Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Ι.Μ. Αγ.Διονυσίου Ολύμπου (μέρος β',τελευταίο)

4. Τό θέμα τν διωτν.

Στήν δασική περιοχή το παλαιο γίου Δημητρίου, στήν περιοχή δηλαδή τν 4.250 στρεμμάτων γιά τήν ποία κδόθηκαν ο πρόσφατες ποφάσεις το ρείου Πάγου, τά τελευταία χρόνια δημιουργεται θέμα μέ διεκδικήσεις διωτν σέ κίνητά του Μοναστηριο. Τά κίνητα ατά εναι διάσπαρτες γροτικές κτάσεις συνολικο μβαδο 200 περίπου στρεμμάτων. Σέ μερικούς πό ατούς τό Μοναστήρι παλαιότερα παραχώρησε προσωρινά μέ χωρίς ντάλλαγμα τήν χρήση κάποιων κτημάτων γιά νά μπορέσουν νά νταπεξέλθουν στίς δυσκολίες πού περνοσαν. Μερικοί τά καλλιέργησαν περιστασια¬κά. Ο περισσότεροι τά γκατέλειψαν. λλοι τά διεκδικον. Χαρακτη¬ριστικά ναφέρεται περίπτω¬ση το Β.Χ. Μέ διωτικό συμφωνητικό πο συντάχθη¬κε στίς 13 Φεβρουαρίου το 1888 τό Μοναστήρι εχε κμισθώσει στόν πρόγονό του, πίσης Β. Χ., στή θέση «Βλάχας Βρύση - Κοτρες» να χέρσο γρόκτημα (δύο χωράφια). Μέ τό μισθωτήριο ατό συμφωνητικό τότε μισθωτής Β. Χ., νέλαβε τήν ποχρέωση, μέ δαπάνη του, «…νά νοίξει δύο χωράφια δι’ δίων ξόδων του καί νά τά νέμεται μή δίδων ντισπόρον διά μίαν δεκαετίαν ες τήν μονήν…». Μετά τή δεκαετία συμφωνήθηκε τά χωράφια νά μείνουν στήν κυριότητα το Μοναστηριο, χωρίς νά μπορον νά μεταβιβασθον σέ λλον. Σήμερα ρχεται πόγονός του καί σχυρίζεται τι κατέχει τό κίνητο λόγω κληρονομις.

5. προτεινόμενη λύση.

Τό Μοναστήρι τά τελευταία χρόνια παρ’ λο πού δικαιώθηκε δικαστικά, χωρίς νά χει νομική λλη ποχρέωση, προτείνει λύσεις γιά τό θέμα πού προέκυψε, σύμφωνες μέ τήν κκλησιαστική τάξη καί πράξη. Σέ σους μή νόμιμα κατείχαν κτήματα σέ πομακρυσμένες πό ατό περιοχές («Τσαρούχα» κ.λ.π.), τό Μοναστήρι προτίθεται νά τούς παραχωρήσει τά κτήματα ατά, στω καί ν δέν χουν χαρτιά. Γιά τούς πολοίπους, τν ποίων τά κτήματα βρίσκονται κοντά στό Μοναστήρι, προκειμένου νά ξασφαλισθε συχία το περιβάλλοντος χώρου του, νά τούς παραχωρηθον ντίστοιχες κτάσεις σέ λλο μέρος το γροκτήματος το Μοναστηριο, παραχώρηση θά γίνει δωρεάν, χωρίς ντάλλαγμα, τηρουμένων τν νομίμων διαδικασιν. Μέ τόν τρόπο ατό τό Μοναστήρι δείχνει στήν πράξη τό νδιαφέρον του γιά λους τους νωτέρω διτες, ο ποοι τσι θά ποκτήσουν νομίμους τίτλους διοκτησίας. λα ατά δη εχαν νακοινωθε πό τό 2005 στό Νομαρχιακό Συμβούλιο Πιερίας πού εχε συγκληθε εδικά γιά τό θέμα ατό, στά Μ.Μ.Ε. (πρόσφατα μάλιστα καί στήν φημερίδα «Δημότης Λιτοχώρου» πού κδίδει Δμος Λιτοχώρου) καί μεμονωμένα σέ νδιαφερόμενους κατοίκους. Τέλος γιά τίς ποιες διαφορές πάρχουν μέ τόν Δμο Λιτοχώρου, προτείνουμε μέσα στά πλαίσια μις πολιτισμένης κοινωνίας πού ζομε, νά γίνουν μοιβαία σεβαστές ο ποιες τελικές ποφάσεις τν λληνικν ( Ερωπαϊκν) Δικαστηρίων.

6. Διακονήματα – δραστηριότητες τς . Μονς.

Τό πρόγραμμα τν μοναχν χωρίζεται σέ τρες σες χρονικές περιόδους. πρώτη εναι φιερωμένη στήν προσευχή, δεύτερη στήν ργασία (τά διακονήματα), καί τρίτη στήν μελέτη καί τήν νάπαυση. μοναχός μέ τό διακόνημα του κφράζει μπρακτα τήν γάπη του πρός τούς συμμοναστές του. Δέν ποσκοπε σέ προσωπικά φέλη λλά στό καλό του κοινοβίου. Πιστεύει στήν κοινωνική πλευρά τς ργασίας καί χι στήν διοτελή μορφή της. φελεται πνευματικά καί σωματικά πό τήν ργασία του, συντηρε τό Μοναστήρι του καί συγχρόνως το δίνει τήν δυνατότητα νά μήν ξαρτται πό κανένα οκονομικό παράγοντα. ελάβεια καταστρέφεται πό τήν κνηρία καί χι πό τήν ργασία. Τό διακόνημα δέν παρεμποδίζει λλά διευκολύνει τήν προσευχή. πόστολος Παλος ργαζόταν χειρωνακτικά διος ς σκηνοποιός, γιά νά ξασφαλίζει τά ναγκαία πρός τό ζεν μή θέλοντας νά πιβαρύνει κανένα. παγόρευση τς ργασίας πρχε μόνο πό αρετικές μάδες πως ο Μασσαλιανοί. Τά ρχαία καί νεώτερα κκλησιαστικά κείμενα ναφέρονται σέ πλθος διακονημάτων πως ο «φάνται, ραφες, σκυτοτόμοι, σκηνοποιοί, λε¬πτουρ¬γοί, οκοδόμοι, λιες, χαλκες, βορδονάροιοι, ναυπηγοί, ξυλουργοί, μπελουργοί» καί σχολίες πως διαχείριση τν δασν, ξορυκτική, μεταλλευτική, λατουργία, μελισσοκομία, κτηνοτροφία πρχαν νέκαθεν στά Μοναστήρια. φ’ σον ατές ο δραστηριότητες πραγματο¬ποιονται πό τά συντεταγμένα ργανα διοική¬σεως τν Μοναστηριν, εναι σύμφωνες μέ τήν Νομοκανονική καί κκλησιαστική πράξη. Δέν τίς διαφοροποιε δέ τό γεγονός τι ατές γίνονται μέ κάποιο σύστημα, μέ σύγχρονα τεχνικά μέσα καί χουν κάποιο νομικό σχμα, μέ τήν μορφή ταιρειν, προκειμένου νά εναι λειτουργία τους νόμιμη καί διαφανής καί νά τηρονται ο φορολογικές καί λλες ποχρεώσεις. Τό Κοινόβιο, προσφέρει στόν μοναχό μέ τίς νυχθήμερες καί πολύωρες κολουθίες, τήν κατ’ δίαν προσευχή καί τό λο ν γένει πρόγραμμά του, τό πλαίσιο μέσα στό ποο ζε (σύμφωνα μέ τά μέτρα του) τήν συνεχ παρουσία το Θεο. λα ατά ποτελον μία γγύηση τι μοναχός καί μέ τήν βοήθεια τν συμμοναστν του, μπορε νά χρη¬σιμοποιήσει σωστά τά λικά πράγματα χωρίς νά γκλωβισθε σ’ ατά. Μεγαλύτερο κίνδυνο καί πα¬ρεκτροπή γιά τόν μοναχό ποτελε ποκλειστική νασχόλησή του μέ ναν δυτικο τύπου “κοινωνικό μοναχισμό”, ναν τπο μοναχισμο πού εναι ξένος μέ τήν ρθόδοξη Παράδοση, τόν ποο δυστυχς κάποιοι μέσα στήν γνοιά τους τόν προβάλλουν ς πρότυπο. πομένως εναι ντελς βάσιμα καί κατά τήν γνώμη μς συκοφαντικά, σα, κατά καιρούς κούγονται γιά τά διακονήματα καί τίς δραστη¬ριότητες τς Μονς, τι δθεν εναι κτός της κ¬κλησιαστικς τάξεως, τι δθεν μετατρέπουν τόν οκο το Θεο σέ οκο μπορίου καί σα παρόμοια λέγονται. Μέ τόν τρόπο ατό δέν πλήττονται μόνο τά πρόσωπα στά ποα ναφέρονται τά δημοσιεύματα, λλά καί θεσμός το μοναχισμο γενικώτερα, φο πράξεις καί νέργειες πού γινόταν νέκαθεν πό τά Μοναστήρια κρίνονται σάν ντίθετες στήν διδασκαλία τς κκλησίας. λλωστε εναι γνωστό τι στό Μοναστήρι μας νέκαθεν ο μοναχοί σχολονταν μέ τήν γεωργία καί τήν κτηνοτροφία καί παρήγαγαν τά σχετικά μέ ατές προϊόντα.

7. Τό Μοναστήρι καί τό φυσικό περιβάλλον.

μοναχός ναχωρε πό τόν κόσμο καί καταφεύγει στήν φύση. Τό φυσικό περιβάλλον γίνεται τό σπίτι του. στενή σχέση πού ναπτύσσει μέ τήν φύση μοναχός το δίνει τήν δυνατότητα νά ντάσσει ρμονικά τά μοναστηριακά κτίσματα στό περιβάλλον. Παράλληλα πειδή γαπάει καί σέβεται τό φυσικό περιβάλλον στό ποο ζε, κατορθώνει καί τίς νάγκες διαβιώσεως του νά καλύψει καί νά προστατέψει ατό. Παράδειγμα δημιουργικς καί ρμονικς συνύπαρξης στόν χρο το θνικο Δρυμο λύμπου εναι παρουσία το Μοναστηριο το γίου Διονυσίου γιά 500 περίπου χρόνια, τό ποο κατόρθωσε καί νά συντηρηθε καί συγχρόνως νά προστατεύσει καί νά διαφυλάξει τήν ραιότητα καί μοναδικότητα το χώρου στόν ποο ερίσκεται, γιά τόν ποο λοι καυχώμαστε σήμερα. ν ξετάσει κανείς εροφωτογραφίες τς περιοχς, θα διαπιστώσει, τι στήν περιοχή ατή το λύμπου, μόνο τό δάσος πού ερίσκεται πό τήν προστασία το Μοναστηριο, φθάνει τόσο κοντά στήν θάλασσα. Σέ ντίστοιχες γειτονικές περιοχές δέν πάρχουν πλέον δάση. πικριθήκαμε πό τόν προηγούμενο δήμαρχο Λιτοχώρου τό 2004, τι ποκλείσαμε τήν μελλοντική νάπτυξη το Λιτοχώρου πρός τή μεριά το λύμπου. ν ννοεται νάπτυξη λόγιστη νοικοδόμηση καί τσιμεντοποίηση πού γινε σέ λλες περιοχές στίς παρυφές το λύμπου, στήν περιοχή το Λιτοχώρου, ο μελλοντικές γενεές θά μς εγνωμονον πού ποτρέψαμε τέτοιες πεμβάσεις. λλωστε ποτέ δέν μποδίσαμε κάποιον νά πολαύσει τό φυσικό περιβάλλον το λύμπου. ντίθετα διευκολύναμε μέ κάθε τρόπο τήν ξυπηρέτηση τν πισκεπτν καί ρειβατν το λύμπου (π.χ. δωρεά κτάσεως στό Δημόσιο γιά τήν κατασκευή ρειβατικο καταφυγίου στήν Πετρόστρουγγα). Σταθήκαμε μως μπόδιο στίς μπορικές πιθυμίες κάποιων γιά τήν λόγιστη νάπτυξη τς περιοχς το λύμπου πού βρίσκεται πό τήν προστασία το Μοναστηριο. Ατός σως εναι καί νας πό τούς βασικούς λόγους πολεμικς κατά το Μοναστηριο. Παράλληλα εμαστε ο μόνοι πού ντιδράσαμε γιά τήν πέκταση το πεδίου βολς ρμάτων Λιτοχώρου, διότι μέ τήν πέκταση ατή κινδυνεύει σοβαρά τό μοναδικό φυσικό καί τό πολιτιστικό περιβάλλον το λύμπου, καθώς πίσης καί ζωή καί φυσική κεραιότητα τν μοναχν, ργατν, πισκεπτν καί ρειβατν το λύμπου. Σεβόμαστε καί κτιμομε βαθιά τό ργο τν νόπλων Δυνάμεων, πιστεύουμε μως τι ατό δέν πρέπει νά γίνεται ες βάρος τν φυσικν καί πολιτιστικν θησαυρν τς Πατρίδος μας, τήν στιγμή πού μπορε νά γίνει τό διο καλά σέ λλες περιοχές. Γιά τόν λόγο ατό προσφύγαμε στά ρμόδια δικαστήρια (Συμβούλιο τς πικρατείας, Ερηνοδικεο, Εσαγγελικές ρχές κ.λ.π.), προκειμένου νά μήν πραγματοποιηθε πέκταση το πεδίου βολς. Καί λα ατά παρόλο πού ν γίνει πέκταση, θά δικαιούμαστε νά εσπράξουμε να διαίτερα ψηλό ποσό ς ποζημείωση. λλά κενο πού μς νδιαφέρει, δέν εναι τά χρήματα, σο προστασία τς περιοχς πού τήν θεωρομε τό σπίτι μας καί τόν χρο πού μς συνδέει μέ τόν γιο Διονύσιο καί τούς προαπελθόντες πατέρες το Μοναστηριο.

8. θέση το Μοναστηριο.

παρουσία το γίου Διονυσίου καί το Μοναστηριο του στόν λυμπο γιά 500 περίπου χρόνια εναι μιά στορική πραγματικότητα. Τελευταία τό Μοναστήρι μας χει γίνει στόχος καί τν νθρώπων πού προσπαθον νά ναβιώσουν τό ρχαο δωδεκάθεο. Θεωρον τι δθεν δέν συνάδει παρουσία το Μοναστηριο στόν χρο το λύμπου. Εναι βέβαια δικαίωμα το καθενός νά πιστεύει τι θέλει. Δέν μπορε μως κανείς νά ρνεται τήν στορία καί τό γεγονός τι γιος Διονύσιος καί τό Μοναστήρι του χουν συνδεθε ρρηκτα μέ τήν περιοχή το λύμπου. Στό παρελθόν χουμε ρνηθε προτάσεις, πού γιναν μέ διάφορα οκονομικά νταλάγματα, γιά τήν δημιουργία σέ κτάσεις το Μοναστηριο, ναπαραστάσεως ρχαίας πόλεως – «πνευματικο κέντρου» κ μέρους διαφόρων ργανώσεων καί σύλλόγων πού κφράζουν δωδεκαθεϊστικές καί νεοειδωλολατρικές ντιλήψεις. Μήπως λα ατά ξηγον καί τήν παρουσία τν μάδων ατν στήν πρόσφατη «ερηνική» διαδήλωση κατά το Μοναστηριο;

9. πίλογος Μοναχισμός εναι να σημεο ντιλεγόμενο.

Πολλοί νθρωποι τόν πολεμον πειδή δέν τόν κατανοον. λλοι πειδή ντιλαμβάνονται τόν δυναμισμό του, προσπαθον νά τόν καταστήσουν κίνδυνο καί νενέργητο, νά τόν ποβιβάσουν στήν μορφή νός φιλανθρωπικο σωματείου μις κοινωνικς ργανώσεως. λλοι μέ τήν βαθύτερη ασθηση πού διαθέτουν τόν πλησιάζουν καί βρίσκουν λύση στά παρξιακά προβλήματά τους. Κατανοον τι δημιουργε λεύθερα πρόσωπα καί χι λεγχόμενα τομα. Γι’ ατό τόν γαπον καί τόν σέβονται περιόριστα. Σάν μοναχοί χουμε τήν ασθηση τι δέν εμαστε σάξιοι τν παλαιοτέρων λλά καί τν νεωτέρων ξίων μοναχν. Γνωρίζουμε τι καί μες σάν νθρωποι συχνά σφάλουμε. στόσο προσπαθομε νά κολουθομε τούς Πατέρες μας. Δέν περιμένουμε νά κούσουμε παίνους οτε καταξίωση το ργου μας. Δέν μς νοχλε καλόπιστη κριτική. μοναχικός βίος εναι ταπείνωση, “σκηση σώματος καί φάνεια ψυχής”. Δέν χει νάγκη πό διαφήμιση. Τό ργο το καθ' νός “ποον στίν τό πρ δοκιμάσει” καί «Πάσα φυτεία ν οκ φύτευσεν πατήρ μου οράνιος κριζωθήσεται». Σέ θέματα μως πού φορον τήν κρίβεια τς πίστεώς μας καί τόν θεσμό το μοναχισμο εμαστε νυποχώρητοι. Δέν χουμε οτε τήν διάθεση οτε τό δικαίωμα νά θυσιάσουμε στό λάχιστο, ,τι κράτησε τό Μοναστήρι μας σέ ζωή δ καί πέντε αἰῶνες. Πρέπει νά γίνει κατανοητό πό λους πώς ,τι παραλάβαμε πό τήν μοναχική παράδοση, τήν παράδοση το Μοναστηριο μας καί τούς προαπελθόντες πατέρες του καί κυρίως πό τόν κτίτορα καί προστάτη μς γιο Διονύσιο τό θεωρομε διαπραγμάτευτο. Τήν θέση μς ατή τήν πιβάλει τό χρέος μας πρός τόν Θεό, τόν γιο Διονύσιο καί τίς μελλοντικές γενεές καί χι κάποια προσωπική ντίθεση ντιπαλότητα. Γιά τόν λόγο ατό τελειώνοντας θά θέλαμε νά πευθύνουμε πρόσκληση γιά συνεργασία πρός τόν Δμο Λιτοχώρου, τούς φορες τς περιοχς, λλά καί λους τους πολίτες, χι μόνο γιά τήν πίλυση τν προβλημάτων πού πάρχουν λλά καί γιά δημιουργική συνεργασία μεταξύ μας, γιά τό καλό το τόπου.

κ τς ερς Μονς



3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτά να τα διαβάσουν οι τραμπούκοι που πριν μια εβδομάδα κόντεψαν να διαλύσουν το μοναστήρι και να λιντσάρουν τους μοναχούς.
Που είσαι "αριστερέ" να υπερασπιστείς τα αδέλφια σου για τους τραμπουκισμούς ; Ή μήπως έτσι αντιλαμβάνεστε εσείς την δημοκρατία ; ΝΤΡΟΠΗ !

Ανώνυμος είπε...

Ο Άγιος Διονύσιος να τους ελεήσει και να τους συγχωρήσει για την αμαρτία που έκαναν εναντίον του μοναστηριού του.
Μακάρι να μετανοήσουν για την πράξη τους, αλλά και για την σημερινή επίσης κλοπή του λειψάνου του από το εξωτερικό ναΰδριο της Ι.Μονής.

Ανώνυμος είπε...

πω πω πότε συνέβησαν όλα αυτά;κανείς δέν μας ενημερώνει.