Δεν το ξέρω το τι πέρασες στη ζωή σου, Άνθρωπε.
Δεν ξέρω τον πόνο τον βαθύ, που ίσως κάποτε, έχεις βιώσει.
Καμιά φορά, υποψιάζομαι, καθώς μιλάμε μαζί
Ίσως μάλιστα να προσπαθήσω να έρθω
λίγο πιο κοντά.
Είναι οι φορές αυτές που ξαφνικά ο δικός
μου ο σταυρός, ο πόνος ο δικός μου, μοιάζει ανύπαρκτος. Τόσο μικρός να
είναι.
Δεν είναι ότι αισθάνομαι τυχερός. ‘Όχι.
Μάλλον μουδιασμένος, Ίσως άλλωστε να στο έχω ξαναπεί.
Δεν έχω για το γιατί σου απάντηση. Νομίζω πως κανείς στου πόνου το γιατί
δεν μπορεί να απαντήσει ξεκάθαρα. Αν το επιτρέπεις όμως, άσε με για την πληγή
να σου πω δύο λόγια.
Είναι αυτά που πέρασες και σου προξένησαν πόνο, σαν ένα κόψιμο βαθύ στο
χέρι.
Η αιτία αδιάφορη. Ίσως γιατί να μην υπάρχει. Πονάει το κόψιμο πολύ. Καθάρισέ
το, όσο μπορείς και μην το σκαλίζεις με
βρώμικα χέρια. Άσε ύστερα τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του.
Ο καιρός θα περάσει, και ο πόνος θα το δεις σιγά-σιγά θα γίνει λιγότερος.
Και θα έρθει εκείνη η ημέρα που πια δεν θα πονάς. Θα είναι το κόψιμο εκείνο μια
ουλή.
Μονάχα μια ουλή, για σου θυμίζει τον πόνο που κάποτε πέρασες.
Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης
Ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου