Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ευαγγέλιο: Μτθ. 8,5-13






Η ΠΙΣΤΗ: Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ

            Εν ολίγοις

            Το σημερινό ευαγγέλιο μας αναφέρει ένα από τα θαύματα του Ιησού. ΄Ενας Ρωμαίος αξιωματικός προσήλθε για να παρακαλέσει τον Κύριο να θεραπεύσει τον δούλο του στην Καπερναούμ.
            Ποιος ήταν αυτός ο εκατόνταρχος; Ήταν ένας αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού ο οποίος έδειξε ενδιαφέρον όχι για κάποιο συγγενή του, αλλά παρακαλούσε  για τη θεραπεία του υπηρέτη του, του δούλου του. Είναι γνωστό πόσο μηδαμινή αξία είχαν οι δούλοι εκείνη την εποχή. Ο Ρωμαίος αξιωματικός είχε βαθειά πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και αυτή την πίστη ήθελε να αποκαλύψει ο Χριστός. Ο άνθρωπος αυτός είναι ξένος και άσχετος με την ιουδαϊκή πίστη. Δεν γνωρίζει το Νόμο, αλλά αγαπά τον συνάνθρωπο, έστω κι αν είναι ένας δούλος. Ξεπερνά όλες τις προκαταλήψεις και την κριτική του περιβάλλοντός του και ανοίγεται προς τον Χριστό, την αγάπη και τη δύναμη του Θεού.
            Αυτή  η πίστη του εκατόνταρχου μετατρέπεται σε βεβαιότητα. Ταπεινώνεται και περιμένει τα πάντα από ένα λόγο του Κυρίου: « Αλλά ειπέ λόγω μόνο». Ο Χριστός προθυμοποιείται να επισκεφθεί το σπίτι του. Αυτός όμως αρνείται αυτή την επίσκεψη. Και ο λόγος προφανώς είναι, ότι δεν αισθάνεται τον εαυτό του άξιο για να μπει ο Χριστός στο σπίτι του. Έβλεπε τον Ιησού όχι σαν ένα απλό άνθρωπο, αλλά σαν άνθρωπο του Θεού. Μπροστά λοιπόν σ’ ένα τέτοιο άνθρωπο ο εκατόνταρχος αισθάνεται τον εαυτό του αμαρτωλό.
            Πιστεύει όμως ότι ο Χριστός μπορεί, αν θέλει, να κάνει να κάνει το θαύμα που ζητά. Αυτή λοιπόν η ζωντανή πίστη του εκατόνταρχου γίνεται το μέτρο που κρίνει  και ζυγίζει την πίστη των Ισραηλιτών: « Αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον». Σας βεβαιώνω ότι ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες δεν βρήκε τόση πίστη.
            Τα θαύματα του Ιησού που περιγράφονται στα ιερά ευαγγέλια είναι αποτέλεσμα και καρπός πίστεως. Η πίστη οδηγεί στο θαύμα και όχι το θαύμα στην πίστη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Χριστός σε δύο περιπτώσεις θαύμασε για κάτι. Για τη δύναμη της πίστεως, όπως αυτή του εκατόνταρχου της Καπερναούμ, και για την απουσία της, όπως συνέβη στη συναγωγή της Ναζαρέτ. Εκεί οι συμπατριώτες του δεν τον δέχτηκαν «και ουκ ηδύνατο εκεί ποιήσαι ουδεμίαν δύναμιν και εθαύμαζε δια την απιστίαν αυτών». Είναι η δεύτερη φορά που ο Χριστός  θαυμάζει όχι για την παρουσία της πίστεως, αλλά για την απουσία της.
            Η απιστία που για να γίνει πίστη πρέπει να δει, να ψηλαφήσει, να μετρήσει και να εξηγήσει τα θαύματα είναι τραγική. Υποτάσσει την πνευματική ελευθερία στη φυλακή των αισθήσεων. Πολλοί αμφισβητούν ή αρνούνται την ύπαρξη του Θεού για να κάνει θαύματα. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει, αφού σ’ όλες τις εποχές πολλοί άνθρωποι έχουν εμπειρίες θαυμαστών γεγονότων στη ζωή τους.
            Ο χριστιανός έχει την βεβαιότητα, ότι ακόμη και το μεγαλύτερο εμπόδιο μπορεί να υποχωρήσει, όταν έχει σύμμαχο το Θεό. Ο πιστός δεν είναι ευκολόπιστος, αλλ’ ούτε και άπιστος. Και η πίστη, η αγάπη, η ελπίδα και οι άλλες αρετές είναι βιώματα ανώτερα ακόμη και από τα θαύματα. Λ. χ. το να αγαπά κανείς τον εχθρό του είναι  κατώτερο από μια θαυμαστή θεραπεία από κάποια ασθένεια; Η πίστη δεν είναι πολυπραγμοσύνη. Ο Χριστός είπε: «Αμήν γαρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκο σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι  εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται». Η πίστη μπορεί να μετακινήσει ακόμη και βουνά.
            Ο πιστός δεν είναι απλώς πιστός, αλλά έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού για την πορεία της ζωής του. Τα πάντα τα αναθέτει σ’ Αυτόν. Εμείς εκείνο που έχουμε να κάνουμε είναι να έχουμε ζωντανή πίστη και χωρίς αμφιταλαντεύσεις, το διερευνητικό βλέμμα του Χριστού που αγγίζει το βαθύτερο είναι μας, βλέπει τι έχουμε μέσα μας.
            Το ερώτημα είναι: Βρίσκει μέσα μας την πίστη του εκατόνταρχου ή την απιστία των Ναζαρηνών; Εκφράζει θαυμασμό για την πίστη μας ή την απιστία μας;
           Η απάντηση εξαρτάται από τον καθένα μας, τη ζωή του και τον προσωπικό του αγώνα.

π. γ. στ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: