Μπορεί ο Χριστιανισμός να βλέπει τον άνθρωπο σαν ψυχή αθάνατη και ο Έλληνας τον άνθρωπο σαν κύτταρο της αθάνατης πόλης, αλλά και οι δύο πλευρές βλέπουν τον άνθρωπο. Αυτό είναι το αξονικό σημείο. Πόσο μακριά είμαστε από την Αίγυπτο, από την Μεσοποταμία, από τις Ινδίες από την Κίνα, απ’ τους Ατζέκους. Ο άνθρωπος! Ο κάθε άνθρωπος, ο καθένας, λήκυθος του Θείου! Ο ελεύθερος άνθρωπος που, στηρίζει την ελευθερία της πόλης και ο ελεύθερος άνθρωπος που διαλέγεται υπεύθυνα ανάμεσα στην αρετή και την αμαρτία, πορεύεται προς την ένωση με την απόλυτη ελευθερία του Θεού. Αυτή η εξιδανίκευση του ανθρώπου είναι η βαθύτερη ρίζα που στηρίζει την σύνθεση Χριστιανισμού και ελληνισμού.
(« Διάλογοι σε Μοναστήρι»)
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου