Ο Αναστημένος Χριστός, ένας ηγέτης που ανασταίνει την ελπίδα

 

ΟΙ πολλοί, κουρασμένοι, σκύβουν το κεφάλι, λες και η ιστορία τελείωσε, λες και δεν υπάρχει τίποτα πια για να παλέψεις. Ο Κόσμος γέρνει επικίνδυνα, μα πιστεύουν πως κανείς δεν ορθώνεται να τον ισιώσει.

            Οι νέοι, με μια καρδιά έτοιμη  να καεί για ένα όραμα. Μα ο κόσμος γέμισε βολεμένους, που δεν σηκώνουν τα μάτια στον ουρανό, που δεν τολμούν να γκρεμίσουν και να χτίσουν.

            Ζούμε σε καιρούς φθαρμένους, στους καιρούς των «μικρών». Άνθρωποι που κρατούν τα ηνία σε κάθε πόστο μοιάζουν ανήμποροι να δουν πέρα από το είδωλό τους. Λόγια κούφια που γλιστρούν σαν νερό, υποσχέσεις που σβήνουν πριν κάν ειπωθούν. Ο κόσμος φλέγεται από αδικία, από φόβο, από σύγχυση, όμως κι από λαχτάρα να βρει εμπνευστή, οδηγό, ηγέτη      που να ανασταίνει τις ελπίδες του.

            Ναι, η κοινωνία μας περιμένει την ανάσταση. Όσο κι αν διαφημίζουν πως ο κόσμος με σκυμμένο κεφάλι ζητά τη βόλεψη και του τάζουν χρήματα, άλλο τόσο γνωρίζουν πως η ιστορία δεν γράφεται με προδοσίες και αργύρια. Γράφεται με αίμα, με σταυρό, με ανάσταση.

            Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η Αλήθεια που σταύρωσαν από φόβο. Πίστεψαν πώς τελείωσαν μαζί της πάνω στον Γολγοθά.

            Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κάθε εποχή έχει τον Ιούδα της και τους άρχοντες που πλένουν τα χέρια τους. Έχει και τον όχλο που πάντα διαλέγει Βαραββά, γιατί είναι πιο εύκολο ν’ αποδεχτείς το σκοτάδι παρά ν’ ακολουθήσεις το φως. Ο Χριστός αναβαίνει ξανά τον Γολγοθά, αλλά εμείς έχουμε μάθει να δεχόμαστε  πως δυστυχώς «έτσι είναι τα πράγματα».

            Όχι δεν είναι έτσι τα πράγματα!

            Έρχεται Πάσχα. Ο Χριστός μπαίνει στην Ιερουσαλήμ. Δεν έχει όπλα, δεν εξαγοράζει συνειδήσεις. Στέκεται απέραντη στην ψεύτικη εξουσία, όχι με σιδερένια γροθιά, αλλά με την αλήθεια. Σηκώνει το βάρος της αδικίας, της φτώχειας, της προδοσίας. Η θυσία Του στον σταυρό φέρνει την Ανάσταση για όλους. Η αδικία δεν νίκησε και ούτε θα νικήσει. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος.

            Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, συνεχίζουμε να ψάχνουμε ηγέτη και εμπνευστή;

            Όσο οι παλαιοί θα ξαναβάζουν  τον Θεό αφέντη στη ζωή τους, στο σπίτι τους, όσο και οι νέοι θα εμπνέονται από την αγάπη του Χριστού, τόσο θα ανασταίνεται αυτός ο κόσμος, που είναι φτιαγμένος για την αλήθεια, για το Φως, για τη Ζωή.

            Υπάρχει ο Ηγέτης που ανασταίνει τις ελπίδες!

            Χριστός Ανέστη!

            «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», τ. 627