ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων

 Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΑΡΤΟΣ

Επισκόπου Φαναρίου ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ   

   ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ της Κυριακής Η΄ Ματθαίου αφηγείται ότι πλήθη ανθρώπων με πολλές ανάγκες αναζήτησαν, από τις γύρω πόλεις τον Χριστό στον έρημο τόπο, στον οποίο είχε αποσυρθεί, για να Τον ακούσουν και να θεραπεύσει τους αρρώστους τους. « Όταν βράδιασε ήλθαν σ’ Αυτόν οι μαθητές και του είπαν: ο τόπος είναι έρημος και η ώρα περασμένη, άφησε λοιπόν τον κόσμο να πάνε στα χωριά και ν’ αγοράσουν για τους εαυτούς τους τρόφιμα».

            Η στάση όμως του Χριστού είναι διαφορετική: « Δε χρειάζεται να φύγουν. Δώστε τους εσείς  να φάνε», τους λέγει. Έτσι ανατρέπει τη βάση της σκέψεως τους. Θέλει στη λύση του προβλήματος να τους κάνει κοινωνούς. Να μάθουν να σκέπτονται όχι τι πρέπει να γίνει γενικά και αόριστα, αλλά τι πρέπει αυτοί συγκεκριμένα να κάνουν. Να αναζητούν λύσεις στις οποίες μετέχουν προσωπικά. Αυτή η ενεργός συμμετοχή των μαθητών δεν είναι άσχετη προς την ευχαριστιακή ερμηνεία του γεγονότος, για την οποία θα μιλήσουμε στη συνέχεια

            Κι’ εμείς, οι σημερινοί μαθητές του Χριστού, συχνότατα διαπιστώνουμε προβλήματα. Δεν φθάνει όμως να περιγράφουμε τι πρέπει να γίνει από τους άλλους, αλλά πρέπει συγχρόνως να εξετάζουμε σοβαρά τι μπορούμε να προσφέρουμε κι’ εμείς, κι όχι να βγάζουμε τον εαυτό μας απ’ έξω.

            Και το θαύμα αρχίζει ακριβώς από τον λόγο του Χριστού, που δίνει εντολή στους Μαθητές Του: « Δότε αυτοίς υμείς φαγείν». Ο Χριστός παίρνει τα ψωμιά και τα ψάρια, προσεύχεται, τα τεμαχίζει και τα δίνει στους μαθητές να τα μοιράσουν σε όλους. Χορταίνουν όλοι, πέντε χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς να υπολογισθούν γυναίκες και παιδιά, και μένουν περίσσευμα δώδεκα καλάθια.

            Μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και του χορτασμού χιλιάδων ψυχών συνεχίζεται. Πρώτος προσφέρει τα μεγάλα και ανεκτίμητα ο ίδιος ο Χριστός χαρίζοντας τον «άρτον της ζωής», τον εαυτό Του, μετατρέποντας το ψωμί και το κρασί της προσφοράς μας στο τίμιο και άγιο Σώμα και Αίμα Του, που αγιάζει τους πιστούς.

            Ακολουθούν οι αμέτρητες χορείες των αγίων μας, που προσέφεραν θυσία αγάπης τον ίδιο τους τον εαυτό. Κι’ όλοι οι άλλοι μετά, οι απλοί και άγνωστοι μαθητές του Χριστού. Που φέρνουν πρόθυμα και αφήνουν σ’ Εκείνον ό, τι έχουν για την κατά Χριστόν αύξηση των μελών της Εκκλησίας, « υπέρ του σύμπαντος κόσμου». Αυτή είναι η ευχαριστιακή σημασία του σημερινού θαύματος. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, μετά τη διήγηση του πολλαπλασιασμού των άρτων, ακολουθεί ευχαριστιακός λόγος του Χριστού περί του άρτου της ζωής και το γεγονός τοποθετείται στις παραμονές της εορτής του Πάσχα. Ας σημειωθεί ακόμη ότι η ευχαριστιακή ερμηνεία του θαύματος των πεντακισχιλίων απηχείται και στην εικονογραφία της Εκκλησίας, όπως μαρτυρεί η παρουσία ιχθύων στις συμβολικές παραστάσεις της Θ. Ευχαριστίας στις κατακόμβες.

            Από την εποχή του Χριστού που έγινε το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων, πέρασαν χρόνια πολλά. Ο πολιτισμός αναπτύχθηκε, η έρημος όμως δεν έλειψε. Μέσα σ ’αυτή την έρημο της σύγχρονης ζωής, κάθε τόσο αναδύονται πολύπλοκα προβλήματα που ζητούν επιτακτικά αντιμετώπιση. Στις αναζητούμενες λύσεις ας μην παραμερίζουμε και την προσωπική μας συμμετοχή και ευθύνη. Και κυρίως, μη λησμονούμε την αιώνια παρουσία του Χριστού, που δεν παύει να ενδιαφέρεται για όλες τις ανάγκες του λαού, τις πνευματικές  και υλικές, και είναι σε θέση να δίδει απροσδόκητες λύσεις με την αγάπη και την παντοδυναμία Του.

            Για να το κάνουμε όμως αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας ζούμε τον χορτασμό του θείου ελέους. Ο άρτος και ο οίνος που προσφέρουμε στον Θεό συνοψίζουν και περιλαμβάνουν όλη τη ζωή μας και όλο τον κόσμο μας. Αλλά ο άνθρωπος, ο οποίος εν μετανοία μετέχει της Θ. Ευχαριστίας καθίσταται καθολικός άνθρωπος, δηλ. άνθρωπος που υπερβαίνει τη διάσπαση και τη μερικότητα δια της μετοχής του στην καθολική Αλήθεια και Ζωή. Αυτός είναι  ο μόνος τρόπος ουσιαστικής ανακαινίσεως του κόσμου. Διότι μόνο η ευχαριστιακή κοινότητα, η οποία μεταμορφώνεται στη Θ. Ευχαριστία, είναι δυνατόν και να μεταμορφώσει αληθινά τον κόσμο. « Τα σα εκ των Σων Σοι προσφέρομεν…».