Η οσιακή κοίμηση του αειμνήστου ιερέως π. Γεωργίου Μπιτσάκου

Πλήρης ημερών κατά το ανθρώπινο εκοιμήθη τις προάλλες ο γνωστός ιερεύς π. Γεώργιος Μπιτσάκος από τα Αργυρά Αχαΐας. Πρόκειται για μια σύγχρονη ιερατική φυσιογνωμία που στο πέρασμα της άφησε βαθιά ίχνη στις καρδιές και στις μνήμες όχι μόνο των ενοριτών του, αλλά και των πολλών πνευματικών του παιδιών και όχι μόνο.

Η μορφή του και η παπαδωσύνη του μας μεταφέρει στα χρόνια του Παπαδιαμάντη που σέβονταν και μιλούσε σε δέος και απεριόριστο σεβασμό για τους ιερείς ιδιαίτερα των χωρίων, αυτούς τους ταπεινούς λειτουργούς του Θεού, όπως λ. χ. τον παπά Νικόλαο Πλανά.

Ο παπά Γιώργης δεν κατείχε την ακαδημαϊκή θεολογία και την κοσμική γνώση, αλλά ήταν ένας κληρικός που είχε όλα τα γνωρίσματα της αληθινής ιερωσύνης και της εμπειρικής θεολογίας.

Υπήρξε ιερεύς ζηλωτής με ευαισθησία στην ιερατική του ιδιότητα, όπως τόνισε στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. κ. Χρυσόστομος, ο οποίος προεξείχε της νεκρωσίμου ακολουθίας. Ήταν απλός, με αξιοζήλευτο ζήλο, αφοσιωμένος ψυχή τε και σώματι στην ιερατική του κλήση και τα εφημεριακά του καθήκοντα στην ενορία του Αργυρά Αχαΐας αρχικά και στο Άσυλο Ανιάτων των Πατρών στη συνέχεια ως συνταξιούχος.

Γι αυτόν η θεία Λειτουργία ήταν μυστήριο μέγα το οποίο τελούσε με βαθειά κατάνυξη, με φόβο Θεού, λιτά και ικετευτικά- προσευχητικά “υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων”.

Λίγους ιερείς μπορεί κανείς να συναντήσει στις μέρες μας αυτού του ήθους και αυτού του μεγέθους, που με τη χαρακτηριστική θεοσέβεια που τον διέκρινε, το ποιμαντικό χάρισμα την ιεραποστολική συνείδηση, που με την ιεροπρεπή παρουσία του μετάγγιζε χάρη Θεού στους πιστούς και τους οδηγούσε σε νομάς σωτηρίους.

Ο π. Γεώργιος μετά την συνταξιοδότησή του συνέχισε την ιερατική του διακονία στο Άσυλο Ανιάτων Πατρών, όπου εκεί έδωσε ό, τι του είχε απομείνει. Εκεί εργάσθηκε για αρκετά χρόνια αφήνοντας φήμη αγίου κληρικού. Πλήθος πιστών, εκτός των τροφίμων του ιδρύματος, εκκλησιάζονταν στο παρεκκλήσιον της Αγίας Ευφροσύνης της Κυριακές και γιορτές για να συμμετάσχουν σε μια αλλιώτικη θ. Λειτουργία από τα χέρια του ταπεινού ιερέα παπά Γιώργη.

Χρηματιστικό της μεγάλης του αγάπης ήταν το πλήθος των ονομάτων που του προσκόμιζαν οι πιστοί για μνημόνευση σε κάθε θ. Λειτουργία . Του έγινες ένα ψυχοχάρτι για διάβασμα και δεν το πετούσε πλέον, αλλά το κρατούσε για πάντα και κατέγραφε τα ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων σε ειδικό δίπτυχο. Ήταν τόσα τα ονόματα που για να προλάβει την μνημόνευση άρχιζε την προσκομιδή από τα βαθιά χαράματα. Ένας νέος παπά Νικόλαος Πλανάς!

Αλλά έτσι είναι. Ο Θεός τους πιστούς δούλους του τους δοκιμάζει κιόλας για να καλλιεργήσουν ακόμη περισσότερο την υπομονή και την καρτερία στις δοκιμασίες. Ο Κύριος επέτρεψε να δοκιμασθεί στο θέμα της υγείας του το οποίο υπέμεινε με θαυμαστή καρτερία, χωρίς να επηρεασθεί στο ελάχιστο η ιερατική του διακονία. Ήταν άνθρωπος με τεράστια αποθέματα υπομονής, μπορεί να έκανε και υπερβολές, αλλά τον συνέπαιρνε ο βιβλικός λόγος “ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με”.

Την επίγεια ζωή του τελείωσε στο χώρο που υπηρετούσε με τόση αυταπάρνηση. Άφησε την τελευταία πνοή του εκεί. Ο Κύριος τον ανάπαυσε εκ των κόπων αυτού ήρεμα, οσιακά και χριστιανικά. Έφυγε αλλά έμεινε μαζί μας στην καρδιά μας, στη μνήμη μας, στην ιστορία της Εκκλησίας μας, ως ένας σύγχρονος γέροντας που τελείωσε τη ζωή του υπηρετώντας το Θεό και τους ανθρώπους, ως ένας γνήσιος ποιμένας του Χριστού.

Γέροντα παπά Γιώργη μη παύσεις να πρεσβεύεις υπέρ ημών εις το υπερουράνιο θυσιαστήριο.

Σ’ ευχαριστούμε για ό, τι πρόσφερες σ’ εμάς τους ιερείς και την Εκκλησία.

Ας είναι αιωνία η μνήμη σου.

Πρωτ. Γερασιμάγγελος Στανίτσας