Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, που ψάλλεται η Ακολουθία του Όρθρου της Μ. Δευτέρας, έρχεται ο Νυμφίος ανάμεσά μας ντυμένος με τα κόκκινα ιμάτια του χλευασμού, προδομένος απ’ όλους τους αγαπητούς, με το ακάνθινο στεφάνι στην Αγία κεφαλή Του, για να μας θυμίζει τα δικά μας αγκάθια των παθών.

          “Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς, και της βασιλείας έξω κλεισθείς....”.

          Οι ι. Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας μας προετοιμάζουν με ακρίβεια τα άγια Πάθη του Χριστού, μέσα το λατρευτικό περιβάλλον τον ι. Ναών μας. Μόνον εκεί μπορούμε να βιώσουμε τη νίκη του Χριστού κατά του θανάτου και του διαβόλου.

          Ας παρακολουθήσουμε με τη μορφή μικρών σχολίων το περιεχόμενο του Όρθρου των Αγίων Ημερών.

          Όρθρος Μεγάλης Δευτέρας

         Πόσο εξωπραγματική και ακατόρθωτη μας φαίνεται η αγιότητα! Κι’ όμως, η προσωπικότητα  ενός νέου που τιμά η Εκκλησία μας την Μεγάλη δευτέρα, μας διδάσκει ότι είναι απλή και κατορθωτή. Είναι ο πάγκαλος Ιωσήφ. Ένα παιδί που βρέθηκε δούλος από το φθόνο των αδελφών του στη αυλή του Πετεφρή στη μακρινή Αίγυπτο, μόνος, φτωχός κι ανυπεράσπιστος. Προδόθηκε, συκοφαντήθηκε, κινδύνεψε, φυλακίσθηκε, κακοπάθησε.... Κι’ όμως, ο Ιωσήφ φώτισε  και έλαμψε με την αφοσίωσή του στον αληθινό Θεό. Η σύνεση και η πραότητα, η ανεξικακία και η αγνότητά του τον ανέδειξαν άρχοντα της Αιγύπτου. Ο δίκαιος αυτός άνθρωπος δεν έζησε μετά την Ανάσταση του Χριστού, ωστόσο προτυπώνοντας , με την αγία μορφή του, τον Αναστάντα Θεό