Ο χριστιανός πρέπει να ξέρει
πως ωφελείται από τις αντιδράσεις και κρίσεις, ώστε να επαληθεύεται το του
Παύλου. “Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα
συνεργεί εις αγαθόν”. Ό,τι ανθρωπίνως μας φαίνεται αρνητικό γίνεται θετική
απόστολοι διωκόμενοι διεσκορπίζοντο, με ισχυρότερο τόνο κηρύττοντας την
αλήθεια. δύναμη αυτοκαθάρσεως, κριτικής αντικειμενικής ωθήσεως, προωθήσεως. Οι
Στη θλίψη κρύπτονται αφάνταστες ευεργετικές δυνάμεις.
Αρκούν ιστία-κατάρτια για να γίνει ο άνεμος ιστιοπλοΐα -πλεύση. Σήμερα
μεταβάλλουν τα πελώρια κύματα του ωκεανού σε ενέργεια. Του ηλίου σε θέρμανση.
Τα απορρίμματα σε ηλεκτρισμό. Παντού κρύπτονται δυνάμεις, αρκεί να μεταβάλλουμε
το ρεύμα σε δυναμική ενέργεια. Σε αντίθεση με την στατική απάθεια, μοιρολατρία
άλλων θρησκειών, το Ευαγγέλιο στηρίζεται στη στενή συνεργασία της ελευθερίας
του ανθρώπου.
Η Β. του Θ. Είναι συνισταμένη δύο παραγόντων: Θεού και
ανθρώπου. Όταν δε λέμε “ελθέτω η Βασιλεία σου....” αυτό δεν θα πραγματοποιηθεί
εάν εμποδίζουμε με τα έργα μας την έλευσή της. Πολλοί ενώ με τα χείλη λένε το
ελθέτω, στην πράξη όμως κωλυσιεργούν,
αντιδρούν στον ερχομό της.
Ο Θεός εργάζεται δι’ ανθρώπων στην Π. Δ. Πάντοτε είχε
συνεργάτες: Προφήτες, δικαίους. Αλλά σέβεται την ελευθερία μας. Μια τέτοια
προσφορά ου ανθρώπου απαιτεί ένα υπόβαθρο: Να είναι στραμμένος ο καθένας προς
τον Θεό.
Εάν σήμερα πολλοί δεν βλέπουν πόθους και οραματισμούς να πραγματοποιούνται είναι
διότι τα παράθυρα τους είναι εστραμμένα προς τον εαυτό τους και τα πάθη τους.
Δεν βλέπουν τίποτε άλλο έξω από τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να μη εισέρχεται
μέσα τους το φως. Πεθαίνουν από ασφυξία, ανελεύθεροι, υπό την τυραννία των
παθών, σε σημείο να φωνάζουν: κάτω το πρέπει, ζήτω το θέλω. Δεν είμαστε τέλειοι
και πλήρεις. Χρειάζεται αγώνας και δράση
για να “μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν”.
Και αυτό εξυπηρετούν οι αντιδράσεις, ο πόνος και η θλίψη.
Όχι να μας τυραννήσουν. Ο Θεός “βλέπων τυραννούμενον το γένος των ανθρώπων,
ήλθε και έσωσε ημάς”. Γι’ αυτό και ονομάζονται δοκιμασίες. Κρινόμαστε,
διερχόμαστε από εξετάσεις, και εδώ φαίνεται ο βαθμός πιστότητας ή απιστίας,
προόδου ή στασιμότητας.
Ο καθένας από μας είναι ζων όν
και καλείται ν’ αντικρίσει τη ζωή με όλες τις μορφές δυσκολιών, κακιών. Πολλές
φορές ψάχνει να βρει την ευτυχία του πολύ μακρυά, σ’ εύκολους τρόπους ζωής, στο
άγνωστο, σε απίθανα σχήματα θρησκευτικότητας. Κι’ ομως η ευτυχία είναι τόσο
κοντά του. Μοιάζει με αυτούς που ψάχνουν να βρουν τα γυαλιά τους...ενώ το
φοράνε.
ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ Τιμιάδη, Μητροπολίτου Συλυβρίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου