Η εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου

        Η εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου εορτάζεται σαράντα μέρες μετά το Πάσχα. Την Τετάρτη, την παραμονή, η Εκκλησία τελεί την αποκαλούμενη «Απόδοση  της εορτής του Πάσχα». Η ακολουθία είναι ίδια ακριβώς όπως αυτή της νύχτας του Πάσχα. Αποχωριζόμαστε το Πάσχα και το «αποδίδουμε» στο επόμενο έτος.

          Ίσως θα έπρεπε να είμαστε λυπημένοι. Όμως αντί για λύπη μας δίνεται μια νέα χαρά: η χαρά να σκεπτόμαστε και να γιορτάζουμε την Ανάληψη. «…Kαι προσκυνήσαντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης…». Από πού πηγάζει αυτή η χαρά που αντέχει μέχρι σήμερα;

          Βέβαια φαίνεται ο Χριστός ότι έφυγε και άφησε μόνους τους μαθητές. Ήταν μια μέρα χωρισμού. Φαίνεται πως πέρασε η χαρά της επίγειας και καθημερινής συντροφιάς με τον Χριστό. Φυσικά η Εκκλησία δεν γιορτάζει την αναχώρηση του Χριστού, αφού ο ίδιος βεβαιώνει: «Mεθ’ ημών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος», και η χαρά της Εκκλησίας βρίσκεται στη συνειδητοποίηση της παρουσίας του. Δεν γιορτάζουμε την αναχώρηση του Χριστού, αλλά την Ανάληψή του στον ουρανό.

          Συνεπώς η εορτή της Αναλήψεως αποτελεί το γιορτασμό του ανοίγματος του ουρανού στους ανθρώπους ως νέου και αιώνιου οίκου, ως της αληθινής Πατρίδας. Η αμαρτία χώρισε βίαια τη γη από τον ουρανό και μας έκανε γήινους κα γεωτροπικούς. Αυτή ακριβώς την ημέρα της Αναλήψεως νοιώθουμε κάπως τρομοκρατημένοι από την άρνηση που γεμίζει ολόκληρο τον κόσμο. Ο άνθρωπος με υπεροψία αναγγέλλει πως είναι μόνο υλικός και μιλά με οίκτο γι’ αυτούς που πιστεύουν σε κάποιου είδους «ουρανό». Αυτό είναι δυστυχώς η ουσία του πολιτισμού και της επιστήμης. Η πρόοδος καταλήγει στο νεκροταφείο. Και μας λένε: «Ποιος αυτός ο ουρανός στον οποίο ο Χριστός ανελήφθη;»

          Εδώ απαντά ο Ι. Χρυσόστομος όταν λέγει: «Τι ανάγκη έχω από ουρανό, όταν θα γίνω ουρανός;». Οι πατέρες ονομάζουν την Εκκλησία «επίγειο ουρανό». Το ουσιαστικό σημείο αυτών των δύο απαντήσεων είναι: Ουρανός είναι το όνομα της αυθεντικής κλήσης ως ανθρώπινα πλάσματα, ουρανός είναι η τελική αλήθεια για τη γη. Όχι ο ουρανός δεν βρίσκεται κάπου στο διάστημα, σε κάποιο άγνωστο γαλαξία. Ουρανός είναι αυτό που μας επιστρέφει ο Χριστός, ό, τι χάσαμε με την αμαρτία, με τις επίγειες αποκλειστικά γήινες επιστήμες και ιδεολογίες, και τώρα είναι ανοιχτός και τον προσφέρει και μας τον επιστρέφει ο Ιησούς Χριστός.

          Ουρανός είναι το βασίλειο της αιώνιας ζωής, της αλήθειας, της καλοσύνης, της ομορφιάς. Ουρανός είναι ολόκληρη η μεταμόρφωση της ανθρώπινης ζωής, η βασιλεία του Θεού, η νίκη πάνω στο θάνατο, ο θρίαμβος της αγάπης. Είναι η εκπλήρωση  αυτής της έσχατης επιθυμίας. Όλα αυτά μας έχουν αποκαλυφθεί και μας έχουν δοθεί από τον Χριστό. Έτσι ο ουρανός διαπερνά τη ζωή μας εδώ και τώρα, η ίδια η γη γίνεται μια αντανάκλαση της ουράνιας ομορφιάς.

          Ποιος κατέβηκε από τον ουρανό στη γη για να μας επιστρέψει στον ουρανό; Ο Θεός. Ποιος ανέβηκε από τη γη στον ουρανό; Ο άνθρωπος Ιησούς. Ο Θεός κατέβηκε στη γη για να μπορέσουμε εμείς ν’ ανέβουμε στον ουρανό. Αυτό ακριβώς γιορτάζεται την ημέρα της Αναλήψεως. Αυτό είναι η πηγή της λαμπρότητας και της άρρητης χαράς.

          Αν η ανθρωπότητα αναληφθεί μαζί του και δεν πέσει, τότε μαζί του θα ανέβω κι εγώ προσκεκλημένος απ’ Αυτόν. Βλέποντας τον Χριστό ν’ αναλαμβάνεται «εν φωνή σάλπιγγος», λέω στον εαυτό μου: «Εδώ βρίσκεται η αλήθεια για τον κόσμο, την ανθρωπότητα και τη ζωή, στην οποία μας καλεί ο Χριστός από την αιωνιότητα.

  Πηγή:  Αλεξ. Σμέμμαν (περιληπτική απόδοση σχετικού κειμένου)