«Πραγματικά
υπάρχουν άνθρωποι χειρότεροι από τους άγριους όνους, που ζουν όπως ακριβώς
αυτοί στην ερημιά και κλωτσούν. Τέτοιο είναι το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας
μας. Διότι, οι νέοι μας, έχοντας άγριες επιθυμίες, πηδούν σαν αυτούς και
κλωτσούν, γυρίζουν παντού αχαλίνωτοι και δεν φροντίζουν καθόλου για κάτι
ωφέλιμο. Και αίτιοι είναι οι γονείς, που τους ιπποδαμαστάς αναγκάζουν να
γυμνάζουν τους ίππους τους με πολύ μεγάλη προσοχή και δεν αφήνουν για πολύ
χρόνο να μείνει αδάμαστο το πουλάρι αλλά του βάζουν χαλινάρι, από πολύ νωρίς
καθώς και όλα τα άλλα τα σχετικά. Τους νέους όμως τους παραβλέπουν και τους
αφήνουν για πολύ χρόνο να γυρίζουν αχαλίνωτοι και έρημοι από σωφροσύνη. Να
ατιμάζονται με τις ασωτίες και τα τυχερά παιγνίδια και τις διασκεδάσεις στα
παρόμοια θέατρα, ενώ θα έπρεπε πριν από τις ασωτίες να τους παραδώσουν σε
γυναίκες σώφρονες, και πάρα πολύ μυαλωμένες.
Διότι αυτή η γυναίκα θα απομακρύνει τον άνδρα από την
παράνομη αυτή και αμαρτωλή διασκέδαση και θα αναπληρώσει το ρόλο που έχει το
χαλινάρι στο πουλάρι. Διότι οι ασωτίες και οι σαρκικές αμαρτίες πουθενά αλλού
δεν οφείλουν την ύπαρξή τους παρά στο γεγονός ότι οι νέοι αφήνονται ελεύθεροι.
Αν όμως ο νέος έχει γυναίκα συνετή θα φροντίσει και για το σπίτι του και για τη
φήμη του και για την υπόληψη του».
Πηγή: Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά Ματθαίον, Ομιλ. ΝΘ΄ ΕΠΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου