του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου
Μια καλλιτέχνης δήλωσε σε τηλεοπτικό κανάλι: «Οι
καλλιτέχνες είναι η πνευματική ηγεσία του τόπου». Γέλασα μ’αυτήν την υπερφίαλη
δήλωση και έπειτα σκέφτηκα. Ώστε ο ταλαίπωρος τραγουδιστής που τραγουδάει
φορώντας φούστα είναι η πνευματική
ηγεσία του τόπου; Η ξετσίπωτη ηθοποιός
που υποδύεται αισχρούς και χυδαίους ρόλους είναι η πνευματική ηγεσία του τόπου;
Οι ξέφρενοι τραγουδιστές που εξυμνούν την ανηθικότητα και την αποκτήνωση του
ανθρώπου είναι η πνευματική ηγεσία του
τόπου; Οι αθυρόστομοι ηθοποιοί που εκβάλλουν οχετό ακαθαρσιών από την βρωμερή
τους καρδιά είναι η πνευματική ηγεσία του τόπου; Οι ασεβείς καλλιτέχνες που όχι
μόνο δεν πιστεύουν στον Χριστό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά εμπαίζουν και
διακωμωδούν τα ιερά και όσια και λατρεύουν άλλους ψευτοθεούς – δαίμονες είναι η
πνευματική ηγεσία του τόπου; Όχι, χίλιες φορές όχι. Δεν είναι οι καλλιτέχνες η
πνευματική ηγεσία του τόπου. Να λείπει
τέτοιου είδους πνευματική ηγεσία.
Η πνευματική ηγεσία αυτού του τόπου είναι οι μάρτυρες και
οι ήρωες, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για του Χριστού την πίστη την αγία και
της πατρίδος την ελευθερία και οι σύγχρονοι ομόφρονές των Ορθόδοξοι Έλληνες, οι
οποίοι αγαπούν με όλη τους την καρδιά το Χριστό και την Ελλάδα και οι οποίοι
αποτελούν το φώς, το αλάτι και την ελπίδα αυτού του τόπου. Οι δε καλλιτέχνες,
εάν θέλουν να είναι πραγματικά καλλιτέχνες και πνευματικοί ηγέτες, οφείλουν να
έχουν τους ίδιους προσανατολισμούς και τα ίδια ιδανικά με τους μάρτυρες και
τους ήρωες της πατρίδος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου