Μὲ ποιὰ δύναμη; Μὲ ποιὸ ὄνομα;

Ὥρα ἐνάτη. Περίπου τρεῖς τὸ ἀπόγευμα. Οἱ ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀνεβαίνουν στὸ Ναὸ νὰ προσευχηθοῦν. Στὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ ἕνας κουτσός, ἀνήμπορος, τοὺς ζητάει βοήθεια. Οἱ Ἀπόστολοι τοῦ δίνουν κάτι περισσότερο ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ ζητάει, τὴ θεραπεία του. Μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ οἱ Ἀπόστολοι τοῦ χαρίζουν τὴν ἴαση ποὺ ἀσφαλῶς ποθοῦσε. Ἡ θεραπεία προκαλεῖ θαυμασμὸ καὶ στὸν ἴδιο καὶ στὸ λαό. Οἱ ἱερεῖς ὅμως τοῦ Ναοῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι ἀγανακτοῦν καὶ ὁδηγοῦν σὲ φυλάκιση τοὺς Ἀποστόλους.

   Τὴν ἑπόμενη μέρα δικάζονται ἐνώπι­ον τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου. Τὸ ἐρώτημα - κατηγορία εἶναι ἕνα: «Ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ὑμεῖς;» (Πράξ. δ΄ 7). Μὲ ποιὰ δύναμη ἢ μὲ τὴν ἐπίκληση ποιοῦ ὀνόματος κάνατε ἐσεῖς αὐτὸ τὸ πράγμα στὸν ἀνάπηρο; Ποιὸς σᾶς ἔδωσε τὴ δύναμη νὰ τὸν θεραπεύσετε; καὶ τί εἴδους δύναμη εἶναι αὐτή;

   Οἱ ἱεροὶ ἑρμηνευτὲς σχολιάζοντας ἀ­­ναφέρουν πὼς οἱ ἱερεῖς ἀσφαλῶς θὰ γνώριζαν τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημά τους, ἤθελαν ὅμως νὰ ἀκούσουν τὴν ἀπάντηση ἀπὸ τὰ χείλη τῶν Ἀποστόλων, γιὰ νὰ τοὺς προσάψουν ἔπειτα κάποια κατηγορία. Ἐπιπλέον τοὺς ρωτοῦν καὶ γιὰ νὰ δείξουν τὴν περιφρόνησή τους πρὸς αὐτούς, τοὺς ἄσημους ψαράδες τῆς Γαλιλαίας.

   Τότε ὁ Πέτρος, γεμάτος μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοὺς ἀπαντᾶ μὲ παρρησία: Τὸ θαῦμα αὐτὸ πραγματοποιήθηκε «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου» (Πράξ. δ΄ 10). Αὐτὸ εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ ἐπικαλεσθήκαμε καὶ ἔγινε τὸ θαῦμα: τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ ὄνομα ἔχει τὴ δύναμη νὰ θεραπεύει κουτσούς, τυφλούς, δαιμονισμένους καὶ «πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας».

   Ἡ ἀπορία αὐτή, «ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ὑ­­μεῖς;», ἀπευθύνθηκε πολλὲς φορὲς στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων πρὸς τοὺς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ἀπευθύνθηκε στοὺς Μάρτυρες τῶν πρώτων αἰώνων, στοὺς Νεομάρτυρες τῆς Τουρκοκρατίας, στοὺς σύγχρονους Μάρτυρες τῶν ἀθεϊστικῶν καθεστώτων.

   Ἀλλὰ ἡ ἴδια ἀπορία ἐκφράζεται καὶ ἀπὸ πολλοὺς συνανθρώπους μας πρὸς τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς τῆς ἐποχῆς μας. Βλέπουν τοὺς πιστοὺς νὰ συνεχίζουν ν’ ἀγωνίζονται σταθερά, νὰ μὴ χάνουν τὸ κουράγιο καὶ τὴν ἐλπίδα τους, νὰ ζοῦν ἀκολουθώντας πιστὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τοὺς βλέπουν νὰ σηκώνουν μὲ πίστη καὶ ὑπομονὴ τοὺς καθημερινοὺς σταυροὺς τῶν θλίψεων, τῶν ποικίλων δοκιμασιῶν. Τοὺς βλέπουν νὰ ἔχουν ἀσθένειες, βαρύτατα πένθη, ἐργασιακές, οἰκογενειακὲς δυσ­κολίες. Καὶ θαυμάζουν καὶ ἀποροῦν:

   –Ποῦ βρίσκετε τὴ δύναμη; Ποιὸ ὄνομα ἐπικαλεῖσθε καὶ ἔχετε τόση δύναμη, πίστη, ἀντοχή, χαρά; Γιατί δὲν λυγίζετε μπροστὰ στὶς δυσκολίες τῆς ἐποχῆς;

   Οἱ πιστοὶ σὰν τὸν ἀπόστολο Πέτρο, μὲ τὴν ἴδια παρρησία καὶ μὲ φλόγα ψυχῆς ἀναφωνοῦν: «Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου»!

   Κι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Αὐτὸ τὸ ὄνομα δίνει δύναμη, ἔμπνευση, ἐνθουσιασμὸ στοὺς πιστοὺς Χριστιανούς. Αὐτὸ τὸ ὄνομα συγκινεῖ πολλοὺς νέους τῆς ἐποχῆς μας καὶ συνεχίζουν τὸν δύσ­κολο καθημερινό τους ἀγώνα, νὰ παλεύουν ἀντίθετα στὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς, μακριὰ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Αὐτὸ τὸ ὄνομα δίνει τὴν ὑπομονὴ στοὺς γέροντες νὰ σηκώνουν τὸ βάρος τῶν γηρατειῶν τους· στοὺς οἰκογενειάρχες νὰ φέρουν εἰς πέρας τὴν ἀποστολή τους τίμια καὶ πιστά, καὶ νὰ ἀνατρέφουν τὰ παιδιά τους κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ τὸ ὄνομα δίνει δύναμη κι ἐλπίδα στοὺς ἄνεργους, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουν μὲ ὑπομονὴ ὅλες τὶς δυσκολίες.

   Τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα»!

   Αὐτὸ τὸ ὄνομα εἶναι τὸ ὄνομα Ἐκείνου ποὺ μᾶς ἐξαγόρασε μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία Του ἀπὸ τὴ φοβερὴ σκλαβιὰ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου καὶ μᾶς ἔκανε «υἱοὺς Θεοῦ» καὶ θεοὺς «κατὰ χάριν».

   Αὐτὸ τὸ ὄνομα εἶναι τὸ ἰσχυρότερο ὅπλο μας, κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος γράφει σχετικά: «Ἰησοῦ ὀνόματι μάστιζε πολεμίους· οὐ γάρ ἐστιν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς ἰσχυρότερον ὅπλον» (Κλῖμαξ, Λόγος Κ΄: Περὶ δειλίας).

   Γι’ αὐτὸ μᾶς προτρέπει ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Μέσα στὴν καρδιά μας καὶ στὸ νοῦ μας πρέπει νὰ μείνει μόνο τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας. Γιατί, ὅταν ἐμεῖς ἀφήνουμε τὴν προσευχή μας, τὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν Θεό, τότε ὁ διάβολος μὲ λογισμοὺς ἀρχίζει καὶ μᾶς ζαλίζει, καὶ δὲν ξέρουμε πλέον οὔτε τί θέλουμε, οὔτε τί λέμε, οὔτε τί κάνουμε».

   Καθῆκον καὶ ἀγώνας μας νὰ πιστεύουμε στὴ δύναμη τοῦ ἁγίου ὀνόματός Του· καὶ νὰ τὸ ἐπικαλούμαστε σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας δίνοντας ἐλπίδα καὶ στηριγμὸ καὶ στοὺς συνανθρώπους μας, ποὺ τὰ ἔχουν τόσο ἀνάγκη

Ο Σωτήρ