ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
Εν
ολίγοις
Το
σημερινό θαύμα που μας αφηγείται η ευαγγελική διήγηση συνέβη μετά τον χορτασμό
των πεντακισχιλίων. Τότε ο Ιησούς «ηνάγκασεν τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον
και προάγει αυτόν εις το πέραν…». Ο ίδιος δε ανέβηκε στο όρος να προσευχηθεί
κατ’ ιδίαν.
Κατά
τη διάρκεια του ταξιδιού το πλοίο δοκιμάσθηκε από τους ανέμους και λίγο έλειψε
να καταποντισθεί, σε σημείο μάλιστα που οι μαθητές φοβήθηκαν πολύ γιατί είχαν συνηθίσει τη διαρκή παρουσία
του Κυρίου. Τα ξημερώματα ο Χριστός ήρθε κοντά στους μαθητές περπατώντας πάνω
στη λίμνη. Ο μαθητές τρομάζουν νομίζοντας ότι είναι κάποιο φάντασμα και έβαλαν
τις φωνές από το φόβο τους. Ο Χριστός αμέσως τους μιλούσε και τους είπε: «Θαρσείτε,
εγώ ειμί, μη φοβείσθε». Και η δοκιμασία αυτή ολοκληρώνεται με την προτροπή του
Πέτρου να πάει κοντά στο Χριστό πατώντας πάνω στο νερό. Ο Πέτρος βλέποντας την
θαλασσοταραχή δειλιάζει και αρχίζει να βυθίζεται στο νερό από το φόβο του. Και
ο Κύριος ελεγκτικά τον επιτιμά: «Ολιγόπιστε εις τι εδίστασας;».
Ο
άνεμος κοπάζει και όλοι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας : «Αληθινά είσαι
υιός του Θεού».
Μελετώντας
τη σημερινή ευαγγελική διήγηση διαπιστώνουμε ότι αποτελούσε μία νέα εμπειρία
και εξάσκηση των μαθητών στην υπομονή, την καρτερία και την προσευχή. Ο Θεός
όταν πρόκειται να χαρίσει περίσσια χάρη στους εργάτες, τους δοκιμάζει και τους
εκπαιδεύει με πολλούς και ποικίλους πειρασμούς.
` Ας
μη λησμονούμε ότι οι απόστολοι σε λίγο θα έβγαιναν στον κόσμο να κηρύξουν το
ευαγγέλιο, ακόμη να κάνουν τέρατα και σημεία. Γι’ αυτό έπρεπε προηγουμένως να περάσουν από
δοκιμασίες για να μην αποθαρρυνθούν και
απελπιστούν σε ενδεχόμενες και αναπόφευκτες δυσκολίες και εμπόδια. Η παρουσία
στη συνέχεια του Κυρίου τους έβγαλε από το φόβο όταν είδαν τη θάλασσα να
γαληνεύει και να κοπάζει ο ενάντιος άνεμος.
Ο
Ιησούς είπε στους φοβισμένους και αποθαρρυμένους μαθητές: «Θαρσείτε, εγώ ειμί,
μη φοβείσθε».
Το
περιστατικό αυτό μας δίνει την ευκαιρία να κατανοήσουμε και τη δική μας
προσωπική σχέση με τον Χριστό μέσα από
την καθημερινότητά μας που είναι γεμάτη από φόβους, περιπέτειες και ανασφάλειες.
Ένας
πατέρας της Εκκλησίας μας λέγει, ότι όταν οι μαθητές βρίσκονταν στο μέσον της
θαλάσσης, ο Χριστός επέτρεπε τη φουρτούνα και τον ενάντιο άνεμο και τους άφησε
να ταλαιπωρούνται όλη τη νύχτα χωρίς να τους βοηθήσει. Και τούτο για να τους
αφυπνίσει την καρδιά για να επιθυμήσουν
εντονότερα την παρουσία του.
Κατά
παρόμοιο τρόπο ο Χριστός νουθετεί τον καθένα από μας και μας συνιστά να μην
ζητούμε απαλλαγή από τις περιπέτειες και τα δεινά της ζωής, αλλά να έχουμε
υπομονή. Και οι μαθητές μπροστά στον κίνδυνο ταράχθηκαν και άρχισαν να
ανησυχούν, αλλά νόμισαν ότι σώθηκαν καθώς βλέπουν το Χριστό επί των κυμάτων.
Εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός, ότι ο Ιησούς δεν φανερώθηκε αμέσως, ούτε
διάλυσε και το σκοτάδι. Με τον τρόπο αυτό γυμνάζει τους μαθητές Του να έχουν
καρτερία μπροστά στα διάφορα αδιέξοδα της ζωής.
Ο
Χριστός μπροστά στον κίνδυνο έδωσε θάρρος στους μαθητές του λέγοντας: «Θαρσείτε,
εγώ ειμί , μη φοβείσθε». Αλλά την ίδια προτροπή και υπόσχεση απευθύνει στον
καθένα από μας ο Χριστός. Αλήθεια πόσες τρικυμίες και θαλασσοταραχές και
ενάντιους ανέμους δεν συναντάμε στην πορεία της ζωής μας, όχι μόνο εμείς αλλά
και η ιστορία της Εκκλησίας;
Το
να χάνουμε το θάρρος μας μπροστά στους κινδύνους είναι δείγμα χαμηλής εκτίμησης
του εαυτού μας και άρνηση και απόρριψη της δύναμης του Θεού. Διότι όταν χάνεται
η εμπιστοσύνη στη χάρη και τη δύναμη του ευαγγελικού λόγου, η σχέση μας με τον
Χριστό απειλείται με διάλυση. Και τότε πράγματι κινδυνεύουμε να καταποντιστούμε
μέσα στη θάλασσα των συμβιβασμών και της απόγνωσης χάνοντας την ζωντανή
παρουσία του Θεού στη ζωή μας.
Είναι
παρατηρημένο πως όσο λιγότερο αντιλαμβανόμαστε την παρουσία του Χριστού στη ζωή
μας, τόσο περισσότερο αμφιβάλλουμε για τη δύναμη Του και εκθέτουμε τον εαυτό
μας σε κινδύνους που μας απειλούν.
Ο
Απ. Πέτρος στη δύσκολη στιγμή του κινδύνου φωνάζει : «Κύριε, σώσον με». Η
κραυγή αυτή φανερώνει την ταπείνωση και την εμπιστοσύνη του προς τον Χριστό και
ο Κύριος τον Αφήνει να συναισθανθεί την αδυναμία του και να εκφρασθεί έτσι
ελεύθερα. Κι όμως ο Χριστός ήταν κοντά του, όπως και στους άλλους μαθητές. Έτσι
ακριβώς βρίσκεται και κοντά μας, διότι μέσα σ’ Αυτόν «ζώμεν και κινούμεθα και
εσμέν».
Ο
Ιησούς είναι κοντά μας, στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα της ζωής περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε. Τόσο κοντά μας μάλιστα που καμία φοβία ή άγχος ή
και απελπισία ακόμα δεν μπορεί να κλονίσει.
Καλή Κυριακή
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου