Μάρτυρες της νηστείας

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

Σπουδαίο πράγμα είναι να φάμε ένα γλυκό την Τετάρτη ή μια τυρόπιτα ή ένα σουβλάκι όταν ταξιδεύουμε ημέρα Παρασκευή; Σπουδαίο πράγμα είναι να φάμε κρέας σε μια γιορτή που μας κάλεσαν ή σε μια κηδεία ημέρα νηστείας; Σπουδαίο πράγμα είναι να καταλύσουμε μια ημέρα της νηστείας του Πάσχα ή των Χριστουγέννων;

Σ’ αυτά τα ερωτήματα απαντά με πολύ εύγλωττο τρόπο ένα συγκλονιστικό περιστατικό, το οποίο μας διέσωσε ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (759-826 μ. Χ.) Το παραθέτουμε στην αγάπη σας προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.

Στη Βουλγαρία, όπως μας διαβεβαίωσαν πολλοί- γράφει ο ιερός πατήρ- βγήκε ορισμός και πρόσταγμα πονηρό από τον αυθέντη του τόπου για τους αδελφούς μας τους σκλαβωμένους χριστιανούς ότι θα τους χαρίσει τη ζωή αν θελήσουν να φάνε κρέας την Αγία Τεσσαρακοστή, αν όμως δεν θελήσουν, τότε θα τους σφάξουν όλους.

Τότε συναθροίσθηκε σε ένα τόπο το πλήθος των αιχμαλώτων με τις γυναίκες και τα παιδιά τους και έγινε μεγάλος κλαθμός και οδυρμός διότι από το ένα μέρος σκέφτονταν πώς να παραβούν το χριστιανικό νόμο και να κρεοφαγήσουν και ελυπούντο και έκλαιγαν, από το άλλο  δε μέρος εφοβούντο το θάνατο.  Tέλος αλλοίμονο, ενικήθηκαν και άκουσαν τον ορισμό του τυράννου. Ανάμεσά τους ξεχώρισαν δεκατέσσερες φαμίλιες, λέγοντας ότι δεν κάνουμε το πρόσταγμα του ασεβούς αυθέντη και δεν τρώμε κρέας την Αγία Τεσσαρακοστή. Λοιπόν τι έγινε; Οι άλλοι χριστιανοί τους παρακαλούσαν να μην πεθάνουν για τόσο αμάρτημα, επειδή ήταν ανάγκη και ύστερα θα διορθωθούν με την εξομολόγηση και την μετάνοια. Αυτοί όμως δεν συγκατατέθηκαν, διότι ήλπιζαν στο Θεό και στην απόλαυση των αιωνίων αγαθών.

Ο δε βάρβαρος εκείνος αυθέντης, σαν είδε ότι δεν άλλαξαν γνώμη, σκέφτηκε να φονεύσει έναν από αυτούς και να μοιράσει τη γυναίκα και τα παιδιά του σκλάβους στους Τατάρους. Διότι έβαλε με το νου του ότι οι υπόλοιποι θα σκιαχτούν και θα κάνουν το θέλημά του. Έτσι κι έγινε. Αλλά οι άλλοι καθόλου δεν δείλιασαν, τουναντίον περισσότερο δυναμώθηκαν και έλεγαν ότι  Χριστιανοί είμεθα και έχομε την ίδια γνώμη με τον αδελφό που μαρτύρησε.

Γι αυτήν, λοιπόν, την καλή ομολογία απεκεφαλίσθησαν και αυτοί και τελειώθηκαν εν Κυρίω.