Το όνειρο της ψυχής σου ήταν και
είναι να σε κάνει «ζητιάνο». Πρέπει να νοιώσεις ως το μεδούλι σου πως είσαι
ψυχικά και πνευματικά ανεπαρκής, πένητας, φλασκί άδειο, στεγνό δοχείο, γη
άνυδρη και στείρα. Όχι γιατί δεν αξίζεις πολλά- ίσα – ίσα αξίζεις τόσα πολλά, που ούτε το φαντάζεσαι…. Όχι. Χρειάζεται να δεις τον
εαυτό σου σαν άδειο, ξεφούσκωτο ασκί, γιατί μόνο απ’ αυτήν τη θέση θα ζητήσεις νε γεμίσεις με
αυτό που πραγματικά αξίζεις…
Όσο
νομίζεις πως είσαι κάτι, δεν έχεις ελπίδα. Αν θες από καρδιάς να δεις από τι
είσαι γεμάτος, θα σου δοθεί η αυτογνωσία που ζητάς: θα δεις πως είσαι πλήρης
από ακαθαρσίες! Τότε, φυσικά κινούμενος, θα θελήσεις να τις «κάνεις εμετό».
Μόνο τότε θα είσαι έτοιμος να πληρωθείς με αυτό που από τη φτιαξιά σου
δικαιούσαι.
ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
Ψυχολόγος-
Ψυχοθεραπευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου