Κόσσοβο και Τουρκία

Γιώργος Δελαστίκ

Δυστυχώς πρέπει να πούμε ότι η υπόθεση του Κοσσόβου έχει ανοίξει τον δρόμο για πολύ αρνητικές εξελίξεις σε αυτό τον τομέα. Το ζήτημα με το Κόσσοβο πέρα από την συμπάθεια που μπορεί να έχει κάποιος για τους Αλβανούς, πέρα από τις εντυπώσεις που μπορεί να έχει κάποιος για τους Αλβανούς, το καθοριστικό στοιχείο ήταν ότι χρησιμοποίησε για πρώτη φορά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο την χρήση στρατιωτικής βίας από ξένες δυνάμεις να αποσπάσουν εδάφη μιας χώρας, να το καταστήσουν στην αρχή πρώτη φορά διεθνές υπό τον έλεγχο δυνάμεων στρατιωτικών και εν συνεχεία στην νομική αναγνώριση του από την κοινότητα των εθνικών κρατών και της ανακήρυξης της μονομερούς ανεξαρτησίας. Αυτό το πράγμα αποτελεί δυναμίτη. Το πρόβλημα μας είναι αυτό, ότι η νομιμοποίηση, η χρησιμοποίηση μειονοτήτων, οδηγηθήκαν ότι μια μειονότητα η οποία προκάλεσε ένοπλες ταραχές τελικά κατόρθωσε να γίνει ανεξάρτητο κράτος στην πορεία με την επανένωση με την Αλβανία. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι μειονότητες στα Βαλκάνια έχουν ένα παράδειγμα το οποίο τους βολεύει και το χρησιμοποιούν ως γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ γειτονικών λαών. Επί παραδείγματι γιατί αυτό να μην το αξιοποιήσει η Τουρκία ώστε να υπερασπιστεί τους Τούρκους της Βουλγαρίας κάποια στιγμή ώστε η μουσουλμανική μειονότητα να αναγνωριστεί ως Τουρκική. Μήπως έτσι δεν συμμετέχει σε όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις, πλην της τελευταίας, στα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό δημιουργεί μια κατάσταση πολύ διαφορετική από αυτή που θα θέλαμε, πολύ διαφορετική από εκείνη που θα ήταν εποικοδομητική για την σχέση των κρατών, αντιλαμβανόμαστε πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι καταστάσεις και βέβαια οι Τούρκοι δεν έχουν κανένα λόγο να μην αξιοποιήσουν αυτό που οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι έκαναν.