Κύριε, το ξέρεις, στον κόσμο μας ζουν πολλοί άνθρωποι ολομόναχοι. Δεν
έχουν κανένα δικό τους. Βρίσκονται μακριά από συγγενείς και φίλους. Ή κι αν
είναι κοντά σε συγγενείς, τους νιώθουν σαν ξένους. Δεν έχουν ανθρώπους να τους
αγαπούν. Είναι κατάμονοι.
Φθίνουν, αργοσβήνουν,
Ιησού μου, στην απομόνωσή τους. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα αποκλείονται και πιο πολύ
μέσα στην παγερή, αμείλικτη μοναξιά τους.
Κι’ αυτό να γίνεται,
Θεέ μου, τη στιγμή που οι δρόμοι μας
διασχίζονται από ποταμούς ανθρώπων! Τη στιγμή που στον πλανήτη μας κατοικούν
πάνω από επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι να υπάρχει τόση μοναξιά!
Πανάγαθε, το κακό είναι
ακόμη χειρότερο για τους απομονωμένους αδελφούς μας, όταν τους λείπεις και οι
Συ. Αλίμονο! Είναι πολλοί που δεν διαθέτουν αρκετή πίστη, για να Σε νιώσουν
κοντά τους Αδελφό και Πατέρα.
Ζουν χωρίς ανθρώπους και
χωρίς Θεό.
Κι όταν συμβεί να είναι
άρρωστοι, αδύνατοι, όταν είναι ηλικιωμένοι, τότε η τραγωδία τους παίρνει
τρομακτικές διαστάσεις.
Ω ασύγκριτε Σύντροφε της
ζωής μας, αδελφέ και Πατέρα, Φίλε και Πλάστη, λύσε το πρόβλημα και το δράμα τη
μοναξιάς, που δέρνει αναρίθμητες ψυχές.
Παρουσίασε αδελφούς κι
αληθινούς φίλους δίπλα σ’ όλους εκείνους που νιώθουν ή ζουν μόνοι.
Σκέπασε κάτω από τα
φτερά Σου τους ορφανούς, τις χήρες, τους
εγκαταλειμμένους, το πλήθος αυτών, ου τους λησμονήσαμε εμείς οι συνάνθρωποί
τους.
Υποσχέθηκες, Σωτήρα μας,
ότι θα είσαι αιώνια κοντά μας. ζωντανός Θεός, «χθες και σήμερον ο αυτός και εις
το αιώνας». Σε παρακαλούμε ιδιαίτερα να επισκεφθείς τις ξεμοναχιασμένες
καρδιές.
Να γκρεμίσεις τα τείχη
τη μοναξιάς τα φτιαγμένα με πάγους και να γίνεις Σύντροφος κι Αγαπημένος σ’
εκείνους που λιώνουν μόνοι.
Κύριε, γίνε Συ, που
εκατομμύρια άνθρωποι αναζήτησαν με άσβεστη δίψα στη ζωή τους, το μόνο Συ, που
μπορεί να λύσει το πρόβλημα και την τραγωδία της μοναξιάς και της εγκατάλειψης.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, πρώην
Αρχιεπισκόπου Αμερικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου