Δύο φορές συγκλονίστηκε η ανθρώπινη συνείδηση από δύο ανάλογα περιστατικά, δύο περιπτώσεις πείνας: η πείνα της κατοχής και η περίπτωση της τραγωδίας των παιδιών της Μπιάφρα.
Σ’ αυτές τις δύο περιπτώσεις την πείνα την προκάλεσε η ανθρώπινη αναλγησία και σκληρότητα ή μάλλον βαρβαρότητα. Είναι περιπτώσεις που αποτελούν στίγμα για τον ανθρώπινο πολιτισμό του αιώνα μας. Θα πρέπει να ντρεπόμαστε γι’ αυτές τις μορφές του λιμού σαν άνθρωποι.
Υπάρχουν όμως κι’ άλλες μορφές πείνας που θα πρέπει να μας κάνουν να νοιώθουμε ενοχές σαν χριστιανοί. Γιατί οι αδελφοί μας που πεινάνε και υποσιτίζονται σήμερα ανέρχονται στα δύο τρίτα του πληθυσμού του πλανήτη μας.
Πως μπορούμε αλήθεια να ησυχάζουμε μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα; Πως μπορούμε εμείς οι χριστιανοί που αποτελούμε το ένα τρίτο της γης να λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, όταν δεν σκεπτόμαστε τα δύο τρίτα των αδελφών μας, που πεινούν; Θα πρέπει να ζητήσουμε το έλεος του Θεού γι’ αυτή μας την ασυνέπεια και αδιαφορία.
Το πρόβλημα της πείνας που σήμερα μάλιστα παίρνει τεράστιες διαστάσεις στον πλανήτη μας, πρέπει να γίνει και δική μας ευθύνη και ν’ αναλάβουμε τον υπεύθυνο ρόλο για το πρόβλημα αυτό. Είναι ανάγκη να καλλιεργήσουμε την αναμεταξύ μας αλληλεγγύη. Οι πλούσιοι λαοί θα πρέπει να νοιώσουν επιτακτικό το χρέος της βοήθειας προς τους φτωχούς και υπανάπτυκτους λαούς. Χρειάζεται μια παγκόσμια σταυροφορία, για να μπορούν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη μας ν’ απολαμβάνουν τροφή, περίθαλψη, μόρφωση, τη χαρά της ζωής.
Οι Εκκλησίες πρέπει να ενεργοποιήσουν τον αρχαίο θεσμό της « ΛΟΓΙΑΣ» που εφάρμοζε ο Απ. Παύλος. Οι πλουσιότερες χριστιανικές κοινότητες βοηθούσαν με εράνους τις οικονομικά ασθενέστερες. Ο Απ. Παύλος χάραξε μέσα μας την αλήθεια, ότι είμαστε όλοι μικροί και μεγάλοι, λευκοί και μαύροι, Ευρωπαίοι και Αφρικανοί αδέλφια μιας οικογένειας: της Εκκλησίας και παιδιά ενός Πατέρα: του Θεού.
Η προσευχή μας ας είναι:
« τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου