Καταναλωτισμός

            Η αρχή που κυριαρχεί στο σύγχρονο κόσμο μας είναι: « είμαστε ό,τι καταναλώνουμε». Ο προσανατολισμός του πολιτισμού μας είναι η αδηφαγία. Καταναλώνουμε τροφές, ενδυμασία, αγαθά, εκπαίδευση, διασκέδαση, ειδήσεις, πληροφορίες, τεχνολογία κ.α. Οι ανάγκες μας έχουν πολλαπλασιασθεί, χωρίς να ανταποκρίνονται στο βαθύτερο νόημα της ζωής μας.

            Η δομή ης εποχής μας είναι όπως λέμε οικονομοκεντρική. Η διαφήμιση μας πείθει ότι η ευτυχία μας έγκειται ση δυνατότητα μας να αγοράζουμε και να καταναλώνουμε. Σήμερα φτώχεια θεωρείται όχι η στέρηση των αναγκαίων, αλλά να μην μπορείς να ξοδέψεις ελεύθερα. Και το όραμα του ανθρώπου είναι να έχουμε περισσότερα από όσα μας χρειάζονται.

            Ο καταναλωτισμός είναι μία στάση ζωής. Δεν μπορούμε εύκολα να αρνηθούμε τον πολιτισμό μας, γιατί δεν είναι εύκολη η αντίσταση σε ένα τρόπο που θωρείται πραγματικότητα της ζωής . Το πρόβλημα όμως έγκειται στην κατανάλωση των αισθημάτων μας. Λ.χ. 0 πόνος για την απώλεια ενός προσφιλούς προσώπου γίνεται τηλεοπτική κατανάλωση. Ο θυμός για κάποιο γεγονός δεν μπορεί να αποσιωπηθεί. Η ησυχία και ο σεβασμός του ανθρώπου, πέφτουν θύματα της περιέργειας των άλλων. Και η αγάπη, ένα ανεπανάληπτο γεγονός, καθίσταται σκάνδαλο, περιέργεια, χειροκρότημα ή γεγονός μιας συνάντησης.

            Η Εκκλησία μας μιλά για τη εγκράτεια ως στάσης ζωής και ο ασκητικός χαρακτήρας της  είναι σήμερα πάρα πολύ επίκαιρος. Εγκρατεύομαι σημαίνει, ότι στερούμαι εκούσια το δικαίωμα μου να καταναλώνω φαγητό, χρήματα, διασκέδαση και να ζω αγαπώντας τον Θεό και τον συνάνθρωπο, γιατί δεν αγωνιώ, αλλά χαίρομαι για ό,τι μου δίνει ο Θεός.

            Αυτός ο τρόπος ζωής θέλει πολύ απόφαση και αγώνα, αλλά είναι και ο μόνος που μας καταξιώνει ως πρόσωπα, γιατί διαφυλάττει την ελευθερία μας και μας βοηθά να διακρίνουμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Ουσιαστικά μας βοηθά να στραφούμε προς το βάθος της ύπαρξης μας και να βρούμε απαντήσεις σε όλα τα αληθινά νοήματα του βίου μας.

            Ο καταναλωτισμός δημιουργεί ψευδαισθήσεις ευτυχίας. Είναι κάτι που το βιώνουμε  μετά την οικονομική κατάρρευση που μαστίζει την πατρίδα μας σήμερα. Μας δημιούργησε το όραμα μιας ατελείωτης ευτυχίας και σήμερα ζούμε μία ομαδική δυστυχία που όπως φαίνεται δεν έχει σταματημό. Ακόμα κι αν είναι δύσκολο να τον αποτινάξουμε ως στάση ζωής, μπορούμε να διδαχθούμε από την ασκητικότητα των αγίων τη Εκκλησίας μας και να κάνουμε έστω και μικρά βήματα. Βήματα εκούσια βέβαια που θα μας οδηγήσουν στην απεξάρτηση από ό,τι καταναλώνουμε και την ενασχόληση  μ’ αυτό που είμαστε πραγματικά. Γιατί διαφορετικά η απληστία και η έλλειψη μέτρου θα μας κρατούν δέσμιους των παθών μας. Και η κατανάλωση θα γίνεται μία μόνιμη παγίδα εγκλεισμού στον εαυτό μας, μακριά από τη γνήσια και αυθεντική ζωή.

            π. γ. στ.