Μπορεί να με απατά η μνήμη μου, αλλά νομίζω ότι ήταν η φετινή η
δεύτερη χρονιά καθιέρωσης της “Μαύρης Παρασκευής” (Black Friday”, σε άπταιστα ελληνικά) στο ελληνικό εμπορικό τοπίο. Όπως,
μάλιστα, είπαν και οι αρμόδιοι φορείς των εμπόρων, έφερε αποτέλεσμα αυτή η
πρακτική, καθώς υπήρξε αύξηση των εξόδων των επιχειρήσεων. Δεν είμαι και τόσο
σίγουρος, για να κάνω και τον δικηγόρο του διαβόλου, πόσο καλό ήταν για τα
συνοικιακά μαγαζιά όλο αυτό που έγινε. Έχω την εντύπωση ότι επωφελήθηκαν οι
μεγάλες αλυσίδες και οι μικροί έμποροι της γειτονιάς.
Είναι, όμως, η Black Friday η λύση στην κρίση της αγοράς ή μήπως χρειάζονται άλλε κατευθύνσεις;
Σίγουρα, η λύση δεν είναι η ακατάσχετη πριμοδότηση των μεγάλων, πολυεθνικών,
επιχειρήσεων έναντι των μικρότερων ατομικών. Όπως, επίσης, η λύση δεν είναι οι
εκπτώσεις των γιορτών και του καλοκαιριού. Κατά την γνώμη μου, μία λύση θα ήταν
να υπάρχουν συνέχεια, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, προσφορές και εκπτώσεις
στα καταστήματα σε όλα τα είδη και όχι σε παλιό εμπόρευμα. Ενδεχομένως, με αυτό
τον τρόπο να δελεαζόταν πιο εύκολα ο υποψήφιος αγοραστής(δεν αναφέρομαι στον
παθολογικά “άρρωστο υπέρ-καταναλωτή της εποχής μας).
Η υπόθεση αυτή του
εμπορίου έχει και μια άλλη πλευρά: θέλουμε να στηρίξουμε τα μαγαζιά της
περιοχής μας ή παραδιδόμαστε άνευ όρων στην γκλαμουριά των εμπορικών κέντρων;
Οι δε έμποροι της περιοχής μας είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν ό, τι καλύτερο
έχουν στους πελάτες τους ή τους κοροϊδεύουν, μιμούμενοι τις μεγάλες
επιχειρήσεις, που πουλούν “φύκια για μεταξωτές κορδέλες;” Εμείς, ως αγοραστές,
ξέρουμε τι θέλουμε ή πέφτουμε θύματα της αχαλίνωτης πλεονεξίας μας και του
“φάτε μάτια ψάρια”; Άντε, και του χρόνιου αδέλφια...
Β. Σπυρόπουλος- “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ”, φ. 999
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου