Τα « Αχ, της χριστιανής Μάνας

Αχ, ας γίνει καινούριος υπήκοος το παιδί  μου, Κύριε, στο δικό Σου Βασίλειο.

          Αχ, ας είναι το βλέμμα του καθαρό.

          Αχ, ας στάζουν τα χείλη του μέλι ολούθε, χωρίς διακρίσεις.

          Αχ, ας μην πλανηθεί σε ανόητους και καταστροφικούς δρόμους.

          Αχ, ας συμπορεύεται με αγάπη.

          Αχ, ας έχει στις φουρτούνες του πυξίδα τον δικό σου νόμο.

          Αχ, ας απλώνει το χέρι της συγγνώμης και να κτίζει γέφυρες σε γκρεμισμένες σχέσεις.

          Αχ, ας έχει την γενναιότητα να μην διαπραγματεύεται την αλήθεια.

          Αχ, ας σέβεται τον άλλο σαν δική Σου εικόνα.

          Αχ, και στην παρέα του αν πέσει, στο δικό σου χέρι ν’ ακουμπήσει, το στιβαρό και τρυφερό.

Αχ, ας μην δεθεί με τη γη, ας είναι φωτεινή η πορεία του.

          Αχ, ας γίνει άνθρωπος με υπευθυνότητα και τιμιότητα.

          Αχ, ας μην είναι αδιάφορος, ψυχρός στις ανάγκες των άλλων.

          Αχ, ας συνειδητοποιήσει πως η θυσιαστική δοτικότητα είναι  πηγή αληθινής χαράς.

          Υ.Γ.

          Τα «Αχ» της χριστιανής Μάνας δεν είναι μοιρολόι, δεν είναι απογοήτευση, δεν είναι απαισιοδοξία, δεν είναι κατάθλιψη.

          Είναι προσευχή, είναι δάκρυα με ελπίδα, είναι πόνος που εναποτίθεται στη χούφτα του Θεού.

          «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τ. 623