“...Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ
παραθώμεθα”
Όλες οι δεήσεις της
Μ. Συναπτής είναι προτροπές του λειτουργού προς τον λαό, που τελειώνουν η κάθε
μία με το “δεηθώμεν”. Η τελευταία τώρα, με την οποία κλείνει ο κατάλογος των
δεήσεων, τελειώνει με το “παραθώμεθα”. Αφού ζητήσαμε από το Θεό όσα μας
χρειάζονται στη ζωή μας και τελευταία σε μια απευθείας αναφορά επικαλεστήκαμε
τη χάρη του για τη σωτηρία μας, τελειώνομε λοιπόν τις δεήσεις κι αφήνουμε τον
εαυτό μας με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού. “Της Παναγίας, αχράντου,
υπερευλογημένης, ενδόξου δεσποίνης ημών, Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά
πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών
Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”.
Καθώς βρισκόμαστε
στην είσοδο και μπαίνουμε στην ιερή
τελετουργία, δεν ξεχνάμε να καλέσουμε, για να μας βοηθούν και να πρεσβεύουν
στην προσευχή μας, την υπεραγία Θεοτόκο κι όλους τους Αγίους. Αμέσως ανοίγει
μπροστά μας ο φωτεινός και ζωντανός κόσμος κόσμος της Ορθοδοξίας. Γιατί
ξεχωριστό γνώρισμα της ορθόδοξης λατρείας είναι η τιμή στους Αγίους του Θεού.
Πρώτα βέβαια στην υπεραγία Θεοτόκο, που είναι η “αγία αγίων μείζων”. Η θέση της
παρθένου Μαρίας στην πίστη μας και το όνομα της “Θεοτόκος” είναι, για να πούμε
έτσι, το κλειδί της Ορθόδοξης πίστης μας. Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος εδογμάτισε
και είπε: “Ομολογούμεν την αγίαν Παρθένον
Θεοτόκον, δια το τον Θεόν Λόγον σαρκωθήναι και ενανθρωπήσαι”. Ομολογούμε
πως η αγία Παρθένος είναι Θεοτόκος, επειδή ο Θεός Λόγος σαρκώθηκε και έγινε
άνθρωπος. Το “Θεοτόκος” ανοίγει τη θύρα, για να μπούμε στον άγιο ναό, που είναι το μυστήριο της θείας
ενανθρώπησης.
γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου