Όταν συμπίπτει η πραγματικότητα με τις επιθυμίες μας νιώθουμε ευτυχείς. Πολλές φορές όμως η σύμπτωση αυτή δεν είναι ασφαλής, διότι και ο ναρκομανής, όταν παίρνει την δόση του, νιώθει πανευτυχής. Μετά όμως οδηγείται στον όλεθρο.
Επομένως, η ευτυχία για να είναι αληθινή δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο στην στιγμιαία ηδονή. Η μεγαλύτερη ρουφήχτρα είναι η αλόγιστη ηδονή και μεθάει όσους την γεύονται. Το τέρμα της είναι η καταστροφή. Ο άνθρωπος όμως προτιμάει την καταστροφή παρά να ζει χωρίς την ηδονή. Αυτό ακριβώς δείχνει και την δύναμή της. Μοιάζει σαν να έχει φτιαχτεί ο άνθρωπος για αυτή. Ηδονή και ζωή έχουν γίνει ένα.
Ο άνθρωπος ηδονίζεται με το φως και με το σκοτάδι.
Με το μίσος και την αγάπη.
Με την δύναμη και την αδυναμία.
Με το ψέμα και την αλήθεια.
Με την δημιουργικότητα και την καταστροφή.
Με τα ένστικτα και με τις εφέσεις.
Με όλα ηδονίζεται ο άνθρωπος. Ακόμα και με τον θάνατο, όταν σκοτώνει με μίσος ευχάριστα τους άλλους. Κανένας φραγμός δεν υπάρχει στην αλόγιστη ηδονή. Αλίμονο όμως όποιος πέφτει στα δίχτυα της δίχως νόημα. Και ευτυχής είναι εκείνος που λογαριάζει την ηδονή μέσον και όχι σκοπό. Τότε η ηδονή έχει αποστολή. Δίνει ευτυχία και χαρίζει φτερά.
1 σχόλιο:
δέν δημοσιεύετε καλύτερα κείμενα λογοτεχνικά απο αυτά τά ηθικοπλαστικά;ειναι κακότεχνα,τό λιγώτερο...
Δημοσίευση σχολίου