Συγκλονίζει τον τελευταίο καιρό την κοινή γνώμη η πληθώρα αυτοκτονιών που
κατακλύζουν την ελληνική ειδησιογραφία. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τραγικών
περιστατικών αυτοχειρίας, που μόνο θλίψη και πόνο προκαλούν. Καταξιωμένοι
επιχειρηματίες, έφηβος στο άνθος της ηλικίας του, μητέρα και σύζυγος, που δεν
δίστασε να πάρει μαζί της και το νήπιο παιδί της, είναι κάποια ενδεικτικά
παραδείγματα της νέα «μόδας», που ήρθε
και στην πατρίδα μας.
Η ελληνική κοινωνία ήταν
και είναι κοινωνία της αλληλεγγύης, της συμπαραστάσεως, της σύμπνοιας. Το
πρόβλημα του συνανθρώπου της διπλανής
πόρτας πάντα γινόταν κοινό και όλοι
προσέτρεχαν να συμπαρασταθούν, με όποιο τρόπο μπορούσε ο καθένας. Αλλά και η
ελληνική οικογένεια λειτουργούσε, και λειτουργεί ακόμα στην Ελλάδα, σαν ζεστή
φωλιά και σαν καταφύγιο, που τα μέλη της μπορούν να στρέξουν στα αδιέξοδα και
τις δυσκολίες και να βρουν απάγκειο λιμάνι.
Και το σημαντικότερο
στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη, την οποία έχει η πλειοψηφία του
λαού. Η πίστη στον Θεό λειτουργεί ως βάλσαμο στον πόνο, την θλίψη, την
απογοήτευση. Και ο απεσταλμένος του Θεού, ο ιερέας, η φωτισμένος πνευματικός
περιμένει τον κάθε πονεμένο, πληγωμένο και απελπισμένο στο πετραχήλι του, για
να ενσταλάξει βάλσαμο στην απελπισμένη ψυχή και να την ανορθώσει. Γεννηθήκαμε
Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ας
αξιοποιήσουμε αυτή την πολύτιμη παρακαταθήκη στην καθημερινή μας ζωή.
Μια ζωή που είναι πολύτιμη και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αφαιρούμε.
«ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τ. 553
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου