Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ Ευαγγέλιο: Μαρκ. 8, 34-9, 1




Ο ΣΤΑΥΡΟΣ: ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ


          Εν ολίγοις

          Η Εκκλησία μας επέλεξε την Κυριακή προ της Υψώσεως ένα κείμενο από τον ευαγγελιστή Ιωάννη που αναφέρεται στον σταυρικό θάνατο του Χριστού και στο σύμβολο του σταυρού του Χριστού ως το σύμβολο αγώνα και σωτηρίας για τον άνθρωπο. Τη σημερινή Κυριακή επιλέγει μία ευαγγελική περικοπή από τον ευαγγελιστή Μάρκο που αναφέρεται στο σταυρό που φέρει στους ώμους του ο αληθινός μαθητής του Χριστού για να κερδίσει την αληθινή ζωή.
          Οι άρχοντες του κόσμου τούτου που θέλουν υπηκόους υψώνουν τη σημαία των υποσχέσεων στον άνθρωπο. Υπόσχονται σε όσους θέλουν να τους ακολουθήσουν μία εύκολη ζωή. Μόνον ο Χριστός στην ιστορία του κόσμου δεν κολακεύει αυτούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν, αλλά λέγει απερίφραστα: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω ευατόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Η ζωή του Χριστού είναι δόξα και τιμή για την ανθρώπινη εικόνα, αλλά η τιμή αυτή κοστίζει. Είναι το τίμημα του σταυρού και ο κλήρος όσων ακολουθούν τον Χριστό. Η εν Χριστώ σταύρωση του εαυτού μας και η άρση του προσωπικού μας σταυρού έχουν απίστευτες διαστάσεις.
          Οι ισχυροί και οι άρχοντες της γης κολακεύουν τον άνθρωπο, χρησιμοποιώντας ένα ισχυρότατο μέσον: την θεραπεία των υλιστικών αναγκών του. Η εμπειρία μας διδάσκει ότι το πιο αγαπητό πράγμα στη ζωή είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Γι’ αυτό και όλες οι προσπάθειές μας αποβλέπουν στην ικανοποίηση των ορέξεών μας. Όσοι θέλουν οπαδούς απευθύνονται στον άνθρωπο προπαγανδίζοντας απολαύσεις και πρωτεία, υποδαυλίζουν φιλοδοξίες και καλλιεργούν εγωισμούς.
          Το αντίθετο συμβαίνει με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος απευθυνόμενος στον άνθρωπο προβάλλει τον σταυρό των αρνήσεων. Όποιος θέλει να με ακολουθήσει δεν θα χορτάσει το μένος του και δεν θα ακονίσει τις αισθήσεις του, αλλά θα αρνηθεί τις μικροφιλοδοξίες του, τους εγωισμούς και τα πάθη. Ούτε θα προσκυνήσει το παντοδύναμο είδωλο του χρήματος. Θα ζει στη γη αλλά θα πολιτεύεται ως ουρανοπολίτης. Η όλη ζωή του θα είναι συνεχής πορεία σταυρική. Αυτές είναι οι προγραμματικές δηλώσεις του Χριστού  και όχι μόνον. Προχωρούν μέχρι την ολοκληρωτική απάρνηση του εαυτού μας και στην άρση του σταυρού.
          Όποιος είπε όχι στην  αμαρτία λέγει όχι και στον εαυτό του που αναζητεί  στηρίγματα στις επίγειες  χαρές και απολαύσεις και τα αγαθά του κόσμου. Ο προσωπικός σταυρός μας αναμένει. Καλούμαστε να ζήσουμε μέσα στο καμίνι των ποικίλων προκλήσεων και τη σκιά της «ευπερίστατης» αμαρτίας και να αγωνισθούμε για να περισώσουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μπαίνουμε σε μία δοκιμασία χλευασμών, υποτιμήσεων, περιφρονήσεων, αποκλεισμών, πικρόχολων σχολίων και καλούμαστε  σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας να δώσουμε την ομολογία της πίστεως και να γίνουμε μάρτυρες της αλήθειας με παρρησία και θάρρος. Όλα αυτά περιέχονται στη δήλωση του Κυρίου: « Και αράτω τον σταυρόν αυτού»
          Και δεν είναι μόνον αυτά. Προστίθενται και οι σωματικές θλίψεις, οι ασθένειες, οι πληγές, η δοκιμασία του θανάτου. Όλη η ζωή είναι ένας διαρκής σταυρός που θα έμενε ασήκωτος, αν δεν προπορεύονταν ο σημαιοφόρος των σταυροφόρων, ο Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό και η άρση του σταυρού είναι συνδεδεμένος με την πορεία στα ίχνη Του.
          Ο άνθρωπος από μόνος του δεν κατορθώνει τίποτε. Ούτε η απάρνηση του εαυτού μας, ούτε η άρση του σταυρού είναι αρκετά. Μόνον η πορεία μας στα ίχνη του Χριστού και των αγίων μπορούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο και να τον οδηγήσουν με βεβαιότητα στον προορισμό του.
          Ο δρόμος της σωτηρίας είναι ανοιχτός μόνον μέσω του Ιησού Χριστού και των αγίων. Οι θλίψεις και οι δοκιμασίες χάνονται μέσα στον ωκεανό της αγάπης και της ελπίδας μας  στον Χριστό.  Όποιος ακολουθεί τον Χριστό συμπορεύεται μαζί Του και ο Χριστός συμπάσχει με αυτόν και τότε ο άνθρωπος δεν έχει κανένα  φόβο, κανένα πόνο που να θανατώνει και καμιά δύναμη που μπορεί να κλονίσει την πορεία του.
          H χριστιανική ζωή είναι επιστήμη και τέχνη τεχνών κατά τους πατέρες της Εκκλησίας. Ο πελεκάνος τρέφει τα παιδιά με το αίμα της πληγής του και ο Χριστός μας τρέφει και μας εμψυχώνει με το αίμα Του τις καρδιές  μας. Οι άρχοντες τρέφουν τους οπαδούς τους με απατηλές υποσχέσεις. Ο Χριστός μας τρέφει με το γεγονός του σταυρού Του. Αρκεί ο σταυρός αυτός να είναι πορεία  στα ίχνη του.
          Τίμια απάρνηση του εαυτού μας. Πιστή και χαρούμενη  αποδοχή της οποιασδήποτε μορφής της ζωής μας. Τότε όλα γίνονται αν όχι εύκολα, πάντως όχι αδύνατα. Ο σταυρός γίνεται το σύμβολο των νικηφόρων αγώνων μας προς την βασιλεία του Θεού.

Καλή Κυριακή

π. γ. στ.
   

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολυ ωραια αναλυση.εξοχη
την ευχη.

Ανώνυμος είπε...

Οντως χρειαζεται τολμη και θαρρος να δηλωνουμε χριστιανοι.θα μας κοστιζει που θα ειμαστε χριστιανοι...
οπως στη Συρια.