Ποιος λίγο ποιος πολύ,
συναντούμε συχνά την πρόφαση ότι “δεν μπορούμε να γίνουμε άγιοι” και ότι αυτά
τα αγωνίσματα είναι πολύ μεγάλα και
δύσκολα και ότι “εμείς είμαστε αδύναμοι άνθρωποι” κ. ο. κ. Κι όμως αυτές οι
“προφάσεις εν αμαρτίαις” είναι αναληθείς. Διότι όλοι μπορούν να πιστέψουν και
να αγωνισθούν και να αγιάσουν. Και οι Άγιοι πριν να αγιάσουν, ήταν κι αυτού
άνθρωποι σαν κι εμάς, απλοί και αδύνατοι, αλλά με την ταπεινή υποταγή τους στο
θέλημα του Θεού και την βοήθεια της θείας χάριτος, αγωνίσθηκαν “το κατά
δύναμιν” και έφθασαν στην αγιότητα. Άλλωστε ο Δικαιοκρίτης Θεός αυτό το “κατά
δύναμιν” ζητά από τον καθένα μας. Τίποτε περισσότερον. Αυτό, που μπορούμε να
κάνουμε. Και έτσι πρέπει να φερόμαστε μεταξύ μας: με την κατανόηση και τον
σεβασμό του διπλανού μας και με πνεύμα ελέους και μακροθυμίας. “Αλλήλων Τα βάρη
βαστάζετε”. Ας δούμε τι μας συμβουλεύουν
τρεις Άγιοι, με θεοφώτιστο λόγο.
- Ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός είπε ότι δεν υπάρχει άλλη αρετή
τόσο σημαντική, όσο η αρετή , που μας λέγει να μην εξουθενώνουμε και να μην
εξευτελίζουμε τον πλησίον μας”.
-Κάποιος αδελφός ερώτησε τον Αββά Ιωάννη: “ Τι να κάνω,
διότι ούτε να κακοπαθήσω για την αγάπη του Χριστού μπορώ, αλλά ούτε και να
εργασθώ και να δώσω ελεημοσύνη”. Και ο Γέροντας
απαντώντας του είπε: “Εάν δεν μπορείς να κάνεις τίποτε από αυτά,
τουλάχιστον διατήρησε την συνείδησή σου καθαρή από λογισμού κατακρίσεως
εναντίον του αδελφού σου και απόφευγε να τον ταπεινώνεις. Έτσι θα σωθείς”.
- Ένας επισκέπτης του Αββά Ποιμένα ερώτησε τον Γέροντα: “Πως μπορεί ο άνθρωπος να αποφύγει την κατάκριση του πλησίον”; Και ο Αββάς απάντησε: “Εμείς και οι αδελφοί μας αποτελούμε δύο εικόνες. Εφ’ όσον ο άνθρωπος προσέχει τον εσωτερικό του βίο και αυτοκατηγορείται, τότε βλέπει καλόν και έντιμον τον αδελφό του. Εφ’ όσον όμως αυτοκολακεύεται και θεωρεί τον εαυτό του καλόν, τότε βρίσκει ότι ο αδελφός του είναι κακός”.
“Υπερ Αμαρτωλών”, Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου