Ο Μ Ι Λ Ι Α ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΝ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ

(3 Νοεμβρίου 2008)

* * *

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος καὶ λίαν ἀγαπητὲ Ἀδελφὲ κύριε Ἱερώνυμε,

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Πατρῶν κύριε Χρυσόστομε,

Ἐξοχώτατοι,

Ἐντιμότατοι κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Εὐλαβέστατοι κληρικοί,

Λαὲ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένε,

Αἶνον καὶ δοξολογίαν ἀπὸ κέντρου ψυχῆς ἀναπέμπομεν πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεὸν ἡμῶν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀξιώνει τῆς σημερινῆς μεγάλης χαρᾶς.

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας, ψυχὴ ἐκ νεότητος διψῶσα τὸν Θεόν, μαθητεύσας πλησίον τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ πληροφορηθεὶς παρ’ αὐτοῦ τὰ τοῦ Ἰησοῦ, ἐπλησίασε τὸν Κύριον μὲ πόθον πολύν, εὑρῆκεν ἐν τῷ προσώπῳ Του τὸν ἀναμενόμενον Μεσσίαν, καὶ ὡδήγησεν εἰς Αὐτὸν τὸν ἀδελφόν του Σίμωνα κατ’ ἀρχήν, πολλὰ δὲ πλήθη πιστῶν μετὰ τὴν Πεντηκοστήν, Ἀπόστολος μέγας γενόμενος καὶ εὐαγγελιστὴς Ἐθνῶν. Τὸ Βυζάντιον τοῦ ὀφείλει τὸν εὐαγγελισμόν του, ὅπως καὶ αἱ περὶ τὴν Μαύρην Θάλασσαν λοιπαὶ περιοχαὶ. Ἡ πόλις τῶν Πατρῶν ὅμως τοῦ ὀφείλει, πέραν τοῦ ἀποστολικοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς ἐγκαθιδρύσεως τοῦ πρώτου Ἐπισκόπου της Στρατοκλέους, καὶ τὴν μεγάλην τιμὴν νὰ εἶναι ὁ τόπος τῆς ἐσχάτης ὁμολογίας, τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς τελειώσεώς του! Ἐνῷ τὰς ἄλλας περιοχὰς ἡγίασε μόνον μὲ τὸ κήρυγμα, τὴν προσευχήν, τὴν κατάστασιν Ἐπισκόπων καὶ Πρεσβυτέρων, τὸ ἅγιον ὑπόδειγμα τῆς ἀρετῆς του, τὰς Πάτρας, τὴν ἀχαϊκὴν γῆν, ἡγίασε μὲ τὸ ἴδιον τὸ τιμαλφὲς αἷμα του. Ἐσβέσθη ἡ πηγὴ τῆς Δήμητρας! Τὴν ἀντικατέστησε τὸ φρέαρ ποὺ ἡγιάσθη ἀπὸ τὸ ἀποστολικὸν αἷμα! Ἔπεσεν ἡ Ἄρτεμις ἡ Τρικλαρία! Ὁ Ἀνδρέας ἐφύτευσεν εἰς τὰς Πάτρας τὸ τρίκλωνον δένδρον τῆς φυσιζώου Παναγίας Τριάδος! Ἠφανίσθη ἡ Παναχαΐς Ἀθηνᾶ! Ἐβασίλευσεν ἡ πανσθενὴς Χάρις τοῦ Ἑνὸς καὶ Μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἀχαΐαν!

Οἱ Ἀχαιοὶ ἀξίως ἠγαπήσατε τὸν Ἀνδρέαν. Ὑπῆρξε, καὶ εἶναι ἐσαεί, ὁ πνευματικὸς πατήρ σας. Ὁ οὐράνιος προστάτης, βοηθὸς καὶ ἀντιλήπτωρ σας. Ὁ πρέσβυς σας πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὰ πρὸς σωτηρίαν. Δικαίως σεμνύνεσθε δι’ αὐτόν. Εἶναι ὁ μόνος ἐκ τῆς ἱερᾶς Δωδεκάδος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησεν ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους. Ἀξιοχρέως τὸν τιμᾶτε ὡς πολιοῦχον τῶν Πατρῶν, δίδετε τὸ σεπτὸν ὄνομά του εἰς τὰ τέκνα σας καὶ ἀνεγείρατε εἰς ἔπαινον καὶ δόξαν του, ὄχι μόνον τοὺς ἀρχαίους ἐκείνους ναούς, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑφίστανται σήμερον, ὄχι μόνον τὸν παραπλεύρως ὑφιστάμενον σεμνὸν καὶ ὡραῖον παλαιὸν ναόν, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀπεδείχθη ἀνεπαρκὴς διὰ νὰ στεγάσῃ τὴν πρὸς τὸν Πρωτόκλητον μεγάλην πατρινὴν εὐλάβειαν, ἀλλὰ καὶ τὸν παγκαλλῆ καὶ περίλαμπρον Καθεδρικὸν τοῦτον ναόν, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ πλέον τὸ χαρακτηριστικώτερον ἀναγνωριστικὸν στοιχεῖον ταυτότητος τῆς συγχρόνου πόλεως τῶν Πατρῶν! Τὸν ἐθεμελιώσατε πρὸ ἑκατὸν ἀκριβῶς ἐτῶν. Τὸν ἐκτίσατε μὲ θυσίας καὶ μὲ καθολικὴν τοῦ λαοῦ συνδρομήν. Τὸν ἐνεκαινιάσατε μὲ μοναδικὴν λαμπρότητα. Νὰ τὸν χαίρεσθε μὲ τὴν χαρὰν ποὺ ᾐσθάνθη ὁ Σολομὼν ὅταν ἐπεράτωσε τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων καὶ μὲ τὴν χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, τὴν ὁποίαν ᾐσθάνθη ὁ μέγας Αὐτοκράτωρ Ἰουστινιανός, ὅταν ἐπεράτωσε εἰς τὴν Βασιλεύσουσαν τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν μοναδικὸν καὶ ἀνεπανάληπτον περίπυστον Ναὸν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας!

Εὐχαριστοῦμεν, Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Πατρῶν κ. Χρυσόστομε, διὰ τὴν εὐγενῆ πρόσκλησιν νὰ ἔλθωμεν καὶ νὰ προστῶμεν τῶν ἑορτασμῶν τῆς χαρμοσύνου ἑκατονταετηρίδος, ὁμοῦ μετὰ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος καὶ λίαν ἡμῖν ἀγαπητοῦ Ἀδελφοῦ καὶ Συλλειτουργοῦ κυρίου Ἱερωνύμου, καὶ νὰ προσκυνήσωμεν εὐλαβῶς τὴν τιμίαν κάραν καὶ τὸν σεπτὸν σταυρὸν τοῦ κοινοῦ προστάτου μας. Σᾶς φέρομεν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ὅλην τὴν ἀγάπην, τὴν στοργὴν καὶ τὴν εὐλογίαν τῆς Βυζαντίδος καὶ Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Τῆς ὑπὸ τοῦ Πρωτοκλήτου ἱδρυθείσης καί, σὺν τῷ κηρύγματι τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ διὰ Χριστὸν μαρτύριόν του ἐγκολπωθείσης καὶ διαχρονικῶς μέχρι σήμερον ἐν ὑπομονῇ καὶ ἐγκαρτερήσει πολλῇ συνεχιζούσης. Νὰ ζῆτε, σὺν τῷ εὐαγεῖ κλήρῳ, τοῖς ἄρχουσι καὶ τῷ πιστῷ λαῷ τῆς Ἀχαΐας, ἔτη πολλά, εὐλογημένα καὶ σωτήρια, συνεχίζοντες φιλοτίμως καὶ προσεκτικῶς τὴν οἰκοδομὴν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐπὶ τοῦ θεμελίου, τὸ ὁποῖον ἔθεσεν ἐνταῦθα ὁ πολὺς Ἀνδρέας!

«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν», ἀδελφοί· «ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἀμήν» (Α΄ Κορ. 16: 24).

(http://www.ecclesia.gr)