Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ : 200 χρόνια από την κοίμησή του

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου


Στις 14 Ιουλίου 2009 συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την ημέρα που, ένας από τους σοφότερους ανθρώπους πολλών αιώνων, έφυγε από το μάταιο κόσμο μας και πήγε να συναντήσει το Λατρευτό Κύριό του, που με πίστη κι αφοσίωση είχε υπηρετήσει σε όλη τη ζωή του.

Ο άγιος Νικόδημος γεννήθηκε το 1748 στη Νάξο. Έμαθε τα ελληνικά γράμματα στη Σμύρνη από το διδάσκαλο Ιερόθεο. Το 1775 έχοντας τον πόθο για το μοναχικό βίο, πήγε στο Άγιον Όρος και έγινε μοναχός στη Μονή Διονυσίου και από Νικόλαος μετονομάσθηκε Νικόδημος. Διετέλεσε αναγνώστης και γραμματέας της μονής.

Σύντομα άρχισε το αξιοθαύμαστο συγγραφικό του έργο. Επιμελήθηκε και διόρθωσε τη Φιλοκαλία, τον Ευεργεντινό, το πόνημα «Περί συνεχούς Θείας Μεταλήψεως»» και την Αλφάβηταλφάβητον του Μελετίου του Ομολογητού. Αργότερα πήγε με το γέροντά του στη Σκυροπούλα, όπου συνέγραψε το Συμβουλευτικό εγχειρίδιο «Περί φυλακής των πέντε αισθήσεων» χάριν του εξαδέλφου του Ιεροθέου, Μητροπολίτου Ευρίπου. Το 1783 επέστρεψε στο ¨Όρος και κατοίκησε στην καλύβη του γέροντος Θεωνά κοντά στη σκήτη της μονής Παντοκράτορος. Τότε έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα και για έξι χρόνια μελετούσε την Αγία Γραφή και τους Πατέρες. Απέκτησε μεγάλη φήμη και όλοι ποθούσαν να τον γνωρίσουν. Αργότερα διόρθωσε τα συγγράμματα του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου με προτροπή του μητροπολίτου Κορίνθου Μακαρίου. Έπειτα συνέθεσε τα πασίγνωστα έργα του: Εξομολογητάριο, Αόρατο πόλεμο, Νέο Μαρτυρολόγιο, Πνευματικά Γυμνάσματα και Νέο Εκλόγιο. Ακόμη συνέλεξε με πολύ κόπο τα συγγράμματα του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τα οποία δυστυχώς χάθηκαν. Ερμήνευσε τους ιερούς κανόνες, δηλαδή, το Πηδάλιο. Ύστερα δε καλλώπισε τους ύμνους και τα Εγκώμια του Επιταφίου και της Λαμπρής. Εξέδωσε το νέο Θεοτοκάριο και συνέγραψε την Χρηστοήθεια. Συνέλεξε το Ευχολόγιο και το 1794 άρχισε να ερμηνεύει τις επτά καθολικές επιστολές, τις επιστολές του Απ. Παύλου, το Ψαλτήρι του Ευθυμίου Ζυγαδινού και τον Κήπο των Χαρίτων. Με την προτροπή των αγιορειτών πατέρων συνέθεσε τα υπομνήματα των αγίων του Αγίου Όρους και την ασματική τους ακολουθία. Το δε 1805 μετέφρασε το Συναξαριστή. Επειδή δε αγαπούσε την ησυχία κατοίκησε σε καλύβη που βρισκόταν πάνω από το Κυριακό της σκήτης και εκεί έγραψε την ομολογία της εαυτού πίστεως και μεθερμήνευσε τους Δεσποτικούς και Θεομητορικούς κανόνες και τους Αναβαθμούς της Οκτωήχου, ονομάζοντας τους μεν Εορτοδρόμιο, τους δε Νέα Κλίμακα.

Αργότερα άφησε την καλύβα και πήγε στους ιερομονάχους Στέφανο και Νεόφυτο αγιογράφους, τους λεγομένους Σκουρταίους, στους οποίους άφησε εντολή να φροντίσουν να εκδώσουν να ανέκδοτα συγγράμματα του. μετά από λίγο αρρώστησε και στις 14 Ιουλίου 1809 εξεδήμησε προς Κύριον.

Ήταν απλός και ανεξίκακος, γλυκύς και χαρίεις, ακτήμων και πού απερίσπαστος. Ο Θεός τον είχε προικίσει με εξαιρετική μνήμη την οποία με επιμέλεια καλλιέργησε σε τέτοιο βαθμό που να θυμάται απ’ έξω ολόκληρα κεφάλαια από την Αγία Γραφή και κείμενα από τα έργα των Αγίων Πατέρων, θυμόταν ακόμη και τους στίχους και τις σελίδες των διαφόρων αποσπασμάτων. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω περιστατικό: κάποια Μ. Σάββατο πρωί οι αδελφοί της Σκήτης έκρυψαν επίτηδες τα βιβλία που περιείχαν τα αναγνώσματα της ημέρας. Όταν πήγε ο άγιος στο ναό, του είπαν .οτι δεν τα έβρισκαν και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Τότε ο άγιος τους καθησύχασε και όταν ήλθε η ώρα για να διαβάδσουν τα αναγνώσματα άρχισε να τα λέει από μνήμης και σαν να είχε μπροστά του το βιβλίο κινούσε το χέρι του για να γυρίσει τη σελίδα.

Ζούσε πολύ ασκητικά. Το φαγητό του ήταν ρύζι νερόβραστο, νερόμελο, ελιές και μουσκεμένα κουκιά. Σπανίως δε έτρωγε ψάρια.

Τον καιρό που ήταν στη Σκυροπούλα και συνέγραφε, οι δαίμοπνες προκαλούσαν ισχυρούς κρότους για να τον τρομάξουν. Αλλά αυτός, ο οποίος ήταν πριν τόσο δειλός ώστε άφηνε την πόρτα του δωματίου του ανοικτή για να παίρνει θάρρος από τους άλλους αδελφούς, όταν πήγε στην ησυχία ανδρώθηκε και δυναμώθηκε από τη χάρι του Κυρίου, ώστε όλα αυτά τα θεωρούσε «βέλη νηπίων».

Δύο μεγάλες δοκιμασίες που τον επίκραναν ήταν το χάσιμο των χειρογράφων των έργων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και η αλλοίωση του Πηδαλίου από κάποιο μοναχό.

Η ταπείνωσή του ήταν βαθυτάτη. Όσες φορές μιλούσε για τον εαυτό του έλεγε: «Εγώ είμαι το έκτρωμα», «Εγώ είμαι το ψόφιο σκυλί», «Εγώ είμαι το ουδέν», «ο άσοφος», «ο απαίδευτος».

Στις 5 Ιουλίου 1809 έπαθε ημιπληγία. Πιάστηκε το δεξί του χέρι και η γλώσσα του. προαισθάνθηκε το ποθητό τέλος ότι έρχεται και έχαιρε. Έκαμε γενική εξομολόγηση, ευχέλαιο και καθημερινά κοινωνούσε. Στις 13 Ιουλίου χειροτέρεψε. Κρατώντας τα τίμια λείψανα του αγίου Μακαρίου Κορίνθου και του οσίου Παρθενίου του Σκούρτα ψιθύριζε: «Σεις ήλθετε εις τον Ουρανόν και αναπαύεσθε δια τας αρετάς που εκατορθώσατε στη γη και ήδη κατατρυφάτε την δόξαν του Κυρίου μας και εγώ πάσχω εξ αμαρτιών μου. Διό, παρακαλώ σας, πατέρες μου, ικετεύσατε τον Κύριό μας να ελεήσει και εμέ και να με αξιώσει αυτού, όπου είσθε σεις».

Εκοιμήθη στις 14 Ιουλίου 1809. Το μακάριο σώμα του ετάφη στο Λαυριωτικό κελλί των Σκουρταίων, στις Καρυές,όπου φυλάσσεται η τιμία και ευωδιάζουσα κάρα του.


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μόλις τέλειωσε η αγρυπνία στήν μονή Πετράκη στήν μνήμη του π. Νικοδήμου του Αγιορείτου!

Unknown είπε...

Τί συνέβη;Τώρα είναι στό στόχαστρο τό μοναστήρι του Αγ,Διονυσίου του εν Ολύμπω;

Ανώνυμος είπε...

"Χαμός" σήμερα στον Άγιο Διονύσιο στο Λιτόχωρο... ξύλο μετά εκκλησιαστικών ψαλμών...

http://lefteria.blogspot.com/2009/07/blog-post_8286.html

Ανώνυμος είπε...

δέν υπάρχει τέτοιο μπλογκ.και γιατί άν υπάρχει νά λέει αλήθεια;

Ανώνυμος είπε...

συγγνώμη τό βρήκα τό μπλογκ.Δικαιώνει τό μοναστηρι και λέει τήν αληθεια.

Ανώνυμος είπε...

Δευτέρα, 6 Ιουλίου 2009
Από χθες ο τάφος του Αγ. Διονυσίου στο Παλαιό μοναστήρι, η θαυματουργική εικόνα του Αγίου καθώς και τα Άγια Λείψανά του ευωδίαζαν τρελά! Κανείς δεν ήξερε τί ακριβώς επρόκειτο να συμβεί την επόμενη μέρα (δηλ. σήμερα).
Ο Άγιος φώτισε τον Ηγούμενο την ώρα της προγραμματισμένης και πολυδιαφημιζομένης πορείας να κάνουμε παράκληση στον Άγιο Διονύσιο αλλά απ’ ό,τι φαίνεται τα δαιμόνια κάηκαν μπροστά στη προσευχή και τη θέα του λειψάνου του προστάτου της Μονής και έβαλαν δυστυχώς τους ευεργετημένους από το μοναστήρι συμπολίτες- αδελφούς μας να ορμίσουν κατά πάνω μας… Τα στιγμιότυπα αποτυπώθηκαν άλλωστε στις φωτογραφίες που και εσείς βλέπετε… Η αστυνομία και πάλι απούσα…

Εδώ και μέρες υπήρχαν παντού πανώ, φυλλάδια ενώ ραδιόφωνα και τηλεοράσεις καλούσαν τους κατοίκους να ξεσηκωθούν! Το αποτέλεσμα ήταν να ανταποκριθούν μόνο καμμιά εκατοσταριά πολίτες, δηλ. αποτυχία στο τετράγωνο!...


Τελικά είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει καλοστημένο σχέδιο εναντίον των Ιερών Μονών. Προς το παρόν σιωπώ… θα ρθεί όμως και ο καιρός « του λαλείν»…



"ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΠΤΕΙ ΛΟΓΟΣ, ΠΙΠΤΕΙ ΡΑΒΔΟΣ"

Ο Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνης (Ευαγγελικός το θρήσκευμα), μιλώντας στην πλατεία Λιτοχώρου σήμερα στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας κατά του ηγούμενου Μάξιμου είπε και το χαρακτηριστικό ρητό : "Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος"... Και πράγματι λίγη ώρα αργότερα έπεφτε αρκετή "ράβδος" μπροστά στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου... Εναντίον της Ευαγγελικής Εκκλησίας θα τα έλεγε αυτά τα περί ράβδου ο κ. Πρόεδρος;





Άγριες συμπλοκές στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στο Λιτόχωρο







Απίστευτες σκηνές βίας εκτυλίχτηκαν σήμερα στις 12:30 το μεσημέρι μπροστά στην πόρτα του μοναστηριού του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω μετά την πορεία διαμαρτυρίας που είχε οργανώσει προς το μοναστήρι από το Λιτόχωρο ο δήμαρχος και η δημοτική επιτροπή αγώνα εναντίον του ηγούμενου της μονής, Μάξιμου, για τη γνωστή περίπτωση των υπό διαμάχη 4.500 στρεμμάτων, όπου εμπλέκονται οι αντιμαχόμενες πλευρές.


Μετά το συλλαλητήριο που οργανώθηκε στην πλατεία Λιτοχώρου εν απουσία όλων των βουλευτών της Πιερίας, αλλά και του Νομάρχη, κάτι που τονίσθηκε από το μικρόφωνο από τους οργανωτές, και μίλησαν ο δήμαρχος Λιτοχώρου Σάκης Τσιφοδήμος, ο δήμαρχος Δίου Γρηγόρης Παπαχρήστου, η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Ευαγγελία Αμανατίδου και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνης Τάκης Λεμονόπουλος, ο οποίος είπε και τη φράση προς τους συγκεντρωθέντες : "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος", κατόπιν ακολούθησε πορεία προς το μοναστήρι με επικεφαλής τον δήμαρχο Λιτοχώρου.Στο μοναστήρι είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί πιστοί μπροστά στην είσοδο προκειμένου να συμπαρασταθούν στον ηγούμενο Μάξιμο. Όταν έφτασε η πορεία με τους διαδηλωτές, αυτοί μπήκαν μέσα στο προαύλιο και επιχείρησαν να εισέλθουν μέσα στο μοναστήρι, διασπώντας τον κλοιό που είχαν δημιουργήσει παρατεταγμένοι οι αντιδιαδηλωτές, άντρες, γυναίκες και παιδιά.

ΞΥΛΟ ΜΕΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΨΑΛΜΩΝ


Μόλις ήρθαν σε επαφή οι δύο πλευρές, άρχισαν οι φραστικές επιθέσεις και σε λίγη ώρα η είσοδος του μοναστηριού είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο ρινγκ και έπεφτε τέτοιο άγριο ξύλο, όπου για δεκαπέντε λεπτά περίπου δεν ήξερες ποιος έδερνε ποιον, ενώ από τα μεγάφωνα ακούγονταν εκκλησιαστικοί ψαλμοί που έψελναν καλόγεροι και πολίτες.Η αστυνομική δύναμη ήταν μικρή και ανήμπορη να επέμβει και ενώ στο διαδίκτυο και στον τοπικό τύπο είχε γραφτεί ότι ενδέχεται να σημειωθούν σοβαρά επεισόδια, όπως και έγινε σήμερα.Κάποιοι όφειλαν να είχαν λάβει τα κατάλληλα μέτρα αποτροπής τέτοιων άγριων συμπλοκών μπροστά στο μοναστήρι που αποτελούν ντροπή για όλους.

Γ.Κ.



http://lefteria.blogspot.com/2009/07/blog-post_7324.html#comment-form

Ανώνυμος είπε...

Because I know that time is always time
And place is always and only place
And what is actual is actual only for one time
And only for one place
I rejoice that things are as they are and
I renounce the blessèd face
And renounce the voice
Because I cannot hope to turn again
Consequently I rejoice, having to construct something
Upon which to rejoice

And pray to God to have mercy upon us
And pray that I may forget
These matters that with myself I too much discuss
Too much explain
Because I do not hope to turn again
Let these words answer
For what is done, not to be done again
May the judgement not be too heavy upon us

Because these wings are no longer wings to fly
But merely vans to beat the air
The air which is now thoroughly small and dry
Smaller and dryer than the will
Teach us to care and not to care Teach us to sit still.

Pray for us sinners now and at the hour of our death
Pray for us now and at the hour of our death.
T.S.ELIOT