Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, Σαν ένας τοπικός παντοκράτωρ ουρανός είχε πανοραμική επίβλεψη στον τόπο, στον χρόνο, στις ψυχές των ανθρώπων!

 

Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης ήταν μια έκτακτη φωτεινή παρουσία μέσα στον ζόφο που προκάλεσε στον ελληνισμό η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, η μικρασιατική τραγωδία, ο πόλεμος του ’40, η γερμανική προέλαση και κατοχή στην Ελλάδα, η βουλγαρική κατοχή σε περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, η δολοφονική εμφύλια έριδα του εμφυλίου, αλλά και ο ξενητεμός των Ελλήνων που διέλυσε οικογένειες, χωριά, την χώρα.

Και ο Άγιος ανάμεσα στον φόβο, τον τρόμο και την απόγνωση που συνείχε τον λαό τον καθοδηγούσε πνευματικά και διακριτικά με τον πλήρη χαριτωμένο εσωτερικό του κόσμο.

Ένα παράδοξο φαινόμενο για την εποχή εκείνη που ορισμένες φορές σκανδάλιζε, ακόμη και αρχιερείς, αφού δεν δεν μπορούσαν να καταλάβουν από πού προέρχονταν τα θαυμαστά χαρίσματα που περιέβαλλαν τον Άγιο Γεώργιος Καρσλίδη αλλά και λοιπούς διακριτικούς Γέροντες. Πώς μπορούσαν να γνωρίζουν τα παλαιά, τα σύγχρονα και τα μελλοντικά και τι υπήρχε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων και τι σκέφτονταν.

Αντίστοιχη αντιμετώπιση είχε και ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης από τον οικείο μητροπολίτη. Της Δράμας. Αλλά ο μητροπολίτης, ίσως να είχε δίκαιο από την πλευρά του. Θα μπορούσε να ομολογήσει: μυστήριο ορώ πρωτόγνωρο και παράδοξο!

Σίγουρα, πάντως, ο Άγιος Γεώργιος, ως σημείον αντιλεγόμενον λειτουργούσε ως αγαθοποιό και πνευματοφόρο σημείο και στοιχείο το οποίο ελάφρυνε τον πόνο και τις οδύνες της ζωής των συνανθρώπων του και τους κατεύθυνε θεοφρόνως στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Το ίδιο και όλοι οι άλλοι Γέροντες της εποχής του.

Εξάλλου, ο ίδιος έζησε την βαρβαρότητα στο σώμα του με πληγές και πάθη, οδυνηρά ακόμη και από εκτελεστικό απόσπασμα. Από τον Άδη του ιδεολογικού αθεϊσμού των Σοβιετικών οι οποίοι τον παρέταξαν στην γραμμή εκτέλεσης, διατάζοντας: πυρ! Απέναντι σε έναν αθώο ή και πολλούς άλλους αθώους, ανάμεσά τους και πολλοί άλλοι μοναχοί και κληρικοί.

Ο νεαρός μοναχός, χαριτωμένος πνευματικά από παιδί, όχι μόνο επέζησε, αλλά μετεβλήθη στην συνέχεια ασπίδα και αποτροπή για άλλους συμπατριώτες του στην Ελλάδα. Τόσο από τις βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής όσο και κατά την περίοδο της φονικής εμφύλιας σύρραξης. Ορισμένους, μάλιστα, έμμεσα πλην σαφώς τους προειδοποιούσε για τα γεγονότα που θα επακολουθούσαν για να ξέρουν και να μην φοβηθούν.

Ο Άγιος Γεώργιος το τυραννισμένο πεντάρφανο, βοσκόπουλο από τα πέντε του χρόνια και κάτω από πολύ δύσκολες περιστάσεις έγινε χαρισματούχος ποιμένας, πνευματικός πατέρας. Ένας Άγιος πόλος και σύνδεσμος έλξης ο οποίος καλούσε τον κόσμο εις την ενότητα της πίστεως και της εσωτερικής πεποίθησης της αληθινής πίστης και της αναστάσιμης ζωής με τον εξαγιαστικό τρόπο της Εκκλησίας.

Ένας διακριτικός Άγιος ο οποίος κατηύθυνε τις ζωές των ανθρώπων προς την αιώνιο ζωή, διδάσκοντας τους υπακοή, καινοποιό και υψοποιό ταπείνωση, προσφορά προς τους συνανθρώπους, αγάπη. «Ήλθε ο Χριστός στην πόρτα σου και τον έδιωξες», είπε σε κάποια κυρία που δεν ελέησε έναν φτωχό ο οποίος της κτύπησε την πόρτα. Τη επίσκεψη αυτή ο άγιος την είδε με τα πνευματικά του μάτια, με το διορατικό του χάρισμα.

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959).

Ο Άγιος γινόταν ένα με τα παιδιά που κατέφευγαν στην αυλή του. Τα φρόντιζε όταν οι γονείς τους βρίσκονταν στις αγροτικές εργασίες, ταΐζοντάς τα, παιδαγωγώντας τα, μεταδίδοντας σ’ αυτά την αγάπη στον Χριστό και την Εκκλησία.

Ο ημιπαράλυτος καλόγερος της Σίψας έλαμπε σαν ένας υπερπολύτιμος μαργαρίτης στην Δράμα και την Βόρεια Ελλάδα, προσφέροντας πνευματική ιλαρότητα και φανερώνοντας τη θεία χάρη που λειτουργούσε μέσα από αυτόν, να «νοιάζεται» και να προστατεύει όσους κατέφευγαν σ’ αυτήν διά μέσου αυτού.

Και όλα αυτά μέσα στο πλήρες ελληνικό δράμα που βρισκόταν σε εξέλιξη, θαρρείς και ο κόσμος συμμετείχε σε μια τραγωδία δίχα κάθαρση. Αυτός, όμως, σαν ο κορυφαίος της τραγωδίας μετάγγιζε καθοριστική κάθαρση με την εξαγιαστική μεταμόρφωση των ανθρώπων.

Ο Άγιος Γεώργιος με τη συνεχή αίσθηση των Αγίων γύρω του οι οποίοι τον επισκέπτονταν συχνά, αν όχι τακτικά, δεν χρειαζόταν να αγωνιά, παρά μόνο να διοχετεύει τον προσωπικό του εξαγιασμό ως χαρίσματα στην κοινωνία των απλών και εμπερίστατων προσώπων που τον περιέβαλλε.

Έστω και αν ορισμένες φορές, κάποιοι τον αντιμετώπιζαν με δυσφορία ή έστω με απορία και ερωτηματικά. Ο Άγιος ήξερε να τους «ξεκλειδώνει» κι αυτούς, αποκαλύπτοντάς τους τόσο τις ενστάσεις τους προς αυτόν όσο και άλλα πράγματα ψυχικά, όπως και γεγονότα που μόνον οι ίδιοι γνώριζαν.

Το ταλαιπωρημένο πεντάρφανο, προσφυγόπουλο έφτιαξε στην Σίψα, τους σημερινούς Ταξιάρχες, της Δράμας το μοναστηράκι της «Αναλήψεως του Σωτήρος» για να στεγάσει την μεγάλη του καρδιά που ήθελε να αγκαλιάσει όλον τον κόσμο. Έτσι το μοναστήρι δεν ήταν απάγκιο μόνον για τον εαυτό του, αλλά μια ιδιαίτερη φωλιά και κιβωτός για όλους. Ο ίδιος ήταν μια πλατυτέρα αγκαλιά που ήθελε να υποδεχθεί και να αγκαλιάσει κάθε άνθρωπο. Μια θαλπωρή και καύση καρδίας για όλους του ανθρώπους και για όλη την κτίση.

Και ενώ η πλατυτέρα καρδιά του φώλιαζε εκεί μπορούσε με μεταφέρεται τόσο στον χρόνο όσο και στον χώρο, να επισκέπτεται παλαιότερα χρόνια και να βλέπει καταστάσεις για τις οποίες έδινε όταν χρειαζόταν πνευματικές λύσεις σε απογόνους ανθρώπων οι οποίοι τα χρόνια του ξεριζωμού από τις αλησμόνητες πατρίδες τους είχαν μείνει ακήδευτοι και άταφοι, χωρίς τα απαραίτητα για την ανάπαυση των ψυχών τους. Ή ακόμη έλυνε άλλα πνευματικά προβλήματα τους μέσω των κατάλληλων οδηγιών που έδινε.

Και τα «απόκρυφα» αυτά θέματα για τα οποία μιλούσε ο ίδιος ήταν σίγουρα πραγματικά γεγονότα τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις επιβεβαιώνονταν αργότερα και από άλλες μαρτυρίες ανθρώπων που τα έζησαν.

Ο Άγιος Γεώργιος, σαν ένας τοπικός παντοκράτωρ ουρανός είχε πανοραμική επίβλεψη στον τόπο, στον χρόνο, στις ψυχές των ανθρώπων, αλλά και της ευρύτερης κοινότητας που «επιστατούσε» και γι’ αυτό πολύς κόσμος κατέφευγε κοντά του για να βρει ωφέλεια πνευματικής αναψυχής, να τους λύσει ποικίλα άλυτα και μπερδεμένα προβλήματα που τους απασχολούσαν.

Ήταν ένας ασκητής μέσα στον κόσμο με πλήρη ευθύνη σε οτιδήποτε συνέβαινε γύρω του, ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι άνθρωποι που προσέτρεχαν κοντά του για τα δικά τους προβλήματα μπορούσαν να τον ακούν να συνδιαλέγεται με παραδείσια λαλιά με τα επουράνια και να μένουν ενεοί, σαστισμένοι, άφωνοι.

Γι’ αυτό και εμείς μπορούμε να ομολογήσουμε, όπως και ο αρχιερέας που αναφέραμε πιο πάνω: Μυστήριον ξένον!

Ένα μυστήριο ξένο που κατοίκησε ανάμεσά μας!

Και κάποιοι μαρτύρησαν ότι τα χέριά τους ψηλάφησαν το θείο αυτό μυστήριο, ενώ ο ίδιος διάβαζε τις ψυχές και τα χνάριά τους που άφηναν πάνω στη γη!

Να έχουμε την ευχή του!

 

Τιμάται στις 4 Νοεμβρίου.

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

 

Έτσι κι αλλιώς όλοι πονούμε , τον πόνο τον έχουμε ανά πάσα στιγμή παρόντα. Θα έλεγε κανείς, ότι δεν υπάρχει λεπτό στη ζωή μας που δεν έχουμε κάποιον πόνο: πόνο από τον ίδιο τον εαυτό μας, πόνο από τους δικούς μας ,από τα παιδιά μας, πόνο,  αν θέλετε, και από τους άλλους ανθρώπους. Ακόμη, καθώς κανείς κάθε μέρα  μαθαίνει ότι αυτό το κακό έγινε εκεί, το άλλο κακό έγινε παραπέρα, ότι στην Αφρική πεινούν και πεθαίνουν τα παιδιά από την πείνα κ.λ.π., δεν μπορεί μια χριστιανή  ψυχή να μη νιώσει πόνο για όλα αυτά που συμβαίνουν.

          Κάθε λεπτό λοιπόν έχουμε πόνο. Θέλουμε δεν θέλουμε, θα πονέσουμε, τελείωσε. Αυτόν τον κανόνα όλοι θα τον κάνουμε. Όμως και αν σου κάνει κακό ό κόσμος, ακόμη και τότε μη λες: «Αυτός μου έκανε έτσι….». Δεν θα σου έκανε τίποτε, αν δεν τον άφηνε ο Θεός. Και τον άφησε ο Θεός, γιατί σου χρειαζόταν ο πόνος.

          π  Σ. Κ.

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

 

Εκείνοι που νομίζουν δυστυχία το να χάσουν χρήματα ή παιδιά ή δούλους ή ένα άλλο στοιχείο της περιουσίας τους, ας γνωρίζουν ότι πρώτα πρέπει να αρκούνται σ’ εκείνα που δίνει ο Θεός. Και όταν πρέπει να τα δώσουν πίσω, να είναι πρόθυμοι και να το κάνουν με αγαθή γνώμη και να μη στενοχωρούνται διόλου για τη στέρηση ή μάλλον για την επιστροφή τους. Γιατί αφού έκαναν χρήση ξένων πραγμάτων, τα έδωσαν πάλι πίσω.

            Μέγας Αντώνιος

Ο ατρόμητος άνθρωπος

 

Σήμερα βλέπει κανένας πιο πολύ από άλλο καιρό, τον άνθρωπο

να είναι ταραγμένος, αναστατωμένος. Ποτέ δεν φοβότανε τόσο πολύ ο άνθρωπος τη

φτώχεια, την αρρώστια και το θάνατο , όσο φοβάται τώρα , που δεν φοβάται τον Θεό.

Φώτης Κόντογλου

Προσκυνηματική εκδρομή της ενορίας μας...!!!

 

Την Πέμπτη, 6 Νοεμβρίου 2025, η ενορία μας πραγματοποίησε προσκυνηματική εκδρομή σε τρία μοναστήρια.

Πρώτα επισκεφθήκαμε τη ιερά μονή του Οσιομάρτυρος Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη Αττικής. Προσκυνήσαμε το ιερό λείψανό του και λείψανο της γερόντισσας Μακαρίας.  Η γερόντισσα αυτή βρήκε το λείψανο του Αγίου και ανακαίνισε τη μονή. Ψάλαμε την παράκληση του Αγίου Εφραίμ και πήραμε διάφορες ευλογίες. Μας έκανε εντύπωση ότι παρότι ήταν πρωί και μέρα εργάσιμη, υπήρχαν στη μονή πολλοί προσκυνητές.

Έπειτα κινήσαμε για την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Ταώ (Νταού) Πεντέλης. Εκεί εκτός των άλλων προσκυνήσαμε τα θαυματουργά λείψανα των 179 πατέρων της Μονής που κατέσφαξαν το 1680, ανήμερα το Πάσχα, αγαρηνοί πειρατές.

Το απόγευμα επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού Μαψού. Κάναμε δέηση και μας φιλοξένησαν στο αρχονταρίκι οι μοναχές. Το προσκύνημα ολοκληρώθηκε.

Γυρίσαμε στην πόλη μας, δοξάζοντας τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας για τις ευλογίες που μας χάρισε. Πολλές ευχαριστίες οφείλουμε  στους πατέρες Γερασιμάγγελο Στανίτσα και Γεράσιμο Αθανασίου για την οργάνωση αυτού του προσκυνήματος και για όσα μας προσέφεραν κατά τη διάρκειά του.

ΛΟΓΟΙ ΣΟΦΙΑΣ

 

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, ανοίξτε την καρδιά σας, για να χαράξει εκεί το άγιο Πνεύμα την εικόνα του Χριστού. Τότε θα γίνετε σιγά-σιγά ικανοί να έχετε μέσα σας τη χαρά και το πένθος το θάνατο και την ανάσταση.

           

Κοιτάξτε το μεγαλειώδες θέαμα που ο Θεός μας φανέρωσε στη δημιουργία του κόσμου, στην κατασκευή του ανθρώπου «κατ’ εικόνα και καθ ‘ όμοίωσίν» Του. Εκείνο που αναζητούμε δεν περιορίζεται στη μικρή μας καθημερινή ζωή. Αναζητούμε να είμαστε με τον Θεό και να αποκτήσουμε μέσα μας τη ζωή σε όλο το πλάτος σε κοσμικό και το θείο.

            Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ

π.Νικόλαος Λουδοβίκος-Μάθε αν θα σωθείς

 

Orthodox Voice