορεί να περικυκλώσει ο ίδιος τρέχοντας από την ανατολή μέχρι την δύση του ήλιου. Ο Πάκομ, πουλάει όλα του τα υπάρχοντα για να πάει στο μακρινό μέρος όπου του έχει γίνει αυτή η γενναιόδωρη προσφορά. Μετά από πολλές κακουχίες, φτάνει επιτέλους και κανονίζει να εκμεταλλευτεί αυτή την σπουδαία ευκαιρία την επόμενη μέρα.

Έργο Σοφίας Λασκαρίδου

Τα χαράματα, ο Πάκομ αρχίζει να τρέχει με όλη του τη δύναμη . Ορμάει προς το λαμπερό πρωινό ήλιο, με το νου του προσηλωμένο στο στόχο του, και τρέχει μέσα στην αφόρητη ζέστη χωρίς να κοιτάζει ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Όλη μέρα συνεχίζει να τρέχει με την ίδια ταχύτητα, χωρίς να σταματήσει ούτε για φαγητό ούτε για νερό ούτε για ξεκούραση. Το κτήμα του μεγαλώνει με την κάθε δρασκελιά. Τελικά, καθώς ο ήλιος χάνεται πέρα από την έρημο, και στη γη απλώνεται σκοτάδι, ο Πάκομ φτάνει τρεκλίζοντας στο τέρμα. Νίκη! Πέτυχε το στόχο του. Επιτυχία!

Και τότε … με το τελευταίο του βήμα, ο Πάκομ πέφτει νεκρός από την εξάντληση. Το μόνο κτήμα που χρειάζεται τώρα είναι δυο μέτρα γη.

Λ.Τολστόι

Αυτή η μέρα όπως η κάθε μέρα είναι ένα ξεχωριστό δώρο από το Θεό. Θα ήταν μεγάλη μας αφέλεια να σπαταλάμε τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα που πιθανόν να είναι και τα τελευταία μας, σε πράγματα που δεν μας οδηγούν στον Θεό, που είναι η πηγή άλλωστε όλων των υπολοίπων αγαθών όπως η αγάπη ,η ευτυχία ανάλογα με τις προτεραιότητες του καθένα ξεχωριστά.

Δεν πρέπει να φερόμαστε σαν να έχουμε ανεξάντλητα αποθέματα χρόνου. Δεν έχουμε κάνει συμβόλαιο με τη ζωή. Αν το χθες είναι μια ήδη ακυρωμένη επιταγή, το αύριο είναι απλά ένα γραμμάτιο. Το μόνο που έχουμε από μετρητά είναι το σήμερα και αν δεν τα έχουμε χρησιμοποιήσει συνετά, δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από εμάς τους ίδιους.