Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Τὸ πάρτι «κρεοφαγίας» τῶν ἀθέων

Ὄχι! δὲν εἶναι ἰδεολόγοι, οὔτε ἀφελεῖς, οὔτε γραφικοί, ὅπως τοὺς ὀνόμασαν κάποιοι. Οὔτε εἶναι σωστὸ αὐτὸ ποὺ εἶπε ­δημοσιογράφος στὸν ἀέρα χαρακτηρί­ζον­τας «καραγκιοζιλίκι» τὴν ὀργάνωση ἐκ μέρους τους κρεοφαγίας τὴν ἡμέρα τῆς κορυφώσεως τοῦ θείου Δράματος, τὴν Μεγάλη Παρασκευή. Ἄλλος δημο­σιο­γρά­φος ἔγραφε ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ βρῆκαν «τὸν τρόπο νὰ ὀργανώσουν τὴ δι­κή τους κωμωδία».

   Οἱ συνάνθρωποί μας αὐτοί, ποὺ θέλουν νὰ ἀποκαλοῦνται ἄθεοι, εἶναι δυσ­τυχεῖς. Πολὺ ἐπιτυχημένα τιτλοφόρησε τὸ ἀξιόλογο βιβλίο του ὁ ἐπίτιμος πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Βασίλειος Εὐτ. Νικόπουλος, ποὺ κυκλοφόρησε τελευταῖα (ἐκδ. Ἁρμός) μὲ τὸν τίτλο «Ἡ δυστυχία τοῦ νὰ εἶσαι ἄθεος». Εἶναι ἀφόρητα δυσ­τυχεῖς οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ καὶ δὲν ξέρουν πῶς νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν δυστυχία τους. Κατέχονται ἀπὸ τὴ ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι οἱ μόνοι ἐλεύθεροι, ἐνῶ εἶναι δοῦλοι ἑνὸς ἀρρωστημένου ἐγωισμοῦ, ποὺ φθάνει στὴν πιὸ στυγνὴ καὶ ἄγρια ἐ­γωπάθεια, ἡ ὁποία τοὺς κάνει νὰ ἀγνοοῦν ἠθελημένα τὸν Δημιουργὸ τοῦ κόσμου, τὸν Θεό. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ κατὰ βάθος φοβοῦνται τὸν Θεό, διότι τρέμουν στὴν ἰδέα τῆς ὑπάρξεώς Του. Ἡ ἀνυπαρξία τοῦ Θεοῦ καταλαγιάζει τοὺς φόβους τους. Καὶ ἐπιτέλους, ἀφοῦ εἶναι ἀπολύτως βέβαιοι ὅτι Θεὸς δὲν ὑπάρχει, γιατί Τὸν πολεμοῦν; Ἢ γιατί πολεμοῦν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό;

   Ὀργάνωσαν οἱ ταλαίπωροι τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς «φανερὸ δεῖπνο», ὅπως τὸ ὀνόμασαν, σὲ Ἀθήνα, Θεσσαλονίκη, Ἡράκλειο καὶ Ξάνθη. Δὲν ἀνακοίνωσαν ὅμως τίποτε γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῶν δείπνων κρεοφαγίας ποὺ ὀργάνωσαν. Ἀνακοινώθηκε μόνο ὅτι στὴ Θεσσαλονίκη δύο ἑστιατόρια, στὰ ὁποῖα ἀπευθύνθηκαν, τοὺς ἔκλεισαν τὴν πόρτα· καὶ ὅτι ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου σχολιάζοντας τὴν προκλητική τους ἐνέργεια ἐπισήμανε: «Ἡ Ἐκκλησία σέβεται τὴν ἐπιλογὴ τοῦ καθενὸς νὰ νηστέψει ἢ νὰ μὴ νηστέψει, νὰ πιστεύει ἢ νὰ μὴν πιστεύει. Ὅμως ἡ πραγματοποίηση καὶ ἡ δημοσιοποίηση τέτοιων ἐκδηλώσεων προκαλεῖ τὸν λαό».

   Ἐν πάσῃ περιπτώσει τόσο πολὺ ἐ­χθρεύ­ονται ἢ φοβοῦνται οἱ ἄθεοι τὴν εἰρηνικὴ καὶ γεμάτη ἀγάπη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Δὲν θέλουμε δὲ νὰ πιστεύουμε αὐτὸ ποὺ ἐγράφη: «Χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ Ὑπουργεῖο Θρησκευμάτων θὰ αἰσθάνεται ἱκανοποίηση γιὰ τὴν πρωτοβουλία” τους» (τῶν ἀθέων)!

   Ἐμεῖς εὐχόμαστε οἱ δυστυχεῖς αὐτοὶ ἀ­δελφοί μας ἄθεοι νὰ ταπεινωθοῦν, νὰ δεχθοῦν νὰ πιστέψουν στὸν Θεὸ τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης, τοῦ ἐλέους, τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ φωτός, γιὰ νὰ μὴν ἀκούσουν τότε ποὺ θὰ θέλουν νὰ τοὺς ὑποδεχθεῖ μιὰ πόρτα ἀνοικτή, ὅτι ἡ πόρτα αὐτὴ εἶναι γιʼ αὐτοὺς κλειστή. Ὁπότε θὰ εἶναι πολὺ ἀργά...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όντως είναι δυστυχία το να είσαι άθεος.

Ανώνυμος είπε...

Νηφάλια αντίδραση της αδελφότητος.
Πολύ μου άρεσε.