Τηρώντας την αρχαία παράδοση, η Εκκλησία τελεί την εορτή της συνάξεως των αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και όλων των επουρανίων δυνάμεων στις 8 Νοεμβρίου σε ανάμνηση της αποστασίας του σατανά. Όταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ είδε το σατανά πεσόντα, κάλεσε τις ουράνιες δυνάμεις. Αναφώνησε «πρόσχωμεν» και ύμνησε με τους υπολοίπους αγγέλους το Θεό. Αυτή η συγκρότηση ονομάστηκε σύναξη των ασωμάτων, δηλ. προσοχή, ένωση και ομόνοια των αγαθών αγγέλων.Ένα μέρος από τους αγαθούς αγγέλους έχοντας ως επικεφαλής τους τον εωσφόρο εξ αιτίας της υπερηφάνειας και του εγωισμού ήρθαν εναντίον του Θεού.
Έτσι εξέπεσαν από την αγαθότητα και μεταβλήθηκαν σε πονηρά πνεύματα, τους δαίμονες. Αντιστρατεύονται το θέλημα του Θεού και υποβάλλοντας τους ανθρώπους σε διάφορους πειρασμούς προσπαθούν να τους απομακρύνουν από τη σωτηρία και από τον Θεό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: « κάθε κακία επινοήθηκε από αυτούς όπως και τα ακάθαρτα πάθη. Και τους δόθηκε η παραχώρηση να προσβάλλουν τον άνθρωπο, δεν μπορούν όμως να εξαναγκάσουν κανέναν. Σε μας υπάρχει η δυνατότητα να δεχτούμε η να μην δεχτούμε την προσβολή».
Κατά τον Πρόκλο Κωνσταντινουπόλεως, το όνομα Μιχαήλ ερμηνεύεται ως «Δύναμις Θεού» και Γαβριήλ σημαίνει «άνθρωπος Θεού». Για το λόγο αυτό και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ υπηρέτησε με μοναδικό τρόπο την ενσάρκωση του Θεανθρώπου.
Οι άγγελοι είναι δημιουργήματα του Θεού «γιατί τα πάντα δι' αυτού ήρθαν στην ύπαρξη όσα στον ουρανό και όσα στη γη, τα ορατά και τα αόρατα, θρόνοι και κυριότητες, αρχές και εξουσίες» προς Κολοσσαείς 1,16. Σε σχέση με τους ανθρώπους είναι ανώτεροι στη γνώση, απαλλαγμένοι από τα πάθη, άυλοι και ασώματοι, όχι όμως απολύτως, γιατί παντογνώστης, απαθής, άυλος, ασώματος, πανταχού παρών είναι μόνον ο Θεός. Είναι δεύτερα φώτα νοερά, τα οποία λαμβάνουν το φωτισμό τους από το πρώτο και άναρχο φως, το Θεό. Στο χριστιανισμό είναι πνευματοϋλικές υπάρξεις λεπτόσωμες και επιτελούν το έργο της δόξας και του ύμνου του Θεού.
Τα εννέα αγγελικά τάγματα είναι: Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, Θρόνοι, Κυριότητες, Χερουβείμ, Σεραφείμ.
Γνωστότεροι από αυτούς είναι οι Αρχιστράτηγοι Αρχάγγελοι, Μιχαήλ και Γαβριήλ. Τους Αρχιστρατήγους Μιχαήλ και Γαβριήλ τους αποκαλούμε και Ταξιάρχες και την εορτή τους των Ταξιάρχων.
4 σχόλια:
Ευχαριστούμε πολύ για το άρθρο. Ο Αγ. Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (κατά τους από πανεπιστημίου θεολόγους Ψευδοδιονύσιος - παρά το γεγονός ότι η εκκλησία στην πέμπτη οικουμενική σύνοδο δέχεται το έργο αυτό ως αξιόπιστο και έγγυρο) στο έργο του "περί ουρανίου ιεραρχίας" αναφέρει τα αγγελικά τάγματα με την ίδια σειρά όπως στο άρθρο, κατά σειρά εγγύτητάς τους προς το Θεό, με κατώτερη την τάξη των αγγέλων και ανώτερη την τάξη των Σεραφείμ. Παρά το γεγονός όμως αυτό είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την πτώση του αρχηγού όλων των αγγελικών ταγμάτων ο Θεός τοποθέτησε πρωτοστάτας όχι κάποιους νόες - υποστάσεις από την ανώτερη τάξη τα Σεραφείμ αλλά από την πρότελευταία τους Αρχαγγέλους! Μάλιστα δε με τη δημιουργία λογικών όντων κατωτέρων από τους αγγέλους (των ανθρώπων) έγινε κάτι θαυμαστότερο αφού κάποιος απ΄ αυτούς έγινε τιμιώτερος των Χερουβείμ και ενδοξότερος ασυγκρίτως των Σεραφείμ (Παναγία). Είναι επίσης γεγονός ότι τα αγγελικά τάγματα είναι όντα παχύτερα φυσικά του Θεού και κτιστά αλλά παρ΄ όλα αυτά δεν θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε και υλικά (προϊόντα που προέρχονται από τη "μεγάλη έκρηξη" το big bang που δημιούργησε το σύμπαν) αφού ως γνωστόν προϋπήρχαν της δημιουργίας του, καθώς αναφέρεται στον Ιωβ να λέει ο Θεός "ότε εποίησα άστρα ήνεσάν με φωνή πάντες άγγελοί μου". Της ίδιας "υφής" μπορούμε να πούμε ότι είναι και το ένα από τα δύο συστατικά της ανθρωπίνης φύσεως η ψυχή η οποία είναι φυσικά κτιστή και μάλιστα δημιουργήθηκε (σε αντίθεση με τους αγγέλους) μετά την έναρξη της δημιουργίας του σύμπαντος (σε καμιά περίπτωση δεν προϋπήρχε του σώματος) αλλά όμως δεν αποτελεί "προϊόν" του big bang τεκταινόμενο του σύμπαντος ώστε να αποτελεί μέρος αυτού. Γι΄ αυτό άλλωστε πάρα πολλές φορές οι πατέρες την ονομάζουν άυλο θέλοντας να δείξουν ότι δεν είναι μέρος της υλικής φύσης. Τα λέγω αυτά γιατί προ μηνών κάποιος περιώνυμος θεολόγος ιερέας εκ Θεσσαλονίκης στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Πατρών εισηγήθηκε την υιοθέτηση του όρου "υλική" για την ψυχή πράγμα το οποίο κατά την ταπεινή μου γνώμη σύμφωνα με τα όσα εξέθεσα και παραπάνω είναι άτοπο γιατί η ψυχή δεν είναι μέρος του γνωστού μας υλικού σύμπαντος ένα είδος δηλαδή μη ανακαλυφθείσης ακόμη "κοσμικής ενέργειας". Ο εν λόγω ιερέας ως βασικό του επιχείρημα χρησιμοποίησε το γεγονός ότι οι πατέρες μιλώντας για την ψυχή αναφέρουν ότι η ψυχή "ου πάντη άϋλός εστιν" και μάλιστα σε κατ΄ ιδίαν ερωτήσεις που του έγιναν παρατήρησε ότι δεν θα πρέπει να σκανδαλιστούμε αν κάποτε ανακαλυφθεί και πειραματικά η ύπαρξη της ψυχής. Όμως πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αυτή την έκφραση οι πατέρες την χρησιμοποιούν ειδικά για να εκφράσουν την παχύτητά της σε σχέση με το Θεό και εν πάση περιπτώσει η ίδια αυτή η φράση δε μιλάει για το βαθμό "υλικότητας" της ψυχής αλλά ίσα - ίσα για το βαθμό αϋλίας αυτής αφού σε αντίθετη περίπτωση θάπρεπε να λέει πάντη ουκ άϋλός εστίν (=εντελώς δεν είναι άυλος) αντί του ορθού ου πάντη άϋλός εστιν (=δεν είναι και εντελώς άϋλος). Αυτό σημαίνει ότι όσο εξελιγμένη τεχνολογία και να αποκτήσουμε δεν υπάρχει περίπτωση να "ανακαλύψουμε" την ψυχή με ακριβώς όμοιο τρόπο που δεν υπάρχει περίπτωση να αποδειχθεί πειραματικά η ύπαρξη των αγγέλων. Για αυτό, άλλωστε, το λόγο και ο άνθρωπος λέγεται ότι είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ ορατής και αοράτου (δια οποιουδήποτε οργάνου) κτίσεως επειδή λόγω των δύο συστατικών της φύσεώς του μετέχει και στους δύο κόσμους. Έχω δε την υπόνοια ότι μεταξύ άλλων το "και ενεφύσησε εις αυτόν πνοή ζωής" που αναφέρεται στη γένεση στη δημιουργία του ανθρώπου υπαινίσετται αυτό ακριβώς αφού είναι γνωστό ότι η "πνοή ζωής" δεν είναι σε καμμιά περίπτωση κομμάτι της ουσίας του Θεού.
Θα ήθελα αν κάπου σφάλω και μάλιστα δογματικά να μου επισημανθεί, με την παράκληση να είναι επώνυμος ο σχολιασμός.
Μιχαήλ Μακρίδης
Να πω κατι στον κ. Μακρίδη.
Πολυ ευχαρίστως να σχολιάζουμε το κείμενό του, αλλά θα ήθελα να τον παρακαλέσω άλλη φορά το κείμενό του να μην έχει τόσο μεγάλη έκταση γιατί είναι κουραστικό στους φίλους που μπαίνουν μέσα να κάτσουν μισή ωρα να διαβάζουν το κείμενο...Εγώ προσωπικά θα ήθελα να το σχολιάσω αλλά κάπου στη μέση χάνεσαι...Κάπου κ. Μιχάλη ξεφεύγετε και χάνουμε την ουσία...
|Να είναι πιο περιληπτικό και οχι κουραστικό...
Και δεν καταλαβαίνω κ. Μακρίδη για ποιο λόγο θα θέλατε να είναι επώνυμη η απάντηση?
Αν είναι ανώνυμο και σας καλύπτει δεν θα το λάβετε υπόψιν σας?
Ποια η διαφορά στην ικανοποίησή σας?
Με τιμή ένας συνάδελφος σας
Χαίρε πάντοτε εν Κυρίω.
ο λόγος που στο συγκεκριμένο σχόλιο ζήτησα επώνυμες τοποθετήσεις είναι ότι θίγω ή μάλλον ερωτώ για θέματα που άπτονται δογμάτων της εκκλησίας και επομένως θέλω να ξέρω ποιός είναι αυτός που ισχυρίζεται ό,τι ισχυρίζεται και επομένως πόση αξιοπιστία έχουν τα λόγια του. Το να διαβάσω κάποια ανώνυμη τοποθέτηση η οποία εμένα, λόγω του ότι είμαι αδαής σ΄ αυτά τα θέματα, ενδεχομένως να με πείσει δε λέει πολλά πράγματα αφού ο σκοπός είναι να φανερωθεί η πίστη της Εκκλησίας επί του θέματος και όχι αν είναι σωστή η γνώμη του Α ή του Β έστω κι αν αυτοί πείθουν με τα λόγια τους. Η φανέρωση του προσώπου που λέει ό,τι λέει λοιπόν δίνει παραπάνω στοιχεία προς αυτή την κατεύθυνση χωρίς ωστόσο να του προσδίδει και το αλάθητο. Επίσης δεν καταλαβαίνω, αν κάποιος ασχολείται σοβαρά με το θέμα (και δεν σπάει πλάκα) γιατί να μην αποκαλύψει την ταυτότητά του, αφού σκοπός είναι να βοηθήσει τον ερωτώντα, απαντώντας υπεύθυνα και επώνυμα. Αν κρύβει την ταυτότητά του σημαίνει ότι δεν αναλαμβάνει το κόστος των όσων λέει, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ δεν πιστεύει ούτε κι ο ίδιος τα όσα γράφει. Για το θέμα του μακροσκελούς του σχολίου έχω να θυμηθώ τη φράση που έγραψε κάποτε ο Ουγκώ (νομίζω) σε ένα φίλο του: "συγγνώμη που σου έγραψα πολλά δεν είχα το χρόνο να σου γράψω λίγα". Άλλωστε δεν απαιτώ από κανέναν να διαβάσει ο,τιδήποτε δικό μου. Το άρθρο τίθεται για να αναγνωσθεί από όποιον έχει το ενδιαφέρον και την υπομονή να το κάνει.
Μιχάλης Μακρίδης
Θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο που είπε ό,ι τα κείμενα δεν πρέπει να ξεπαιρνάνε τις 200 λέξεις...
Κάπου γίνεται κουραστικό...Δεμ λέω,....Πολύ ωραία η παρατήρηση του κ. Μακρίδη...Πολύ καλή αλλά επιδή δεν είμαι θεολόγος δεν ξέρω να απαντήσω...
Την ευχή σας...Ενας ανάξιος δούλος
Δημοσίευση σχολίου