ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
2025
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ
ΜΑΣ
Ο χρόνος του σύγχρονου ανθρώπου του έχει γίνει σωστός εφιάλτης. Δεν του
φτάνει, κι ενώ αισθάνεται πως η ζωή του είναι μικρή, την ξοδεύει με ανεμελιά σε
ταπεινές για την ψυχή του και χυδαίες απασχολήσεις. Την ξοδεύει για τον εαυτό
του και για τις δικές του αρέσκειες. Κάποτε όμως, και ίσως είναι απόψε η
ευκαιρία- μπορεί κι η τελευταία ευκαιρία- ο άνθρωπος, εδώ, στο κατώφλι του νέου
χρόνου πρέπει ν’ αποφασίσει να ρίξει το τελευταίο βλέμμα του κι έξω από τον
εαυτό του.
Ν’ αντικρύσει τους
άλλους και να συλλογιστεί πως η ζωή γίνεται άξια του ανθρώπου και σπουδαία όταν
τη ζεις για τους άλλους. Το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι μονάχα να ξεφύγει από τον
τρόμο του χαμένου χρόνου, της σπαταλημένης ζωής. Είναι ν’ αποφασίσει ν’
αφιερωθεί στους άλλους. Τότε ο τρόμος χάνεται και η ζωή κερδίζεται, εν ονόματι της αγάπης., Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει: « Η αγάπη είναι ικανή να θρέψει
τον άνθρωπο αντί φαγητό και πιοτό. Αυτό είναι το κρασί που ευφραίνει την καρδιά
του ανθρώπου. Μακάριος όποιος ήπιε από τούτο το κρασί. Από αυτό ήπιανε οι
ακόλαστοι κ’ ευχαριστηθήκανε, οι αμαρτωλοί και ξεχάσανε τοη σκοτεινό δρόμο
τους, οι μέθυσοι και γινήκανε νηστευταί… οι άρρωστοι και γινήκανε δυνατοί… Σ’
όλους τους δρόμους που πορεύονται οι άνθρωποι σε τούτο τον κόσμο, δε βρίσκουνε
σε κανένα την ειρήνη, όπου να σιμώσουνε στην ελπίδα του Θεού».
Ο κόσμος μας είναι
ανάστατος κι αναρχούμενος. Η ζωή επικίνδυνη και σπαταλημένη. Κι οι άνθρωποι της
εποχής μας δεν μπορούν να βρουν την ειρήνη και να γλυκάνουν την ταραγμένη
καρδιά τους. Στρέφουμε το βλέμμα στον
ουρανό των καιρών μας και τον βλέπουμε σκοτεινό, γεμάτο φοβερά προμηνύματα.
Αλλά όποιος πιστεύει στο Θεό, μπορεί να βλέπει πέρα από αυτά γιατί έχει μάθει
με την πίστη και την αγάπη να βλέπει πάνω στο θυσιαστήριο του ναού, τον
Χριστό αδιάκοπα ν’ ανασταίνεται, να
κατανικά την φθορά του χρόνου, να εξουθενώνει τον θάνατο και να μας χαρίζει την
πολυάκριβη βεβαιότητα της αθανασίας.
Ο ένας χρόνος έρχεται, ο
άλλος φεύγει, σαν τα θαλασσινά κύματα. Απόψε στεκόμαστε στην ακρογιαλιά του
νέου χρόνου με την καρδιά γεμάτη εμπιστοσύνη κι αγάπη.
Αυτή την πίστη, αυτή την
ολόφλογη αγάπη, κανείς δε μπορεί να τη νικήσει, καμιά αγωνία να σβήσει μέσα
μας.
Ας μπούμε, αδελφοί, μέσα
στον νέο χρόνο, μ’ ευσέβεια, σεμνότητα και λαχτάρα να πράξουμε έργα αγαθά. «Ο
του φωτός χορηγός και των απάντων ποιητής και Κύριος, εν τω φωτί των σων
προσταγμάτων οδήγησον ημάς, εκτός σου άλλον Θεόν ου γινώσκομεν».
` Κ. Ε. ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΣ,
«Διάλογος του Χριστιανισμού με την εποχή μας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου