Ποιος το περίμενε πως το
μικρό αυτό γραμματάκι, το γιώτα (ι ) θα έπαιζε τόσο σπουδαίο ρόλο στην ιστορία
της ανθρωπότητας! Έπαιξε μοναδικό ρόλο στη Λατινική αριθμολογία αποτελώντας τη
μονάδα Ι-1. Και την τεράστια αξία που αποκτά το Γιώτα στη Λατινική οικονομία
παρέα με κάποια μηδενικά- όμικρον.
Αλλά αυτό το Γιώτα
(Ι) έπαιξε και δημιούργησε μεγάλο σάλο για τις έριδες και διαμάχη των Πατέρων
της Εκκλησίας της Α΄ Οικουμενικής
Συνόδου και αιρεσιάρχη Αρείου γύρω από τους όρους “Ομοούσιος” και
“Ομο(ι) ούσιος”.
Αλλά και στην
πολιτική ζωή της αυτοκρατορίας αυτό το Γιώτα βύθισε σε περιπέτειες τη
χριστιανοσύνη- Ρωμηοσύνη. Χιλιάδες ψυχές παραπλανήθηκαν και παρασύρθηκαν από το
πανούργο αυτό γραμματάκι που φαίνονταν παντού.
Ο Χριστός είχε πει: “έως αν παρέλθει ο
ουρανός και η γη, ιώτα εν η μία κεραία ου μη παρέλθει από του νόμον έως αν
πάντα γένηται”.
Παρ’ όλες όμως τις
περιπέτειες που είχε το γραμματάκι αυτό, έχει και μία θετική παρουσία από
ιστορικής πλευράς. Πολλές φορές παρουσιάσθηκε
σαν από μηχανής Θεός υψώνοντας το ανάστημα του, για να χωρίσει δύο
αντιμαχόμενες λέξεις. Η πάλι οριζοντιώθηκε να συνδέσει ή να ενώσει δύο
διαφορετικές λέξεις.
Όμως το σημαντικότερο
ρόλο του έπαιξε σ’ ένα έργο που κράτησε πάνω από χίλια χρόνια έχοντα μέγεθος
ακόμη και μεταϊστορικό. Ο κορυφαίος των αυτοκρατόρων, Μ. Κωνσταντίνος, άγιος
και ισαπόστολος, επέλεξε αυτό το μικρό γραμματάκι για τη δυσκολότερη αποστολή
της ιστορίας. Ό, τι δεν μπόρεσαν οι στρατοί, οι σύμβουλοι και οι στρατοί να
πετύχουν, το κατάφερε το γιώτα. Διότι το μικρό αυτό γράμμα αναβαπτισμένο στη
χάρη του ονόματος του Ιησού Χριστού ως αρχικό γράμμα του ονόματος του
Θεανθρώπου Κυρίου, καθαγίασε το εντελώς νέο ιστορικό μέγεθος της Οικουμένης,
μετατρέποντας τη Ρωμαϊκή σε Ρωμαίικη αυτοκρατορία. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός
αναμόρφωσε, διαμόρφωσε και μεταμόρφωσε την παραμόρφωση της παλαιάς Ρώμης σε Νέα
Ρώμη, σε μαρτυρική Ρωμαίικη Χριστοκρατία.
Η Ρωμαίικη
αυτοκρατορία, φορέας της Ρωμιοσύνης, αποτελεί από τα χρόνια του ιδρυτή της Μ.
Κωνσταντίνου, το χώρο μέσα στον οποίο χωρεί ο χορός της Εκκλησίας στην
οικουμενική, την αυθεντική και την ιστορική της διάσταση. Κι όλα αυτά χάρη σ’
ένα γιώτα (ι).
Η Ρωμαίικη
αυτοκρατορία, που οι Φράγκοι την κάλεσαν “Βυζάντιο” για δικούς τους λόγους,
αποτελεί και σήμερα τη Ρωμηοσύνη Ορθοδοξία, τον τόπο και τον τρόπο για την
επίτευξη του ευαγγελικού χωρίου “ίνα πάντες εν ώσιν”. Πρόκειται για ένα
παρεξηγημένο και παρερμηνευμένο αγιογραφικό χωρίο που χρησιμοποιούν για να
διακηρύξουν την “ενότητα” της ορθοδοξίας με την μη ορθοδοξία, με την αίρεση στα
πλαίσια ενός οικουμενισμού.
Το “ίνα πάντες εν
ώσιν προϋποθέτει πίστη, στο Χριστό, στους Αγίους, τους μάρτυρες, τους Πατέρες
της μιας και μοναδικής Εκκλησίας, δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και
πραγματοποιείται μόνο μέσα στα πνευματικά όρια της Ρωμηοσύνης, όπου “ουκ ένι
άρσεν και θήλυ”, αλλά “πάντες εσμέν
Ρωμηοί” με την κοινή-καινή ουράνια πατρίδα , τη Βασιλεία του Θεού.
(Επιτομή σχετικού
άρθρου του θεολόγου Δ. Μεταλληνού στην “Πειραϊκή Εκκλησία”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου