Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Περὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος

Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός


Πιστεύουμε σ᾿ να Θεό, μία πρωταρχικ ατία, χωρς ρχή, δημιούργητη, γέννητη, φθαρτη κα θάνατη(...).

Πιστεύουμε σ᾿ ναν Πατέρα, πο εναι ρχ κα ατία λων τν δημιουργημάτων, πο δ γεννήθηκε π κανέναν, πού μόνος ατς εναι χωρς ρχικ ατία κα γέννητος· ποος εναι βέβαια δημιουργς λων, λλ κατ᾿ οσία Πατέρας νς κα μόνου, δηλαδ το μονογεν Υο του, το Κυρίου κα Θεο κα Σωτήρα μας ησο Χριστο, κα εναι προβολέας το Παναγίου Πνεύματος(...).

Πιστεύουμε κα σ᾿ ναν Υἱὸ το Θεο, τ μονογενή, τν Κύριό μας ησο Χριστό, ποος γεννήθηκε π τν οσία το Πατρς προαιωνίως· φς πο ξλθε π τ φς, Θε ληθιν πού γεννήθηκε π τν ληθιν Θεό· Υἱὸ πο γεννήθηκε κα δ δημιουργήθηκε, πο εναι μοούσιος μ τν Πατέρα κα εναι ατς δι το ποίου δημιουργήθηκαν τ πάντα. ταν λέμε τι «ατς γεννήθη πρ πάντων τν αώνων», δεικνύουμε τι γέννησή του εναι χρονη κα χωρς ρχή· διότι δν φθασε π τν νυπαρξία στν παρξη Υἱὸς το Θεο, πο εναι κτινοβολία τς θείας δόξας, τύπος τς ποστάσεως το Πατρός, ζωνταν σοφία κα δύναμη, Λόγος, ποος χει προσωπικ πόσταση, οσιώδης κα τέλεια κα ζωνταν εκόνα το οράτου Θεο, λλ συνυπρχε πάντοτε μ τν Πατέρα κα ταν στος κόλπους του, κα γεννήθηκε π ατν προαιωνίως κα χωρς ρχή· διότι ποτ δν πρχε Πατρ χωρς ν πάρχει Υός, λλ συγχρόνως πρχαν Πατρ κα Υἱὸς πο γεννήθηκε π ατόν(...).

μοια πιστεύουμε κα σ᾿ να Πνεμα γιο, τ Κύριο κα ζωοποι, τ ποο κπορεύεται π τν Πατέρα κα ναπαύεται στν Υἱὸ, τ ποο προσκυνεται κα δοξάζεται μο μ τν Πατέρα κα τν Υό, διότι εναι μοούσιο κα συναιώνιο· στ Πνεμα πο πηγάζει π τ Θεό, τ εθές, τ γεμονικό, τν πηγ τς σοφίας κα τς ζως κα το γιασμο, τ ποο εναι Θες κα συνυπάρχει κα προσφωνεται μο μ τν Πατέρα κα τν Υό, δημιούργητο, πλρες, δημιουργικό, παντοκρατορικό, παντουργό κα παντοδύναμο(...).

Καθένα π τ τρία πρόσωπα χει τέλεια προσωπικ πόσταση. Ο τρες ποστάσεις λληλοϋπάρχουν, γι ν μν εσαγάγουμε νέα διδασκαλία περ πλήθους κα μίλου θεν. Μ τς τρες βέβαια προσωπικς ποστάσεις ννοομε τ σύνθετο κα σύγχυτο, ν μ τ μοούσιο κα τν λληλοΰπαρξη τν προσωπικν ποστάσεων κα τν ταύτιση το θελήματος κα τς νέργειας κα τς δυνάμεως κα τς ξουσίας κα τς κίνησης γνωρίζουμε τ διαίρετο τς θείας φύσης κα τν παρξη νς Θεο. Διότι πράγματι πάρχει νας Θεός, Θες κα Λόγος κα τ Πνεμα του.


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Την Πεντηκοστή γιορτάζουμε το γεγονός της Εκκλησίας, αλλά η εποχή μας δεν μπορεί
εύκολα να γιορτάσει το γεγονός της Εκκλησίας, γιατί είναι μια έντονα αντιεκκλησιαστική εποχή.
Η εποχή μας είναι ατομιστική και ανταγωνιστική, είναι μια εποχή που ενθαρρύνει τον
ανθρώπινο ναρκισσισμό και σαν συνέπεια καλλιεργεί τις προϋποθέσεις για την αποκοπή του
ανθρώπου από τους άλλους και την απομόνωσή του.
Η εκκλησιαστικότητα αντίθετα είναι αντανάκλαση της τριαδικότητας του Θεού, που σαν Θεός
αγάπης δεν μπορούσε, αν και είναι ενας, να είναι μοναδικός, γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να
αγαπάει κάποιον άλλο. Ετσι ο Θεός ήταν απαραίτητο να είναι μια κοινότητα, μια κοινωνία που
τα πρόσωπα που την αποτελούν να τα μοιράζονται όλα, εκτός από την ταυτότητά τους, την
υπόστατικότητά τους.
Στον άνθρωπο ο Θεός που τον έπλασε κατ’ εικόνα και ομοίωση δική του, έδωσε την
εκκλησιαστικότητα που είναι για τον άνθρωπο ό,τι για το Θεό η τριαδικότητα. Αλλά με την
απομάκρυνσή του από το
Θεό ο άνθρωπος αλλοιώνει τη θεία εικόνα και υποκαθιστά την εκκλησιαστι- κότητά του, δηλ. το
βασικό στοιχείο της φύσεώς του που απαιτεί την ένωσή του με τους άλλους ανθρώπους, με τον
ατομικισμό και το ναρκισσισμό που οδηγεί στο θάνατο. Ο Χριστός με την ενανθρώπησή του
αποκαθιστά την ανθρώπινη φύση στην παλιά της κατάσταση και έτσι ξαναζωντανεύει την
εκκλησιαστικότητα του ανθρώπου και την πραγματώνει με τη σύσταση της Εκκλησίας.
Επομένως η Εκκλησία δεν είναι διοίκηση, οργάνωση ή εξουσία αλλά κοινωνία, συνομιλία,
συνύπαρξη, συμμετοχή, συνεύρεση, σύνοδος. Ούτε είναι αναγκαστικά Εκκλησία η χωρίς καμιά
συνοχή συγκέντρωση ατόμων στο ναό.