6 Ιουνίου 2019, η
Ανάληψη του Κυρίου
Άραγε εμείς οι χριστιανοί νιώθουμε τη
ζεστασιά, το φως που δίνει ο Κύριος; Νιώθουμε να μας μυεί στις αλήθειες του Ευαγγελίου
του, που είναι το μυστήριο της σωτηρίας; Νιώθουμε να τρέχουμε πίσω του;
Νιώθουμε ότι είναι αμαρτωλή, αμαρτωλότατη η ψυχή μας ως προς εμάς,
λαμπικαρισμένη όμως από τη χάρη του; Αν ναι, τότε νιώθουμε μας την άχνα του.
Όπως εκεί στη σκάφη, που είναι το προζύμι και το υπόλοιπο φύραμα, αν βάλει
κανείς αυτί, θα ακούσει ότι κάτι γίνεται -βέβαια και το βλέπει κιόλας, καθώς
αρχίζει να φουσκώνει η ζύμη.
Όλο εκείνο το φύραμα που είναι μέσα τη
σκάφη, γίνεται πλέον ψωμί αληθινό, επειδή ακριβώς υπάρχει προζύμι. Αν είναι
πραγματικά μέσα μας ο Χριστός, συνεχώς ζυμώνει την ψυχή μας, συνεχώς τη
μεταμορφώνει, τη θεώνει, την κάνει να είναι η ψυχή μας Χριστός. Εάν εμείς δεν
τα νιώθουμε αυτά, πως επαναπαυόμαστε;
π. Σ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου