ΤΙΜΗ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγ.Πατέρων της Δ΄ Οικουμ. Συνόδου και προβάλλει ένα από τα κεντρικά σημεία της «επί του Όρους ομιλίας» που είναι θεμέλιο της ζωής και της διδαχής τους.
Φυσικά, θεμέλιο της ορθόδοξης πίστης είναι το πρόσωπο και η διδασκαλία του Χριστού. Οι πατέρες της συνόδου αυτής (451μ.Χ.) ανέλαβαν το δύσκολο έργο να διατυπώσουν και να διδάξουν, πως η θεία και η ανθρώπινη φύση ενώθηκαν σ΄ ένα πρόσωπο «ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως» λύνοντας για πάντα το μεγάλο χριστολογικό πρόβλημα που συντάραξε τον χριστιανικό κόσμο για τέσσερεις αιώνες.
Οι Απόστολοι και οι Πατέρες δεν δίδαξαν μόνο, βίωσαν όσα εδίδαξαν χωρίς φανατισμούς και εμπάθειες για τους αντιφρονούντες, τους οποίους προσπάθησαν με πνεύμα διαλλακτικό να τους επαναφέρουν στην ορθόδοξη πίστη.
Αυτή τη στάση κράτησαν απέναντι στους διώκτες και διαστρεβλωτές της αλήθειας, ώστε αναδείχτηκαν «φως του κόσμου και άλας της γης». Τίτλος υψίστης τιμής που αποδόθηκε από τον ίδιο τον Χριστό στους Αποστόλους, στους διαδόχους επισκόπους και Αγίους.
Φως του κόσμου και άλας της γης είναι καταρχήν ο Ιησούς Χριστός που φωτίζει τον άνθρωπο και τον κάνει «σύμμορφο» της δικής του εικόνας. Απονέμει όμως αυτή τη χάρη σε όποιον θα ήθελε να πιστέψει και να αναγνωρίσει, ότι είναι το φως το αληθινό «ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». (Ιωαν.1,9)
Ο φωτισμός που επαγγέλλεται ο Χριστός δεν εκδηλώθηκε μόνο θεαματικά και «ὡς ἧχος ὥσπερ φερομένης βιαίας πνοῆς» (Πρ.2,1-5). Κυρίως είναι αθέατος θόρυβος «ἐντός ἡμῶν»(Λουκ.17-21) και σε κοινωνία με τα λοιπά μέλη της εκκλησίας μέσα από την λατρεία και τα μυστήρια.
Οι δωρεές και τα χαρίσματα του Θεού που έχουν όλους μας αποδέκτες, προϋποθέτουν προειδοποίηση καθενός προκειμένου να αξιωθεί αυτών των χαρισμάτων, στο μέτρο του ζήλου του.
«Ἑκάστω δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ πνεύματος προς τό συμφέρον» (Α΄Κορινθ.12,7) επισημαίνοντας το ρόλο της δικής μας συμμετοχής στην αύξηση της πνευματικής μας οικοδομής.
Πραγματικά λοιπόν, ο φωτισμός δεν κατορθώνεται με μονομερείς ενέργειες, αλλά μόνο σε κοινωνία και συνεργασία. Την δική μας συμβολή ορίζει ο ίδιος ο Ιησούς με πολλούς τρόπους, με κορυφαίο εκείνο που συνοψίζεται στην παραβολή της τελικής κρίσης : «ἐφόσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε»(Ματθ.25,40). Συνεπώς η συνεργασία στο έργο του Θεού και η σωτηρία μας περνά από το άνοιγμα της καρδιάς προς τον άλλον.
Αυτό έπραξαν οι Άγιοι και αναδείχτηκαν φως του κόσμου και άλας της γης. Τους απονεμήθηκε δόξα και τιμή χωρίς ημερομηνία λήξης. Τιμή που ανήκει και σε κάθε ανώνυμο ή επώνυμο και θα απονεμηθεί σίγουρα χωρίς διάκριση. Κι αν δεν έχει τη σοφία για να φωτίσει άλλους και να τους καθοδηγήσει σε υψηλές έννοιες θεογνωσίας, όπως οι Άγιοι πατέρες αρκεί να είναι το «άλας» που θα τους συγκρατήσει από τη σήψη και τη φθορά του κόσμου, με το παράδειγμά του.
Μετέχουμε όλοι τους ενός πνεύματος «κατά τό μέτρον ταῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ»(Εφες.4,7). Αν αυτό είναι ιεροσύνη, επιστήμη, επάγγελμα ή οτιδήποτε άλλο έχει μικρή σημασία. Μέσα απ΄ όλα αυτά δίδεται στον άνθρωπο μια αποστολή, μια ευκαιρία να αναδειχθεί φως και άλας σ’ ένα κόσμο που μοιάζει να βυθίζεται στο σκοτάδι και να αποπνέει έντονα οσμή θανάτου και σήψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου